Ta seria bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła. Jest dokładnie przemyślana, akcja rozwija się w idealnym tempie i w zależności od indywidualnego czytelnika, można pochłonąć ją od razu w całości lub dawkować sobie małymi fragmentami, a to w ogóle nie wpływa na odbiór historii. Pokochałam bohaterów i wykreowany świat. Kiedyś żałowałam, że nie sięgnęłam po serię wcześniej, ale teraz cieszę się, że dane było mi ją przeczytać właśnie teraz.

Ta seria bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła. Jest dokładnie przemyślana, akcja rozwija się w idealnym tempie i w zależności od indywidualnego czytelnika, można pochłonąć ją od razu w całości lub dawkować sobie małymi fragmentami, a to w ogóle nie wpływa na odbiór historii. Pokochałam bohaterów i wykreowany świat. Kiedyś żałowałam, że nie sięgnęłam po serię wcześniej, ale...

Fajny dodatek do całej historii, ale jakoś mnie nie zachwycił.

Fajny dodatek do całej historii, ale jakoś mnie nie zachwycił.

Fajny dodatek, choć nie był potrzebny.

Fajny dodatek, choć nie był potrzebny.

Fajne uzupełnienie trylogii. Czy niezbędne? Oczywiście, że nie. Ale czy się przy nim dobrze nie bawiłam? Bawiłam się wyśmienicie.
W tych trzech nowelach, autorka poszerza stworzone przez siebie uniwersum. Możemy na nie spojrzeć z innej perspektywy - w końcu ta pierwotna była dość ograniczona, bo uwzględniała tylko spojrzenie Ruby. Cieszę się, że Bracken postanowiła tutaj przybliżyć funkcjonowanie obozów oraz rozwinąć postać Sam. Jest to bohaterka, która - mimo niewielkiego udziału w pierwotnej serii - odgrywała w życiu Ruby ogromną rolę. Byłam bardzo ciekawa jej losów w obozie, jak i po ich wyzwoleniu. Fajnym posunięciem było pojawienie się w ostatniej noweli, znanej nam dobrze, ekipy z trylogii.
Polecam dla fanów serii. Nie jest to najlepsza część, ale zdecydowanie jest ona warta uwagi.

Fajne uzupełnienie trylogii. Czy niezbędne? Oczywiście, że nie. Ale czy się przy nim dobrze nie bawiłam? Bawiłam się wyśmienicie.
W tych trzech nowelach, autorka poszerza stworzone przez siebie uniwersum. Możemy na nie spojrzeć z innej perspektywy - w końcu ta pierwotna była dość ograniczona, bo uwzględniała tylko spojrzenie Ruby. Cieszę się, że Bracken postanowiła tutaj...

Przeczytałam, przyznam szczerze, że omijałam strony aby szybciej skończyć. Może i historia ciekawa ale według mnie można było ją skrócić i dołączyć do 1 części jako dodatek.

Przeczytałam, przyznam szczerze, że omijałam strony aby szybciej skończyć. Może i historia ciekawa ale według mnie można było ją skrócić i dołączyć do 1 części jako dodatek.

