Po wielu latach wróciłem do tej lektury i nie zawiodłem się. Makuszyński napisał powieść dla młodzieży, w której możemy znaleźć dużo humoru, fajną zagadkę i dużo zabawy dla czytelnika. Książka trochę różni się od ekranizacji, ale jest świetna.

Po wielu latach wróciłem do tej lektury i nie zawiodłem się. Makuszyński napisał powieść dla młodzieży, w której możemy znaleźć dużo humoru, fajną zagadkę i dużo zabawy dla czytelnika. Książka trochę różni się od ekranizacji, ale jest świetna.

Brak mi słów.
Brak, nie dlatego, że mam mały ich zasób😉
Brak, ponieważ nie sposób opisać kunsztu pana Makuszyńskiego, w słowach, które byłyby adekwatne.
Był to bowiem pisarz wybitny.
Który słowem bawił i uczył jednocześnie.
Bawił, bo w słowach tych jest lekkość, skrzą się inteligencją i humorem.
Uczył, ponieważ przekazywał wartości wyższe.
“Szatan…” miał być nostalgiczną podróżą, a stał się niemalże nowym odkryciem.
Dopiero teraz bowiem, poprzez dorosłe patrzenie, jestem w stanie całkowicie docenić wartość tej prozy i dostrzec te wszystkie jej elementy, których jako dziecko nie miałam szans zauważyć.
Mamy tutaj fascynującą historię z zagadką w tle, mamy tutaj rewelacyjnie wykreowane postacie, które nadają tej historii życie i mamy narrację, która jest bardzo bogata, piękna, niezwykle błyskotliwa i nie sposób się nią nie zachwycać.
A we wszystkim wielka mądrość, znajomość ludzi, dostrzeganie ich zalet i wad. Jedne i drugie z podobną potraktowane lekkością (nie mylić z lekceważeniem).
Kornel Makuszyński zapisał tutaj i zatrzymał na zawsze, jak w zaczarowanej szkatułce, świat wartości, których już niestety nie ma. Obawiam się, że dzisiejsze pokolenie młodych ludzi kompletnie nie zrozumie niezwykłości i wspaniałości tej powieści.
I to jest jedyna gorzka myśl, towarzysząca mi podczas lektury i po jej zakończeniu.
Było wspaniale.
Uwielbiam ❤️
Na pewno jeszcze wrócę😊

Brak mi słów.
Brak, nie dlatego, że mam mały ich zasób😉
Brak, ponieważ nie sposób opisać kunsztu pana Makuszyńskiego, w słowach, które byłyby adekwatne.
Był to bowiem pisarz wybitny.
Który słowem bawił i uczył jednocześnie.
Bawił, bo w słowach tych jest lekkość, skrzą się inteligencją i humorem.
Uczył, ponieważ przekazywał wartości wyższe.
“Szatan…” miał być nostalgiczną...

3.75🌟

3.75🌟

Początek uroczy, ale gdy zaczyna się właściwa fabuła, robi się jałowo.

Początek uroczy, ale gdy zaczyna się właściwa fabuła, robi się jałowo.

Aż wstyd się przyznać ale nie znałem książki, choć widziałem dwie ekranizacje. Chciałem sobie porównać i przeczytać oryginał. Musze przyznać, że książka aż kipi humorem i napisana jest wspaniałym gawędziarskim stylem. Mimo upływu lat od jej napisania, książka broni się znakomicie. Nic się nie zestarzała, nadal może bawić.

Aż wstyd się przyznać ale nie znałem książki, choć widziałem dwie ekranizacje. Chciałem sobie porównać i przeczytać oryginał. Musze przyznać, że książka aż kipi humorem i napisana jest wspaniałym gawędziarskim stylem. Mimo upływu lat od jej napisania, książka broni się znakomicie. Nic się nie zestarzała, nadal może bawić.

Po przeczytaniu kilkudziesięciu książek, oglądając wcześniej film, mogę stwierdzić, że film jest dobry, a książka jeszcze lepsza. To samo dotyczy "Szatana z siódmej klasy".
Wspaniały powrót do lat młodzieńczych, wspomnień o czarno - białej telewizji i przygód Adasia Cisowskiego.

