Cudna powieść,bohaterowie fantastyczni i wciągnęła mnie książka porywająca,śliczna.

Cudna powieść,bohaterowie fantastyczni i wciągnęła mnie książka porywająca,śliczna.

Drugi tom opowieści o Telli i Piekielnym Wyścigu wypada odrobinę lepiej od pierwszego. Zachodzi wiele zmian - w bohaterach, otoczeniu. Pojawiają się także nowe postacie. Sama Tella już nie jest taką rozkapryszoną nastolatką z infantylnymi rozterkami i bezsensownymi decyzjami. Z dziewczyny niewiedzącej, co ma ze sobą zrobić, staje się przewódczynią. Przestaje się nad sobą użalać, bierze się w garść i brnie po zwycięstwo. Jestem mile zaskoczona taką odmianą.

Akcja nabiera tempa, przelewa się sporo krwi, a sama fabuła wydaje się być bardziej przemyślana i dopracowana. W tej części następuje widoczny rozwój wszelkich relacji pomiędzy bohaterami, niemniej jednak nadal uważam, że wątek miłosny jest trochę bez sensu. Jest, bo jest, ale dlaczego, po co, skąd się wziął? Na te pytania nie udało mi się nadal znaleźć odpowiedzi i chyba nigdy ich nie poznam. Tak jak pisałam przy poprzedniej części, jak dla mnie obyłoby się bez niego.

Zakończenie jest niejasne i pozostawia po sobie wiele pytań. Przyznam, że jestem nim rozczarowana, tym bardziej, że od premiery tej książki minęło już dużo czasu, a kolejnego tomu na horyzoncie nie widać. Niedokończone i pourywane wątki, otwarta fabuła i mnóstwo wątpliwości. Jeśli kiedyś wyjdzie trzecia część, to raczej po nią nie sięgnę.

Drugi tom opowieści o Telli i Piekielnym Wyścigu wypada odrobinę lepiej od pierwszego. Zachodzi wiele zmian - w bohaterach, otoczeniu. Pojawiają się także nowe postacie. Sama Tella już nie jest taką rozkapryszoną nastolatką z infantylnymi rozterkami i bezsensownymi decyzjami. Z dziewczyny niewiedzącej, co ma ze sobą zrobić, staje się przewódczynią. Przestaje się nad sobą...

Po 2 część tej serii sięgnęłam niejako "z rozpędu" po przeczytaniu tej 1, pomimo, że nie była ona fenomenalna. Po prostu lubię, gdy na raz przeczytam już wszystkie książki z cyklu. Co to była za męczarnia.