Opowiadanie o tym co się działo z Zu.... tak bardzo we mnie trafiło. Najbardziej z całej serii, nie spodziewałam się, że coś w tej serii tak mnie "przydusi".
Opowiadanie Sam było bardzo ciekawe. Przeczytałam je podczas czytania 3 części serii przez co dostałam kopa by szybciej ją przeczytać, ponieważ momentami było ciężko (więcej o tym z opinii "Po zmierzchu")
Ostatnie opowiadanie bardzo ciężko mi się to czytało. Mia nie jest ani trochę fajną postacią. Ale kto miał ją nauczyć myślenia, odpowiedzialności itd? Mimo wszystko jej rozdziały były dla mnie koszmarne. Znów mamy dzieciaka, który choć niemal nigdy nie użył mocy myśli, że jest mocarny i może wszystko. Zwala winę na każdego byle nie na siebie i jednocześnie jest kompletnie naiwna, ponieważ wciąż wierzy w bajki przeszłych zabaw. Jedynym ciekawym faktem było zobaczyć dziewczynę, która była w nieco mniej koszmarnym obozie niż Ruby, ale przez podobną liczbę lat, jednak nie zmieniło jej to za bardzo. Wciąż żyje dziecięcą przeszłością, ma nadzieję oraz nie ma ani grama PTSD z obozów. To mnie jednocześnie denerwowało, bo nie potrafiłam tego do końca zrozumieć.
W ostatnim opowiadaniu równie straszna jest Sam, którą zdążyłam bardzo polubić. Powiedzmy, że rozumiem jej przemianę na "gorsze", ale nagle straciła jakby wszelką moc Zielonej. Zieloni są mądrzy ponad miarę a w tym ostatnim opowiadaniu jedyne co jej pozostaje to pamięć, która nagle (bo wcześniej tego nie było) nie jest taka dobra gdy w danej sytuacji targały nią mocne emocje. W takim razie nie powinna pamiętać większości z obozu.... to się kupy nie trzyma. Wydaje mi się jakby te ostatnie opowiadanie było napisane długo po skończeniu całej serii. Nawet Ruby nagle ma zwiększone mocne, ponieważ coś co dla niej było wielkim problemem jeszcze kilka tygodni temu, w 3 części, nagle jest pestką. A raczej nie mogła niczego ćwiczyć przez tygodnie zamknięcia w domu.

Kiedy jednak odsunie się jakoś te niezgodności to świetnie jest zobaczyć co się dalej działo z Naszą grupą, ponieważ właśnie tego mi brakowało w zakończeniu części, która się w sumie urwała w połowie tłumaczenia nam zakończenia. Teraz wiemy jak to wygląda i happy end z Po zmierzchu okazuję się całkiem nowym dystopijnym światem.
Rozumiem teraz kontynuację serii w The Darkest Legacy. Żałuję, że ta nowa część nie jest o Naszej grupce, która teraz powiększyła się o trzy osoby. Uwielbiam jak szybko ta trójka wkręciła się w grupę i jak łatwo dla mnie mówić o mojej grupie już z nimi. Świetnie do siebie pasują i bardzo żałuję, że nie ma spisanych więcej ich przygód. Ta końcówka dała mi niemal wszystko czego brakowało mi w finale serii i teraz tylko pragnę więcej. :D

Dałabym więcej gwiazdek, ale fakt, że opowieści dłużyły się strasznie a końcówki były wciskające w krzesło pokazuje mi, że to jest styl autorki. Seria była taka sama. Jeśli jest się jak ja i ma się ten przymus kończenia książek zaczętych to jest mocny powód dlaczego zaczynałam następne części choć tak ciężko mi się czytało. To takie nierównomierne pisanie, które mocno mnie denerwowało, bo wiedziałam do czego dążę a miałam ze 400 stron do przetrwania do tego momentu. Ale po całej serii nie żałuję. Nie mogę być bardziej radosna, że obejrzałam film, ponieważ to on mnie do książek namówił!

Opowiadanie o tym co się działo z Zu.... tak bardzo we mnie trafiło. Najbardziej z całej serii, nie spodziewałam się, że coś w tej serii tak mnie "przydusi".
Opowiadanie Sam było bardzo ciekawe. Przeczytałam je podczas czytania 3 części serii przez co dostałam kopa by szybciej ją przeczytać, ponieważ momentami było ciężko (więcej o tym z opinii "Po zmierzchu")
Ostatnie...

Uważam,że ta książka jest naprawdę świetnym dodatkiem do serii "Mroczne umysły". Czytało się bardzo przyjemnie, a opowiadania są naprawdę wciągające. Jestem fanką tej serii dlatego uważam, że dla każdego fana jest to idealne dopełnienie historii. Jak jest napisane z tyłu książki jest to prawdziwy "must have dla fanów trylogii". Zgadzam się z tym w 100%.

Uważam,że ta książka jest naprawdę świetnym dodatkiem do serii "Mroczne umysły". Czytało się bardzo przyjemnie, a opowiadania są naprawdę wciągające. Jestem fanką tej serii dlatego uważam, że dla każdego fana jest to idealne dopełnienie historii. Jak jest napisane z tyłu książki jest to prawdziwy "must have dla fanów trylogii". Zgadzam się z tym w 100%.

