Trzecia po „Nilsie” i „Dzieciach z Bullerbyn” książka Astrid Lingren, jaką poznałam. „Nils” jest bajkowy, „Dzieci” rzeczywiste, „Pippi” jakby pośrednio. Ściślej był to spory kawałek w odcinkach w jakimś czasopiśmie. Śmieszyło mnie i wciąż śmieszy, lecz widocznie nie wciągnęło na tyle, by przeczytać całość, może czas nadrobić zaległości. Pamiętam z grubsza, o co chodzi, lecz poszczególne przygody za mało, bardziej zdania w rodzaju: wieczorem zabierała konia do ogrodu. Wróć: konia do ogrodu w y n o s i ł a, albowiem obdarzona była siłą herkulesową. Bądź gdy pięciu łobuzów biło jednego, przewiesiła ich przez galąź lub przez płot.

Magda „Pippi może jest przerysowana, ale jej niesamowita siła czyni z niej superbohaterkę.”

Któryś z filmów kiedyś widziałam, pamiętam ze dwa zdania, gdy nauczycielka (?) przychodzi do willi mówiąc:
– Jesteś pozbawiona opieki ?
– Skądże znowu, tu jest mój tata ! – i wyciąga skądś tatę, słąwnego podróżnika, który przypadkiem tego dnia był przejazdem w domu.

Bardziej zapamiętałam piosenkę, leciała jakoś tak:
Hej Pippi Langstrumpf
ho la li ho lala
Każdy mnie tu zna
Bo Pippi Langstrumpf
To właśnie jestem ja !
To są Tommy i Annika
Przyjaciele moi
Niech przed nami wróg każdy znika
Bo z nim będzie źle !

Trzecia po „Nilsie” i „Dzieciach z Bullerbyn” książka Astrid Lingren, jaką poznałam. „Nils” jest bajkowy, „Dzieci” rzeczywiste, „Pippi” jakby pośrednio. Ściślej był to spory kawałek w odcinkach w jakimś czasopiśmie. Śmieszyło mnie i wciąż śmieszy, lecz widocznie nie wciągnęło na tyle, by przeczytać całość, może czas nadrobić zaległości. Pamiętam z grubsza, o co chodzi, lecz...

Tylko książka czytana samodzielnie -wszystkie pozostałe formy zapoznania się z Pipi (Fizią) są skazane na porażkę. :)

Tylko książka czytana samodzielnie -wszystkie pozostałe formy zapoznania się z Pipi (Fizią) są skazane na porażkę. :)

Mam mieszane uczucia.. Niektóre opowiastki bardzo zabawne, inne aż przesadzone.. ale to moja opinia. Dzieciom pewnie by się wszystkie podobały 😉

Mam mieszane uczucia.. Niektóre opowiastki bardzo zabawne, inne aż przesadzone.. ale to moja opinia. Dzieciom pewnie by się wszystkie podobały 😉

Powrót do tej książki przypomniał mi, że za dzieciaka byłam jej największą fanką i czytałam te historyjki na okrągło, nawet miałam filmy na DVD z gazety i grę komputerową! Prawdziwe girl power, Pippi ma wywalone w społeczne konwenanse, jest samowystarczalna, z wysokim poczuciem własnej wartości a w wolnych chwilach kopie dupska złodziejom (i lokalnemu najsilniejszemu mężczyźnie na świecie). Oczywiście pozostają kwestie z dzisiejszej perspektywy budzące wątpliwości, zwłaszcza częste przytaczanie tego, że jej ojciec jest królem Murzynów... ale akurat Pippi jest dobrą farmazoniarą, więc pod tym względem nawet to pasuje do jej innych opowieści. Co ciekawe, w zagranicznych wydaniach został zmieniony na króla kanibali, no, jest to jakieś rozwiązanie xD Poza tym - fantastycznie się bawiłam, Pippi ma takie chaotic energy, nie przewidzisz co będzie robiła za moment. W paru momentach przebijał się w tym jakiś cień smutku i samotności. Na tyle subtelny, że sama bohaterka nie daje tego odczuć i nie ma to większego wpływu na historię, a jednak coś takiego się pojawia, umiejętnie przemycone przez autorkę.

Powrót do tej książki przypomniał mi, że za dzieciaka byłam jej największą fanką i czytałam te historyjki na okrągło, nawet miałam filmy na DVD z gazety i grę komputerową! Prawdziwe girl power, Pippi ma wywalone w społeczne konwenanse, jest samowystarczalna, z wysokim poczuciem własnej wartości a w wolnych chwilach kopie dupska złodziejom (i lokalnemu najsilniejszemu...

Na szczęście Astrid Lindgren nigdy nie zapomniała, jak to było wtedy, gdy było się dzieckiem.

100 % afirmacji życia, radości i szalonej zabawy. I humoru.

To oferuje Pippi, czyli zwariowana i nieobliczalna dziewczynka, która pomysłami doprowadza do furii wyniosłych dorosłych, a dla dzieci staje się ikoną szczęśliwego dzieciństwa.

Podczas lektury nieśmiałe i wycofane dzieci mogą poczuć się bezpiecznie, bo jest w dziecięcym świecie literackim ktoś, kto może robić wszystko, a mimo to jest wspaniałym przyjacielem i dba o słabszych.
Pippi jest także wentylem bezpieczeństwa dla tych dzieci, którym nie za bardzo wychodzi bycie grzecznym, bo znowu im daje odczuć, że dobre dziecko wcale nie musi być idealne. Bo bycie dobrym dzieckiem, to nie tylko ekstra maniery, miłość do szkoły i spanie z głową na poduszce. Pippi to bardzo dobre dziecko, które ma złote serce i może nie wszystkie konflikty rozwiązuje elegancko, ale zawsze sprawiedliwie.

