Wyzwolona

Ostatni tom cyklu Dom Nocy przyniósł rozwiązania ale forma finału nieco mnie rozczarowała, budowanie historii przez 11 tomów po to by kulminacyjną walkę rozpisać na 2 stronach ........
Ogólnie dobrze się bawiłam z tą serią, polecę ją młodszej młodzieży fascynującej się wampirami choć tutaj nie dostaną zbyt wiele wampiryzmu, raczej boginie i żywioły ale bawić się będą zapewne tak dobrze jak ja :)

Ostatni tom cyklu Dom Nocy przyniósł rozwiązania ale forma finału nieco mnie rozczarowała, budowanie historii przez 11 tomów po to by kulminacyjną walkę rozpisać na 2 stronach ........
Ogólnie dobrze się bawiłam z tą serią, polecę ją młodszej młodzieży fascynującej się wampirami choć tutaj nie dostaną zbyt wiele wampiryzmu, raczej boginie i żywioły ale bawić się będą...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo zżyłam sie z całą serią i z przyjemnością czytałam każdą kolejną część, bo każda kolejna była coraz lepsza. Jestem niestety troche niezadowolona przez fakt jak szybko cala akcja sie zakończyła. Budowanie akcji przez całą książkę, żeby zakończyć ją w paru stronach

Bardzo zżyłam sie z całą serią i z przyjemnością czytałam każdą kolejną część, bo każda kolejna była coraz lepsza. Jestem niestety troche niezadowolona przez fakt jak szybko cala akcja sie zakończyła. Budowanie akcji przez całą książkę, żeby zakończyć ją w paru stronach

Pokaż mimo to

No i dobrnęłam wreszcie do końca. Mimo, że nie była to seria najwyższych lotów to nie żałuję czasu spędzonego przy niej. Ostatni tom pochłonęłam w dwa dni. Czuję jednak spory niedosyt, wszystko wg mnie poszło nie tak:
1. Dlaczego Zoey tak szybko opuściła areszt? O wiele ciekawiej byłoby, gdyby musiała zza krat patrzeć na siejącą spustoszenie Neferet. Sama Tsi Sgili w swej przebiegłości nie mogła być tak głupia, żeby od razu wypaplać, że to ona zabiła dwóch włóczęgów z parku. Przecież o wiele więcej zła uczyniłaby zatajając tą jedną zbrodnie, miała o wiele większe dokonania, żeby się nimi chwalić.
2. Dzień przed kulminacyjną bitwą nasze baranie stadko traci cenne godziny na opracowywanie planu, którego nawet nie wprowadzają w życie. Zdumiewająco wiele czasu zajęło im wymyślenie średnio pomocnych kroków, wg mnie trwonili niepotrzebnie czas, dziwi mnie, że Zoey na to pozwoliła.
3. Tak łatwo udało się powstrzymać Neferet? Bez żadnych zwrotów akcji? Bez ofiar? Spodziewałam się, że wampirzyca wyskoczy spod ziemi, krzycząc, że to jeszcze nie koniec, kiedy wszyscy będą sobie gratulowali zwycięstwa.
4. Najwyższa Rada Wampirów Ameryki Północnej? Serio? Tego nawet nie chce mi się komentować.
Ogólnie w porządku ale serii brakuje wieeeele do czołowych pozycji gatunku.

No i dobrnęłam wreszcie do końca. Mimo, że nie była to seria najwyższych lotów to nie żałuję czasu spędzonego przy niej. Ostatni tom pochłonęłam w dwa dni. Czuję jednak spory niedosyt, wszystko wg mnie poszło nie tak:
1. Dlaczego Zoey tak szybko opuściła areszt? O wiele ciekawiej byłoby, gdyby musiała zza krat patrzeć na siejącą spustoszenie Neferet. Sama Tsi Sgili w swej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Hm. Nie wiem czy mam oceniać ostatnia część czy całość serii... Jednakże wszytko doprowadziło do finału. Jak zwykle przeszkadzał mi kolokwialny i ordynarny język ale na to już nie mam wpływy. W tej części Neferet najbardziej mnie irytowała. Kalona... Aż łza mi się zakręciła ze smutku a potem że szczęścia bo to akurat nie było do przewidzenia. Erik wreszcie pokazał prawdziwa twarz i cieszę się że wybrał Shaunee. Pokonanie Neferet też jakoś zbyt szybko opisane i brakło mi w nim większego polotu. Epilog w porządku. Jak ktoś dotarł do ostatniego to mu gratuluję wytrwałości xd z pewnością sięgne w przyszłości jeszcze po ta serię a teraz zabieram się za opowiadania :)