Na wstępie mogę zaznaczyć, że jestem absolutną fanką "Igrzysk śmierci", więc chcąc nie chcąc porównywałam do nich " Kamień i sól". O ile w 1 części głupota i idiotyzm głównej bohaterki nie był aż tak widoczny, tutaj załamanie przeżyłam już w początkowych rozdziałach. Poczynając od tego, że Tella zachowuje się jak idiotka, co parę stron dostajemy opis jej "chłopaka". Ciągle o nim myśli, nawet w sytuacjach zagrożenia i to myśli głównie o jego wyglądzie fizycznym.
Powiedziałam sobie, okej, po prostu kolejna bohaterka, którą będą prowadzić za rękę. Ale nie. Po 2 rozdziałach, Tella stwierdza, jak dla mnie całkowicie bezpodstawnie, opierając się jedynie na jedynym zdaniu wypowiedzianym w żartach przez jej chłopaka, że jest za mało samodzielna i powinna odciąć się od wszelkich rodzajów pomocy ze strony innych i przestać być dziewczyną, która myśli jedynie o wyglądzie. Niestety, ona właśnie jest taką osobą i już po pierwszych decyzjach widać, że myślenie wychodzi jej gorzej niż dobieranie lakieru do paznokci. Czasami miałam wrażenie, że podjęła decyzję jak pięciolatek, byle by tylko była na przekór i była "jej". Wracajac do porównań z " Igrzyskami". Tella jest uczestniczką wyścigu jakby nie było "na śmierć i życie", by ratować najbliższą osobę. Jednak w chwili gdy może przeszkodzić innym i wyeliminować konkurencję wielokrotnie okazuje dziwne współczucie, niezrozumiałe jak dla mnie, przecież walczy o to aby wygrać, a nie pomagać zgrai innych osób, które zresztą nie mają takich skrupułów. Gdy ktos próbuje ja podduszać, ona stwierdza, że mu dziekuje, bo mógł ją jednak zabić, a tego nie zrobił. Ale już dość o jej trzpiotowatym charakterze. Co można jeszcze zarzucić książce, to parę nieścisłości, które nijak mają się do zdrowego rozsądku. Mężczyzna, który płynie nieustannie przez 8h, czy też sam fakt uczestnictwa 5 i 10 latki w 3 etapie wyscigu, co jak dla mnie jest mało prawdopodobne, bo dziecko, nawet zaradne nie dało by rady dojść tak daleko.
Przez całą książkę odniosłam wrażenie, że autorka nie może się zdecydować, czy akcją ma być brutalna i krwawa, czy może ma być to treść przeznaczona dla młodszych czytelników. W efekcie nie wyszło ani jedno ani drugie i obok płaczących dzieci i zasady dobro wygrywa mamy kilka trupów. Zarzuty do innych bohaterów: Guy jest wykreowany idealistycznie, zbyt perfekcyjny jak na prawdziwego człowieka. Reszta w miarę ok, nie poznajemy ich zresztą na tyle, by dowiedzieć się czegoś więcej.
Żeby nie okazało się, że to całkowicie opinia negatywna, na plus można zaliczyć stosunek do zwierząt, empatii i podejścia do pandor. Serce się krajało przy ostatnim wyzwaniu.
Podsumowujac: do " Igrzysk" tej lekturze naprawdę daleko, wiadomo, to jednak inna grupa odbiorców, ale nawet z perspektywy młodszego czytelnika główna bohaterka pozostaje idiotką. Po raz pierwszy co parę stron musiałam odrywać się od lektury, żeby przetrawić ilość głupot pojawiających się na kartkach. Sam koncept mi się podoba, jednak uważam, że nie jest możliwe zestawienie śmiertelnego wyścigu z brakiem przemocy i zasadą, że każde uczynione dobro powraca (zauważmy, że nikt nie zginął z ręki innego uczestnika, były to jedynie przypadki losowe, co mało prawdopodobne w kontekście ścisłej rywalizacji).

Po 2 część tej serii sięgnęłam niejako "z rozpędu" po przeczytaniu tej 1, pomimo, że nie była ona fenomenalna. Po prostu lubię, gdy na raz przeczytam już wszystkie książki z cyklu. Co to była za męczarnia.

Na wstępie mogę zaznaczyć, że jestem absolutną fanką "Igrzysk śmierci", więc chcąc nie chcąc porównywałam do nich " Kamień i sól". O ile w 1 części głupota i idiotyzm...

Fajna książka, jednak czuje niedosyt i brakuje mi dalszych losów bohaterów. Minus to ciemne strony na początku każdego rozdziału przez co ciężko się czyta wieczorem

Fajna książka, jednak czuje niedosyt i brakuje mi dalszych losów bohaterów. Minus to ciemne strony na początku każdego rozdziału przez co ciężko się czyta wieczorem

Książka mega, przeczytałam ją w dwa dni jednak zakończenie nie spełnia całkowicie moich oczekiwań. Pozostawia niedosyt. Stron do przeczytania było coraz mniej a ja nadal nie dowiadywałam się czy uda im się zrobić to co zaplanowali. Jestem lekko zawiedziona ale bardzo polecam tą książkę. Mam nadzieje że kiedyś dowiem się zakończenia na jakie wszyscy czekamy.

Książka mega, przeczytałam ją w dwa dni jednak zakończenie nie spełnia całkowicie moich oczekiwań. Pozostawia niedosyt. Stron do przeczytania było coraz mniej a ja nadal nie dowiadywałam się czy uda im się zrobić to co zaplanowali. Jestem lekko zawiedziona ale bardzo polecam tą książkę. Mam nadzieje że kiedyś dowiem się zakończenia na jakie wszyscy czekamy.

Książka bardzo fajna i ma ogromny potencjał, ale pozostawia po sobie niedosyt... Spodziewałem się innego zakończenia...

