Jako, że już ustaliłam, iż Horst pisze całkiem wciągające kryminały, czytam kolejne tomy, które utwierdzają mnie w tym przekonaniu. Każda historia jest inna, ale jednocześnie każda kończy się "dobrze". Niezmiennie polecam.

Jako, że już ustaliłam, iż Horst pisze całkiem wciągające kryminały, czytam kolejne tomy, które utwierdzają mnie w tym przekonaniu. Każda historia jest inna, ale jednocześnie każda kończy się "dobrze". Niezmiennie polecam.

Sprawa zaczyna się od obrabowania domku letniskowego i znalezienia w nim trupa. Komisarz Wisting i jego zespół prowadzą kolejną skomplikowaną i ciekawą sprawę. W tej części również możemy spotkać zespół, który występował w poprzednich częściach, i który zdążyłam już polubić. Polecam.

Sprawa zaczyna się od obrabowania domku letniskowego i znalezienia w nim trupa. Komisarz Wisting i jego zespół prowadzą kolejną skomplikowaną i ciekawą sprawę. W tej części również możemy spotkać zespół, który występował w poprzednich częściach, i który zdążyłam już polubić. Polecam.

Lubię czytać książki tego autora z prostej przyczyny, są dobrze napisane i mogę miło spędzić czas. Coraz częściej myślę, że milej niż w towarzystwie niektórych ludzi. Chociaż tu też towarzyszy mi człowiek - autor, z którym dzielę upodobanie do sensacji.

Lubię czytać książki tego autora z prostej przyczyny, są dobrze napisane i mogę miło spędzić czas. Coraz częściej myślę, że milej niż w towarzystwie niektórych ludzi. Chociaż tu też towarzyszy mi człowiek - autor, z którym dzielę upodobanie do sensacji.

Taka sobie książka, ani zła, ani dobra. Przeciętna - nie dlatego, że słabo napisana, tylko dlatego, że nie lubię kryminałów o szajkach narkotykowych i w ogóle zawodowych przestępcach. Wolę klasyczne śledztwa, w których podejrzani są sami "porządni" ludzie, a motywy nieoczywiste.
Tym niemniej, lubię serie kryminalne, a w tej, mimo, że żadna książka mnie tak naprawdę nie porwała, odnajduję jakiś spokój. Lubię tę serię, mimo wszystko.
Tu bym się szczególnie przyczepiła do kilku rzeczy:
Czy William pamięta, że ma też syna? Czy coś się z nim stało a ja to przeoczyłam? Bo jakość śmierć Ingrid odnotowałam. Tymczasem w życiu Wistinga jest tylko córka. Drugie dziecko zasłużyło sobie na zapomnienie przez autora i ojca?
Drobiazg, ale opis Wilna i okolic jest taki czarno-biały. Byłam w Wilnie kilkanaście lat temu i nie było tam tak okropnie. Nie było tłumów żebraków, ani wrażenia ponurości, ogólnego zaniedbania. A też lało.
Może mam inną optykę, bo pochodzę z Polski. Nie wiem, nie byłam w Norwegii, być może rzeczywiście kontrast między bogatą Norwegią a biedną Litwą jest uderzający. Ale byłam w innych "bogatych" krajach i na ich tle Litwa bynajmniej nie jawi się jako studium upadku społecznego i materialnego. To już Londyn bardziej sprawia takie wrażenie.
Padło w tekście ciekawe pytanie: dlaczego nie Niemcy czy Szwecja, tylko właśnie Norwegia? Odpowiedź jest kompletnie od czapy, tak jakby Niemcy czy Szwecja były równie "biedne" jak Litwa.
I ostatnia rzecz: Litwini nie są narodem słowiańskim. Było coś o muzyce słowiańskiej, ekhm, może być tak, że w Wilnie słychać było muzę z Polski, Białorusi lub (tfu tfu) z Rosji. Ale wątpię. Gdyby było powiedziane "muzyka wschodnioeuropejska", no to spoko.
Ale i tak będę czytać dalej tę serię :)

Taka sobie książka, ani zła, ani dobra. Przeciętna - nie dlatego, że słabo napisana, tylko dlatego, że nie lubię kryminałów o szajkach narkotykowych i w ogóle zawodowych przestępcach. Wolę klasyczne śledztwa, w których podejrzani są sami "porządni" ludzie, a motywy nieoczywiste.
Tym niemniej, lubię serie kryminalne, a w tej, mimo, że żadna książka mnie tak naprawdę nie...

