Wydaje mi się, że nie mamy obecnie zbyt wielu dobrych powieści opartych o historię najnowszą. Poza - oczywiście - całą masą makulatury, której celem jest wychwalanie pod niebiosa jednych a nazywaniem zdrajcami drugich. Ale mówię tu o dobrych powieściach. Stawiających mnie, jako czytelnika, przed wyzwaniem intelektualnym i psychologicznym. Akurat ci dwaj: Jerzy Borejsza i Jacek Różański nadają się do tego genialnie. Autor trafnie nazywa ich polskimi doktorem Jekyllem i panem Hyde'm.

Trudno tę książkę opisać. Niewątpliwie dużo w niej jest autentycznej historii, choć nie jest to w żadnym wypadku biografia ani książka historyczna. Jednak napisana jest naprawdę dobrze historycznie, na tyle, że łatwo jest się dać złapać i zapomnieć, że to jest w samej podstawie fikcja. I właśnie to jest największą jej siłą: naprawdę można polubić Różańskiego, naprawdę można zacząć sobie pytania o to, jak ja bym postąpił, naprawdę można chcieć dowiedzieć się jeszcze więcej.

No i można nabrać prawdziwego szacunku do Borejszy, co akurat wcale nie jest zaskakujące, bo to była wyjątkowa postać.

Cokolwiek by jednak nie pisać: ta książka mnie po prostu wciągnęła jak wir rzeczny i pociągnęła mnie na dno. Bardzo mocne!

Wydaje mi się, że nie mamy obecnie zbyt wielu dobrych powieści opartych o historię najnowszą. Poza - oczywiście - całą masą makulatury, której celem jest wychwalanie pod niebiosa jednych a nazywaniem zdrajcami drugich. Ale mówię tu o dobrych powieściach. Stawiających mnie, jako czytelnika, przed wyzwaniem intelektualnym i psychologicznym. Akurat ci dwaj: Jerzy Borejsza i...

Świetna powieść! Dlaczego nie jest szerzej znana? :-( Doskonała proza psychologiczna oraz panorama wydarzeń XX wieku. Bardzo polecam

Świetna powieść! Dlaczego nie jest szerzej znana? :-( Doskonała proza psychologiczna oraz panorama wydarzeń XX wieku. Bardzo polecam

Odlotowa, z brawurą napisana książka o braciach, którzy odcisnęli silne piętno na pierwszych latach historii PRLu. Starszy z nich, Jerzy Borejsza, trząsł do swojej przedwczesnej śmierci w 1952r., polskim ruchem wydawniczym. Młodszy, Jacek Różański, był osławionym ubeckim śledczym w czasach stalinowskich odpowiedzialnym za katowanie i śmierć wielu `wrogów ludu pracującego miast i wsi'. Ciekawa lektura: historia podana w lekkiej i atrakcyjnej formie.

W swojej fabularyzowanej biografii opisuje losy dwóch braci Goldbergów, którzy dość szybko zmienili swoje nazwiska. Starszy, Jerzy Borejsza, stworzył w początkach PRLu prawdziwe imperium medialne. Był to człowiek o olbrzymich talentach menadżerskich, wielki wizjoner, w kapitalizmie zostałby milionerem, biznesmenem dużej klasy zmieniającym świat, jak Henry Ford czy Steve Jobs, ale żył w komunie... I tak o nim mówią Amerykanie: „U nas mógłby zostać nawet prezydentem, a tam wróci i go zmarnują.” Co i okazało się prawdą...

Młodszy z braci, Jacek Różański (nazwisko po matce),prawnik, po wojnie był szefem osławionego Departamentu Śledczego Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego, w którym prowadzono najważniejsze śledztwa w czasach stalinowskich, torturowano ludzi, doprowadzano ich do śmierci, obłędu lub utraty zdrowia.

Ciekawy jest pomysł fabularny, oto autor chodzi do starego już Różańskiego w roku 1980 i wyciąga od niego wspomnienia. W ten sposób zdaje się sugerować, że to autentyczna historia, ale bez przesady, mamy do czynienia ze sprytnym wytworem wyobraźni.

