85 lat XX wieku i zmieniający się świat kobiet... Narracja z pazurem!

85 lat XX wieku i zmieniający się świat kobiet... Narracja z pazurem!

Powieść w retrospekcji, dużo kultury i tradycji żydowskiej i amerykańskiej. Bardzo dobrze napisana, dobrze się czyta, świetnie wyważone tło historyczne, które wzbogaca fabułę i nie nuży.

Powieść w retrospekcji, dużo kultury i tradycji żydowskiej i amerykańskiej. Bardzo dobrze napisana, dobrze się czyta, świetnie wyważone tło historyczne, które wzbogaca fabułę i nie nuży.

Babka opowiada historię swojego życia swojej wnuczce. Niemal w telegraficznym skrócie przedstawia wydarzenia z życia i osoby, które ją ukształtowały. Gdzieś w tle trochę historii, emigracja, epidemia, dwie wojny, wielki kryzys. Lekko napisana, dobrze się czyta, ale trochę jej za mało i za lekko.

Babka opowiada historię swojego życia swojej wnuczce. Niemal w telegraficznym skrócie przedstawia wydarzenia z życia i osoby, które ją ukształtowały. Gdzieś w tle trochę historii, emigracja, epidemia, dwie wojny, wielki kryzys. Lekko napisana, dobrze się czyta, ale trochę jej za mało i za lekko.

Sprawnie napisana powieść, prowadząca czytelnika przez dziesięciolecia XX w., ukazując "od środka" życie żydowskiej enklawy w Bostonie. Książka ma mocny wydźwięk feministyczny, jest z lekka anty-katolicka, czyli wszystko zgodnie z obecnym trendem poprawności politycznej w literaturze. Cóż, nie lubię tego, choć opowiedzianą historię uważam za interesującą. Autorce, niestety, brakuje bezstronności co do opisywanych problemów, ale to jestem w stanie wybaczyć. Rozbawiła mnie końcówka, w której babcia (bynajmniej nie wykazująca religijności) gratuluje wnuczce przyszłości jako... rabin(sic!). Chyba należałoby to jednak przetłumaczyć jako "rabinką", ewentualnie "rabiną", w imię wspomnianej poprawności ideologicznej;)

Sprawnie napisana powieść, prowadząca czytelnika przez dziesięciolecia XX w., ukazując "od środka" życie żydowskiej enklawy w Bostonie. Książka ma mocny wydźwięk feministyczny, jest z lekka anty-katolicka, czyli wszystko zgodnie z obecnym trendem poprawności politycznej w literaturze. Cóż, nie lubię tego, choć opowiedzianą historię uważam za interesującą. Autorce, niestety,...

Addie Baum, dzielnica żydowska XX wieku. Ciekawa pozycja.

Addie Baum, dzielnica żydowska XX wieku. Ciekawa pozycja.

Powieść ta podobała mi się średnio. Nazwałabym ją raczej pamiętnikiem, lub wspomnieniami. Traktuje o kobiecie żydowskiego pochodzenia, dziecka żydowskich imigrantów przybyłych z Rosji do Ameryki. Kobieta ta, jako staruszka, opowiada swej wnuczce historię swego życia. W książce ukazany jest przekrój zmian, jakie dokonały się począwszy od lat dwudziestych XX wieku, do 1985 roku, dotyczących praw kobiet, ich pozycji społecznej, kobiet imigrantek, pozycja Afroamerykanów i na to wszystko nastawienia społeczeństwa. Można trochę dowiedzieć się o relacjach damsko-męskich w kulturze judaizmu oraz o tej tradycji. Książka do połowy podobała mi się, później dłużyła, nic tak istotnego się już nie działo. Ledwo doczytałam do końca. Brakowało mi opisów strojów kobiet z tamtego okresu, bardziej szczegółowych opisów Bostonu. Myślę, że gdyby autorka wyjaśniała na bieżąco znaczenie wyrazów z języka jidysz, których używała w powieści, książka byłaby bardziej dostępna dla nieżydowskiej części czytelników. Ogólnie zamysł na taki pamiętnik był dobry, ale coś gdzieś się poucinało, czegoś zabrakło a coś się wydłużało. Nie w takiej formie chciałabym to przeczytać.

Powieść ta podobała mi się średnio. Nazwałabym ją raczej pamiętnikiem, lub wspomnieniami. Traktuje o kobiecie żydowskiego pochodzenia, dziecka żydowskich imigrantów przybyłych z Rosji do Ameryki. Kobieta ta, jako staruszka, opowiada swej wnuczce historię swego życia. W książce ukazany jest przekrój zmian, jakie dokonały się począwszy od lat dwudziestych XX wieku, do 1985...

Nie jest rewelacyjna, nie jest zła. Moim zdaniem przeciętna pozycja.

Nie jest rewelacyjna, nie jest zła. Moim zdaniem przeciętna pozycja.

Bardzo lekka pozycja, która nie zajmie dużo czasu, a bardzo go umili. Jest to bardzo skrócona opowieść o życiu pewnej dziewczyny żydowskiego pochodzenia, która mieszka w Bostonie w Stanach Zjednoczonych. Myślę, że to dobra propozycja na jesienne popołudnie :)

Bardzo lekka pozycja, która nie zajmie dużo czasu, a bardzo go umili. Jest to bardzo skrócona opowieść o życiu pewnej dziewczyny żydowskiego pochodzenia, która mieszka w Bostonie w Stanach Zjednoczonych. Myślę, że to dobra propozycja na jesienne popołudnie :)

Przyjemna książka. Nie ma szału ani fajerwerków, ale czyta się bardzo szybko; dobra książka na podróż pociągiem.

Przyjemna książka. Nie ma szału ani fajerwerków, ale czyta się bardzo szybko; dobra książka na podróż pociągiem.

Kolejna magnetyzująco spokojniutka opowieść mistrzyni /moim zdaniem/ nastroju.

Już po lekturze Czerwonego namiotu wiedziałam, że ta pani ma mega talent, jeśli chodzi osnucie opowieści.
Ta powieść to potwierdza i aż się prosi o ekranizację.

Cudowne wspomnienia babki, opowiadającej swoją historię wnuczce.
Cudowny klimat. Magia końca XIX wieku. Miłość. Tragedia. Rodzina. Siła. Determinacja.
I nie piszę tu o I wojnie światowej - ona jest tylko wspomniana.

BARDZO polecam - piękna i łagodna, hipnotyzująca lektura na jeden wieczór.

Kolejna magnetyzująco spokojniutka opowieść mistrzyni /moim zdaniem/ nastroju.

Już po lekturze Czerwonego namiotu wiedziałam, że ta pani ma mega talent, jeśli chodzi osnucie opowieści.
Ta powieść to potwierdza i aż się prosi o ekranizację.

Cudowne wspomnienia babki, opowiadającej swoją historię wnuczce.
Cudowny klimat. Magia końca XIX wieku. Miłość. Tragedia. Rodzina....