Kolejne spotkanie ze Stanisławem Bergiem i jego kompanami. Tym razem intryga oparta jest o wydarzenia sięgające korzeniami czasów młodości Riepina i jego służby w rosyjskiej armii. Może się okazać, że z za grobu potrafią powrócić zarówno wrogowie, jak i przyjaciele.

Książka zabawna (tak jak i dwie wcześniejsze),ale żadne arcydzieło. Solidne przygodowe czytadło.

Kolejne spotkanie ze Stanisławem Bergiem i jego kompanami. Tym razem intryga oparta jest o wydarzenia sięgające korzeniami czasów młodości Riepina i jego służby w rosyjskiej armii. Może się okazać, że z za grobu potrafią powrócić zarówno wrogowie, jak i przyjaciele.

Książka zabawna (tak jak i dwie wcześniejsze),ale żadne arcydzieło. Solidne przygodowe czytadło.

Najciekawsza z serii.

Najciekawsza z serii.

Uważam, książkę za ciekawą. Fajnie przenieść się w czasie i oczyma wyobraźni widzieć miejsca, które się zna.
Polecam tym, którzy lubią przenosić się w czasie, a tym bardziej tym, którzy znają Łódź oraz okolice!

Uważam, książkę za ciekawą. Fajnie przenieść się w czasie i oczyma wyobraźni widzieć miejsca, które się zna.
Polecam tym, którzy lubią przenosić się w czasie, a tym bardziej tym, którzy znają Łódź oraz okolice!

Zwieńczenie trylogii o przygodach Stanisława Berga w Łodzi nie tylko satysfakcjonuje, ale można nawet pokusić się o stwierdzenie, że to najlepsza część serii, zwieńczenie z wielką pompą.
Przyznam, że jestem wielkim fanem "Trzeciego brzegu Styksu", "Pozdrowień z Londynu" oraz "Doliny popiołów", albowiem wywiera na mnie ogromne wrażenie zarówno konstrukcja intryg w poszczególnych tomach, jak i odrobiona lekcja z historii Łodzi. Wielu pisarzy porywa się na powieść retro i, jak mój "faworyt" Konrad T. Lewandowski, "ślizga się" po temacie, na czym zresztą łatwo się "wyłożyć". Beśka tego uniknął, a kryminał czyta się z rosnącym zainteresowaniem. Dodatkowym atutem pozostają relacje między bohaterami - w przypadku trzeciej odsłony rozstania z niektórymi faktycznie poruszają czytelnika, a właśnie przy takich zabiegach prawdziwy kunszt literacki się objawia.
Wielka szkoda, jednakże, że "Dolina Popiołów" to pożegnanie z Łodzią. Nadzieja jednak na to, że świetnie iście filmowy klimat powieści znajdzie swój finał na ekranach: kina lub telewizji.

Zwieńczenie trylogii o przygodach Stanisława Berga w Łodzi nie tylko satysfakcjonuje, ale można nawet pokusić się o stwierdzenie, że to najlepsza część serii, zwieńczenie z wielką pompą.
Przyznam, że jestem wielkim fanem "Trzeciego brzegu Styksu", "Pozdrowień z Londynu" oraz "Doliny popiołów", albowiem wywiera na mnie ogromne wrażenie zarówno konstrukcja intryg w...

Dwie pierwsze części serii o Stanisławie Bergu czytałam kilka lat temu. Pamiętam, że wtedy bardzo mi się podobały. Możliwe nawet, że to dzięki nim wsiąknęłam w kryminały, zaczynając od tych retro. Niestety "Dolina popiołów" już takiego wrażenia na mnie nie wywarła.

Dwie pierwsze części serii o Stanisławie Bergu czytałam kilka lat temu. Pamiętam, że wtedy bardzo mi się podobały. Możliwe nawet, że to dzięki nim wsiąknęłam w kryminały, zaczynając od tych retro. Niestety "Dolina popiołów" już takiego wrażenia na mnie nie wywarła.

Super książka. Polecam. Napisana w moim guście. Czytałem wszystkie trzy części, obecnie zaczynam czwartą.

Super książka. Polecam. Napisana w moim guście. Czytałem wszystkie trzy części, obecnie zaczynam czwartą.

Wydaje mi się, że autor rozwinął nieco swój warsztat pisarski w porównaniu z pierwszą pozycją cyklu ("Trzeci brzeg Styksu"). Mniej tu jakichś fantastycznych zaszłości (no, może pominąwszy wschodnie lewitacje, co mi bezpośrednio zalatuje Fadorinem),więcej natrąceń historycznych - całość osadzona jest w realiach zaboru rosyjskiego pod koniec XIXw. z mocnymi odnośnikami do czasów powstania styczniowego. Mniej jest też opisów ulic łódzkich i tego wszystkiego, co można było wówczas na nich znaleźć. Detektyw szuka podpalacza dworów szlacheckich w terenie wiejskim, ale w trakcie dołączają się inne podwątki, mniej lub bardziej związane z głównym tokiem powieści. Całość wyszła zgrabnie i czyta się całkiem nieźle. Jedyne, co mnie raziło, to początek - kilka stron z czasów nam współczesnych, kompletnie bezsensownych i niepotrzebnych.

