Przyjemna.

Przyjemna.

Posłużę się tylko oceną ogólną, ponieważ książkę czytałam dawno, kilka lat temu. Przeczytałam całą i nie mam dobrej opinii. Myślę, że w tym przypadku warto samemu ocenić. Nie każdemu przypadnie do gustu, jest napisana w specyficzny sposób. Fabuła dla mnie nieciekawa. Mnie nie urzekła.

Posłużę się tylko oceną ogólną, ponieważ książkę czytałam dawno, kilka lat temu. Przeczytałam całą i nie mam dobrej opinii. Myślę, że w tym przypadku warto samemu ocenić. Nie każdemu przypadnie do gustu, jest napisana w specyficzny sposób. Fabuła dla mnie nieciekawa. Mnie nie urzekła.

Cieszę się, że trafiłam na tę książkę. Czytając zapominałam, że akcja dzieje się w Kanadzie - czułam takie "szwedzkie klimaty". Bardzo dobrze się czytało, można było się uśmiechnąć, zadumać nad życiem i ogromną powagą z jaką je zazwyczaj traktujemy. Piękna rzecz.

Cieszę się, że trafiłam na tę książkę. Czytając zapominałam, że akcja dzieje się w Kanadzie - czułam takie "szwedzkie klimaty". Bardzo dobrze się czytało, można było się uśmiechnąć, zadumać nad życiem i ogromną powagą z jaką je zazwyczaj traktujemy. Piękna rzecz.

Etta ma prawie 83 lata i postanawia wyruszyć w podróż, aby zobaczyć ocean, którego nigdy nie widziała. Nie byłoby w tym nic dziwnego ani szalonego, ale kobieta chce sama pieszo pokonać z jakieś 3000 km, zostawiając jej męża Ottona oraz swojego przyjaciela Russella...

Czytając tę książkę, myślałam sobie: "Jeśli dożyję 80 roku życia, to też chciałabym być w takiej formie fizycznej, co Etta". Bohaterkę można polubić oraz podziwiać, bo jest bardzo miłą i sympatyczną osobą. W tymczasie można poznać jej towarzysza podróży, czyli Jamesa, który jest niezwykłą postacią (nie napiszę dlaczego, sami musicie się przekonać).

Poznając teraźniejsze losy bohaterów można też zobaczyć ich przeszłość: jak się poznali, jakie wtedy mieli ze sobą relacje... Nie ma podanego roku akcji, ale można się domyślić, kiedy się to wszystko działo.

"Etta, Otto, Russell i James" jest książką nietypową, ze względu na przedstawienie dialogów między bohaterami. Brakuje myślników, zdania mówione są wplątane w narrację, co o dziwo nie przeszkadzało w czytaniu, nawet na początku.

"Etta, Otto, Russell i James" to książka, w której nie ma dużego napięcia czy nagromadzeniu emocji, ale warto ją przeczytać, ponieważ można poczuć wewnętrzny spokój.

Etta ma prawie 83 lata i postanawia wyruszyć w podróż, aby zobaczyć ocean, którego nigdy nie widziała. Nie byłoby w tym nic dziwnego ani szalonego, ale kobieta chce sama pieszo pokonać z jakieś 3000 km, zostawiając jej męża Ottona oraz swojego przyjaciela Russella...

Czytając tę książkę, myślałam sobie: "Jeśli dożyję 80 roku życia, to też chciałabym być w takiej formie...

Przyjemna, ciepła opowieść, która łapie za serce już od pierwszych stron. Jednak z upływem czasu miałam wrażenie, że autorka delikatnie zatraca magię, jaką zaserwowała nam na początku. Niestety końcówka nie usatysfakcjonowała mnie tak jak tego oczekiwałam.

Przyjemna, ciepła opowieść, która łapie za serce już od pierwszych stron. Jednak z upływem czasu miałam wrażenie, że autorka delikatnie zatraca magię, jaką zaserwowała nam na początku. Niestety końcówka nie usatysfakcjonowała mnie tak jak tego oczekiwałam.

