Moje książeczki. Księga pierwsza

Nie pamiętam tych książeczek z dzieciństwa, więc o sentymencie nie może być mowy. Jednak uważam tę pozycję za interesujący przekrój opowieści dla dzieci, dodatkowo estetycznie zilustrowanych. Warto mieć!

Nie pamiętam tych książeczek z dzieciństwa, więc o sentymencie nie może być mowy. Jednak uważam tę pozycję za interesujący przekrój opowieści dla dzieci, dodatkowo estetycznie zilustrowanych. Warto mieć!

Pokaż mimo to

„Moje książeczki. Księga pierwsza” to solidna książka w grubej oprawie z czarnym kotem w czerwonych butach na okładce. W środku znajdziemy ilustracje przypominające dziecięce malowanki i utwory z bardzo dużą czcionką. Zawiera ona bajki znane nam z dzieciństwa.”Koniczyna pana Floriana” Heleny Behlerowej przenosi dzieci w świat końskich marzeń. Białogrzywek z karuzeli dzięki magicznej koniczynie zyskuje wolność, a Kasztanek piękne lejce.
Adam Bahdaj w „Podróży w nieznane” wyprawia małą łakomą myszkę na środek jeziora, gdzie może ona zaznać radości, smutku, strachu i zawrzeć nowe, interesujące znajomości.
Anna Świrszczyńska w „O wesołej Ludwiczce” pokazuje nam pogodną dziewczynkę zawierającą nietypowe znajomości, które mają opierać się na wzajemnym wspieraniu, radowaniu, szukaniu zalet w innych, niesieniu pomocy.
Natomiast Ada Kopcińska w „Prawie wszystkich przygodach Zuzanny” pokaże małym czytelnikom świat z punktu widzenia ciekawskiego szczeniaka.
Helena Bechlerowa podzieli się z nami magicznym „Zajączkiem z rozbitego lusterka”. Mały, niepozorny zwierzak staje się dla Piotrusia pocieszeniem w czasie jego chorób lub w deszczowe dni.
Adam Bahdaj zaprosi nas na do obserwacji nietypowego „Wielkiego wyścigu”, a Hanna Januszewska przeniesie w świat „Złotego koszyczka” stylistycznie doskonale wpisującego się w rosyjskie baśnie.
Całość bardzo dobrze uzupełniają ilustracje, które odbiegają od Disneyowskich kanonów, dzięki czemu otwierają dziecko na różnorodność. Akcja we wszystkich utworach toczy się wolno. Do tego użyto prostego języka zrozumiałego dla małych czytelników. Książkę polecam przedszkolakom. Bardzo dobrze sprawdzi się również podczas nauki czytania.

„Moje książeczki. Księga pierwsza” to solidna książka w grubej oprawie z czarnym kotem w czerwonych butach na okładce. W środku znajdziemy ilustracje przypominające dziecięce malowanki i utwory z bardzo dużą czcionką. Zawiera ona bajki znane nam z dzieciństwa.”Koniczyna pana Floriana” Heleny Behlerowej przenosi dzieci w świat końskich marzeń. Białogrzywek z karuzeli dzięki...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nowy cykl Naszej Księgarni, ze sławetnym czarnym kotem w butach Rychlickiego na okładce? No, oczywiście musiałam(!) kupić i przeczytałam, ostrzeliwana dziwnymi spojrzeniami mojej 14-letniej córki. Ale co tam, to w końcu moje dzieciństwo, moje wspomnienia, ona ma swojego (niezbyt przez mnie cenionego) Brandona Mulla i kiedyś też może będzie się nad nim wzruszać.

Wróćmy do kota. Miałam kilka książeczek z serii "Moje książeczki" we własnych zbiorach, dobijając do dorosłości hojnie rozdałam je dzieciakom w rodzinie, a potem przyszło mi żałować, więc widok tego tomiku naprawdę rozgrzał mi serce. Przeżycia myszki Kundzi, pływającej po jeziorze na dziecięcej łódeczce, niegrzeczny Piotruś i jego tęczowy zajączek z rozbitego lusterka, Jasio-dobosz ruszający na wyprawę po złoty koszyczek dla Królewny... Ech, łza się w oku kręci!

