Nie spodziewałam się, że fabuła rozwinę się w tą stronę ale tak księża była świętym zakończeniem trylogii. Choć muszę przyznać, że była bardzo brutalna momentami.

Nie spodziewałam się, że fabuła rozwinę się w tą stronę ale tak księża była świętym zakończeniem trylogii. Choć muszę przyznać, że była bardzo brutalna momentami.

Muszę przyznać, że spodziewałam się czegoś kompletnie innego niż przeczytałam, ale to dobrze. Na pewno było to miłe zaskoczenie i historia, która pozostanie w mojej głowie na dłużej.

Bardzo podobało mi się rozwinięcie relacji Neila i Andrew na przestrzeni tych trzech książek. Nie była to nachalna relacja, która nagle okazuje się nie wiadomo czym po paru stronach wstępu. Właściwie to relacje wszystkich Lisów były pięknie napisaną ewolucją relacji pomiędzy ludźmi, którzy oprócz ciężkich doświadczeń w życiu nie mieli nic wspólnego, a udało im się zajść na sam szczyt.

Zakończenia kompletnie się nie spodziewałam i mocno mnie zaskoczyło, niestety w tym przypadku nie jestem w stanie określić czy wyszło to na dobre, czy wręcz przeciwnie. Z pewnością była to oryginalna historia, której ostatnio potrzebowałam.

Muszę przyznać, że spodziewałam się czegoś kompletnie innego niż przeczytałam, ale to dobrze. Na pewno było to miłe zaskoczenie i historia, która pozostanie w mojej głowie na dłużej.

Bardzo podobało mi się rozwinięcie relacji Neila i Andrew na przestrzeni tych trzech książek. Nie była to nachalna relacja, która nagle okazuje się nie wiadomo czym po paru stronach wstępu....

Będę szczery, gdy przeczytałem zamieszczony na okładce opis (znajdziecie go na ostatnim
zdjęciu) pierwszej części serii „All for the game. „The Foxhole Court” nie byłem przekonany czy chce
po nią sięgnąć. Bo przecież, co może być fascynującego w niezbyt z pozoru oryginalnej historii
nastolatka (Neila Jostena),będącego graczem Exy w barwach Lisów, który od wielu lat ucieka przed
ojcem stojącym na czele mafii? Cóż, niekiedy pozory mogą bardzo mylić.
By wczuć się w klimat zacznijmy od Exy. Ta gra zespołowa to w przybliżeniu połącznie hokeja
z lacrosse, dyscyplina wymyślona i dokładnie opisana przez autorkę. Naprawdę byłem pod wielkim
wrażeniem z jaką dbałością o szczegóły Nora opisała zasady gry, stroje, sprzęty czy stadiony.
Wszystko jest na tyle autentyczne, iż po lekturze mam już swoją ulubiona drużynę i czekam aż ktoś
ten pomysł wprowadzi w życie, bym mógł oglądać rozgrywki.
Teraz, gdy już wiemy coś na temat pasji bohaterów trylogii, skupmy się na nich samych.
Przede wszystkim są oni, niezależnie od tego czy mówimy o postaciach pierwszo czy
trzecioplanowych, w większości barwni, wielowymiarowi i po prostu autentyczni. Sposób w jaki
pisarka zbudowała relacje i interakcje między nimi jest ogromnym plusem tych powieści. Jeśli
sięgnęliście/sięgniecie po tą serię, część z Was zapewne uzna, że to najbardziej patologiczna i
odpychająca zgraja o jakiej w życiu czytało, ja jednak naprawdę Lisy szczerze polubiłem. Dodatkowy
plusik za to, że autorka tworząc bohaterów, postarała się, by każdy z nich miał swoją kompletną
historię, co zdecydowanie ułatwia zrozumienie ich postępowania.
Sposób prowadzenia fabuły może nie jest mistrzowski, jednak dla mnie w pełni zadowalający.
Historia z początku rozwija się niespiesznie i potrzebowałem czasu by się w nią wczuć, ale później nie
mogłem się od serii oderwać. Sporym atutem okazały się także niesztampowe plot twisty. Kilka razy
trylogia mnie naprawdę mocno zaskoczyła. Czy dostrzegam w serii jakieś minusy? Tak naprawdę
jeden: stygmatyzowanie osób chorych psychicznie. Sposób w jaki pisarka podeszła do tematu budzi
moje duże wątpliwości.
Podsumowując, seria „All for the Game” to kawał dobrej literatury, chociaż zdecydowanie nie
dla każdego*. Warto dać jej szanse i wybrać się razem z Lisami na rozgrywki Exy.
*W tym miejscu chcę was jednak ostrzec. Twórczyni nie stroni od trudnych czy niepokojących
tematów. Tu nie ma głaskania czytelnika po główce. Gdy pisarka wprowadza do fabuły całą gamę
używek, niczego nie ugrzecznia. Jeśli pokazuje przemoc to… okej, oszczędzę Wam szczegółów.
Powiem tyle, opisy stworzone są tak obrazowo, że przy niektórych scenach robiło mi się niedobrze. A
to tylko ułamek ciężkich tematów, które się w serii przewijają. Nie traktuje tego jako minus, bo
autorka stosuje te wszystkie zabiegi bardzo świadomie. Nie mam też poczucia, by te elementy miały
tylko szokować czytelnika, one zawsze są uzasadnione. Niemniej, dla niektórych czytelników, może to
stanowić problem.