W dzieciństwie za późno sięgnęłam po Pippi. Byłam już wtedy zmanipulowana przez dorosłych. Zachowanie Pippi było dla mnie głupie i dziwaczne. Tej jednej książki Astrid Lindgren nie znosiłam. Dopiero po lekturze biografii pisarki, postanowiłam sięgnąć po Pippi ponownie i przepadłam. I czym prędzej włączyłam ten genialnie brzmiący Jungowską audiobook moim młodszym, niezmanipulowanym (jeszcze) dzieciom i na szczęście czar zadziałał.

A jeżeli chodzi o Edytę Jungowską polecam jej wszystkie audiobooki poświęcone twórczości Astrid Lindgren. Są niezwykłe.

Na szczęście Astrid Lindgren nigdy nie zapomniała, jak to było wtedy, gdy było się dzieckiem.

100 % afirmacji życia, radości i szalonej zabawy. I humoru.

To oferuje Pippi, czyli zwariowana i nieobliczalna dziewczynka, która pomysłami doprowadza do furii wyniosłych dorosłych, a dla dzieci staje się ikoną szczęśliwego dzieciństwa.

Podczas lektury nieśmiałe i wycofane...

Uwielbiamy z córką wszystkie bohaterki Astrid Lindgren. Cieszę się, że autorka opowiada historie dziewczynek i że przedstawia je tak, jak powinno się małej dziewczynce (i małym chłopcom oczywiście też) przedstawiać dziewczynkę/kobietę. Pippi może jest przerysowana, ale jej niesamowita siła czyni z niej superbohaterkę. A to dzieciaki przecież bardzo lubią. Ja nie mam żadnych zastrzeżeń. Pokochałyśmy Pippi taką jaka jest. A jaka jest? Trochę roztrzepana i nadpobudliwa, ale przy tym zaradna i samodzielna. Dziewczynka bezinteresownie niesie pomoc innym. Jest wierną przyjaciółką ludzi i zwierząt. Śmiałyśmy się przy tej lekturze często, także zasługuje według Nas na 10!

Uwielbiamy z córką wszystkie bohaterki Astrid Lindgren. Cieszę się, że autorka opowiada historie dziewczynek i że przedstawia je tak, jak powinno się małej dziewczynce (i małym chłopcom oczywiście też) przedstawiać dziewczynkę/kobietę. Pippi może jest przerysowana, ale jej niesamowita siła czyni z niej superbohaterkę. A to dzieciaki przecież bardzo lubią. Ja nie mam żadnych...

Mam bardzo ambiwalentny stosunek do tej książki. Jako dziecko nigdy nie zainteresowała mnie tak w stu procentach, kojarzyłam coś tam z filmu, ale nie był to u mnie efekt wow. Dziś, gdy jestem już dorosła i mam własne dziecko, które dostało tę książkę od babci, zaczynaliśmy ją czytać dwa razy. Pierwszy raz nie był udany, patrzyliśmy na siebie zdziwieni, nie rozumiejąc fenomenu tej książki, dopiero za drugim razem pochłonęliśmy ją w dwa dni, uśmialiśmy się i spojrzeliśmy w szerszej perspektywie na historie rezolutnej Pipi.

Córce się podobało, mężowi też. 🙃 A ja? Były sytuację które mnie bawiły, ale też takie których nie rozumiałam, które dziwiły mnie i trochę odbierały radość z całej książki. Nie porwała mnie ta historia tak jak fenomenalne (jak dla mnie) "Dzieci z Bullerbyn" autorki, ale i tak było przyjemnie.

Mam bardzo ambiwalentny stosunek do tej książki. Jako dziecko nigdy nie zainteresowała mnie tak w stu procentach, kojarzyłam coś tam z filmu, ale nie był to u mnie efekt wow. Dziś, gdy jestem już dorosła i mam własne dziecko, które dostało tę książkę od babci, zaczynaliśmy ją czytać dwa razy. Pierwszy raz nie był udany, patrzyliśmy na siebie zdziwieni, nie rozumiejąc...

Co za Pippi?! To jest FIZIA! Fizia Pończoszanka:-) Żyjemy w polskim kraju :)

Co za Pippi?! To jest FIZIA! Fizia Pończoszanka:-) Żyjemy w polskim kraju :)

Pierwszy tom z cyklu o przygodach Pippi Pończoszanki. Dosyć oryginalna fabuła, ponieważ główna bohaterka jest prawdziwym ewenementem - mała dziewczynka, niezwykle silna, która żyje według własnych zasad i nie przyjmuje słowa "nie". Niejedna osoba mogłaby się nauczyć od Pippi optymizmu i radości życia. Właśnie ta radość świadczy o sile książki.
Dla dzieci do lat dziesięciu.

Pierwszy tom z cyklu o przygodach Pippi Pończoszanki. Dosyć oryginalna fabuła, ponieważ główna bohaterka jest prawdziwym ewenementem - mała dziewczynka, niezwykle silna, która żyje według własnych zasad i nie przyjmuje słowa "nie". Niejedna osoba mogłaby się nauczyć od Pippi optymizmu i radości życia. Właśnie ta radość świadczy o sile książki.
Dla dzieci do lat...

Piękna antypedagogiczna o byciu dzieckiem

Piękna antypedagogiczna o byciu dzieckiem