Na pewno już trochę wyrosłam z takiej literatury, ale powrót do tych opowiadanek sprawił mi mnóstwo przyjemności. Są urokliwe, mądre, a do tego ozdobione zachowanymi z oryginalnych wydań ilustracjami wybitnych polskich grafików - mój prywatny złoty medal przyznaję Janinie Krzemińskiej i Bożenie Truchanowskiej. No i czekam na następne części cyklu.

Nowy cykl Naszej Księgarni, ze sławetnym czarnym kotem w butach Rychlickiego na okładce? No, oczywiście musiałam(!) kupić i przeczytałam, ostrzeliwana dziwnymi spojrzeniami mojej 14-letniej córki. Ale co tam, to w końcu moje dzieciństwo, moje wspomnienia, ona ma swojego (niezbyt przez mnie cenionego) Brandona Mulla i kiedyś też może będzie się nad nim wzruszać.

Wróćmy do...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo lubię publikacje retro. Zarówno te stylizowane na stare, jak i te, które są wznowieniem publikacji sprzed lat. Nic więc dziwnego, że do biblioteczki Olusia trafiła ta właśnie książka, dzięki której odżyją wspomnienia rodziców, których dzieciństwo przypadało na czasy od lat 60. aż do lat 90. Kolejny raz najpiękniejsze książki w niezmienionej szacie graficznej z Moich książeczek sprawią wiele radości dzieciom, czasem rozśmieszą, a czasem wzruszą. Co najważniejsze jest to publikacja będąca swoistym mostem międzypokoleniowym.
Moje książeczki. Księga pierwsza to zbiór książek, bajek, które były wydane lata temu. Jednocześnie są to historie ponadczasowe, które nie łączą się z danym ładem społecznym czy ustrojem politycznym. Dzięki temu bez względu na to w jakich czasach, czy też w jakim państwie żyjemy zawsze będą one aktualne, zrozumiałe i ciekawe dla małego czytelnika.
Zaletą tej książki jest duży czytelny druk, dzięki czemu będzie ona świetną pozycją dla dzieci, które zaczynają już samodzielnie czytać. Poza tym wysoka jakość wykonania tej pozycji pozwoli jej przetrwać wiele lat i cieszyć nie jedno pokolenie. Pomimo pokaźnych obszarów, dzięki zszywanym stronom nie musimy się obawiać, że szybko będziemy musieli ją ratować i naprawiać. Nie wiem dokładnie z jakiego papieru wykonane są strony, ale mają one piękny zapach starych książek, co dodaje tej książce niebywałego uroku.

