Elżbieta Chlebowska-mama czwórki dorosłych dzieci (w tym pary bliźniąt),pedagog, terapeuta, coach kieruje do rodziców starszych dzieci i nastolatków oraz nauczycieli i wychowawców wiele mądrych, sprawdzonych, popartych przykładami z życia porad dotyczących wychowania, wspierania, kształtowania osobowości młodego człowieka a także tego co dziś tak ważne-komunikowania z młodzieżą. Niby nic nowego i odkrywczego dla osób zainteresowanych pedagogiką i psychologią dzieci, ale uporządkowana i uaktualniona struktura tego poradnika sprawia, że chętnie i szybko się go czyta.
Książka podzielona jest na kilkadziesiąt tematycznych rozdziałów.Można więc czytać wybiórczo tylko te fragmenty, które nas interesują.
Mnie najbardziej urzekł ten o emocjach, a szczególnie teza dotycząca faktu, że nie ma złych emocji ale istnieją złe zachowania przez nie wywoływane.
Bardzo przydatny do wykorzystania w codziennych relacjach z ludźmi wydaje mi się również rozdział o sztuce komunikowania (komunikat "Ja" zamiast nadużywanego komunikatu "Ty"). Warto nauczyć się tej sztuki by poprawić swoje relacje z otoczeniem; sprawniej wyrażać swoje odczucia zamiast atakować drugą stronę komunikatami typu: "Bo ty zawsze...", "Bo ty nigdy..."
Przemówił do mnie również rozdział o rodzeństwie, o tzw.równym ale jednocześnie indywidualnym traktowaniu każdego dziecka jako odrębnego bytu, który wymaga od rodziców wiele taktu, cierpliwości , stanowczości ale jednocześnie może być pułapką ,szczególnie, gdy jesteśmy rodzicami bliźniaków i niekoniecznie siostry bliźniaczki chcą nosić te same sukienki mimo,że to takie słodkie;)
Autorka stawia na stawianie granic, zasady, konsekwencję, ale nie żelazną (bo czasem można a nawet trzeba odpuścić),samodzielność dzieci, którą warto kształtować od najmłodszych lat, a także podkreśla jak ważne jest pozostawianie dzieciom wyborów i uczenia ich sztuki ponoszenia ich skutków. Wszystko to zamknięte w otoczce czułości, zrozumienia, łagodności i przewidywalności dającej poczucie bezpieczeństwa.
Bonusem jest oryginalny i piękny choć pracochłonny pomysł dotyczący przygotowania prezentu na osiemnastkę dziecka.
Słuchałam tego poradnika jako audiobooka (lektorka Pani Marta Ścisłowicz -fenomenalna) ale już zamówiłam egzemplarz papierowy dla mojej przyjaciółki, która jest mamą dwóch synów w wieku wczesnoszkolnym i jestem pewna, że skorzysta z tej pozycji nieraz. Warto się dzielić mądrymi książkami.

Elżbieta Chlebowska-mama czwórki dorosłych dzieci (w tym pary bliźniąt),pedagog, terapeuta, coach kieruje do rodziców starszych dzieci i nastolatków oraz nauczycieli i wychowawców wiele mądrych, sprawdzonych, popartych przykładami z życia porad dotyczących wychowania, wspierania, kształtowania osobowości młodego człowieka a także tego co dziś tak ważne-komunikowania z...

