Niewolnicy Snów

Na drugą część czekałam naprawdę długo i jak tylko ujrzała światło dzienne - zabrałam się do czytania, pochłonęłam w jeden wieczór z każdą stroną czując niedosyt i strach przed jej zakończeniem. Ale jednak powiem szczerze, że trochę jestem zawiedziona. Tylko problem w tym, że nawet nie wiem czego oczekiwałam po pierwszej części. Tak czy siak - warto sięgnąć po lekturę, bo fabuła jest wciągająca.

Na drugą część czekałam naprawdę długo i jak tylko ujrzała światło dzienne - zabrałam się do czytania, pochłonęłam w jeden wieczór z każdą stroną czując niedosyt i strach przed jej zakończeniem. Ale jednak powiem szczerze, że trochę jestem zawiedziona. Tylko problem w tym, że nawet nie wiem czego oczekiwałam po pierwszej części. Tak czy siak - warto sięgnąć po lekturę, bo...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka jest super, trzyma w napięciu jak pierwsza część...
Bardzo szybko się ją czyta, jest super napisana... Polecam :)

Książka jest super, trzyma w napięciu jak pierwsza część...
Bardzo szybko się ją czyta, jest super napisana... Polecam :)

Pokaż mimo to

Przeczytałam dwie części "Niewolników snów" Już pierwszą częścią byłam zachwycona.Czytałam ją z coraz większym zainteresowaniem i nie mogłam się od niej oderwać.Ucieszyłam się, że powstała druga książka, kontynuująca losy Martiki.Ciekawie napisane, przeplatające się obrazy z przeszłości i terażniejszości, co jest jawą, a co snem? Dreszczyk emocji towarzyszy do końca.
POLECAM!!!
Czekam z niecierpliwością na kolejne powieści.
W sierpniu ukaże się kolejna, trzecia książka Dominiki Budzińskiej.
Na pewno ją również przeczytam :)

Przeczytałam dwie części "Niewolników snów" Już pierwszą częścią byłam zachwycona.Czytałam ją z coraz większym zainteresowaniem i nie mogłam się od niej oderwać.Ucieszyłam się, że powstała druga książka, kontynuująca losy Martiki.Ciekawie napisane, przeplatające się obrazy z przeszłości i terażniejszości, co jest jawą, a co snem? Dreszczyk emocji towarzyszy do końca....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Victor jest boski! Przyszło mi na myśl, że mógłby być wampirem, ale to nie ta bajka. Myślę, że romans z udziałem nowego bohatera jest jednym z mocniejszych punktów drugiej części i wprowadza odrobinkę pikanterii do smutnego i samotnego życia Martiki. Podoba mi się umiejscowienie akcji. Lubię Barcelonę. Powieść przenosi nas także w inne miejsce. Mila, dawna znajoma z Portsmouth, zabiera Martikę w krótką podróż po Jamajce, próbując przybliżyć najciekawsze miejsca wyspy. Nigdzie jednak nie można oderwać się od przeszłości. Martika pragnie wyjaśnień. W końcu udaje jej się porozmawiać z ojcem, chociaż wciąż nie jest pewna, czy może mu ufać. Sytuacja zaczyna mieć wpływ na życie całej rodziny. Emily grozi niebezpieczeństwo, zagadka goni zagadkę, a główna bohaterka miota się wśród domysłów. W drugiej części dowiadujemy się również kim dla Sofie jest tajemniczy blondyn. Powieść toczy się swoim naprzemiennym rytmem, chwile spokoju przerywane są snami i wydarzeniami, które jak zwykle spadają jak grom i zaskakują Martikę. Niemały w tym udział ma oczywiście Sofie. Punktem zwrotnym staje się nocna wyprawa do Irlandii. Wiele wyjaśnia. Martika zaczyna rozumieć głęboki przekaz koszmarnych wizji. W pewnym momencie sprawa niewyjaśnionej śmierci zaczyna przybierać niespodziewany i szybki obrót. Nagłe okoliczności mają wpływ na wznowienie śledztwa sprzed dwudziestu lat. Zakończenie trochę mnie zaskoczyło. Moim zdaniem, rzuciło zupełnie inne światło, a raczej okryło cieniem sekretne życie rodziny Royensen. Na szczęście wyjaśniło wiele zachowań bohaterów, których nie rozumiałam czytając pierwszą część. Rozwiązanie mrocznej zagadki z przeszłości okazuje się dla Martiki druzgocące, niszczy wszystko w co wierzyła, pozbawia życie sensu, wreszcie prowadzi do podjęcia makabrycznej decyzji. Ale, ale...nagle pojawia się drobne światełko w tunelu, ktoś z przeszłości.