Książka bardzo fajna i ma ogromny potencjał, ale pozostawia po sobie niedosyt... Spodziewałem się innego zakończenia...

To było jeszcze lepsze niż pierwsza część!

Co prawda na początku miałam ochotę rzucić tą książką o ścianę, bo tak irytowała mnie główna bohaterka. Jak dla mnie w ogóle mogłoby jej nie być w tej historii, bo rozważania sercowe Telli sprawiały, że non stop wywracałam oczami. W ogóle wątek miłosny jest w tej serii bardzo słaby. Albo po prostu ja jestem na niego już za stara.

Co do losów bohaterów to, oj działo się. Ocean i góry dały im ostro popalić. Wiele wątków z pierwszej części znalazło tutaj swoje rozwiązania i o dziwo były one dla mnie satysfakcjonujące. "Kamień i sól" mnie porwał, wciągnął, zaintrygował, przeżuł i wypluł, bo...

Jak można w takim momencie zakończyć książkę?!

Już teraz rozumiem te wiadomości, które otrzymywałam podczas czytania tej pozycji. Ludzie skarżyli się, że czekali, czekali i czekali na tę trzecią część a jej ciągle nie było. Wcale im się nie dziwię, bo ja też będę teraz na nią czekać. Główne nieścisłości się nie wyjaśniły i wciąż trzymają czytelnika w napięciu. Jestem ciekawa, jak autorka potraktowałaby bohaterów, jak wyjaśniłaby przyczyny Piekielnego Wyścigu, jakie rozwiązania by wykorzystała jeśli chodzi o pandory.

Pytanie tylko, czy ta trzecia część w końcu się pojawi? Minęło już tyle lat, że obawiam się najgorszego.

To było jeszcze lepsze niż pierwsza część!

Co prawda na początku miałam ochotę rzucić tą książką o ścianę, bo tak irytowała mnie główna bohaterka. Jak dla mnie w ogóle mogłoby jej nie być w tej historii, bo rozważania sercowe Telli sprawiały, że non stop wywracałam oczami. W ogóle wątek miłosny jest w tej serii bardzo słaby. Albo po prostu ja jestem na niego już za...

16 letnia Tella Holloway wraz z rodzicami i bratem wiedzie życie w którym niczego jej nie brakuje. Wszystko diametralnie się zmienia, gdy Cody zaczyna chorować. Żaden z lekarzy nie wie co tak naprawdę mu dolega i czy istnieje lek, który ocali go przed śmiercią. Rodzina przeprowadza się z Bostonu do jakiejś „zapyziałej dziury w Montanie”, Tella traci wszystkich przyjaciół, rodzice doprowadzają ją do szału nowym życiem na pograniczu z ascetyzmem, a Cody z każdym dniem czuje się coraz gorzej.
Pewnego dnia znajduje w pokoju prezent, a w nim instrukcje o Piekielnym Wyścigu. Dramatyczna walka o przetrwanie w ekosystemach, uczestnicy wyzwania mają 3 miesiące na pokonanie dżungli, pustyni, oceanu i gór. Ale najważniejsze to nagroda, która czeka na zwycięzcę, lekarstwo na chorobę brata, dzięki któremu Cody wyzdrowieje. Każdy z uczestników walczy dla kogoś, nie ma gwarancji, ze ktokolwiek przeżyje i otrzyma lek. Podczas kwalifikacji każdy z uczestników wybiera sobie jajo, pandorę, z którego po pewnym czasie powinno się coś wykluć i mieć niezwykłe zdolności.
Pomimo przerażenia i niepewności czy jest w stanie przeżyć tę morderczą wyprawę Tella decyduje się na udział.
Ile jesteś w stanie zrobić by ocalić osoby, które kochasz? Kim jesteś w stanie się stać by tego dokonać?

Gdy zaczęłam czytać pierwszą część od razu odniosłam wrażenie, że to takie „Igrzyska śmierci” dla mniej wymagających czytelników.
Autorka miała bardzo ciekawy pomysł na fabułę, nastolatkowie rzuceni gdzieś w dzicz i próbujący przeżyć za wszelką cenę. Nieważne jak, po ilu trupach, aby tylko dotrzeć do celu i wygrać.