Hm. Nie wiem czy mam oceniać ostatnia część czy całość serii... Jednakże wszytko doprowadziło do finału. Jak zwykle przeszkadzał mi kolokwialny i ordynarny język ale na to już nie mam wpływy. W tej części Neferet najbardziej mnie irytowała. Kalona... Aż łza mi się zakręciła ze smutku a potem że szczęścia bo to akurat nie było do przewidzenia. Erik wreszcie pokazał prawdziwa...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Młodzieżówka w stylu zmierzchu

Młodzieżówka w stylu zmierzchu

Pokaż mimo to

Moim zdaniem cała seria Domu Nocy po prostu nie zasługuje na wydanie książkowe. Styl autorek przypomina bardziej twory w serwisie Wattpad (oczywiście zdarzają się tam dobre opowiadania, ale to rzadkość). Myślę, że ta seria mogłaby być tam umieszczona i nigdy nie wydana w formie papierowej.

Moim zdaniem cała seria Domu Nocy po prostu nie zasługuje na wydanie książkowe. Styl autorek przypomina bardziej twory w serwisie Wattpad (oczywiście zdarzają się tam dobre opowiadania, ale to rzadkość). Myślę, że ta seria mogłaby być tam umieszczona i nigdy nie wydana w formie papierowej.

Pokaż mimo to

Książka przeczytana, a raczej przemęczona na sam koniec. Nie była zła, ale czytając ją teraz po x latach (jak i całą serie) wiem, że nie wrócę już do niej więcej. Denerwowały mnie momentami postacie. Wiem, że to nastolatkowie, że to książka dla nastolatków, ale niektóre zachowania były głupie i wręcz frustrowały. Ciężko jest zaskoczyć czytelnika skoro od którejś już części dzieję się praktycznie to samo. Ciągnie się.. Kiedyś byłam zachwycona, teraz jestem zniesmaczona.

Książka przeczytana, a raczej przemęczona na sam koniec. Nie była zła, ale czytając ją teraz po x latach (jak i całą serie) wiem, że nie wrócę już do niej więcej. Denerwowały mnie momentami postacie. Wiem, że to nastolatkowie, że to książka dla nastolatków, ale niektóre zachowania były głupie i wręcz frustrowały. Ciężko jest zaskoczyć czytelnika skoro od którejś już części...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Po tylu tomach spodziewałam się trochę bardziej epickiego zakończenia...

Po tylu tomach spodziewałam się trochę bardziej epickiego zakończenia...

Pokaż mimo to

Ciekawe zakończenie książki, chociaż przyznam szczerze, że ilość tomów jest dla mnie zbyt duża. Z tego powodu mam wrażenie, że je zmęczyłam. Mimo wszystko polecam.

Ciekawe zakończenie książki, chociaż przyznam szczerze, że ilość tomów jest dla mnie zbyt duża. Z tego powodu mam wrażenie, że je zmęczyłam. Mimo wszystko polecam.

Pokaż mimo to

W końcu udało mi się przeczytać cały cykl "Dom nocy ".

"Wyzwolona "to dwunasty juz tom cyklu. Pozwolę pominąć sobie streszczenie książki, kto polubił serię na pewno sięgnie po te cześć, żeby zakończyć serię, jej przeciwnicy juz za pewne dawno odpuścili sobie czytanie serii.
Skupie się na emocjach jakie wywołała we mnie ta część i cała seria .

Niedawno skończyłam czytanie . I powiem wow. To było coś.
W książce naprawdę dużo się dzieje ,bardzo podoba mi się ze książka i cały finał skupiała się na wielu postaciach i wątkach.

Pierwsze pięć tomów było wyłącznie z perspektywy Zoey ,w szóstej części panie Cast nieśmiało wprowadziły fragmenty z perspektywy innych postaci. Bardzo się cieszę, że w końcu autorki postawiły na narracje z wielu perspektyw. To pozwala nam lepiej poznać inne postacie ,daje nam inne spojrzenie na cala historie i sama bohaterkę.

Ta książka wzbudziła we mnie wiele emocji.

