Ta książka to nie moja bajka... Osobiście preferuję inny gatunek książek, ale do tej też mam kilka zastrzeżeń.:
Główny wątek kradzieży jest słabo rozwinięty i bardzo oczywisty. Akcja jest trochę nudnawa i za bardzo się nie klei.
W ogóle jakoś tak opornie się ją czyta...

Ta książka to nie moja bajka... Osobiście preferuję inny gatunek książek, ale do tej też mam kilka zastrzeżeń.:
Główny wątek kradzieży jest słabo rozwinięty i bardzo oczywisty. Akcja jest trochę nudnawa i za bardzo się nie klei.
W ogóle jakoś tak opornie się ją czyta...

Agata jest dwunastolatką, która wraz z kamerdynerem Kentem oraz kotem Watsonem mieszka w Finder House w Londynie. Marzy o pisaniu kryminałów. Jej rodzice bywają w domu rzadko, gdyż ciągle podróżują. Dlatego bystra i inteligentna dziewczynka znajduje sobie ciekawe zajęcia: katalogowanie książek, sprzątanie pomieszczeń lub rozwiązywanie zagadek z kuzynem Larrym - leniwym studentem prestiżowej szkoły dla detektywów Eye.

W tym tomie dzieciaki kierują się do hotelu przy wodospadzie Niagara, gdzie dokonano kradzieży biżuterii - o niezwykle dużej wartości - sławnej śpiewaczki operowej Helgi Hoffman. Ofiara nie chce rozgłosu, dlatego sprawę zleciła Eye International a nie policji. Czy Agacie, Larry'emu oraz ich kuzynce Scarlett uda się rozwikłać tę sprawę?

Doskonała lektura przeznaczona dla dzieci, napisana na ich poziomie a trudniejsze pojęcia zostały oznaczone gwiazdką i wyjaśnione na dole strony. Któż nie wciągnie się w opowieść, w której tyle się dzieje? Z pozoru nieistotne szczegóły okazują się być konieczne do finalnego triumfu, teoretycznie bohaterowie mają alibi i nic nie jest takie, jakie się wydaje. Pojawiają się nowe tropy, akcja wciąż zaskakuje i młody czytelnik (starszy też :)) przeżyje niejeden jej zwrot. A kiedy wydaje się, że wszystko już wiemy, że podejrzany został ujęty... To jeszcze nie koniec zabawy...

podsumowanie znajdziecie na moim blogu: http://czytelnicza-dusza.blogspot.com/2018/08/zabawy-w-detektywa-ciag-dalszy-czyli.html

Agata jest dwunastolatką, która wraz z kamerdynerem Kentem oraz kotem Watsonem mieszka w Finder House w Londynie. Marzy o pisaniu kryminałów. Jej rodzice bywają w domu rzadko, gdyż ciągle podróżują. Dlatego bystra i inteligentna dziewczynka znajduje sobie ciekawe zajęcia: katalogowanie książek, sprzątanie pomieszczeń lub rozwiązywanie zagadek z kuzynem Larrym - leniwym...

Mały Poirot

* Recenzja książek Agata na tropie. Miecz króla Szkocji oraz Agata na tropie. Kradzież nad Niagarą.

Świat widziany oczami dziecka jest pełen zagadek tylko czekających na rozwiązanie. Oczywiście najciekawsze są tajemnice, które dotyczą dorosłych, a jeśli na dodatek są to sprawy kryminalne… Cóż, żaden śledczy, a już szczególnie mały śledczy, nie przejdzie obok takiej łamigłówki obojętnie.

Seria Agata na tropie to odpowiedź na jedno z dziecięcych marzeń chyba każdego z nas – być detektywem, młodym Sherlockiem Holmesem czy Herculesem Poirot. Sir Steve Stevenson, a raczej ukrywający się pod tym pseudonimem włoski pisarz Mario Pasqualotto, stworzył cykl, w którym najważniejszy jest intelekt i umiejętność logicznego myślenia, a nie supernowoczesne gadżety dzisiejszych szpiegów.