OK. OK jest w tej książce zdecydowanie nadużywane. I to jeden z jej niewielu mankamentów. Drobiazg, to prawda. W niepozornej okładce, pod niepozornym opisem kryje się książka doprawdy niezwykła. Magiczna i wyjątkowa, dająca do myślenia. Niby to historia dość zwyczajna, a jednak tyle się pod nią kryje, zawiera tyle warstw i refleksji. Autorka w zgrabny sposób w historię Etty, Ottona i Russela wplotła rozważania na bardzo ważne tematy. Opowiada nam o samotności i byciu razem, o autonomii i prawie do samego siebie, gdy jest się w związku, a także o tym czym jest bycie razem, gdzie jest granica, na ile możemy pozwolić drugiej osobie. A nawet pokazuje najbanalniejszy temat świata, czyli czym jest miłość. O historiach rodzinnych i o tym, co z nich wypływa. A wszystko to napisane jest subtelnie, delikatnie i skomplikowanie. Bez prostych recept i rozwiązań, nie zawsze wprost i w sposób oczywisty. A, i oczywiście o wolności, względem siebie i innych. Genialnie! Nic, tylko delektować się i rozmyślać :)

OK. OK jest w tej książce zdecydowanie nadużywane. I to jeden z jej niewielu mankamentów. Drobiazg, to prawda. W niepozornej okładce, pod niepozornym opisem kryje się książka doprawdy niezwykła. Magiczna i wyjątkowa, dająca do myślenia. Niby to historia dość zwyczajna, a jednak tyle się pod nią kryje, zawiera tyle warstw i refleksji. Autorka w zgrabny sposób w historię...

Nie oceniaj książki po okładce!
Niepozorna, skrywa w sobie piękną i wzruszającą historię.
Skomplikowane relacje i uczucia pomiędzy przyjaciółmi, podróż, wspomnienia, miłość.
Sam sposób narrarcji jest inny niż zazwyczaj w takich książkach. Autorka nie opisuje wszystkiego wprost, daje czytelnikowi możliwość samodzielnego wysnuwania wniosków.
Nie mogłam się oderwać od lektury.

Nie oceniaj książki po okładce!
Niepozorna, skrywa w sobie piękną i wzruszającą historię.
Skomplikowane relacje i uczucia pomiędzy przyjaciółmi, podróż, wspomnienia, miłość.
Sam sposób narrarcji jest inny niż zazwyczaj w takich książkach. Autorka nie opisuje wszystkiego wprost, daje czytelnikowi możliwość samodzielnego wysnuwania wniosków.
Nie mogłam się oderwać od lektury.

Moja wygrana w konkursie LC, która bardzo mnie ucieszyła, ponieważ chciałam dowiedzieć się jaką to historię skrywają wymienione w tytule osoby. Jestem pod wrażeniem, że tak młoda autorka, potrafiła stworzyć tak melancholijną, przesiąkniętą przeszłością, fabułę. Książka warta przeczytania, warto się nad nią zastanowić. Nie jest to lektura łatwa, moim zdaniem, ani lekka, ale niesie ze sobą pewne optymistyczne przesłanie. Tak przynajmniej ją zrozumiałam.

Moja wygrana w konkursie LC, która bardzo mnie ucieszyła, ponieważ chciałam dowiedzieć się jaką to historię skrywają wymienione w tytule osoby. Jestem pod wrażeniem, że tak młoda autorka, potrafiła stworzyć tak melancholijną, przesiąkniętą przeszłością, fabułę. Książka warta przeczytania, warto się nad nią zastanowić. Nie jest to lektura łatwa, moim zdaniem, ani lekka, ale...