O wychowaniu słów kilka…
O tym, jak trudnym i pełnym wyzwań zadaniem jest wychowanie, nie trzeba nikogo przekonywać, a szczególnie nie trzeba przekonywać osób, które mają dzieci lub też z określonych względów są zaangażowane w proces wychowawczy. Niestety, nie wszyscy z tym wychowaniem dają sobie radę, nie wszyscy też mają na tyle wglądu w siebie, swoje umiejętności, a także w to, co się dzieje, żeby w razie konieczności zwrócić się do kogoś o pomoc. Nie istnieje też certyfikat dobrego rodzica, a żadna książka nie odpowie na pytanie, jak wychować dziecko i nie zagwarantuje nam, że proces ten zakończy się sukcesem.
Są jednak takie publikacje, które są w stanie otworzyć nam oczy na to, co dzieje się w relacji rodzic-dziecko, które podpowiadają, z jakich zasobów w danej sytuacji możemy skorzystać, które dzięki przywołanym przykładom, ułatwiają podjęcie pewnych decyzji. Jedną z nich, jest książka Wydawnictwa Helion, pt. „Wychowanie. Najtrudniejsza ze sztuk pięknych”. To już drugie, rozszerzone wydanie książki, autorstwa Elżbiety Chlebowskiej, matki czwórki dzieci, coacha, trenera szkoleniowca, która pomaga zarówno rodzicom, jak i nauczycielom, w doskonaleniu umiejętności wychowawczych. Sięgając po książkę otrzymujemy nie tylko wiedzę merytoryczną – ta bowiem poparta jest długoletnim doświadczeniem, które pozwala autorce wypowiadać się z pozycji autorytetu.
W kolejnych rozdziałach książki zgłębiać będziemy tajniki wychowania, zajmować się będziemy jakością nawiązywanych pomiędzy rodzicami a dzieckiem relacji, a także komunikacją, pochwałami, rozwiązywaniem pojawiających się problemów, czy problematyczną kwestią wymierzania kar. Zastanowimy się, kim jest wystarczająco dobry rodzic i czy sama miłość do dziecka wystarczy, żeby odnieść wychowawczy sukces. Odpowiemy również na pytanie, jakie kompetencje są niezbędne w pracy wychowawczej oraz jaki powinien być dobry nauczyciel wychowawca.
Przeanalizujemy też poszczególne etapy w rozwoju dziecka, wraz z cechami charakterystycznymi tych etapów oraz przekonamy się, że planując swoje działania – jako osoby odpowiedzialne za wychowanie – mamy szansę nabyć oraz rozwinąć wiedzę i konkretne umiejętności wychowawcze. Przekonamy się również, jak istotną rolę pełnią czytelne komunikaty adresowane do dziecka i jak ważne jest dokładne uściślenie pojęć, których używamy. Dokonamy ponadto rozróżnienia pomiędzy słuchaniem, a słyszeniem i dowiemy się, jak istotne jest określenie zasad i norm, które chcemy wprowadzić w życie i zgodnie z nimi wychować nasze dziecko.
To zaledwie niewielki zakres tematyki poruszanej przez Elżbietę Chlebowską, która dzięki swojej książce „Wychowanie. Najtrudniejsza ze sztuk pięknych” pokazuje nam, że proces wychowawczy wymaga co prawda od nas wysiłku, również autorefleksji, wiąże się też z nieustannym podejmowaniem wyzwań, ale z drugiej strony, jest piękną podróżą, w którą wyruszamy wraz z dzieckiem. Czytelny język książki i liczne przykłady, ułatwiają zrozumienie wielu kwestii, pozwalają także przeanalizować własne zachowanie i ewentualnie je zmodyfikować. Co więcej, książka pomaga przygotować się do bycia rodzicem, chociażby dlatego, że uczy nas uważności i otwartości, zarówno na dziecko, jak i na jego potrzeby.

O wychowaniu słów kilka…
O tym, jak trudnym i pełnym wyzwań zadaniem jest wychowanie, nie trzeba nikogo przekonywać, a szczególnie nie trzeba przekonywać osób, które mają dzieci lub też z określonych względów są zaangażowane w proces wychowawczy. Niestety, nie wszyscy z tym wychowaniem dają sobie radę, nie wszyscy też mają na tyle wglądu w siebie, swoje umiejętności, a...

W bardzo prosty i przystępny sposób przedstawione mechanizmy pedagogiczno-psychologiczne.
Po lekturze człowiek staje się lepszym rodzicem - mam nadzieję:). Muszę zapytać dzieci;)

W bardzo prosty i przystępny sposób przedstawione mechanizmy pedagogiczno-psychologiczne.
Po lekturze człowiek staje się lepszym rodzicem - mam nadzieję:). Muszę zapytać dzieci;)

Książka o czymś, co my, rodzice, robimy każdego dnia... :)

I są to rzeczy niby oczywiste... jednak każde spojrzenie na pewne sprawy, zwłaszcza na sprawy wychowawcze, może być cenne. W przypadku autorki bez wątpienia tak jest - dostajemy bowiem w formie niniejszej książki spojrzenie jednocześnie matki, nauczyciela i pedagoga... Wszystko w jednym ;) A poza wszystkim - jest to książka napisana lekkim piórem i przystępnym językiem. Do polecenia? Jak najbardziej :)

Intuicyjnie myślę, że zawarte tutaj porady, przykłady, sytuacje z życia wzięte... to wszystko może być szalenie pomocne w wychowaniu empatycznego, dojrzałego młodego człowieka. Słowa "intuicyjnie" używam celowo, gdyż Moja Mała Pociecha na niespełna 4 lata, więc siłą rzeczy wielu przeczytanych tutaj rzeczy jeszcze nie wykorzystam w praktyce ;),ale... być może kiedyś?... Z książki utkwiło mi w pamięci zwłaszcza jedno sformułowanie, będące świetną puentą całej publikacji: to my, rodzice, odpowiadamy za to, kogo wychowamy... i za to, czy osoba ta będzie w stanie poradzić sobie w życiu. Tak, banalna prawda... ale jednak prawda. Warto o niej pamiętać.