Wydaje mi się, że autor rozwinął nieco swój warsztat pisarski w porównaniu z pierwszą pozycją cyklu ("Trzeci brzeg Styksu"). Mniej tu jakichś fantastycznych zaszłości (no, może pominąwszy wschodnie lewitacje, co mi bezpośrednio zalatuje Fadorinem),więcej natrąceń historycznych - całość osadzona jest w realiach zaboru rosyjskiego pod koniec XIXw. z mocnymi odnośnikami do...

Wybrałam ten kryminał ze względu na koloryt lokalny, bo akcja toczy się w Łodzi, w 1893, i nawiązuje też do wydarzeń powstania styczniowego. W sumie szkoda, że zaczęłam znajomość ze Stanisławem Bergiem od trzeciego tomu. Zagadkowe są podpalenia pobliskich dworów, które ongiś należały do polskich szlachciców, ale władza rosyjska skonfiskowała owe majątki za działalność powstańczą właścicieli. osadzono w nich zasłużonych carskich urzędników z rodzinami, a jakiś samozwańczy mściciel podpala je, pozwalając, by urzędasy się spaliły, ale zawsze ratuje ich małoletnie potomstwo. Stach Berg wraz ze słynnym detektywem- mentorem i przyjacielem Riepinem rozpoczyna śledztwo. Autor pieczołowicie odtwarza topografię dziewiętnastowiecznej Łodzi, więc w sumie zaliczam ten kryminał retro do dzieł udanych, otwarte zakończenie różnie można interpretować, mam więc nadzieję, że Stanisław Berg, umiejętnie zmieniający wcielenia, jeszcze powróci.

Wybrałam ten kryminał ze względu na koloryt lokalny, bo akcja toczy się w Łodzi, w 1893, i nawiązuje też do wydarzeń powstania styczniowego. W sumie szkoda, że zaczęłam znajomość ze Stanisławem Bergiem od trzeciego tomu. Zagadkowe są podpalenia pobliskich dworów, które ongiś należały do polskich szlachciców, ale władza rosyjska skonfiskowała owe majątki za działalność...

To już koniec? Dlaczego to już koniec? Dlaczego tyle wątków pozostało bez dalszego ciągu?
Oczywiście powieść czyta się lekko, na ile czarny kryminał taki właśnie jest. Oczywiście wydanie niezłe, jak zawsze szata graficzna ciekawa, jak zawsze w trylogii o Stanisławie Bergu intryga jest zawikłana i wielowątkowa. Tym razem mniej Łodzi, więcej okolic, całkiem zresztą rozległych, więcej postaci, dobry klimat. Ale jeśli to ma być tylko trylogia, to jestem zawiedziony zbyt wieloznacznym zamknięciem. W dodatku kilka postaci wydaje się niewykorzystanych, trochę zawieszonych w próżni, jak choćby Konczałowski. Chyba, że będzie ciąg dalszy...
W swojej kategorii bardzo dobra powieść.

To już koniec? Dlaczego to już koniec? Dlaczego tyle wątków pozostało bez dalszego ciągu?
Oczywiście powieść czyta się lekko, na ile czarny kryminał taki właśnie jest. Oczywiście wydanie niezłe, jak zawsze szata graficzna ciekawa, jak zawsze w trylogii o Stanisławie Bergu intryga jest zawikłana i wielowątkowa. Tym razem mniej Łodzi, więcej okolic, całkiem zresztą...

Ta książka jest nieco słabsza od poprzednich.
Być może dlatego, że większa część akcji rozgrywa się poza Łodzią, a dla mnie właśnie opisy XIX-wiecznej Łodzi były bodaj największym atutem.
W tej powieści autor nawiązuje aż do powstania styczniowego, co samo w sobie skądinąd jest interesujące, ale już próby powiązania go z wydarzeniami opisywanymi w książce wydaja mi się mocno naciągane.
Niezmiennie podoba mi się język, jakim posługuje się Krzysztof Beśka. Po prostu dobrze się to czyta, zwłaszcza bardzo sugestywne opisy codziennego życia w tamtych czasach.
Wątek kryminalny, podobnie jak w poprzednich częściach, jest dość słaby, ale przecież nie to jest istotą tzw. retro kryminałów.
„Dolina popiołów” była zapowiadana jako zwieńczenie trylogii i tu mam problem, bo sposób, w jaki autor zakończył tę powieść dla mnie wyraźnie sugeruje, że jednak będzie jakiś ciąg dalszy.
Reasumując - jest to przyjemna, lekka lektura i tylko szkoda, że ze względu na szczególny świąteczny czas musiałem ją przerywać nieskończoną ilość razy.

Ta książka jest nieco słabsza od poprzednich.
Być może dlatego, że większa część akcji rozgrywa się poza Łodzią, a dla mnie właśnie opisy XIX-wiecznej Łodzi były bodaj największym atutem.
W tej powieści autor nawiązuje aż do powstania styczniowego, co samo w sobie skądinąd jest interesujące, ale już próby powiązania go z wydarzeniami opisywanymi w książce wydaja mi się...