Klimat. Piękna historia.
Nic więcej nie potrzeba, aby polecić tę książkę. Krajobrazy, emocje, przeżycia i wspomnienia wylewają się z jej kart niczym prawdziwy kanadyjski potok, oblewając czytelnika wszystkim co najlepsze.
Wyprawa 80-letniej Etty wzdłuż kraju znanego z syropu klonowego jest jedynie przyczynkiem do prezentacji retrospekcji z wydarzeń rozgrywających się całe pół wieku wcześniej. Wydarzeń pięknych, bo zarówno dziecięcych, ale i traumatycznych, bo związanych z wojną.
Pierwsza część swoim klimatem przypomina "Powrót na Route 66" zmieszany z "Dzieci z Bullerbyn", tu bowiem staruszka wyrusza ni stąd ni zowąd na wędrówkę, której mógłby nie podołać rosły mężczyzna, biorąc ze sobą tylko skromny prowiant i zardzewiałą strzelbę, i to tu przywoływane są wspomnienia z lat młodości na wsi, gdy dzieciaki spędzały czas pomiędzy nauką w szkole podstawowej a dopatrywaniem gospodarstwa. Co ciekawe, nie ma w nich miejsca na łagodzenie, wszystko przedstawione jest z brutalną szczerością. Jest zatem krew i smutek, łzy i nieszczęścia. Ale także radość i beztroska, zabawa i pragnienia.
Druga część prezentuje konsekwencje ryzykownej wyprawy. Czy będąc w podeszłym wieku, mając za sobą wiele lat ciężkiej pracy i borykając się z chorobą zdecydowalibyśmy się na coś takiego? A może to najlepszy czas na spełnianie marzeń, skoro niewiele mamy już do stracenia?
Mamy tu także nakreślone realia niezrozumiałego dla bohaterów konfliktu militarnego, który spustoszył ich życia na wielu płaszczyznach. Jaki sens jest bowiem uczestniczyć w wojnie, która nas nie dotyczy? O której nie wiemy praktycznie nic? Czy bierzemy w niej udział, aby się sprawdzić i traktujemy ją jako ciekawe doświadczenie oraz sposób na wyrwanie się z domu?
W tej opowieści pełno jest takich pytań, na które odpowiedzi dostajemy tylko między wierszami. Choć życie na kanadyjskiej prowincji wydaje się proste, w istocie jest bardzo zawikłane. Dobitnie pokazuje to tytułowy czworokąt, który uzupełnia się pod wszelkimi względami. Etta, której mądrość i serce ujmuje od pierwszej strony. Otto, który do końca pozostaje chłopcem. Russel, który swoim poświęceniem onieśmiela. Oraz James, będący ucieleśnieniem utraconego dziecka w postaci kojota, wiernego partnera podróży.
Wiele można jeszcze napisać, o nietypowej narracji, która pasuje idealnie do świata wykreowanego, o wstawkach z przepisami i listami pocztowymi, o słownych zabawach na gruncie francusko-angielskim, o zderzeniu prostych pragnień z żądzami wielkiego świata. Ale najlepiej sprawdzić krajobraz Saskatchewan na własnej skórze.

Klimat. Piękna historia.
Nic więcej nie potrzeba, aby polecić tę książkę. Krajobrazy, emocje, przeżycia i wspomnienia wylewają się z jej kart niczym prawdziwy kanadyjski potok, oblewając czytelnika wszystkim co najlepsze.
Wyprawa 80-letniej Etty wzdłuż kraju znanego z syropu klonowego jest jedynie przyczynkiem do prezentacji retrospekcji z wydarzeń rozgrywających się całe...

Świetna książka przygodowa. Opowiada o mocy miłości i pragnieniu spełniania marzeń nie zważając na wiek.Ta książka potwierdza ,że warto biec za marzeniami nawet jeśli czeka nas bardzo długa droga.

Świetna książka przygodowa. Opowiada o mocy miłości i pragnieniu spełniania marzeń nie zważając na wiek.Ta książka potwierdza ,że warto biec za marzeniami nawet jeśli czeka nas bardzo długa droga.