Nie będę ukrywać, że namęczyłam się, żeby przeczytać tę książkę. Dłużyła mi się okropnie, jeszcze żadna książka nie zajęła mi tyle czasu co ta.
Miałam problemy, żeby skupić się na treści, często się ,,wyłączałam'' i bardziej patrzyłam na słowa niż je czytałam.
W pewnych momentach książka silnie uświadamiała jak wyglądało życie Żydów oraz pomagających im Polaków w czasie wojny. Wiele razy zadawałam sobie pytanie jak można być takim potworem, żeby wyrządzać tak straszne rzeczy. Ciężko mi zrozumieć Niemców działających na rozkaz Hitlera. Byli to ludzie, którzy chyba w ogóle nie mieli serca (choć zdarzały się wyjątki, jednak bardzo nieliczne). Nie ma dla nich żadnego wytłumaczenia.
Podziwiam za to ludzi działających w RPŻ. Ryzykowali życiem, narażali swoje rodziny oraz znajomych, żyli w ciągłym strachu i nerwach, a mimo to pomagali jak mogli obcym ludziom. Nigdy nie odmawiali niesienia pomocy. Ich działalność nie była, bo być nie mogła, działalnością na miarę potrzeb, była jednak działalnością na miarę ich możliwości.
,,Rada Pomocy Żydom oraz wszyscy jej bezpośredni i pośredni współpracownicy wpisali w okupacyjną historię Warszawy piękne karty, które nie powinny ujść nie zauważone''.

Nie będę ukrywać, że namęczyłam się, żeby przeczytać tę książkę. Dłużyła mi się okropnie, jeszcze żadna książka nie zajęła mi tyle czasu co ta.
Miałam problemy, żeby skupić się na treści, często się ,,wyłączałam'' i bardziej patrzyłam na słowa niż je czytałam.
W pewnych momentach książka silnie uświadamiała jak wyglądało życie Żydów oraz pomagających im Polaków w czasie...