Victor jest boski! Przyszło mi na myśl, że mógłby być wampirem, ale to nie ta bajka. Myślę, że romans z udziałem nowego bohatera jest jednym z mocniejszych punktów drugiej części i wprowadza odrobinkę pikanterii do smutnego i samotnego życia Martiki. Podoba mi się umiejscowienie akcji. Lubię Barcelonę. Powieść przenosi nas także w inne miejsce. Mila, dawna znajoma z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

„ Nasze niewolnictwo trwa całe życie. Niestety. Kiedy już poczujesz smak przerażenia, kiedy senne wizje doprowadzą cię do granicy obłędu, a potem, kiedy poznasz prawdę, zrozumiesz, że nie ma od tego ucieczki. Nigdy – przerwała na chwilę. – Przeszłość będzie deptać ci po piętach, będzie jak cień, który stoi za tobą zawsze, niezależnie od tego, skąd pada światło, nigdy nie pozwoli o sobie zapomnieć, a to będzie gorsze od najokrutniejszego koszmaru”. (Sofie)

Pierwsze słowo jakie mam ochotę powiedzieć po odłożeniu lektury to wielkie WOW. Druga część zyskuje dzięki nowym wątkom, ale przede wszystkim dzięki zakończeniu! Co prawda, fantastyki tu jak na lekarstwo, ale fabuła bardzo ciekawa. Sny, w przeciwieństwie do części pierwszej, występują sporadycznie i mają łagodniejszy przebieg, co można uznać za celowy zabieg chroniący powieść przed nudnym powielaniem. Najzabawniejsze, że główna bohaterka, której nie lubiłam, pod koniec zaczęła wzbudzać moją sympatię. Martika ucieka z Portsmouth. Chce zapomnieć o przeszłości. Wierzy, że nowe otoczenie, studia i słońce Barcelony pomogą jej odnaleźć upragniony spokój. Jednak i tam przeszłość depcze jej po piętach, a najgorsze, że nie potrafi zapomnieć o Scotcie. W nowym miejscu, wśród tłumów ludzi, czuje się bardzo samotna. Pocieszenie znajduje w ramionach innego mężczyzny. Tym razem Autorka śmielej wprowadza nas do sypialni ukazując główną bohaterkę zniewoloną przez zuchwałego, ognistego kochanka. Czy jednak pewny siebie Victor potrafi dać Martice prawdziwe szczęście? Czy przy nim zapomni o utraconej miłości? Intensywny romans pomaga na chwilę oderwać się od problemów.
Sofie, niewątpliwie najciekawsza i najbardziej tajemnicza z postaci, jak zwykle pojawia się i znika, chętnie służy pomocą, ale i zaczyna odkrywać karty przeszłości, w tym również swoje. Pojawia się kolejny nowy bohater. Detektyw Cassini. Od tego momentu z powieści podszytej fantastyką, robi się prawdziwy kryminał. Zakończenie zaskakuje i jak zwykle wprowadza zamęt, ale jak mówi sama Autorka - „W życiu nie wszystko jest takie, jakim się wydaje”. Kolejna część serii utrzymana jest w trochę innej atmosferze, sprawia wrażenie spokojniejszej co nie znaczy, że nie trzyma w napięciu. Wyzwala zupełnie inne emocje. Czyta się szybko i przyjemnie. Podobnie jak poprzednio bywają momenty kiedy nie można odpocząć od lektury i odłożyć jej na półkę. Z czystym sumieniem polecam :-)

„ Nasze niewolnictwo trwa całe życie. Niestety. Kiedy już poczujesz smak przerażenia, kiedy senne wizje doprowadzą cię do granicy obłędu, a potem, kiedy poznasz prawdę, zrozumiesz, że nie ma od tego ucieczki. Nigdy – przerwała na chwilę. – Przeszłość będzie deptać ci po piętach, będzie jak cień, który stoi za tobą zawsze, niezależnie od tego, skąd pada światło, nigdy nie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to