Przeczytane- zapomniane.

Przeczytane- zapomniane.

Jako, że już ustaliłam, iż Horst pisze całkiem wciągające kryminały, czytam kolejne tomy, które utwierdzają mnie w tym przekonaniu. Każda historia jest inna, ale jednocześnie każda kończy się "dobrze". Niezmiennie polecam.

Jako, że już ustaliłam, iż Horst pisze całkiem wciągające kryminały, czytam kolejne tomy, które utwierdzają mnie w tym przekonaniu. Każda historia jest inna, ale jednocześnie każda kończy się "dobrze". Niezmiennie polecam.

Sprawa zaczyna się od obrabowania domku letniskowego i znalezienia w nim trupa. Komisarz Wisting i jego zespół prowadzą kolejną skomplikowaną i ciekawą sprawę. W tej części również możemy spotkać zespół, który występował w poprzednich częściach, i który zdążyłam już polubić. Polecam.

Sprawa zaczyna się od obrabowania domku letniskowego i znalezienia w nim trupa. Komisarz Wisting i jego zespół prowadzą kolejną skomplikowaną i ciekawą sprawę. W tej części również możemy spotkać zespół, który występował w poprzednich częściach, i który zdążyłam już polubić. Polecam.

Lubię czytać książki tego autora z prostej przyczyny, są dobrze napisane i mogę miło spędzić czas. Coraz częściej myślę, że milej niż w towarzystwie niektórych ludzi. Chociaż tu też towarzyszy mi człowiek - autor, z którym dzielę upodobanie do sensacji.

Lubię czytać książki tego autora z prostej przyczyny, są dobrze napisane i mogę miło spędzić czas. Coraz częściej myślę, że milej niż w towarzystwie niektórych ludzi. Chociaż tu też towarzyszy mi człowiek - autor, z którym dzielę upodobanie do sensacji.

Taka sobie książka, ani zła, ani dobra. Przeciętna - nie dlatego, że słabo napisana, tylko dlatego, że nie lubię kryminałów o szajkach narkotykowych i w ogóle zawodowych przestępcach. Wolę klasyczne śledztwa, w których podejrzani są sami "porządni" ludzie, a motywy nieoczywiste.
Tym niemniej, lubię serie kryminalne, a w tej, mimo, że żadna książka mnie tak naprawdę nie porwała, odnajduję jakiś spokój. Lubię tę serię, mimo wszystko.
Tu bym się szczególnie przyczepiła do kilku rzeczy:
Czy William pamięta, że ma też syna? Czy coś się z nim stało a ja to przeoczyłam? Bo jakość śmierć Ingrid odnotowałam. Tymczasem w życiu Wistinga jest tylko córka. Drugie dziecko zasłużyło sobie na zapomnienie przez autora i ojca?
Drobiazg, ale opis Wilna i okolic jest taki czarno-biały. Byłam w Wilnie kilkanaście lat temu i nie było tam tak okropnie. Nie było tłumów żebraków, ani wrażenia ponurości, ogólnego zaniedbania. A też lało.
Może mam inną optykę, bo pochodzę z Polski. Nie wiem, nie byłam w Norwegii, być może rzeczywiście kontrast między bogatą Norwegią a biedną Litwą jest uderzający. Ale byłam w innych "bogatych" krajach i na ich tle Litwa bynajmniej nie jawi się jako studium upadku społecznego i materialnego. To już Londyn bardziej sprawia takie wrażenie.
Padło w tekście ciekawe pytanie: dlaczego nie Niemcy czy Szwecja, tylko właśnie Norwegia? Odpowiedź jest kompletnie od czapy, tak jakby Niemcy czy Szwecja były równie "biedne" jak Litwa.
I ostatnia rzecz: Litwini nie są narodem słowiańskim. Było coś o muzyce słowiańskiej, ekhm, może być tak, że w Wilnie słychać było muzę z Polski, Białorusi lub (tfu tfu) z Rosji. Ale wątpię. Gdyby było powiedziane "muzyka wschodnioeuropejska", no to spoko.
Ale i tak będę czytać dalej tę serię :)

Taka sobie książka, ani zła, ani dobra. Przeciętna - nie dlatego, że słabo napisana, tylko dlatego, że nie lubię kryminałów o szajkach narkotykowych i w ogóle zawodowych przestępcach. Wolę klasyczne śledztwa, w których podejrzani są sami "porządni" ludzie, a motywy nieoczywiste.
Tym niemniej, lubię serie kryminalne, a w tej, mimo, że żadna książka mnie tak naprawdę nie...

Bardzo realistycznie uchwycone tło przestępczości i problemów śledczych w związu z przemytem, narkotyków, ludzi, imigracją, problemami związanymi z tym że ofiara lub sprawca jest cudzoziemcem, współpracą z policją innych krajów. Także jest ciekawa fabuła + kontekst.

Bardzo realistycznie uchwycone tło przestępczości i problemów śledczych w związu z przemytem, narkotyków, ludzi, imigracją, problemami związanymi z tym że ofiara lub sprawca jest cudzoziemcem, współpracą z policją innych krajów. Także jest ciekawa fabuła + kontekst.

