Książka Jarosława Jakimczyka to swoistego rodzaju ponaglenie skierowane do historii sztuki polskiej czasów PRL-u, by zaczęła korzystać z niezwykle obszernego źródła historycznego, jakim są archiwalia wytworzone przez PRL-owskie służby specjalne, a których to archiwaliów ocalała z nielegalnego procederu ich niszczenia część, zdeponowana została w Instytucie Pamięci Narodowej. Rzecz jasna chodzi o te dokumenty, które dotyczą artystycznego życia w PRL-owskim systemie politycznym.
- fragment posłowia Piotra Juszkiewicza

"Praca Jarosława Jakimczyka zasługuje na najwyższą ocenę (...) Chodzi o merytoryczną zawartość jego publikacji: właściwą selekcję i zestawienie odszukanych akt, krytyczną ich analizę i sposób w jaki autor wyciąga z nich wnioski. Jarosław Jakimczyk łączy swoje doświadczenia: dziennikarza śledczego zajmującego się przez lata służbami PRL-owskimi i akademickiego historyka sztuki. Łączenie tych dwóch umiejętności i dwóch obszarów wiedzy wydaje się dziś w Polsce unikatowe".
Dr hab. Wojciech Włodarczyk prof. ASP w Warszawie, prezes Stowarzyszenia Historyków Sztuki