Thorgal: Ja, Jolan

Tom poświęcony, jak sama nazwa wskazuje, głównie Jolanowi, ale nie pominięto całkowicie reszty rodziny.
Moim zdaniem Thorgal za łatwo pogodził się z odejściem syna, tym bardziej, że nigdy nie podporządkowywał się niczyjej woli, tylko walczył o swoje, no cóż może to starość ;-).
Już Aarcia i Louve wykazują bardziej naturalne uczucia.
Louve szybko jednak się to tego przyzwyczaja, natomiast Aarcia nie odpuszcza i dowiaduje się bardzo interesujących rzeczy.

Tom poświęcony, jak sama nazwa wskazuje, głównie Jolanowi, ale nie pominięto całkowicie reszty rodziny.
Moim zdaniem Thorgal za łatwo pogodził się z odejściem syna, tym bardziej, że nigdy nie podporządkowywał się niczyjej woli, tylko walczył o swoje, no cóż może to starość ;-).
Już Aarcia i Louve wykazują bardziej naturalne uczucia.
Louve szybko jednak się to tego...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

To drugi z kolei album w którym Grzegorz Rosiński przedstawia nam swój nowy styl graficzny a pierwszy którego scenarzystą nie jest już Jean Van Hamme.
Jeana Van Hamme’a zastąpił do 34 albumu włącznie Yves Sente. Czyli później będzie kolejna zmian.
Ja muszę przyznać, że scenariusze Sente są wyraźnie inne niż Van Hamme’a (i nie piszę tego wyłącznie na podstawie tego komiksu). Są jakieś mniej czytelne. Akcja jest taka mniej płynna. Ale to już tak żeby tylko się czegoś przyczepić bo komiks dalej trzyma klasę.

To drugi z kolei album w którym Grzegorz Rosiński przedstawia nam swój nowy styl graficzny a pierwszy którego scenarzystą nie jest już Jean Van Hamme.
Jeana Van Hamme’a zastąpił do 34 albumu włącznie Yves Sente. Czyli później będzie kolejna zmian.
Ja muszę przyznać, że scenariusze Sente są wyraźnie inne niż Van Hamme’a (i nie piszę tego wyłącznie na podstawie tego komiksu)....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nawet niezły pomysł pogrzebany beznadziejną manierą scenarzysty, który nie dość, że wykłada wszystko tępemu czytelnikowi na tacy, to robi to poprzez "gadanie do siebie" bohaterów. Bardzo infantylne gadanie, warto dodać. A o tym, jak się przedstawiają (mówią o sobie w 3ciej osobie) już lepiej nie mówić.

Wątek Aarici: Może być ciekawie, chociaż znowu zbiegi okoliczności, tony zbiegów okoliczności. Problem też w tym, że scenarzysta nie miał pomysłu, jak wysłać Aaricię tam, gdzie ona (oraz czytelnik) mieli się wszystkiego dowiedzieć. Wyszło sztucznie, naciąganie.

Mile przyjęłam natomiast powrót na północ i wspólne życie rodziny Thorgala. Oczywiście, popsuć się musi, bo i o czym byłaby fabuła?

Wątek Jolana: Wtopa. Sam w sobie byłby nawet znośną młodzieżówką o formowaniu teamu i ruszaniu na przygody, ale jako kontynuacja Thorgala? Nie. Jolan to dzieciak z dziecięcym marzeniem wielkości, ale przecież ten sam Jolan wykazywał się wcześniej większą dojrzałością. Widział, na co skazało jego ojca "niezwykłe przeznaczenie". Thorgal był zupełnie innym bohaterem i jeśli czytelnik towarzyszył mu 29 tomów, to znaczy, że taki bohater mu odpowiada. Komu ma się spodobać nowy Jolan? Młodzieży? No niestety, ale to 30ty tom i młodzież w większości zacznie serię od początku.

Dostajemy spryt i teamwork jako motywy przewodnie przygód grupki nastolatków, w tym dziewczyn-wojowniczek, bo to już te czasy, że z seksizmem się walczy. A że pewną Kriss wszyscy lubili, scenarzysta wstawił tu też jej nędzną podróbkę.

Warczę i warczę na ten wątek Jolana, ale w istocie nie jest zatrważająco zły. On jest po prostu sporo poniżej dawnego poziomu serii. I w zupełnie innym klimacie. I dla innego targetu...

Rosiński został przy farbach, na które przerzucił się przy "Ofierze" - generalnie jest ładnie, ale zrobiło się statycznie. Zdarza się, że bohaterowie mówią z zamkniętymi ustami albo robią durnowate miny.

Ogólnie? Ujdzie. Chociaż do dawnej chwały coraz dalej i dalej...

Nawet niezły pomysł pogrzebany beznadziejną manierą scenarzysty, który nie dość, że wykłada wszystko tępemu czytelnikowi na tacy, to robi to poprzez "gadanie do siebie" bohaterów. Bardzo infantylne gadanie, warto dodać. A o tym, jak się przedstawiają (mówią o sobie w 3ciej osobie) już lepiej nie mówić.