Książkę polecam bez wyjątku wszystkim rodzicom. Rzadko kiedy można spotkać się z lekturą napisaną przez fachowca, a do tego tak przyjemną w czytaniu. Prócz ogromu wiedzy dostajemy tu także całą masę przykładów z życia wziętych, na których autorka buduje całą w zasadzie książkę. Super sprawa! Wszystko wydaje się po takiej lekturze o tyle prostsze ;) ... Pozostaje więc wszystko przeczytać - a z biegiem czasu przekonać się, czy te rady były pomocne ;) ...

Serdecznie dziękuję Wydawnictwu Sensus i całej Grupie Wydawniczej Helion za egzemplarz recenzencki.

Recenzja znajduje się także na moim blogu:
http://cosnapolce.blogspot.com/2017/06/wychowanie-najtrudniejsza-ze-sztuk.html
Zapraszam!

Książka o czymś, co my, rodzice, robimy każdego dnia... :)

I są to rzeczy niby oczywiste... jednak każde spojrzenie na pewne sprawy, zwłaszcza na sprawy wychowawcze, może być cenne. W przypadku autorki bez wątpienia tak jest - dostajemy bowiem w formie niniejszej książki spojrzenie jednocześnie matki, nauczyciela i pedagoga... Wszystko w jednym ;) A poza wszystkim - jest...

Recenzja również na kto-czyta-nie-pyta.blog.pl !

Wychowanie jest sztuką i jak każda sztuka wymaga wrażliwości oraz kreatywności... Tylko artyści, którzy mają wyczucie potrafią stworzyć coś niepowtarzalnego. Tak samo jest z wychowaniem - jeżeli rodzic (nauczyciel, wychowawca itp.) potrafi się wczuć w sytuację dziecka, rozumie jego potrzeby i umie patrzeć na świat jego oczami, to wychowa szczęśliwego człowieka. Trzeba tutaj zauważyć, że wychowują nie tylko rodzice i nauczyciele, ale wszyscy, którzy mają jakiś wpływ na dziecko. Co jednak należy robić, aby wychować kogoś na myślącego, samodzielnego i pełnego empatii dorosłego? O tym właśnie opowiada Elżbieta Chlebowska.

Pierwszą zaletą książki jest to, że nie ma bibliografii. Wiem, że brzmi to nieco zaskakująco, jednak ma swoje uzasadnienie! Wychowanie - najtrudniejsza ze sztuk pięknych jest bowiem napisane "od serca", na podstawie własnych doświadczeń i przemyśleń autorki. Oczywiście - do podobnych wniosków dochodzili m.in. Janusz Korczak, Artur Brühlmeier, Maria Montessori itp., ale dzięki temu, że nie ma tutaj zbyt wielu nawiązań do literatury - czyta się szybko, lekko i przyjemnie. Z każdej strony promieniuje wiedza, doświadczenie i oczytanie autorki, więc nie trzeba się obawiać, że opisywane w książce zjawiska, sytuacje, rady są wzięte "z kosmosu". Czasami jednak brakowało mi przykładów zachowań dzieci i sposobów, w jakie może zareagować dorosły w konkretnej sytuacji wychowawczej. Gdyby jednak książka miałaby być tak szczegółowa, to pewnie byłaby grubsza od encyklopedii – wychowanie jest bowiem bardzo szerokim tematem, o którym można rozprawiać godzinami. Na szczęście Elżbieta Chlebowska skoncentrowała się na tym co najważniejsze i absolutnie niezbędne – zarówno dla rodzica, nauczyciela jak i każdej innej osoby, która ma kontakt z dziećmi.


Wielkim atutem książki jest wyobraźnia autorki! Elżbieta Chlebowska używa bowiem wielu porównań wychowania dziecka do sytuacji z życia codziennego! Dzięki temu czytelnikowi łatwiej jest się "wczuć" w świat dziecka. Wiele sytuacji z życia dziecka porównuje do wydarzeń, które dorosły bardzo dobrze zna z własnego doświadczenia.


Miłym dodatkiem do książki są cytaty, które pasują idealnie do treści książki i są jej pięknym uzupełnieniem. Odbiór książki ułatwia jej przejrzystość, ładna oprawa graficzna, podkreślone najważniejsze wyrazy i przede wszystkim spis treści.