Doszedłem do wniosku, że najlepiej będzie, jeśli napiszę po kolei o każdej z trzech nowelek.
Pierwszą z nich jest ,,W Sidłach Losu'', czyli historia Gabe'a - chłopaka z upadającej mieściny, którą omija nawet wojsko. Jego ojciec popełnił samobójstwo, a matka popada na zmianę to w depresję, to w paranoję. Gabe za wszelką cenę chce opuścić miasto, ale żeby mieć za co przeżyć, musi zostać Łowcą Nagród.
Podczas jednej z przejażdżek na swojej drodze spotyka mała Azjatkę....
Aby zachować chronologię, autorka poleca przeczytać ,,W Sidłach Losu'' po pierwszym tomie trylogii. Jak się okazuje, ma to sens. Mimo, iż nowelka ma raptem 86 stron, czytanie jej sprawia większą frajdę, niż czytanie dwóch pozostałych. Historia może nie jest zbyt wyszukana, ale zakończenie zaskakuje. Moim zdaniem najlepsza nowelka ze zbioru.
* * *
Wielu fanów ciekawiło, co działo się w obozie po ucieczce Ruby. Z pomocą przyszłą sama autorka pisząc ,,Zapłoną Iskry'', czyli drugą nowelę ze zbioru.
Wydawać by się mogło, że mająca ponad 100 stron historia udzieli nam odpowiedzi na to pytanie.
Niestety, ale tak się nie stało. Winę ponosi za to sama autorka, bo historia opisana opisana została z perspektywy raptem dwóch osób, z czego tylko jedna (Sam) przebywała w obozie z Ruby. Druga postać to Lucas - Czerwony, który chce znaleźć swoją siostrę, i który opowiada co się stało z resztą przedstawicieli jego koloru... tylko że tak na prawdę mało kogo to obchodziło (mnie wcale)... Co ciekawe postacie te to dawni przyjaciele, tak więc historia z biegiem stron coraz mniej skupia się na przedstawieniu obozowej codzienności. Dodatkowo postać Sam działała mi na nerwy do tego stopnia, że wiele razy liczyłem na to, że w następnym rozdziale opisana zostanie jej śmierć.
Nowelę ,,Zapłoną Iskry'' najlepiej przeczytać po drugim tomie trylogii - Nigdy nie gasną.
* * *
,,Pomimo Mroku'' to trzecia (i dzięki Bogu ostatnia) nowela ze zbioru Przez Ciemność. Opowiada, a właściwie opowiadać miała o tym, jak wyglądał świat po wyzwoleniu obozów. Niestety, ale i tym razem autorka się nie popisała.
Historia opowiedziana została z perspektywy znienawidzonej przeze mnie Sam, oraz flegmatycznego Lucasa i jego denerwującej siostry Mii.
W Lucasie zabito ostatnią cząstkę człowieczeństwa, przez co reaguje tylko na rozkazy. Mia i Sam chcą, aby znowu stał się człowiekiem, przez co bezpośrednio narażają na śmierć Ruby (bo to nie problem, że łowcy gotowi są dać za jej głowę wiele milionów dolarów) i resztę starej, zgranej paczki. Ruby znana ze swojego dobrego serca zgadza się jednak im pomóc. Dzięki tej decyzji jesteśmy świadkami prawie 200 stronicowej historii w której nie dzieje się praktycznie nic. Nowelka przymula z każdą stroną i nie ma w niej nic zaskakującego. ,,Pomimo Mroku'' najlepiej przeczytać po Po Zmierzchu.
*
Na zakończenie dodam, że nadal kocham oryginalną trylogię ''Mroczne Umysły'', jednak nowelki są według mnie zbędnym dodatkiem i cieszę się, że przeczytałem je na końcu, a nie w trakcie między tomami trylogii.

Doszedłem do wniosku, że najlepiej będzie, jeśli napiszę po kolei o każdej z trzech nowelek.
Pierwszą z nich jest ,,W Sidłach Losu'', czyli historia Gabe'a - chłopaka z upadającej mieściny, którą omija nawet wojsko. Jego ojciec popełnił samobójstwo, a matka popada na zmianę to w depresję, to w paranoję. Gabe za wszelką cenę chce opuścić miasto, ale żeby mieć za co...