Bardzo realistycznie uchwycone tło przestępczości i problemów śledczych w związu z przemytem, narkotyków, ludzi, imigracją, problemami związanymi z tym że ofiara lub sprawca jest cudzoziemcem, współpracą z policją innych krajów. Także jest ciekawa fabuła + kontekst.

Bardzo realistycznie uchwycone tło przestępczości i problemów śledczych w związu z przemytem, narkotyków, ludzi, imigracją, problemami związanymi z tym że ofiara lub sprawca jest cudzoziemcem, współpracą z policją innych krajów. Także jest ciekawa fabuła + kontekst.

Dobrze, że tym razem nie trzeba było ratować Line :)

Dobrze, że tym razem nie trzeba było ratować Line :)

To już siódmy tom serii, w której główną rolę odgrywa komisarz William Wisting. Główny bohater na pewno nie stanie się moim ulubionym, bo Reacher jest niezagrożony, ale na pewno jest w czołówce.

„Poza sezonem” zrobiła nam się książką bardzo europejską. Przewijają się wątki, w których istotne role odgrywają osoby nie tylko z Norwegii. Wymieniona została nawet Polska, ale chodzi o inny kraj Europy Wschodniej, do którego wybrał się Wisting. Autor dość mocno skomplikował fabułę, co widać zwłaszcza pod koniec. Ale bez obaw, wszystko jest logicznie wytłumaczone, co zresztą jest jedną z bardzo mocnych stron Pana Horsta. Książka nie skończy się na jednym trupie, jest kilka zwrotów akcji, które zaskoczą czytelnika (mnie zaskoczyły).

W tej części córka komisarza Wistinga Line, jest trochę na uboczu. Sprawa jej dotycząca jest istotna, natomiast jej postać nie odgrywa kluczowej roli w fabule tak jak to miało miejsce w niektórych poprzednich tomach. Ale to nie jest szkodliwe dla książki.

Jak to zwykle u autora bywa, powieść skupia się na śledztwie, łączeniu tropów, drobiazgowości i realności wszystkich tych działań. Bardzo dobrze, że pewne rzeczy się nie zmieniają. Są to kryminały, które wprowadzają w specyficzny klimat, a jednocześnie pozwalają bardzo dobrze spędzić czas. Poza tym książka ma pewne przesłanie, które może u niektórych zmienić sposób myślenia w pewnych sprawach. Kolejne bardzo udane spotkanie z przygodami Williama Wistinga. Na pewno seria zalicza się do moich ulubionych. Mocne 7 gwiazdek. :)

To już siódmy tom serii, w której główną rolę odgrywa komisarz William Wisting. Główny bohater na pewno nie stanie się moim ulubionym, bo Reacher jest niezagrożony, ale na pewno jest w czołówce.

„Poza sezonem” zrobiła nam się książką bardzo europejską. Przewijają się wątki, w których istotne role odgrywają osoby nie tylko z Norwegii. Wymieniona została nawet Polska, ale...

Kolejny udany tom serii kryminalnej z Komisarzem Wistingiem. Jak zawsze duży plus za spójną przemyślaną fabułę. Ta książka może i nie trzyma w napięciu i nie zmusza do obgryzania paznokci z nerw;) ale czyta się ją bardzo przyjemnie i z dużym zaciekawieniem, nawet jeśli jest nieco przewidywalna.