Bardzo lubię publikacje retro. Zarówno te stylizowane na stare, jak i te, które są wznowieniem publikacji sprzed lat. Nic więc dziwnego, że do biblioteczki Olusia trafiła ta właśnie książka, dzięki której odżyją wspomnienia rodziców, których dzieciństwo przypadało na czasy od lat 60. aż do lat 90. Kolejny raz najpiękniejsze książki w niezmienionej szacie graficznej z Moich...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Po ogromnym sukcesie jaki stanowiła seria Poczytaj mi mamo przyszła pora na wskrzeszenie i oddanie w ręce kolejnych pokoleń serii, która swą świetność przeżywała wiele lat temu. Historie opowiedziane pod szyldem Moje książeczki, bo o tej serii tu mowa, po raz pierwszy ujrzały światło dzienne w końcu lat 50 XX w. Wtedy to czarny kot w czerwonych butach po raz pierwszy zawładnął dziecięcą wyobraźnią. Czy i teraz jest w stanie nieść radość i mądrość kolejnym pokoleniom dzieciaków?
Moje książeczki. Księga pierwsza odpowiadają na to pytanie w sposób jednoznaczny. Historie, które pobudzały wyobraźnię najpierw naszych rodziców, potem naszą i uczyły nas sporo, niosąc ze sobą uniwersalne, ponadczasowe wartości, nie straciły wraz z upływem czasu niczego i są znakomitą propozycją dla naszych dzieci i wnuków pierwszych swych czytelników.
W pierwszej części tej serii przeczytamy my i nasze dzieci o spełniających się marzeniach w opowieści o Koniczynie pana Floriana, o walce z własnymi słabościami w historii o Podróży w nieznane, o radości bycia i życia w bajce O wesołej Ludwiczce, o niezwykłym życiu zwykłego psa w Prawie wszystkie przygody Zuzanny, o dobrym zachowaniu w Zajączku z rozbitego lusterka, o sile przyjaźni i dobrych uczynkach w opowieści o Wielkim wyścigu oraz tym, co najcenniejsze w Złotym koszyczku.
Wszystkie te bajki i opowiastki napisane pięknym językiem mówią o wartościach, których czas się zwyczajnie nie ima i które nawet po wielu latach pozostają nadal aktualne. To opowieści niosące ze sobą ciekawą i jednocześnie mądrą i pouczającą treść. Historie niezwykłe i bardziej codzienne powinny młodemu czytelnikowi przypaść do gustu, pobudzić jego fantazję a także dać lekcję tego, co w życiu jest ważne, jak należy postępować i czego się wystrzegać. Nie sposób też nie wspomnieć o ilustracjach. To wersje oryginalne, pozbawione współczesnego lukru i słodyczy. To powrót do przeszłości w bardzo dobrym stylu, tak innym niż współczesny i może właśnie dzięki temu jeszcze mocniej przemawiającym do dziecięcej wyobraźni. Warto na tę serię zwrócić uwagę. Polecam.

Po ogromnym sukcesie jaki stanowiła seria Poczytaj mi mamo przyszła pora na wskrzeszenie i oddanie w ręce kolejnych pokoleń serii, która swą świetność przeżywała wiele lat temu. Historie opowiedziane pod szyldem Moje książeczki, bo o tej serii tu mowa, po raz pierwszy ujrzały światło dzienne w końcu lat 50 XX w. Wtedy to czarny kot w czerwonych butach po raz pierwszy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Z dzieciństwa pamiętam charakterystycznego czarnego kota w czerwonych butach. Chyba bardziej niż konkretne tytuły, które ukazały się w serii „Moje książeczki”. Dopiero kiedy spoglądam na spis treści księgi pierwszej, przypomina mi się: oczywiście, że niektóre z nich czytałam. Ilustracje potwierdzają, że to było właśnie to kocie wydanie. „Koniczyna pana Floriana” Heleny Bechlerowej z ilustracjami Krystyny Witkowskiej, „Podróż w nieznane” Adama Bahdaja z ilustracjami Marii Mackiewicz, „O wesołej Ludwiczce” Anny Świrszczyńskiej z ilustracjami Janiny Krzemińskiej, „Prawie wszystkie przygody Zuzanny” Ady Kopcińskiej z Ilustracjami Mirosława Pokory, „Zajączek z rozbitego lusterka” Heleny Bechlerowej z ilustracjami Hanny Czajkowskiej, „Wielki wyścig” Adama Bahdaja z ilustracjami Ignacego Witza i „Złoty koszyczek” Hanny Januszewskiej z ilustracjami Bożeny Truchanowskiej.

Pokrótce przybliżę każdą książkę. Bo te wszystkie „Moje książeczki” dawniej były odrębnymi tytułami. Wydawano je od roku 1959 aż po lata 90-te dwudziestego wieku.

Koniczyna pana Floriana
Pan Florian ma w swoim ogrodzie zaczarowaną koniczynę- jeśli jakieś zwierzę jej skosztuje, wówczas spełniają się jego marzenia. Bo przecież i zwierzęta mają swoje marzenia, nieprawdaż? Kasztanek marzy o pięknej złocistej uprzęży i dzwoneczkach przy lejcach. Natomiast Białogrzywek - koń z karuzeli, chce tak jak inne konie hasać po łące i cieszyć się wolnością, słońcem i świeżym powietrzem. Czy to się spełni? Jest w bajce również mały chłopiec Łukaszek, który odegra w całej tej historii niemałą rolę.