Obie omawiane części serii dotyczą zagadkowych kradzieży. W Mieczu króla Szkocji bohaterowie muszą zmierzyć się z niemal niemożliwym zniknięciem tytułowego oręża, natomiast Kradzież nad Niagarą dotyczy opróżnienia sejfu znanej śpiewaczki operowej.

Jak widać już po samych tytułach książek, bohaterowie podróżują po całym świecie, odwiedzając znane lub mniej znane miasta lub cuda natury. Co ciekawe, Agata ma krewnych niemal w każdym miejscu i pomagają jej oni w rozwiązywaniu największych problemów.

Podobnie jak liczne lokacje, tak i nazwiska bohaterów wydają się być dobrane w przemyślny sposób. Dwunastoletnia dziewczynka obdarzona niezwykłą pamięcią i marząca o pisaniu książek detektywistycznych, ma na imię Agata – co jest oczywistym nawiązaniem do jednej z największych autorek kryminałów, Agathy Christie. Towarzysz dziewczynki, syberyjski kot, ma znamienne imię Watson, a liczna i rozsiana po całym świecie rodzina nosi nazwisko Finder (z ang. finder – znalazca).

Wbrew pozorom to nie Agata jest osobą, która otrzymuje nowe zgłoszenia zbrodni, ale jej kuzyn Larry. Chłopak, pomimo niezbyt lotnego umysłu, jest studentem prestiżowej szkoły dla detektywów Eye. Każde zadanie detektywistyczne pozwala mu zaliczyć szkolny egzamin. I przy każdej okazji Larry prosi o pomoc kuzynkę Agatę, która w sprytny sposób rozpracowuje daną sprawę.

Agata na tropie to seria przeznaczona dla dzieci powyżej siódmego roku życia. Nic więc dziwnego, że napisana jest prostym i jasnym językiem, a schemat budowy opowieści jest łatwy i niezwykle podobny do historii Christie czy Conan Doyle’a. Agata wraz z Larrym kolekcjonuje poszlaki i dowody, przesłuchuje świadków, a następnie zbiera wszystkich zaangażowanych w dane wydarzenie uczestników i ogłasza wynik dochodzenia. Dzięki takiej konstrukcji intrygi młody czytelnik może spróbować swych sił w rozwiązywaniu zagadki, a niezwykle pomocna jest w tym zamieszczona na końcu książki tabelka, w której zapisuje nazwiska podejrzanych. Co ciekawe, gadżety, jakimi dysponuje Larry (GPS czy najnowsze urządzenia śledzące, w jakie zaopatrzyła go szkoła),bardzo rzadko okazują się pomocne, a bohaterowie posługują się przede wszystkim własnym intelektem, wiedzą i umiejętnością kojarzenia faktów.

Książki sir Steve’a Stevensona (czyżby nawiązanie do nazwiska znanego autora powieści przygodowych?) są bardzo przyjemne w odbiorze i pokazują młodym czytelnikom, że przede wszystkim powinni polegać na swojej wiedzy i intuicji, a nie technologicznych nowinkach. To doskonała lektura dla siedmiolatków chcących zanurzyć się w świat kryminalnych zagadek, a jednocześnie seria na tyle bezpieczna, że rodzice nie powinni martwić się o zawarte w niej treści. Agata na tropie może być doskonałym preludium do literatury nieco poważniejszej i klasyki powieści detektywistycznej.

Mały Poirot

* Recenzja książek Agata na tropie. Miecz króla Szkocji oraz Agata na tropie. Kradzież nad Niagarą.

Świat widziany oczami dziecka jest pełen zagadek tylko czekających na rozwiązanie. Oczywiście najciekawsze są tajemnice, które dotyczą dorosłych, a jeśli na dodatek są to sprawy kryminalne… Cóż, żaden śledczy, a już szczególnie mały śledczy, nie przejdzie obok...