Dobrze, że tym razem nie trzeba było ratować Line :)

Dobrze, że tym razem nie trzeba było ratować Line :)

To już siódmy tom serii, w której główną rolę odgrywa komisarz William Wisting. Główny bohater na pewno nie stanie się moim ulubionym, bo Reacher jest niezagrożony, ale na pewno jest w czołówce.

„Poza sezonem” zrobiła nam się książką bardzo europejską. Przewijają się wątki, w których istotne role odgrywają osoby nie tylko z Norwegii. Wymieniona została nawet Polska, ale chodzi o inny kraj Europy Wschodniej, do którego wybrał się Wisting. Autor dość mocno skomplikował fabułę, co widać zwłaszcza pod koniec. Ale bez obaw, wszystko jest logicznie wytłumaczone, co zresztą jest jedną z bardzo mocnych stron Pana Horsta. Książka nie skończy się na jednym trupie, jest kilka zwrotów akcji, które zaskoczą czytelnika (mnie zaskoczyły).

W tej części córka komisarza Wistinga Line, jest trochę na uboczu. Sprawa jej dotycząca jest istotna, natomiast jej postać nie odgrywa kluczowej roli w fabule tak jak to miało miejsce w niektórych poprzednich tomach. Ale to nie jest szkodliwe dla książki.

Jak to zwykle u autora bywa, powieść skupia się na śledztwie, łączeniu tropów, drobiazgowości i realności wszystkich tych działań. Bardzo dobrze, że pewne rzeczy się nie zmieniają. Są to kryminały, które wprowadzają w specyficzny klimat, a jednocześnie pozwalają bardzo dobrze spędzić czas. Poza tym książka ma pewne przesłanie, które może u niektórych zmienić sposób myślenia w pewnych sprawach. Kolejne bardzo udane spotkanie z przygodami Williama Wistinga. Na pewno seria zalicza się do moich ulubionych. Mocne 7 gwiazdek. :)

To już siódmy tom serii, w której główną rolę odgrywa komisarz William Wisting. Główny bohater na pewno nie stanie się moim ulubionym, bo Reacher jest niezagrożony, ale na pewno jest w czołówce.

„Poza sezonem” zrobiła nam się książką bardzo europejską. Przewijają się wątki, w których istotne role odgrywają osoby nie tylko z Norwegii. Wymieniona została nawet Polska, ale...

Kolejny udany tom serii kryminalnej z Komisarzem Wistingiem. Jak zawsze duży plus za spójną przemyślaną fabułę. Ta książka może i nie trzyma w napięciu i nie zmusza do obgryzania paznokci z nerw;) ale czyta się ją bardzo przyjemnie i z dużym zaciekawieniem, nawet jeśli jest nieco przewidywalna.

Kolejny udany tom serii kryminalnej z Komisarzem Wistingiem. Jak zawsze duży plus za spójną przemyślaną fabułę. Ta książka może i nie trzyma w napięciu i nie zmusza do obgryzania paznokci z nerw;) ale czyta się ją bardzo przyjemnie i z dużym zaciekawieniem, nawet jeśli jest nieco przewidywalna.

Trzynasta książka Horsta za mną. Bynajmniej nie pechowa. Do pełni serii z Wistingiem brakuje mi tylko jednego tomu.

Jesień. Poza sezonem. Turystyczne Stavern ze swoimi domkami letniskowymi pustoszeje? Absolutnie. Znajdują tu niezły żer złodzieje z Litwy i wykorzystują handlarze narkotyków z Danii. Nagromadzenie tragicznych zgonów i morderstw w tym tomie jest niemal zabójcze. William Wisting nie zamierza tracić zimnej krwi, a intuicja, jak zwykle, go nie zawodzi.

Nieco urozmaicenia dodaje, wiele razy wykorzystywany przez Horsta, wątek z córką komisarza - Line, która poprzez związek z restauratorem Tommym znajdzie się także w centrum wydarzeń. Sam komisarz odbędzie owocną podróż do Wilna. W pamięci pozostanie mu, widoczny z hotelowego balkonu, widok jedenastu wież kościelnych. Niemniej nie odbierze ich jako symbolu głębokiej religijności, skoro ze złodziejstwem w wykonaniu Litwinów boryka się od lat.

Horst stworzył, właściwy mu, klasyczny kryminał. Metodyczne, drobiazgowe śledztwo, dociekliwy, pedantyczny komisarz, ciekawska Line (w końcu z zawodu dziennikarka śledcza) i rozwikłane wszystkie wątki z dogłębnym wyjaśnieniem dla czytelnika to zawsze największe atuty jego książek. Książek, które uwielbiam czytać. Robota na medal!

Trzynasta książka Horsta za mną. Bynajmniej nie pechowa. Do pełni serii z Wistingiem brakuje mi tylko jednego tomu.

Jesień. Poza sezonem. Turystyczne Stavern ze swoimi domkami letniskowymi pustoszeje? Absolutnie. Znajdują tu niezły żer złodzieje z Litwy i wykorzystują handlarze narkotyków z Danii. Nagromadzenie tragicznych zgonów i morderstw w tym tomie jest niemal...