Jest schematycznie, Tella irytująca, nie wie czego chce, pstro w głowie i serce na wierzchu. Mamy przystojniaka na widok którego Telli od razu miękną kolana i już wie, ze się zakochała. On, jakże by inaczej, odczuwa potrzebę by się nią opiekować i chronić przed całym złem tego świata. No i dodatkowo pojawia się bandzior, który chce to wszystko zepsuć, trójkąt idealny.

Wątek romantyczny jest dziwny, tak jakby autorka nigdy nie przeżyła młodzieńczego zauroczenia i nie miała pojęcia jak to opisać. O zgrozo, większość książki jest pisana jakims dziwnym językiem, nie do końca mam pojęcie jak to określić. Mam wrazenie, ze autorka doszła do wniosku, ze nastolatkowie to jakaś inna rasa i posługują się językiem, który tylko oni są w stanie zrozumieć i ona musi właśnie tak pisać.

Zakochana para po prostu sobie jest i czytelnik nie ma pojęcia dlaczego. Możemy się domyślać powodów Telli, ale jeśli chodzi o chłopaka to praktycznie nic o nim nie wiemy, kilka wzmianek o braciach i kuzynie. Autorka nie pofatygowała się, żeby cokolwiek rozwinąć i żeby nabrało to sensu zamiast być całkowitą abstrakcją.
No i najgorsze zakończenie. Po co kończyć serię nie kończąc wątków? Nie mam bladego pojęcia o co w tym wszystkim chodzi, może ktoś po prostu zapomniał, ze miał być 3 tom. Skończyłam czytać i niewiele więcej wiem niż przed rozpoczęciem.

Z plusów to opisy ekosystemów, niebezpieczeństw, które czyhają na uczestników i ich próby wyjścia z tego w jednym kawałku, czasami się zdarzy, ze jednak stracimy palec.
I najważniejsze, to przez co nie porzuciłam książki w trakcie czytania, pandory. To był świetny pomysł. Poczułam się jakbym miała swojego Pokemona i rzucała mu wyzwanie z jego wszystkimi zdolnościami. Może gdyby było więcej pandor, a mniej wątków romantycznych te książki bardziej by mi się podobały. Ale nie wiem czy wtedy nastolatki by je chętnie czytały, bo wiadomo co najczęściej napędza sprzedaż.

16 letnia Tella Holloway wraz z rodzicami i bratem wiedzie życie w którym niczego jej nie brakuje. Wszystko diametralnie się zmienia, gdy Cody zaczyna chorować. Żaden z lekarzy nie wie co tak naprawdę mu dolega i czy istnieje lek, który ocali go przed śmiercią. Rodzina przeprowadza się z Bostonu do jakiejś „zapyziałej dziury w Montanie”, Tella traci wszystkich przyjaciół,...

Książka tak samo dobra jak pierwsza część, a momentami nawet lepsza, jednak ma jeden duży mankament - zakończenie. Po skończeniu książki pozostało tyle nierozwiązanych wątków - nie wiem czy w ogóle cokolwiek się rozwiązało. Na spokojnie można by napisać jeszcze co najmniej 2 tomy, jednak pomijając ostatnie 20 stron nie mogę tej serii nic zarzucić, bardzo mi się spodobała i mogę każdemu serdecznie polecić.

Książka tak samo dobra jak pierwsza część, a momentami nawet lepsza, jednak ma jeden duży mankament - zakończenie. Po skończeniu książki pozostało tyle nierozwiązanych wątków - nie wiem czy w ogóle cokolwiek się rozwiązało. Na spokojnie można by napisać jeszcze co najmniej 2 tomy, jednak pomijając ostatnie 20 stron nie mogę tej serii nic zarzucić, bardzo mi się spodobała i...

Druga część bardziej przypadła mi do gustu niż 1 . Szybko i fajnie się ją czytało. Szkoda ze nie ma w Polsce 3 części gdyż nie wiemy jak potoczyły się dalej losy zwyciesców Wyścigu , a także jak postanowia zniszczyć całe to przedsięwzięcia.

Druga część bardziej przypadła mi do gustu niż 1 . Szybko i fajnie się ją czytało. Szkoda ze nie ma w Polsce 3 części gdyż nie wiemy jak potoczyły się dalej losy zwyciesców Wyścigu , a także jak postanowia zniszczyć całe to przedsięwzięcia.