Będę nudna ale musze to napisać najbardziej wzruszyła mnie historia Kalony, naprawdę wspaniała z niego postać. Od świetnej roli antagonisty w serii do bohatera naprawdę przeszedł długa drogę. Kalona był najbardziej fascynująca, dynamiczna i złożona postacią w serii. W tej części naprawdę stał się niesamowitym facetem. Wzruszyła mnie jego śmierć, to jak postanowił wypełnić przysięgę wojownika podejrzewając ze umrze. Piękne tez było jak Kalona przeprosił Zoey i jego rozmowa z Rephaimem. Ale jak dla mnie najpiękniejsza scena w całej książce to scena jak Kalona i Nyx spotykają się po latach i Kalona prosi ją o wybaczenie. I jak wyznają sobie miłość i znów wraca w zaświaty, nie mniej wzruszające było pojednanie Kalony z Erebem . Moim zdaniem Kalona w pełni zasłużył na odzyskanie ukochanej i wybaczenie. Końcówka z Nyks i Kalona genialna .

Bardzo podobała mi się tez postać Afrodyty. Niesamowita metamorfoza może nie tak jak ta w przypadku Kalony. Pamiętacie te pusta lale i wiedzie z piekła rodem z "Naznaczonej ".Po prostu kawał su**i z niej był. Czy ktoś przypuszczał ze za całą tą fasada kryje się taka wspaniała dziewczyna i przyjaciołka ? Piekna, popularna, wredna ,zimna ,złośliwa taka Afrodyta chciała być. W rzeczywistości była dziewczyna która miała na pozór wszystko pochodziła z dobrej bogatej, rodziny, popuralnosc, pewność siebie ,urodę i pozycję społeczną, jednak nie miała najwazniejszego :miłości i wsparcia rodziców, bezwarunkowej miłości od chłopaka -kogoś kto by kochał ja za coś więcej niż piękne ciało i ładna buzię. Sądziła ze nie jest zdolna do miłości, że nie jest jej warta, bała się jej i dlatego kryła się za maska wrednej su**. Zawsze to ona oklamywala chłopaków, pierwsza ,pierwsza zdradzala i odochodziła , bo bała się zostać skrzywdzona. Jednak pod wpływem przyjaźni z Zoey i miłości do swojego wojownika Dariusa który dał jej bezinteresowna i prawdziwa miłość Afrodyta zmienia się, rozumie ze ma innym wiele do zaoferowania i ze jest godna miłości.

Przy tym Afrodyta nie traci nic ze swojej pewności siebie, dalej według swojej oceny jest najpiękniejsza na świecie i ma wspaniałe włosy; Staje się jeszcze silniejsza, nie traci cietego języka i uporu, jest urocza ,sarkastycznie zabawna i pyskata jednocześnie.

Pozwolę sobie jeszcze podsumować ostatnia postać Zoey. Na początku taka totalna niedojrzała ,bezkrytyczna małolata, kręci z czterema chłopakami jednocześnie, oklamuje i zdradza swojego chłopaka i jeszcze to on jest tym złym, bo jej nie ufa i jest zazdrosny . Nie powiem jej kręcenie z tyloma kolesiami jednoczenie bylo irytujące, już pal licho ze tylu się jej podobało -w końcu to odróżnialo ja od niemal świętych, nieśmiałych bohaterek paranormal romance, jedyne co mnie wkurzalo to to że nie widzi w tym nic nie właściwego i udaje święta.
Musze jednak przyznać ze Zoey niesamowicie się zmieniła. Naprawdę w tej książce to była już dojrzała przyszła kapłanka .

Nawet śmierć Heatha która złamała mi serce ,tutaj już nie daje znać w zakończeniu. Zawsze byłam za związkiem Zoey z Heathem. Dlatego ze tyle znosił z jej strony i w sumie najdłużej ja znał i był jej tak oddany. Lubiłam Statka jako postać ale nie jako chłopaka Zoey . Ale ...

Ta część sprawiła ze, wreszcie zrozumiałam ze Stark jest najlepszym wyborem dla Zoey i ciesze się ze to z nim została. Naprawdę mocno ja ze kochał i oddalby za nią życie.

Zoey dojrzała nie była już ta dziewczyna która kochał Heath stała się kimś innym. Za pewne zawsze będzie kochać Heatha ,był jej pierwsza wielka miłością, a tej się nigdy nie zapomina.
Gdyby nie została naznaczona myślę że zostałaby w końcu żona Heatha, spędziła z nim swoje śmiertelne życie, założyła rodzinę i byliby bardzo szczęśliwi.