Książkę polecam przede wszystkim rodzicom! Mamy tutaj bowiem rady, które mogą znacząco ułatwić życie... Dzięki tej książce nieco lepiej można zrozumieć świat dziecka i nauczyć się z nim rozmawiać oraz docenić jego potencjał.
Książka jest vademecum wychowawczym – autorka nie zasypuje nas szczegółowymi opisami rozwoju dziecka, mówi raczej jakie dzieci są, dlaczego zachowują się tak, a nie inaczej i co można (a czasem nawet trzeba) zrobić w niektórych sytuacjach wychowawczych. Autorka porusza tu ważny temat poprawnej komunikacji i używania komunikatów "ja". Umiejętność rozmowy jest niezmiernie istotna - nie tylko z dzieckiem, ale również z dorosłym! Mamy bowiem tendencję do przyklejania etykiet i oceniania (komunikat ty),czyli takiego prowadzenia rozmowy, że druga strona nie ma zupełnie szans na obronę i zmianę swojego postępowania (np. Jesteś bałaganiarzem, zamiast zrobiłeś dziś straszny bałagan w kuchni)... Nie będę się bardziej rozwodzić na ten temat, bo w książce jest dosłownie wszystko opisane - łącznie z przykładami i dokładnym opisem. Niezmiernie się cieszę, że autorka poświęciła temu zagadnieniu dużą uwagę, bo dla mnie jest kluczowe - nie tylko w wychowaniu, ale ogólnie w relacjach międzyludzkich... Sama ciągle nad sobą pracuję i wiem, że bywa trudno, ale uważam, że każdy powinien się tego nauczyć.


Wracając jednak do wychowania... Dorośli często zapominają, że dzieci to po prostu ludzie, tylko nieco mniejsi... I tak jak każdy z nas - mają pragnienia, potrzeby, a nawet problemy! I choć nam ich rozterki mogą się wydawać błahe i bez znaczenia - mogą znaczyć bardzo wiele! A co zrobić, aby dziecko nam ufało, było szczere i przede wszystkim mądrze dążyło do dojrzałości? Przeczytajcie i przekonajcie się sami!


Wspomnę jeszcze o niezmiernie ważnym zagadnieniu, którym jest „bezstresowe wychowanie”. Rodzice rozumieją je w zupełnie opatrzny sposób i pozwalają dziecku rządzić, gdyż nie wyznaczają zupełnie żadnych zasad czy granic… Po raz kolejny całkowicie zgadzam się z autorką, która pisze tak:


Takich bezstresowo wychowanych ludzi, którzy zawsze robią to, na co mają ochotę, niezależnie od tego, czy krzywdzi to innych, czy też nie, pełno jest w naszych miastach, na ulicach, stadionach, w szkołach. Trudno mieć pretensje do młodych ludzi, że zachowują się w określony sposób, jeżeli od najwcześniejszego dzieciństwa pozwalano im na wszystko, spełniano nie tylko potrzeby, ale i zachcianki. To my, dorośli, odpowiedzialni jesteśmy za następne pokolenia.

Bardzo się cieszę, że ta książka wpadła w moje ręce... Chociaż większość rzeczy mnie nie zaskoczyła (w końcu 5 lat studiowałam pedagogikę),to zachwyciłam się formą, w jakiej są podane te informacje. Autorka jako matka czwórki dzieci i pedagog w jednym zachwyca humorem, wyobraźnią, wiedzą, elokwencją i lekkim piórem. Zwraca również uwagę na to, co jest dla mnie najważniejsze - szacunek do dziecka! Może to się wydaje oczywiste, ale rodzice często traktują swoje pociechy z góry i narzucają im swoje zdanie... A dzieci przecież potrafią myśleć, czuć, podejmować decyzje - trzeba im tylko na to pozwolić!

Jak widać - ten temat jest mi niesamowicie bliski i o książce mogłabym pisać jeszcze bardzo długo... Po co jednak strzępić klawiaturę i niepotrzebnie Was zarzucać informacjami, skoro możecie książkę przeczytać sami? Z całego serca ją polecam - nie tylko rodzicom i wychowawcom! Wiele można się z niej dowiedzieć nie tylko o dzieciach, ale również o nas samych! Wychowanie – najtrudniejsza ze sztuk pięknych czyta się praktycznie samo, więc myślę, że się nie zawiedziecie!

Recenzja również na kto-czyta-nie-pyta.blog.pl !

Wychowanie jest sztuką i jak każda sztuka wymaga wrażliwości oraz kreatywności... Tylko artyści, którzy mają wyczucie potrafią stworzyć coś niepowtarzalnego. Tak samo jest z wychowaniem - jeżeli rodzic (nauczyciel, wychowawca itp.) potrafi się wczuć w sytuację dziecka, rozumie jego potrzeby i umie patrzeć na świat jego...