"Tajemnice" to pierwsza część trzydziestotomowej sagi "Thea z dalekiej Północy". Nie mam bladego pojęcia, jak weszłam w posiadanie tej książki. Leżała zapodziana między różnymi katalogami i ulotkami, a tu lato, więc lekkie lektury są pożądane.

Początek XX wieku, Lofty. Thea, córka właścicieli sklepu, wiedzie dostatnie życie. W swojej okolicy ma uprzywilejowaną pozycję - piękna i z dobrej rodziny. Jednak dziewczyna nie zadziera nosa, chętnie pomaga potrzebującym i ma odwagę, by postawić się największemu sukinsynowi w wiosce, który jest ojcem jej najlepszej przyjaciółki Jenny. Ta konfrontacja nie do końca przebiega po myśli Thei i dziewczyna będzie musiała ponieść konsekwencje swojej bezkompromisowości. Sprawy nie ułatwia fakt, że wiele spraw dotyczących tej małej społeczności jest owiane tajemnicą i najrozmaitsze niedomówienia kładą się cieniem na losach bohaterki. Jej sytuacja jeszcze bardziej się komplikuje, gdy Thea zakochuje się z wzajemnością w wychowanym w Ameryce kuzynie Jenny. Rodzice dziewczyny nie patrzą na chłopaka przychylnie i nawet chcą odesłać Theę z domu, by nie miała z nim kontaktu. Na szczęście ciotka Kaja potrafi rozpędzić burzowe chmury gromadzące się nad głową siostrzenicy, choć i ona ma swoje sekrety.

"Tajemnice" powinny rozbudzić moją ciekawość i skłonić mnie do lektury kolejnych tomów cyklu. Tak się jednak nie stało. Myślę, że "Thea z dalekiej Północy" to typowa literatura tramwajowo-poczekalniowa. Być może rozwinięcie niektórych wątków będzie zaskakujące, ale nie interesuje mnie to wcale. Jak wpadnie mi w ręce kolejny tom sagi, to pewnie go przeczytam, ale szukać książek nie będę.

"Tajemnice" to pierwsza część trzydziestotomowej sagi "Thea z dalekiej Północy". Nie mam bladego pojęcia, jak weszłam w posiadanie tej książki. Leżała zapodziana między różnymi katalogami i ulotkami, a tu lato, więc lekkie lektury są pożądane.

Początek XX wieku, Lofty. Thea, córka właścicieli sklepu, wiedzie dostatnie życie. W swojej okolicy ma uprzywilejowaną pozycję -...

Cóż, ta książka jest praktycznie taka sama, jak wszystkie należące do jakiejkolwiek sagi norweskiej.

Nie jest to wymagająca lektura, ani oczywiście nic ambitnego. Idealna na deszczowe popołudnie pod kocem. Styl nieskomplikowany, niezobowiązujący.

Zachęca jednak do przeczytania kolejnych tomów. :)

Cóż, ta książka jest praktycznie taka sama, jak wszystkie należące do jakiejkolwiek sagi norweskiej.

Nie jest to wymagająca lektura, ani oczywiście nic ambitnego. Idealna na deszczowe popołudnie pod kocem. Styl nieskomplikowany, niezobowiązujący.

Zachęca jednak do przeczytania kolejnych tomów. :)