Po przeczytaniu kilkudziesięciu książek, oglądając wcześniej film, mogę stwierdzić, że film jest dobry, a książka jeszcze lepsza. To samo dotyczy "Szatana z siódmej klasy".
Wspaniały powrót do lat młodzieńczych, wspomnień o czarno - białej telewizji i przygód Adasia Cisowskiego.

Istnieją takie książki, które z upływem lat nie tracą na wartosci, tylko wprost przeciwnie, zyskują uznanie u czytelnika za doskonale opisaną historię, zastosowany styl, język, ciekawostki, humor i ponadczasowość. Taką książką jest dla mnie "Szatan z siódmej klasy". Lektura, która nie ulega znudzeniu wraz z dojrzewaniem czytelnika. Czytana w młodości i za "czasów dorosłych" wciąż sprawia przyjemność. Kornel Makuszyński stworzył opowieść o odwadze młodego bohatera, jego determinacji, sprycie i umiejętności dedukcji. Na kartach książki można ujrzeć też pięknie i subtelnie opisane powstawanie tzw. "pierwszej miłości". Mało, który autor potrafi opisać rodzące się uczucia dwojga młodych ludzi z taką klasą i smakiem. Zachwycić się można również obecnym w książce humorem, wstawkami w języku łacińskim, dobrze użytymi porównaniami do pojęć z mitologii i umiejętnie budowanym napięciem wątku kryminalnego. Historię połyka się w całości, czytając na jednym wdechu. Kornel Makuszyński stworzył młodzieżowe arcydzieło na miarę swoich czasów, które mimo dawnego języka wciąż może wprawić w zachwyt czytelnika w obecnych czasach.

Istnieją takie książki, które z upływem lat nie tracą na wartosci, tylko wprost przeciwnie, zyskują uznanie u czytelnika za doskonale opisaną historię, zastosowany styl, język, ciekawostki, humor i ponadczasowość. Taką książką jest dla mnie "Szatan z siódmej klasy". Lektura, która nie ulega znudzeniu wraz z dojrzewaniem czytelnika. Czytana w młodości i za "czasów...

nie pamietam dokladnego roku

nie pamietam dokladnego roku

urocza.

urocza.

Po wielu latach wracam do "Szatana z siódmej klasy" by go odkryć na nowo i stwierdzić że to była jedna z mych ulubionych lektur. Kornel Makuszyński stworzył wspaniałego bohatera Adasia Cisowskiego. Inteligentnego, nad wiek dojrzałego, mistrza w rozwiązywaniu arcytrudnych zagadek, przy tym spokojnego, wrażliwego po prostu dobrego człowieka. Ujął mnie język, już nie staropolszczyzna a jeszcze nie współczesny, z mnóstwem nieco poetycznych przenośni w których panowała przesada.

Nieprzeciętne poczucie humoru urodzonego w Stryju artysty sprawiło że, co chwilę głośno się śmiałem.
Świetne, pełne życia dialogi często określają bohaterów. Ci z kolei zachowują się w zupełności jak prawdziwi ludzie. Choć dziś coraz mniej w nas honoru gdzie wierzyło się na słowo i braterstwa.
Wszystko uzupełnia zwięzły i barwny język.

Mam wrażenie że czym dłużej czytałem, tym powieść stawała się coraz lepsza, przygody mroziły krew w żyłach, a mi trudno było oderwać się od książki.

Zdecydowanie polecam, tę lekturę. Stawiam w pełni zasłużone 9/10, choć wahałem się nad dziesiątką.

Po wielu latach wracam do "Szatana z siódmej klasy" by go odkryć na nowo i stwierdzić że to była jedna z mych ulubionych lektur. Kornel Makuszyński stworzył wspaniałego bohatera Adasia Cisowskiego. Inteligentnego, nad wiek dojrzałego, mistrza w rozwiązywaniu arcytrudnych zagadek, przy tym spokojnego, wrażliwego po prostu dobrego człowieka. Ujął mnie język, już nie...