Kolejny udany tom serii kryminalnej z Komisarzem Wistingiem. Jak zawsze duży plus za spójną przemyślaną fabułę. Ta książka może i nie trzyma w napięciu i nie zmusza do obgryzania paznokci z nerw;) ale czyta się ją bardzo przyjemnie i z dużym zaciekawieniem, nawet jeśli jest nieco przewidywalna.

Trzynasta książka Horsta za mną. Bynajmniej nie pechowa. Do pełni serii z Wistingiem brakuje mi tylko jednego tomu.

Jesień. Poza sezonem. Turystyczne Stavern ze swoimi domkami letniskowymi pustoszeje? Absolutnie. Znajdują tu niezły żer złodzieje z Litwy i wykorzystują handlarze narkotyków z Danii. Nagromadzenie tragicznych zgonów i morderstw w tym tomie jest niemal zabójcze. William Wisting nie zamierza tracić zimnej krwi, a intuicja, jak zwykle, go nie zawodzi.

Nieco urozmaicenia dodaje, wiele razy wykorzystywany przez Horsta, wątek z córką komisarza - Line, która poprzez związek z restauratorem Tommym znajdzie się także w centrum wydarzeń. Sam komisarz odbędzie owocną podróż do Wilna. W pamięci pozostanie mu, widoczny z hotelowego balkonu, widok jedenastu wież kościelnych. Niemniej nie odbierze ich jako symbolu głębokiej religijności, skoro ze złodziejstwem w wykonaniu Litwinów boryka się od lat.

Horst stworzył, właściwy mu, klasyczny kryminał. Metodyczne, drobiazgowe śledztwo, dociekliwy, pedantyczny komisarz, ciekawska Line (w końcu z zawodu dziennikarka śledcza) i rozwikłane wszystkie wątki z dogłębnym wyjaśnieniem dla czytelnika to zawsze największe atuty jego książek. Książek, które uwielbiam czytać. Robota na medal!

Trzynasta książka Horsta za mną. Bynajmniej nie pechowa. Do pełni serii z Wistingiem brakuje mi tylko jednego tomu.

Jesień. Poza sezonem. Turystyczne Stavern ze swoimi domkami letniskowymi pustoszeje? Absolutnie. Znajdują tu niezły żer złodzieje z Litwy i wykorzystują handlarze narkotyków z Danii. Nagromadzenie tragicznych zgonów i morderstw w tym tomie jest niemal...

Powieść całkiem dobra, ale jak dla mnie nie tak wciągająca jak inne książki autora, które przeczytałam.
Nie lubię czytać o porachunkach gangów narkotykowych a tu większość fabuły tego właśnie procederu dotyczy. Czytanie utrudnia również bardzo duża ilość występujących osób i początkowo trudno się zorientować kto jest kim i z jakiego gangu pochodzi ofiara.
Bo mamy tu do czynienia nie tylko z gangiem narkotykowym i nieudaną transakcją ale również z Litwinami, którzy okradają opuszczone domki letniskowe.
Sama fabuła może nie porywa oryginalnością, ale jest ciekawa. Bardzo skrupulatnie prowadzone śledztwo, które kieruje Wistinga nawet do Wilna.
Jak zwykle jego córka też ma swój udział w całej historii a nawet jest w pewnym stopniu pomocna, bo chwilowo odpoczywa od partnera w jednym z domków letniskowych.
Wątek obyczajowy dotyczący życia prywatnego Wistinga i Liane jest uzupełnieniem całości.
Dobra powieść, która nie powala na kolana, ale jak zwykle z ciekawą intrygą i zaskakującym zakończeniem.

Powieść całkiem dobra, ale jak dla mnie nie tak wciągająca jak inne książki autora, które przeczytałam.
Nie lubię czytać o porachunkach gangów narkotykowych a tu większość fabuły tego właśnie procederu dotyczy. Czytanie utrudnia również bardzo duża ilość występujących osób i początkowo trudno się zorientować kto jest kim i z jakiego gangu pochodzi ofiara.
Bo mamy tu do...