Piękny album! Jak zawsze przy Andreasie ujmują mnie ciekawe układy kadrów i wymyślny sposób przejść pomiędzy wspomnieniami, różnymi wydarzeniami czy legendami.
W “Jaskini wspomnień” Andreas karmi nas celtyckimi wierzeniami i symbolami, przyznam, że żadna ze mnie specjalistka w tym temacie, ale po dogłębnej analizie, przy odpowiedniej pomocy, temat okazał się fascynujący, a wyszukiwanie poszczególnych symboli, próby interpretacji (bo to zawsze będą próby, nie oszukujmy się 🤭),a także odnajdywanie związków, połączeń z innymi komiksami czy postaciami, dostarcza mi zawsze ogromnych emocji.
Andreas – niesamowita wyobraźnia i talent.

Piękny album! Jak zawsze przy Andreasie ujmują mnie ciekawe układy kadrów i wymyślny sposób przejść pomiędzy wspomnieniami, różnymi wydarzeniami czy legendami.
W “Jaskini wspomnień” Andreas karmi nas celtyckimi wierzeniami i symbolami, przyznam, że żadna ze mnie specjalistka w tym temacie, ale po dogłębnej analizie, przy odpowiedniej pomocy, temat okazał się fascynujący, a...

Andreas uwielbia tajemnicze i zawiłe historie. Takie, których wyzwaniem będzie ich zilustrowanie... a dla czytelnika ich przeczytanie. A co jest najlepszym źródłem takich historii? Oczywiście mitologia. Andreas sięga zatem po mitologię nordycką i celtycką. I miesza je. To mnie troszkę zmarszczyło, bo te mitologie są przecież różne... a zaczerpnięte z nich symbole, wymieszane, tracą na ostrości. Ale tak powstaje mitologia Andreasa. I ciężka praca czytelnika by zinterpretować jej znaczenie...

"Jaskinia Wspomnień" jest świetna. Powstała w 1985 roku, zatem po pierwszym tomie Rorka i Cromwell Stone. Autor musiał już mieć doświadczenia z odbiorem swoich komiksów. Ten postanowił udziwnić... bardziej... i wyszło mu to doskonale. Ten album to doskonała zabawa w szukanie znaczeń. Andreas tworzy symboliczne sceny, ukrywa w ilustracjach runy, przywołuje wspomnienia i opowieści mitologiczne inną kreską, tworząc niesamowity klimat. Jasne, że można się w tym pogubić, a sam komiks będzie "od czapy". Jak widać w opiniach, nie każdemu przypada do gustu. Ale dzieła Andreasa to zawsze podróż i zagadki. A nie wszyscy, którzy się błąkają są zagubieni. Niektórzy uwielbiają te podróże... ja uwielbiam te podróże, zwłaszcza jeśli można patrzeć czyimiś oczami.

Epilog. Epilog wydaje mi się zbędny. Andreas pokusił się o jakieś podpicie emocji po dziwnym zakończeniu. Epilog nie wiele wyjaśnia. Epilog daje szanse na kolejne interpretacje.

Andreas uwielbia tajemnicze i zawiłe historie. Takie, których wyzwaniem będzie ich zilustrowanie... a dla czytelnika ich przeczytanie. A co jest najlepszym źródłem takich historii? Oczywiście mitologia. Andreas sięga zatem po mitologię nordycką i celtycką. I miesza je. To mnie troszkę zmarszczyło, bo te mitologie są przecież różne... a zaczerpnięte z nich symbole,...

Mistycyzm grosikowy, jak to u Andreasa. Przede mną jeszcze Rork i Koziorożec, które uchodzą za najlepsze dzieła tego autora, ale póki co mam wrażenie, że każdy jego kolejny komiks to taka kałuża, która udaje, że jest oceanem.

Więcej o komiksach piszę na fb.com/polishpopkulture

Mistycyzm grosikowy, jak to u Andreasa. Przede mną jeszcze Rork i Koziorożec, które uchodzą za najlepsze dzieła tego autora, ale póki co mam wrażenie, że każdy jego kolejny komiks to taka kałuża, która udaje, że jest oceanem.

Więcej o komiksach piszę na fb.com/polishpopkulture

Klimaty "Rorka". Początek XX w. Mężczyzna z tajemniczą paczką wyjeżdża na odludzie, gdzie dowiadując się o niewyobrażalnym skarbie ukrytym w jaskini postanawia go odszukać. Jaskinia okazuje się jednak być czymś innym niż oczekiwał bohater. Fabularnie zapowiadało się interesująco - mnóstwo jest tutaj tajemnic i symboli, a akcję przerywają co jakiś czas retrospekcje odkrywające historię protagonisty. Niestety, ostateczne rozwiązanie tajemnicy jest moim zdaniem strasznie oklepane i mnie osobiście rozczarowało. Warto jednak zwrócić uwagę na końcową rozmowę, która moim zdaniem nadaje trochę innego znaczenia przedstawianym wydarzeniom. Zdecydowanym plusem jest tutaj warstwa graficzna - klimatyczna scenografia, świetne kadrowanie, szczególnie w scenie streszczenia fabuły przedstawienia teatralnego. Dobry komiks, chociaż mnie nie powalił.

Klimaty "Rorka". Początek XX w. Mężczyzna z tajemniczą paczką wyjeżdża na odludzie, gdzie dowiadując się o niewyobrażalnym skarbie ukrytym w jaskini postanawia go odszukać. Jaskinia okazuje się jednak być czymś innym niż oczekiwał bohater. Fabularnie zapowiadało się interesująco - mnóstwo jest tutaj tajemnic i symboli, a akcję przerywają co jakiś czas retrospekcje...