Książka nie odpowiedziała na najważniejsze pytania, które nurtowały mnie po zakończeniu "Po zmierzchu", a także miałam wrażenie, że książka była pisana trochę na siłę – odrobinę mnie nudziła, a wydarzenia nie zainteresowały mnie tak jak w "Mrocznych umysłach". Jednak styl pisania autorki, bohaterowie, uniwersum oraz pierwsza nowelka mogły to wynagrodzić.

Książka nie odpowiedziała na najważniejsze pytania, które nurtowały mnie po zakończeniu "Po zmierzchu", a także miałam wrażenie, że książka była pisana trochę na siłę – odrobinę mnie nudziła, a wydarzenia nie zainteresowały mnie tak jak w "Mrocznych umysłach". Jednak styl pisania autorki, bohaterowie, uniwersum oraz pierwsza nowelka mogły to wynagrodzić.

1)"W sidłach losu"
Uzupełnienie trylogii opowiadaniami przedstawianymi z perspektywy innych osób niż Ruby to świetny pomysł. Zwłaszcza, że daje to możliwość pokazania tego, czego trochę brakowało w samej powieści. A wg mnie za mało było Zu oraz historii o dzieciach posiadających moce Żółtych. Przykład Gabe'a - jego los i początkowe motywacje - ukazywały to jak ludzie próbowali wypierać okrutną prawdę, negować rzeczywistość, obwiniać wszystkich dookoła byle nie samych siebie i jak umniejszać wartość innych by podbudować siebie kosztem cudzej wolności, godności a nawet życia. Cieszę się, że z lektury trzeciej części trylogii znałam już zakończenie historii Gabe'a bo inaczej chyba pękłoby mi serce.

2)"Zapłoną iskry"
Kolejne uzupełnienie świata dzieci ze zdolnościami psionicznymi (okropne określenie) - tym razem o kolorze Czerwonym. Mimo tego, że to Pomarańczowych najbardziej się obawiano, to chyba Czerwoni przez swoje umiejętności przechodzili największe katusze, a ujarzmienie tych mocy kosztowało ich mnóstwo wysiłku. Jednocześnie budzili postrach i pożądano ich jako żywej broni. Niestety nie wszyscy radzili sobie tak dobrze jak Cole czy Lucas, który dodatkowo pragnął odnaleźć swoją młodszą siostrę, a po pobycie w Thurmond także pomóc Sammy. Cieszę się, że w tym opowiadaniu możemy poznać zarówno jej spojrzenie na obóz, grupę Czerwonych, przeszłość Sam i Lucasa oraz to jak Sammy radziła sobie po ucieczce Ruby.

3)"Pomimo mroku"
Ta nowela jest wisienką na torcie. Autorka idealnie ukazała to jak wygląda świat już po wyzwoleniu wszystkich obozów i uwolnieniu dzieci. Sytuacja wciąż jest trudna, nic nie rozwiązało się jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Nie ma jednej, a tym bardziej prostej recepty jak powrócić do normalnego życia, nie wiadomo czy jest taka szansa. Ale po dotychczasowych sukcesach nikt się teraz nie cofnie, nie podda, zawiązane przyjaźnie i związki dają siłę i nadzieję, że bohaterowie podążają w dobrym kierunku i będą walczyć o szczęście swoje i innych.

A teraz czas na leczenie książkowego kaca... Żałuję, że już nigdy nie przeczytam serii Mroczne Umysły po raz pierwszy i nie zakocham się ponownie w moich ulubionych bohaterach - Ruby, Liamie, Puplecie, Vidzie, Zu, Cole'u...

1)"W sidłach losu"
Uzupełnienie trylogii opowiadaniami przedstawianymi z perspektywy innych osób niż Ruby to świetny pomysł. Zwłaszcza, że daje to możliwość pokazania tego, czego trochę brakowało w samej powieści. A wg mnie za mało było Zu oraz historii o dzieciach posiadających moce Żółtych. Przykład Gabe'a - jego los i początkowe motywacje - ukazywały to jak ludzie...