Jednak Zoey została naznaczona i to zmieniło jej życie. W pewien sposób trzymanie się kurczowo Heatha pokazuje że trzymała się kurczowo dawnego życia i człowieczeństwa, Stark bardziej pasuje do kobiety jaka się stała.

No po za tym czy jest coś romantycznego w tych pięknych kapłankach i zakochanych w nich wojownikach:Nyks i Kalona ,Zoey i Stark, Anastazja i Smok, Darius i Afrodyta.

Niesamowita była też historia Auroxa. Został stworzony do bycia zabójcza bronią a poprzez własne decyzję, wybieranie światła zamiast mroku i poświęcenie się dla innych i walkę ze sobą otrzymał własną duszę. Naprawdę szkoda mi ze zginął. Nie rozumiem pozbycia się go ,nie musiał być z Zoey. Równie dobrze Nyx mogła uwolnić duszę Heatha i Aurox mógł zakochać się w innej dziewczynie, a cała jego miłość do Zoey mogła okazać się miłością Heatha.

Zawiodłam się na postaci Neferet. Była taka fajna jak była nastolatka, a potem stała się totalna socjopatka, sadystka, wariatka i popadla w obłęd. Znienawidziłam jej postać totalnie. Naprawdę rodziały z jej perspektywy jak dla mnie były najgorsze. Rozumiem ze była główna antagonistka serii ale czytanie o tym jak ta majaca mentalność nastolatki, głupia i oszalała kobieta uważa się za wielką boginie,naprawdę mnie męczyło i irytowalo. . Najpierw chce być dobra i łaskawa boginia dla
wiernych ludzi ,co chwila kogoś zabija i zmienia zdanie co pięć minut. Ona chyba straciła juz kontakt z rzeczywistoscia. Sama nie wiedziała juz chyba kim jest ,i co robi. Byle jak najwięcej flakow i krwi się lało.

Ciekawym było też uważnie syndromu stokholmskoego jaki zaczęła odczuwać Lynette. Chociaż oczywiście głupia była ta kobieta . Przez swój strach zginęła, a tak mogla żyć.

Niesamowitym była też zmiana Erika. Naprawdę fajny facet z niego się zrobił. Na początku coś nie przemawial do mnie jego związek z Shaunee ale teraz wydaje mi się być najlepszym rozwiązaniem dla nich.


Sama walka z Neferet nie była jakoś porywająca dość szybko ją pokonali . Szkoda ze nie zabilii.

Ogólnie "Dom Nocy "to zdecydowanie dark fantasy. Ten tom jest bardziej mroczny i epatuje okrucieństwem mowa oczywiście o Neferet.

Bohaterowie dojrzeli i język zdecydowanie stał się lepszy, przekleństwa nie raza w książce jak kiedyś.

Szkoda ze taki poziom od początku nie był, z pewnością więcej osób by dotrwalo do końca serii. Najbardziej chyba radził brak inteligencji bohaterów i ich denne rozmowy ukazujące ten problem. Na szczęście tu juz tak nie było.

Seria ta nie była może jedna z moich ulubionych. Ale bardzo cieszę się że ja przeczytałam, zapewnila mi wiele godzin relaksu i rozrywki. Nie żałuję że ja przeczytałam.

Ciesze się ze mogłam poznać postacie takie jak Kalona, Nyx, Afrodyta, Darius ,Stark, Heath ,Aurox, Smok, Anastazja, Lenobia, Martin /Travis ,Zoey, Steve Rae i Rephaim itd.

Według mnie było warto. Idealna seria zwłaszcza dla młodzieży.

Były tomy lepsze i gorsze ale warto było zostać do końca.

Ja nie żałuję.

Ps.Stark jest boski . Tez chce takiego 😉.

W końcu udało mi się przeczytać cały cykl "Dom nocy ".

"Wyzwolona "to dwunasty juz tom cyklu. Pozwolę pominąć sobie streszczenie książki, kto polubił serię na pewno sięgnie po te cześć, żeby zakończyć serię, jej przeciwnicy juz za pewne dawno odpuścili sobie czytanie serii.
Skupie się na emocjach jakie wywołała we mnie ta część i cała seria .

Niedawno skończyłam...

więcej

mniej

Pokaż mimo to