Ksiażka przedstawia życie obu braci od początków w przedwojennej Polsce, ale autor nie wyjaśnia zagadki dlaczego dobrze sytuowani i wykształceni żydowcy młodzieńcy zaczadzili się w wieku kilkunastoletnim komunizmem, czyżby nie mieli nic lepszego do roboty?

Obaj bracia budowali komunizm w Polsce na swój sposób: Borejsza, człowiek wielkich wizji chciał rewolucji łagodnej, zaś Różański realizował rewolucję krwawą. Obaj przegrali. Opis tej przegranej jest b.ciekawy, bo książka jest lekko, fajnie napisana, parę scen zapada w pamięć, choćby uprawianie seksu w mauzoleum Lenina czy ratowanie przez Borejszę kompletnie pijanego Gałczyńskiego. Taka sobie powieść łotrzykowska...

Inne fajne epizody. Przypomina oto Biedroń sylwetkę partyjnego pisarza, Jerzego Putramenta, niegdyś mocno wydawanego, teraz słusznie zapomnianego pisząc z ironią: „W sumie napisał z pięćdziesiąt książek. Ja, który męczę się nad tą jedną, podziwiam go za to. Tak zwana łatwość pisania, cóż to za cenny dar! A jeszcze cenniejszy – dar opowiadania. Putrament posiadł oba.” W ogóle to książka pełna jest ironii i puszczania oka do czytelnika.

Albo jedzie Borejsza do Nowego Jorku robić biznesy i spotyka tam starego Żyda, przyjaciela ojca, taki dialog między nimi: „- Szczerze mówiąc, reb Tasiemski, ja nie jestem wierzący. - Ale czy Bóg o tym na pewno wie?”

W sumie fajna lektura, popularna literatura historyczna na dobrym poziomie

Odlotowa, z brawurą napisana książka o braciach, którzy odcisnęli silne piętno na pierwszych latach historii PRLu. Starszy z nich, Jerzy Borejsza, trząsł do swojej przedwczesnej śmierci w 1952r., polskim ruchem wydawniczym. Młodszy, Jacek Różański, był osławionym ubeckim śledczym w czasach stalinowskich odpowiedzialnym za katowanie i śmierć wielu `wrogów ludu pracującego...

Świetna fabularyzowana historia dwóch ludzi, którzy odegrali bardzo znaczącą, choć zupełnie inną, rolę w okresie przejmowania i umacniania władzy komunistycznej w powojennej Polsce.
Rodzeni bracia Goldbergowie to Jerzy Borejsza - wieczny buntownik, wizjoner, poliglota, twórca wydawniczego imperium "Czytelnik" oraz 2 lata młodszy Józef Różański - oportunista, adwokat, ubecki oprawca, dyrektor Departamentu Śledczego MBP.
Wojtek Biedroń pokazał, że łamiąc dotychczasowe konwencje można o historii pisać w sposób nieszablonowy i oryginalny, a przy tym niezwykle ciekawy.
Dotyczy to zarówno formy jak i treści.
Autor nadał swej powieści formę rozmowy, jaką z sędziwym pułkownikiem Różańskim prowadzi młody reporter Wojciech. Momentami sprawia to wrażenie, jakbyśmy mieli do czynienia z literaturą faktu i jeszcze jednym wywiadem-rzeką.
Fabuła jest naprawdę pasjonująca, bo obaj bohaterowie są postaciami nietuzinkowymi, przy czym Biedroń zgrabnie łączy fakty historyczne z literacką fikcją. I wprawdzie we wspomnieniach starego ubeka nie brak też drastycznych momentów, ale autor generalnie skupił się na pokazaniu motywów, jakimi kierowali się bracia wybierając taką a nie inną drogę życiową. To nie byli tępi, ograniczeni ludzie, chwytający się każdego sposobu na wyjście z nędzy. Byli inteligentni i świetnie wykształceni, dorastali w dobrobycie, bywali w Europie. A jednak, choć w różny sposób i w różnym stopniu, obaj dali się uwieść zbrodniczej idei.
Najistotniejszą cechą tej powieści jest udana próba pokazania komunistycznych dygnitarzy w znacznie pełniejszym, ludzkim wymiarze i w sposób odbiegający od utrwalonych stereotypów.
Bardzo obiecujący debiut literacki, a już są zapowiedzi kolejnych powieści.
Warto przeczytać, polecam.