Podróż w nieznane
Ania i Janek bawią się nad brzegiem jeziora wystruganym z kory statkiem. Nagle łódkę porywają fale. Na pokład stateczku dostaje się myszka Kundzia. Po drodze przeżywa przygody i spotyka różne zwierzęta.

O wesołej Ludwiczce
Ludwiczka jest wielką optymistką: ciągle roześmiana, wesolutka, rozśpiewana. Pewnego dnia zapragnęła poszukać króla z piernika. Wyruszyła w świat. Zanim ziści się jej marzenie, spotka ją mnóstwo przygód.

Prawie wszystkie przygody Zuzanny
Zuzanna to żółty szczeniak, który właśnie skończył 5 miesięcy. Ciągle poznaje świat: łąkę, echo, kładkę, źrebaka, pszczoły, burzę. Nabieranie doświadczeń jest wesołe i czasami bolesne. Zuzanna jak każde dziecko musi nauczyć się, że życie niesie ze sobą różne niespodzianki – niekiedy dobre, niekiedy niezbyt przyjemne.

Zajączek z rozbitego lusterka
Jest to opowiastka o dość niesfornym i kapryśnym Piotrusiu, trochę zazdrosnym o swoją siostrzyczkę Basię- robi różne psoty, by na siebie zwrócić uwagę- jest niegrzeczny przy jedzeniu, uderzył skakanką psa Mucka i mimo ostrzeżeń mamy strącił doniczkę z paprotką, która spadając, zbiła lusterko. Mama, zdenerwowana i smutna, wychodzi z domu. A nasz smyk zdaje sobie sprawę, jak bardzo był niegrzeczny i jak tęskni za mamą. I wtedy pojawia się zajączek z rozbitego lusterka. To on pomoże chłopcu odnaleźć mamę.

Wielki wyścig
Czy można sobie wyobrazić wyścig ślimaków? Ale nie to jest w tej historii najdziwniejsze. Wygra ten, kto ostatni przybędzie na metę. Sto ślimaków sunie do mety. Dwa ślimaki: Onufry i Pafnucy rywalizują ze sobą o zdobycie pierwszej nagrody. Co ciekawe na trasie spotykają co rusz różne zwierzęta, które potrzebują ich pomocy.

Złoty koszyczek
Jasio dobosz ma wystarać się o złoty koszyczek dla królewny. Oj, kapryśna ta królewna, że hoho. Jasiek trafia do baby – Wiklinichy. Kiedy chłopiec pokazuje królewnie miejsce, gdzie baba spędza czas na wyplataniu koszyków, dziewczynka odkrywa piękno świata i radość z pracy i obdarowywania innych.



Wydanie „Księgi pierwszej” jak najbardziej nawiązuje do historycznych egzemplarzy sprzed lat: a to za sprawą m.in. charakterystycznej wyklejki w pionowe, dwukolorowe pasy. Były na nich okienka z bohaterami występującymi w danej opowieści. Również dziś zastosowano dużą czcionkę, duży format A4. Każda z książek to małe dzieło sztuki ze wspaniałymi ilustracjami. Dla nas rodziców to wręcz wzruszające wspomnienie z dzieciństwa – dla współczesnych najmłodszych możliwość zaznajomienia się z wyśmienitą literaturą dla dzieci. Czasem odnoszę wrażenie, że w tamtych książkach nikt nie silił się na zdobycie łatwej popularności u czytelników. Bez taniego humoru, gagów. Niespieszna narracja, w której wszystko płynęło niezmącenie, swoim tempem. Nikt nie pędził przed siebie, za rogiem nie czaiło się jakieś sensacyjne i głośne hurra, szybkie tempo akcji, które miały powodować zawrotty głowy. Delektowano się słowem, chwilą. Były to mądre i przemyślane książki, często z jakąś nauką moralną.

„Księga pierwsza” niesie oczywiście nadzieję na kolejne części. Redaktor Katarzyna Piętka we wstępie pisze o kilkudziesięciu tytułach najwybitniejszych autorów polskich i zagranicznych. W tym miejscu oczywiście zaczynamy marzyć o tym, co nam przyniesie „Księga druga”, na którą (choć jeszcze nie zapowiedziana – nie chcę robić za dużego szumu) – już się cieszę.