Wątek Aarici: Może być ciekawie, chociaż znowu zbiegi okoliczności,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Thorgal jaki jest - każdy widzi. Pomimo, że posiadam wszystkie tomy, podobnie jak wielu z Was uważam, że seria powinna się skończyć dawno, dawno temu (np. przy Władcy Gór). Ale skoro męczą nam bohatera dalej (choć prawdopodobnie były już próby zakończenia serii - Thorgal umierał już kilka razy lub tracił pamięć) - to czytam.
"Ja Jolan" odświeża trochę serię zarówno scenariuszowo jaki i nową kreską.
W moim odczuciu mocno zyskała na wyglądzie. Teraz oglądamy dojrzałe malarstwo, zamiast zwykłego komiksu. Nowy scenarzysta też daje radę... tylko czemu to wychodzi jak o główny Thorgal, a nie boczny wątek Jolan?
Tak czy siak - gwiazdek sporo - bo zasługuje :)

Thorgal jaki jest - każdy widzi. Pomimo, że posiadam wszystkie tomy, podobnie jak wielu z Was uważam, że seria powinna się skończyć dawno, dawno temu (np. przy Władcy Gór). Ale skoro męczą nam bohatera dalej (choć prawdopodobnie były już próby zakończenia serii - Thorgal umierał już kilka razy lub tracił pamięć) - to czytam.
"Ja Jolan" odświeża trochę serię zarówno...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nowa technika rysunku Rosińskiego powala na kolana, każda scena jest malowana z olbrzymią dokładnością, tło- pejzaże to prawdziwe dzieła sztuki. Jestem pod wrażeniem!

Nowa technika rysunku Rosińskiego powala na kolana, każda scena jest malowana z olbrzymią dokładnością, tło- pejzaże to prawdziwe dzieła sztuki. Jestem pod wrażeniem!

Pokaż mimo to

Bardzo podoba mi się nowa technika rysunku. Każda strona to prawdziwe dzieło sztuki.

Bardzo podoba mi się nowa technika rysunku. Każda strona to prawdziwe dzieło sztuki.

Pokaż mimo to

Thorgal bez Thorgala. A już na pewno bez tego klimatu.

Thorgal bez Thorgala. A już na pewno bez tego klimatu.

Pokaż mimo to

Obawiałam się nowego scenarzysty, ale po przeczytaniu widzę, ze czasami taka zmiana może być korzystna.Świetna część. Przebieram nogami w oczekiwaniu na kolejną.

Obawiałam się nowego scenarzysty, ale po przeczytaniu widzę, ze czasami taka zmiana może być korzystna.Świetna część. Przebieram nogami w oczekiwaniu na kolejną.

Pokaż mimo to

I oto komiks z serii Thorgal w nowej odsłonie: "Ja,Jolan" duetu Rosiński - Sente. Nowy duet nie jest gorszy od poprzedniego, scenariusz nie ustępuje miejsca wcześniejszym częściom, ale kreska nie ta sama, co dawniej. Chyba nie przyzwyczaję się do tego tak szybko. Jolan ma do wykonania niebywałe zadanie, posłuszny obietnicy danej Manthorowi, musi przejść szereg prób, by udowodnić, że jest godzien być jego sługą, a podobnie jak ojciec, Jolan kieruje się honorem i odwagą w starciu z innymi kandydatami na służbę u Manthora. Polecam fanom sagi! :)

I oto komiks z serii Thorgal w nowej odsłonie: "Ja,Jolan" duetu Rosiński - Sente. Nowy duet nie jest gorszy od poprzedniego, scenariusz nie ustępuje miejsca wcześniejszym częściom, ale kreska nie ta sama, co dawniej. Chyba nie przyzwyczaję się do tego tak szybko. Jolan ma do wykonania niebywałe zadanie, posłuszny obietnicy danej Manthorowi, musi przejść szereg prób, by...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Obawiam się ze opowieść o losach Thorgala powinna zostać jakoś zgrabnie domknięta, tymczasem całość ciągnie się dalej, powstają osobne serie dla kolejnych postaci... a wszystko tonie w potwornych wtórnościach (co stawia pod znakiem zapytania sens takiej hurtowej roboty). Czyta się to dobrze, miejscami wręcz buduje to bardzo dobre emocje... ale człowieka nie opuszcza wrażenie że Rosiński jest już zmęczony rysowaniem Thorgala, a nowy scenarzysta naśladuje tylko Van Hamme’a.

Obawiam się ze opowieść o losach Thorgala powinna zostać jakoś zgrabnie domknięta, tymczasem całość ciągnie się dalej, powstają osobne serie dla kolejnych postaci... a wszystko tonie w potwornych wtórnościach (co stawia pod znakiem zapytania sens takiej hurtowej roboty). Czyta się to dobrze, miejscami wręcz buduje to bardzo dobre emocje... ale człowieka nie opuszcza...

więcej

mniej

Pokaż mimo to