Będę szczery, gdy przeczytałem zamieszczony na okładce opis (znajdziecie go na ostatnim
zdjęciu) pierwszej części serii „All for the game. „The Foxhole Court” nie byłem przekonany czy chce
po nią sięgnąć. Bo przecież, co może być fascynującego w niezbyt z pozoru oryginalnej historii
nastolatka (Neila Jostena),będącego graczem Exy w barwach Lisów, który od wielu lat ucieka...

Jak dla mnie cała seria zasługuje na 9 gwiazdek. Zaczynając od pierwszej części powoli się rozkręca a im dalej tym lepiej. Przepadasz z książką w ręku, nic nie istnieje tylko Lisy i Exy.
Raczej unikam książek napisanych w trzeciej osobie ale w tym wypadku w ogóle mi to nie przeszkadzało tylko brnęłam dalej co się wydarzy, kto wygra, jak Neil wyjdzie z sytuacji w jakiej się znalazł. No i jest Andrew, postać która najbardziej chwyciła moje serce.
Jedyne co mi się nie spodobało a wręcz czułam rozżalenie to epilog... tak szybko się skończył a ja potrzebowałam więcej.
Zdecydowanie polecam.

Jak dla mnie cała seria zasługuje na 9 gwiazdek. Zaczynając od pierwszej części powoli się rozkręca a im dalej tym lepiej. Przepadasz z książką w ręku, nic nie istnieje tylko Lisy i Exy.
Raczej unikam książek napisanych w trzeciej osobie ale w tym wypadku w ogóle mi to nie przeszkadzało tylko brnęłam dalej co się wydarzy, kto wygra, jak Neil wyjdzie z sytuacji w jakiej się...

Całej serii (bo myślę, że tak najlepiej ją ocenić - jako całość) daję 9/10 ⭐

Z pewnością zostanie na długo w mojej pamięci. Zakończenie trochę przekombinowane, ale co tam, podobało mi się. 😁

Całej serii (bo myślę, że tak najlepiej ją ocenić - jako całość) daję 9/10 ⭐

Z pewnością zostanie na długo w mojej pamięci. Zakończenie trochę przekombinowane, ale co tam, podobało mi się. 😁

Zdecydowanie najlepsza książka z całej tej serii. Cieszę się, że czytałam dalej pomimo słabych początków i z czystym sumieniem mogę stwierdzić, że nie żałuję czasu poświęconego na te książki.
Akcja się mocno rozkręciła i książka trzymała w napięciu przez cały czas. Zakończenie było bardzo dobre i pozostawiło mnie usatysfakcjonowaną.
Jedynie nie zaliczyłabym tej serii do kategorii 'literatura młodzieżowa'. Ma w sobie mnóstwo wątków, które nie są przeznaczone dla tego typu odbiorców (np. gwałt, zażywanie narkotyków, przemoc fizyczna i psychiczna). Raczej bym się skłaniała w tym przypadku ku kategorii 'young adult'.

Zdecydowanie najlepsza książka z całej tej serii. Cieszę się, że czytałam dalej pomimo słabych początków i z czystym sumieniem mogę stwierdzić, że nie żałuję czasu poświęconego na te książki.
Akcja się mocno rozkręciła i książka trzymała w napięciu przez cały czas. Zakończenie było bardzo dobre i pozostawiło mnie usatysfakcjonowaną.
Jedynie nie zaliczyłabym tej serii do...

"Neil zapomniał już, jak to jest poczuć na sobie dotyk, który nie jest motywowany niecnymi zamiarami. Zapomniał jak to jest poczuć ciepło drugiej osoby"

Na trylogię trafiłam przypadkowo. Zaciekawił mnie opis, coś zupełnie innego niż te same powielane schematy. Nie wiem jaki jest jej fenomen, ale zawładnęła mną całkowicie i pochłonełam jeden tom za drugim. Pełna bólu, cierpienia i samotności, ale też nadziei. Cały czas towarzyszyło mi pewne napięcie i kłucie w piersi, a moje serce niejednokrotnie było łamane na pół. Bardzo zżyłam się z bohaterami, ich rozwijająca się relacja była cudowna. Na pewno do niej wrócę.