Wiek 4 +
http://poleczkazksiazkamibeel2.blox.pl/html

Z dzieciństwa pamiętam charakterystycznego czarnego kota w czerwonych butach. Chyba bardziej niż konkretne tytuły, które ukazały się w serii „Moje książeczki”. Dopiero kiedy spoglądam na spis treści księgi pierwszej, przypomina mi się: oczywiście, że niektóre z nich czytałam. Ilustracje potwierdzają, że to było właśnie to kocie wydanie. „Koniczyna pana Floriana” Heleny...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wydawnictwo Nasza Księgarnia zaszczepiło miłość do bajek, czytania i literatury ogólnie już wśród osób z pokolenia mojej mamy. Swoje dzieciństwo pamiętam jako pełne książek i książeczek z serii "Poczytaj mi, mamo" oraz "Moje książeczki". Teraz na tych samych egzemplarzach (które się zachowały) wychowuje się moja córka. Wydawnictwo wychodząc naprzeciw potrzebom małych czytelników wydało najpierw kolekcję "Poczytaj mi, mamo" a po jej sukcesie - niniejszą księgą pierwszą - rozpoczyna wydawanie kolejnej serii.

Mały człowiek poznaje na początek dwa koniki: Białogrzywka i Kasztanka. Każdy z nich ma inne marzenia, jakże odmienne od siebie. Konie najchętniej zamieniłyby się miejscami, bowiem ich własne życie wydaje się nudne. Aż pewnego dnia konik z karuzeli znika...
W kolejnej historii Ania i Janek puszczają stateczek z kory, który odpływa dalej niż przypuszczali a na dodatek z cennym ładunkiem. Los chciał, że statek - a zwłaszcza jego towar - znalazła myszka Kundzia i odpłynęła na środek jeziora niesiona przez fale i wiatr. Jakie miała przygody i czy wróci do domu?
Mała Ludwiczka bardzo przypomina moją córę: śpiewa, podskakuje i nie płacze kiedy trzeba wziąć lekarstwo. Ale jak na małą dziewczynkę przystało jak coś wymyśli, to czasem ciężko ją odwieść od - nawet absurdalnego - pomysłu. I właśnie Ludwiczka wymyśliła sobie, że chce mieć przyjaciela. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że miał nim zostać król z piernika. Poszła więc w świat go szukać...
Zuzanna jest dogiem a właściwie pięciomiesięcznym żółtym szczeniakiem. Zuzia (nawiasy mówiąc to nie lubię, gdy psom nadaje się imiona ludzkie) ma
też mamę (Sonię) i tatę (Arko). Piesek, podobnie jak mały człowiek, chce poznać otaczający go świat. W związku z tym przeżywa śmieszne, i nie tylko, przygody, które nie zawsze kończą się szczęśliwie. Jak w życiu ludzkich dzieci, kiedy to muszą wszystkiego dotknąć i spróbować.
Z zestawu siedmiu bajek pamiętam z dzieciństwa jedynie tę o tęczowym zajączku. Jej bohaterem jest Piotruś, który lubi słuchać opowiadań mamy. Jednak teraz jego młodsza siostra Basia jest chora i to jej mama częściej poświęca wolny czas opowiadając bajki. Jednak Piotruś prosi, by mama nie opowiadała małej najukochańszej historii, czyli o zajączku mieniącym się wszystkimi kolorami tęczy. Chłopczyk bezskutecznie poszukuje go w całym mieszkaniu. Ale przecież zajączek nie przychodzi ot tak sobie...
Kiedy Piotruś ze złości i zazdrości narozrabiał (uderzył psa skakanką, strącił doniczkę a wraz z nią lusterko mamy), jego mama wzięła szal i wyszła z domu. Piotruś próbował naprawić lusterko, jednak kiedy ta próba się nie powiodła pojawił się zajączek... Czy mama wróci?
Jest też bajka o wyścigu ślimaków, który to wywołuje wśród innych zwierząt wiele emocji a wręcz skandal. Dodatkową ciekawostką jest fakt, że wygra ten, kto ostatni przekroczy linię mety. Jak pójdzie ślimakom?
Na koniec przemierzymy świat wraz z Jankiem-Doboszem, który na polecenie Króla wyruszy na poszukiwanie złotego koszyczka. A po mu takie cudo? Otóż znudzona już całą gamą zabawek Królewna, marzy właśnie o złotym koszyczku. Jasiu-Dobosz otrzymał złotą monetę i udał się na poszukiwanie koszyczka. Kogo spotka po drodze a kto pomoże mu w poszukiwaniach? Czy zakończą się sukcesem?