Oczywiście jak łatwo zgadnąć fabuła tego kryminału nie jest bardzo skomplikowana. Została ona dostosowana do umiejętności dzieci. Zgodnie z informacją, którą znalazłam na okładce, mogę Wam powiedzieć, że książka jest adresowana do dzieci w wieku siedmiu lat i więcej. Jest to historia odpowiednia dla początkującego małego detektywa. Nie jest ona zbyt skomplikowana, ale rozwiązanie nie jest też oczywiste.

Nasi mali bohaterowie, jak przystało na książkę adresowaną do dzieci, mają bardzo ciekawe życie, dużą swobodę i niebywałe umiejętności. Myślę, że po przeczytaniu "Agaty na tropie. Kradzież nad Niagarą" niejeden maluch zamarzy o byciu detektywem, a jeśli nie, to istnieje duże prawdopodobieństwo, że stanie się już na zawsze amatorem dobrych kryminałów.

Jednak lektura tej książeczki to nie tylko rozrywka, młodzi czytelnicy znajdą tu też sporo ciekawostek na różne tematy, dzięki którym poszerzą swoją wiedzę o świecie. "Agata na tropie. Kradzież nad Niagarą" uczy również dedukcji, umiejętności łączenia faktów i wyciągania z nich właściwych wniosków. Warto podglądać przy pracy sympatyczną i bardzo inteligentną Agatę oraz spędzić czas w jej i jej przyjaciół towarzystwie.

Książka została uzupełniona sporą ilością ilustracji, które z pewnością umilą lekturę, a na ostatniej stronie powieści znalazło się miejsce na wytypowanie nazwisk podejrzanych. Myślę, że jest to bardzo ciekawy pomysł.

Sama jestem bardzo ciekawa, jak ten kryminał za kilka lat odbierze moja córcia. Mam nadzieję, że dobrze, bo mam też dla niej inną część tej serii. O niej również niebawem Wam opowiem.

Całość na:
http://korcimnieczytanie.blogspot.com/2015/03/sir-steve-stevenson-kradziez-nad-niagara.html

Oczywiście jak łatwo zgadnąć fabuła tego kryminału nie jest bardzo skomplikowana. Została ona dostosowana do umiejętności dzieci. Zgodnie z informacją, którą znalazłam na okładce, mogę Wam powiedzieć, że książka jest adresowana do dzieci w wieku siedmiu lat i więcej. Jest to historia odpowiednia dla początkującego małego detektywa. Nie jest ona zbyt skomplikowana, ale...

Książka pozwala młodemu czytelnikowi pomarzyć, wcielić się w postać detektywa, uwierzyć, że sami możemy wiele zdziałać i poczuć się ważnym i pomocnym. Myślę, że taki dziesięciolatek mimo wszystko wie, że taka sytuacja nie jest możliwa - lot bez zgody rodziców, pościg za złodziejem, prowadzenie dochodzenia w wieku 12 lat itp. Miło jednak choć przez chwilę, za sprawą lektury poczuć się tak wyjątkowo i pomarzyć o własnej karierze detektywa. Imponuje mi tu szeroka, wszechstronna wiedza Agaty, której można tego pozazdrościć. Wiele nie znanych polskiemu czytelnikowi terminów, miejsc jest wyjaśniona w przypisach, co jest dużym plusem. Z początku, muszę przyznać miałam pewne obiekcje co do książki, ale jeśli podniesie się kategorię w przedziale wiekowym czytelnika to książka okaże się wartościowym źródłem informacji, jednocześnie dostarczając czytelnikowi wspaniałą rozrywkę.

Książka pozwala młodemu czytelnikowi pomarzyć, wcielić się w postać detektywa, uwierzyć, że sami możemy wiele zdziałać i poczuć się ważnym i pomocnym. Myślę, że taki dziesięciolatek mimo wszystko wie, że taka sytuacja nie jest możliwa - lot bez zgody rodziców, pościg za złodziejem, prowadzenie dochodzenia w wieku 12 lat itp. Miło jednak choć przez chwilę, za sprawą lektury...