"Neil zapomniał już, jak to jest poczuć na sobie dotyk, który nie jest motywowany niecnymi zamiarami. Zapomniał jak to jest poczuć ciepło drugiej osoby"

Na trylogię trafiłam przypadkowo. Zaciekawił mnie opis, coś zupełnie innego niż te same powielane schematy. Nie wiem jaki jest jej fenomen, ale zawładnęła mną całkowicie i pochłonełam jeden tom za drugim. Pełna bólu,...

Ojej. No cóż. Nie do końca rozumiem fenomen trylogii. Ostatnia część zdecydowanie jest najlepszą. Równocześnie niektóre wątki to wręcz nieśmieszny żart dosłownie wyciągnięty z fanficka. I o ile na wattpadzie nazwałabym serie zadawalającom, tak poważnie zastanawiam się jakim cudem właśnie na takim portalu nie pozostała. Sam zamysł zdecydowanie był ciekawy, a przy lepszym opracowaniu naprawdę książka mogłaby być dobra. Mimo naprawdę wielu bardzo okropnie poprowadzonych scen i wątków ostatecznie wpleciony romans mnie zaciekawiły i jakoś pozwolił przetrwać na tym płonącym statku

Ojej. No cóż. Nie do końca rozumiem fenomen trylogii. Ostatnia część zdecydowanie jest najlepszą. Równocześnie niektóre wątki to wręcz nieśmieszny żart dosłownie wyciągnięty z fanficka. I o ile na wattpadzie nazwałabym serie zadawalającom, tak poważnie zastanawiam się jakim cudem właśnie na takim portalu nie pozostała. Sam zamysł zdecydowanie był ciekawy, a przy lepszym...

Trzecia cześć jest napisana tak samo źle jak poprzednie, ale można się przyzwyczaić jeśli potraktuje się ją jak historie z wattpada. A może to wina polskiego tłumaczenia? W każdym razie sporo się dzieje (nie zabraknie oczywiście znęcania się nad Neilem, którego -przyznaje- nie za bardzo rozumiem, bo i cały wątek mafijny jest moocno niedociągnięty - albo naciągany) Liczyłam, że w ostatnim tomie rozwiążą się pozostałe wątki, np. relacja bliźniaków, ale The King’s Man nie zamyka właściwie żadnego z nich. Mimo to, czyta się szybko i przyjemnie, bez zobowiązań

Trzecia cześć jest napisana tak samo źle jak poprzednie, ale można się przyzwyczaić jeśli potraktuje się ją jak historie z wattpada. A może to wina polskiego tłumaczenia? W każdym razie sporo się dzieje (nie zabraknie oczywiście znęcania się nad Neilem, którego -przyznaje- nie za bardzo rozumiem, bo i cały wątek mafijny jest moocno niedociągnięty - albo naciągany) Liczyłam,...

2023: 5/5
Bawiłam się świetnie, byłam wciągnięta i przeżywałam emocje z bohaterami.

Co nie zmienia faktu, że nic mi się tu nie
klei i nie ma logicznego sensu, a ogrom przemocy i brutalności jest w większości po to byśmy współczuli bohaterowi i nie pokazuje że jego zachowanie ma jakieś konsekwencje (tydzień po strasznych torturach on wraca do gry; jakby od kiedy ludzki organizm tak szybko się regeneruje z tak poważnych obrażeń może mnie ktoś oświeci).

Relacja między Neilem a pewną postacią jest dla mnie strasznie absurdalna i w sumie nie widzę podstawy na jakiej została zbudowana. Choć jednocześnie jest w niej naprawdę dużo słodyczy(z braku lepszego słowa) i kibicuje się im(ja też kibicowałam).

Coś takiego jest w tej serii, że czytając jest się świadomym wad, błędów i dziur w fabule, ale dalej ci się to podoba.

2022: 10/10

2023: 5/5
Bawiłam się świetnie, byłam wciągnięta i przeżywałam emocje z bohaterami.

Co nie zmienia faktu, że nic mi się tu nie
klei i nie ma logicznego sensu, a ogrom przemocy i brutalności jest w większości po to byśmy współczuli bohaterowi i nie pokazuje że jego zachowanie ma jakieś konsekwencje (tydzień po strasznych torturach on wraca do gry; jakby od kiedy ludzki...