Świetna fabularyzowana historia dwóch ludzi, którzy odegrali bardzo znaczącą, choć zupełnie inną, rolę w okresie przejmowania i umacniania władzy komunistycznej w powojennej Polsce.
Rodzeni bracia Goldbergowie to Jerzy Borejsza - wieczny buntownik, wizjoner, poliglota, twórca wydawniczego imperium "Czytelnik" oraz 2 lata młodszy Józef Różański - oportunista, adwokat, ubecki...

Nie znałem Wojtka Biedronia, jest to jego literacki debiut i nie tylko jako debiut robi wrażenie. To historia Józefa Różańskiego, gwiazdy przedwojennej palestry, a po wojnie krwawego kata UB, szefa pionu śledczego MBP i jego brata Jerzego Borejszy, twórcy potęgi Czytelnika, najbardziej wpływowej osoby polskiej kultury w latach 40-tych, przyjaciela Gałczyńskiego i wszystkich właściwie polskich pisarzy.
Ta powieść zadziwia swoją lekkością i mimo tematu nie uświadczycie tu biadolenia o Polsce, dusznych tematów dusznej historii tylko niezwykłą, sprawnie i w napięciu trzymającą opowieść, pełną niesamowitych zwrotów akcji i wartkich dialogów. Wyczytałem gdzieś w sieci, że Biedroń dostał dofinansowanie z PiSF na scenariusz filmowy na to - byłby to świetny film, gdyby go zrobił Spielberg, czego Wojtkowi Biedroniowi i nam widzom serdecznie życzę.
Na lato - zamiast kryminałów, nie pożałujecie. Pochłania się to szybko, zbyt szybko i żalem, że to "już".

Wojtek Biedroń, "Niesamowici bracia Goldberg", W.A.B., 2015.

Nie znałem Wojtka Biedronia, jest to jego literacki debiut i nie tylko jako debiut robi wrażenie. To historia Józefa Różańskiego, gwiazdy przedwojennej palestry, a po wojnie krwawego kata UB, szefa pionu śledczego MBP i jego brata Jerzego Borejszy, twórcy potęgi Czytelnika, najbardziej wpływowej osoby polskiej kultury w latach 40-tych, przyjaciela Gałczyńskiego i wszystkich...

Niesamowici Braci Goldberg to świetna książka – ma wszystko, co powinno się znaleźć w pełnokrwistej powieści: niezwykłą historię, choć z życia wziętą (pierwowzorami bohaterów tej powieści są postacie historyczne, bracia Józef Różański i Jerzy Borejsza),fabularny rozmach (akcja toczy się na trzech kontynentach i przez cały XX wiek),potoczysty język (autor, który jest filmowcem, potrafi budować i obrazy, i dialogi). Powieść, choć z silnie zaznaczonym tłem historycznym, jest jednak przede wszystkim opowieścią o ludzkich namiętnościach i słabościach. Autorowi udała się niezwykła sztuka: pokazać swoich mocno kontrowersyjnych bohaterów w taki sposób, by czytelnik ich pochopnie nie oceniał, a zrozumiał i nawet polubił.
Niesamowita książka!

Niesamowici Braci Goldberg to świetna książka – ma wszystko, co powinno się znaleźć w pełnokrwistej powieści: niezwykłą historię, choć z życia wziętą (pierwowzorami bohaterów tej powieści są postacie historyczne, bracia Józef Różański i Jerzy Borejsza),fabularny rozmach (akcja toczy się na trzech kontynentach i przez cały XX wiek),potoczysty język (autor, który jest...