Czytając córci poszczególne bajki, przeniosłam się w krainę wyobraźni, marzeń oraz dziecięcych zabaw. Przeniosłam się w przeszłość i przypomniałam sobie jak to było, kiedy byłam dzieckiem. Bo przecież bajki zawarte w tej antologii nie są nowoczesnymi opowieściami, nie mają komputerowych obrazków... Wielobarwne, choć proste ilustracje wpływają na rozwój dziecka, pomagają mu wyobrazić sobie sytuacje przedstawione w tekście, bowiem nie każde słowo są jeszcze w stanie zrozumieć ze słuchu. Dzięki różnorodności tematycznej maluch poznaje przygody ludzi i zwierząt, uczy się odróżniać dobro od zła i tego, że trzeba słuchać mamy :)

Książka jest przeznaczona dla dzieci do lat sześciu, choć po stopniu zainteresowania mojej niespełna pięciolatki stwierdzam, że niektóre bajki są dla niej za trudne lub za długie, nie była bowiem w pełni zaciekawiona.

Wydawnictwo Nasza Księgarnia zaszczepiło miłość do bajek, czytania i literatury ogólnie już wśród osób z pokolenia mojej mamy. Swoje dzieciństwo pamiętam jako pełne książek i książeczek z serii "Poczytaj mi, mamo" oraz "Moje książeczki". Teraz na tych samych egzemplarzach (które się zachowały) wychowuje się moja córka. Wydawnictwo wychodząc naprzeciw potrzebom małych...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Najważniejsze postacie historii literatury dla najmłodszych w pierwszej księdze "Moich książeczek" już są dzięki wydawnictwu "Nasza Księgarnia". Opowiadania to niezapomniane, spójrzcie sami: Adam Bahdaj (z charakterystycznym realizmem psychologicznym postaci, drobiazgowym nakreślaniem tła społecznego, dbałością o przekaz edukacyjny), Helena Bechlerowa (opowiadania pełne oryginalnej wyobraźni), Hanna Januszewska (inspirująca się folklorem, legendami), Anna Świrszczyńska czy Ada Kopcińska-Niewiadomska.
Ponadto ilustracje wybitnych, cenionych, których wspominam z sentymentem, a którzy zapomnieni gdzieś w głowie i sercu ożywają. Prześwietne i filuterne ilustracje Mirosława Pokory, Zbigniewa Rychlickiego, Janiny Krzemińskiej, Hanny Czajkowskiej, Bożeny Truchanowskiej, Krystyny Witkowskiej czy Ignacego Witza.
Zapraszam rodziców i dzieci do odświeżenia lub poznania Białogrzywka pędzącego na karuzeli, i czterolistnej "koniczyny pana Floriana", która spełnia marzenia i przynosi szczęście. Do pełnej wyobraźni i przygody "Podróży w nieznane" myszki Kundzi pływającej na statku Janka wystruganym z sosnowej kory. Do "wesołej Ludwiczki" poszukującej kogoś równie beztroskiego i radosnego jak ona, do wędrowania razem z nią i nowo poznanymi osobami, aż do królestwa króla z piernika, który nigdy się nie złości, ma serce z miodu i bardzo dobry charakter.

Najważniejsze postacie historii literatury dla najmłodszych w pierwszej księdze "Moich książeczek" już są dzięki wydawnictwu "Nasza Księgarnia". Opowiadania to niezapomniane, spójrzcie sami: Adam Bahdaj (z charakterystycznym realizmem psychologicznym postaci, drobiazgowym nakreślaniem tła społecznego, dbałością o przekaz edukacyjny), Helena Bechlerowa (opowiadania pełne...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pamiętacie serię „Moje książeczki” z charakterystycznym czarnym kotem w czerwonych butach? Ja pamiętam doskonale. Poza serią „Poczytaj mi, mamo” to właśnie „Moje książeczki” należały do moich ukochanych tomików czytywanych przez mamę. Mniej więcej od tego momentu rozpoczęła się moja przygoda z literaturą, dlatego po księgę pierwsza antologii „Moje książeczki” sięgnęłam z największą przyjemnością i trudnym do ukrycie wzruszeniem.

W pierwszym tomie tej cudnej serii opublikowano siedem książeczek. Wszystkie bajki pochodzą z lat 60-tych i 70-tych, więc chyba dlatego z dzieciństwa znałam tylko tę o „Zajączku z rozbitego lusterka” Heleny Bechlerowej. Podejrzewam, że w kolejnych tomach pojawią się historyjki z lat późniejszych, czyli powstałych bliżej mojej daty urodzenia, a tym samym czytanych przeze mnie w dzieciństwie. Ale to nie ważne, bo przecież któż z nas nie zna bajek Adama Bahdaja, Hanny Januszewskiej, Anny Świrszczyńskiej, Ady Kopcińskiej-Niewiadomskiej i wspomnianej wcześniej Heleny Bechlerowej? Przecież to oni rządzili kiedyś wyobraźniami małych czytelników w całej Polsce.

Mimo upływu dziesięcioleci opowiadane przez bajkopisarzy historie nie straciły na aktualności. Nadal bawią i uczą. Śmieszą i wzruszają. Pokazują prawidłowe wzorce i w czarujący sposób przemycają dzieciom prawdę o świecie. Jestem przekonana, że współczesne maluchy również docenią urok tych opowiastek i na własnej skórze poczują smak przygody. Razem ze ślimakami przystąpią do wielkiego wyścigu, ruszą w niebezpieczną podróż z małą myszką uwięzioną w łódeczce, będą szukać zajączka mieszkającego w lusterku, złotego koszyczka i króla z piernika. Będą kręcić się na karuzeli razem z Białogrzywkiem oraz broić z Zuzanną, która jest ślicznym... szczeniaczkiem.

W moim prywatnym rankingu to nie historyjki wymyślone przez bajkopisarzy wiodą prym w publikacji, ale przepiękne, kultowe ilustracje. Przecież to głównie na nich skupia się uwaga czytelników i to one już na pierwszy rzut oka zapierają dech w piersi. Będę monotematyczna w swoich zachwytach, bo w nowym starym wydaniu „Moich książeczek” podoba mi się wszystko. Prawdziwe cudeńko pod każdym względem. Pewnie nie jest to najważniejszy element publikacji, ale ogromną radość sprawiają mi informacje o pierwszym wydaniu, w których podany został nie tylko rok publikacji, miejsce wydania i nakład, ale również jakość papieru i daty poszczególnych prac nad książką. Dlaczego dzisiaj nie podaje się już takich informacji na książkach?



Tom „Moje książeczki. Księga pierwsza” ma smak kompotu z rabarbaru i świeżego chleba ze śmietaną. Pachnie drożdżowym plackiem z marmoladą i rozkwitającymi z końcem maja piwoniami, czyli wszystkim tym, co kojarzy mi się z dzieciństwem. Cały tomik przeczytałam z niesłabnącym zainteresowaniem i melancholijnym kłuciem w sercu. Dla mnie antologia „Moje książeczki” to coś więcej niż zbiór bajek dla dzieci, to wspaniała, sentymentalna podróż w przeszłość, do czasów kiedy całe moje życie wypełniały tylko marzenia i niczym nieskrępowane szczęście. Chciałabym kiedyś stworzyć moim dzieciom podobne wspomnienia. Tomik „Moje książeczki” na pewno mi w tym pomoże.

Pamiętacie serię „Moje książeczki” z charakterystycznym czarnym kotem w czerwonych butach? Ja pamiętam doskonale. Poza serią „Poczytaj mi, mamo” to właśnie „Moje książeczki” należały do moich ukochanych tomików czytywanych przez mamę. Mniej więcej od tego momentu rozpoczęła się moja przygoda z literaturą, dlatego po księgę pierwsza antologii „Moje książeczki” sięgnęłam z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bajeczki z serii „Moje książeczki” towarzyszą mi od najmłodszych lat. Z reguły w twardych oprawach, zawsze świetnie ilustrowane, z mądrym tekstem, były towarem poszukiwanym i trudno dostępnym. Do tej pory skrzętnie przechowuję parę już mocno zniszczonych egzemplarzy, nie mogąc się z nimi rozstać. Pamiętam jak przynosiła mi je mama, z wielkim uśmiechem na ustach pokazując mi następną zdobycz. Później razem podróżowałyśmy w świat wyobraźni, wymyślając coraz to inne zakończenia. Były to piękne wspólne chwile, których domagałam się codziennie, dawały mi bowiem poczucie zarówno pewnej stabilności jak i ogromnej bliskości. Niedawno na rynku wydawniczym pokazała się pierwsza część zbiorowego tomu , wydana przez „Naszą Księgarnię”, z charakterystycznym, przypisanym całej serii czarnym kotem w butach na okładce. Gdy wzięłam go do ręki, wzruszenie wzięło górę, i chwilkę trwało zanim mogłam spokojnie przeglądnąć zawartość. Dla mnie jako dziecka ogromną rolę spełniały ilustracje. Doskonale pamiętam zwłaszcza prace Bożeny Truchanowskiej do tekstu”Złoty koszyczek” Hanny Januszewskiej. Potrafiłam na nie patrzyć godzinami, za każdym razem dopatrując się na nich czegoś nowego. Ogromnie pobudzały moją wyobraźnię i razem z tekstem zapraszały w piękny świat, w którym życiu chętnie by się towarzyszyło. Jednak najbardziej ukochaną moją bajką, która również znajduje się w tym zbiorze jest „Zajączek z rozbitego lusterka” Heleny Bechlerowej z ilustracjami Hanny Czajkowskiej. Ponieważ w dzieciństwie bardzo chorowałam świetnie rozumiałam głównego bohatera, Piotrusia, który był wtedy równie niecierpliwy jak i ja i zanudzał mamę, aby opowiadała bajki. Robienie zajączków z lusterka to było coś intrygującego i tajemniczego i aż zapraszało to tworzenia nowych opowieści.
W zbiorze znajdziemy również bajeczki „Koniczyna Pana Floriana” Heleny Bechlerowej, „Podróż w nieznane”o „Wielki wyścig” Adama Bahdaja, „O wesołej Ludwiczce” Anny Świrszczyńskiej”i „Prawie wszystkie przygody Zuzanny” Ady Kopcińskiej” z fantastycznymi ilustracjami Mirosława Pokory. Wszystkie te opowieści, dotykają ważnych spraw, pewnej przynależności, zasad, przyjaźni, współpracy, uczuć. Są pełne niebywałego ciepła i uroku, które sprawiają, że młody czytelnik niechętnie chce się z nimi rozstaje. Każde z nich jest zamkniętą opowieścią jednak łączy je niebywałe poszanowanie młodego czytelnika. Są dopracowane pod każdym szczegółem, zarówno literackim jak i graficznym.
Bardzo dobrym pomysłem w nowym wydaniu, jest umieszczenie notek zarówno na temat autorów jak i ilustratorów.
Piękne wydanie w twardej oprawie, szyte, na pewno będzie długo służyło jako pomoc przy wieczornym zasypianiu. Zdecydowanie polecam.

Bajeczki z serii „Moje książeczki” towarzyszą mi od najmłodszych lat. Z reguły w twardych oprawach, zawsze świetnie ilustrowane, z mądrym tekstem, były towarem poszukiwanym i trudno dostępnym. Do tej pory skrzętnie przechowuję parę już mocno zniszczonych egzemplarzy, nie mogąc się z nimi rozstać. Pamiętam jak przynosiła mi je mama, z wielkim uśmiechem na ustach pokazując mi...

więcej

mniej

Pokaż mimo to