Dialogi sokratejskie pomiędzy trzema znanymi i na swój sposób wybitnymi postaciami, które zmarły tego samego dnia: Kennedym, Lewisem i Huxleyem. Lewis w spójnym wywodzie demaskuje półprawdy, i kłamstwa dotyczące chrześcijaństwa i postaci Jezusa u swoich interlokutorów przekonując ich jednocześnie do uznania wyjątkowości chrześcijaństwa.

Dzięki formie dialogicznej, lektura nie nudzi. Tematyka zaś jest bardzo nośna - rzetelne chrześcijaństwo przeciw rozmydlonemu pop-chrześcijaństwu podszytemu modernistycznymi, modnymi ideami świata zachodniego. Zaś w przypadku polemiki Lewisa z Huxleyem - różnica pomiędzy buddyzmem, a chrześcijaństwem, która przez przedstawicieli tego pierwszego jest często zacierana.

Słowem - warto.

Dialogi sokratejskie pomiędzy trzema znanymi i na swój sposób wybitnymi postaciami, które zmarły tego samego dnia: Kennedym, Lewisem i Huxleyem. Lewis w spójnym wywodzie demaskuje półprawdy, i kłamstwa dotyczące chrześcijaństwa i postaci Jezusa u swoich interlokutorów przekonując ich jednocześnie do uznania wyjątkowości chrześcijaństwa.

Dzięki formie dialogicznej, lektura...

Petera Kreefta znam i szanuję. Tu jego wczesny dialog; w posłowiu zarzeka się, że nie chodziło mu o to, aby apologię C.S. Lewisa (m.in. "Chrześcjaństwo po prostu") wtłoczyć w formę dialogu sokratejskiego - ale dokładnie to czyni. Lepiej zapoznać się ze źródłem, o ile ktoś ma czas. Dialog jak na platońskie standardy jest mało eksploracyjny; w kilku miejscach zawraca z dość dużym piskiem opon na przewidziane z góry tory; słabym punktem jest też dialog w Dodatku A.... "Ale ostatecznie nawet czyta się nieźle" - jak śpiewał poeta.

Petera Kreefta znam i szanuję. Tu jego wczesny dialog; w posłowiu zarzeka się, że nie chodziło mu o to, aby apologię C.S. Lewisa (m.in. "Chrześcjaństwo po prostu") wtłoczyć w formę dialogu sokratejskiego - ale dokładnie to czyni. Lepiej zapoznać się ze źródłem, o ile ktoś ma czas. Dialog jak na platońskie standardy jest mało eksploracyjny; w kilku miejscach zawraca z...

Tego samego dnia, 22 listopada 1963 r., zmarło trzech znanych ludzi: uczony, pisarz i polemista C.S.Lewis, prezydent John F. Kennedy oraz pisarz i myśliciel Aldous Huxley. Spotykają się oni w książce Petera Kreefta po śmierci w "zaświatach. W czasach rozbuchanych, a toksycznych emocji i deprecjacji rozumu, amerykański pisarz podejmuje w najlepszym stylu "sokratejski" sposób pisania i argumentowania C.S. Lewisa i konfrontuje trzy światopoglądy, które sam nazywa "starożytne zachodnie chrześcijaństwo", "nowoczesny zachodni humanizm" oraz "starożytne wschodnie chrześcijaństwo, prezentowane przez przedstawione wyżej osoby.
Polecam jako dobry początek do dalszych refleksji i dyskusji, niezależnie od tego, za którym ze światopoglądów Czytelnik się opowie. Kreeft opowiada się za chrześcijaństwem, czego nie należy uważać za wadę, bo nie da się zaprezentować tego rodzaju dyskusji (a nie jedynie samego opisu) z jakiegoś "obiektywnego" punktu widzenia. Za wadę tej książki uważam brak światopoglądu neopozytywistycznego, w którym ewolucja biologiczna i odwoływania się (bardzo specyficzne) do nauki odgrywają kluczową rolę. "Tolle, lege", disputa! "Weź, czytaj", dyskutuj!

Tego samego dnia, 22 listopada 1963 r., zmarło trzech znanych ludzi: uczony, pisarz i polemista C.S.Lewis, prezydent John F. Kennedy oraz pisarz i myśliciel Aldous Huxley. Spotykają się oni w książce Petera Kreefta po śmierci w "zaświatach. W czasach rozbuchanych, a toksycznych emocji i deprecjacji rozumu, amerykański pisarz podejmuje w najlepszym stylu "sokratejski"...

Spoko. Apologetyka zazwyczaj mi nie podchodzi, ale w wydaniu Kreefta jest całkiem zjadliwa.

Spoko. Apologetyka zazwyczaj mi nie podchodzi, ale w wydaniu Kreefta jest całkiem zjadliwa.

Książka jest hipotetycznym dialogiem trojga osób znajdujących się w miejscu, w którym człowiek znajduję się chwilę po śmierci. Lewisa znam dość dobrze, czytałem najsławniejszą powieść Huxleya czyli "Nowy Wspaniały Świat", a o Kennedym wiem raczej tyle ile wyczytałem z z tej książki (nie licząc tego że go zamordowano, to wie każdy urodzony przed A.D. 2000).
Może właśnie dlatego że podziwiam tego pierwszego postanowiłem sięgnąć po tą pozycję. Która okazała się dla mnie ogromną niespodzianką. Otóż Peter Kreeft był polecany przez osoby których ja nie polecam, jednak po tym, z pewnością zaznajomię się głębiej z jego twórczością, z wyciągniętą nauką że nawet kompletny debil może rozpoznać geniusza.

Szczególnie istotne jest dla mnie to że Lewis w rozmowie z Huxleyem porusza kwestię tego, że przez niektórych Jezus uznawany jest za guru rangi Buddy, a nie za Syna Boga Żywego.
Osobiście byłem niegdyś zafascynowany buddyzmem, choć raczej przez wzgląd na Kung Fu a nie duchowość (młody byłem). Tak czy owak, guru z którym się zetknąłem wielokrotnie powtarzał, że Jezus jest jednym z wielu oświeconych, że On i Mahomet byli tak naprawdę buddystami a ich słowa zostały po prostu źle zinterpretowane. Wyjątkowo podła zagrywka z ich strony, albowiem Jezus wielokrotnie podkreślał to, że Bóg jest osobowy i ze ma świadomość, że Bóg jest dobry, a nie "ponad dobrem i złem", nie jest tożsamy z naturą i wszechświatem. Ten i wiele argumentów padają tutaj z ust Lewisa uzasadniając że Chrystus nie był wschodnim guru czy czymś w tym stylu. Co jest bardzo ważne, szczególnie teraz kiedy kościół wydaje się dość ospały względem ataków buddyzmu (głównie pośród bogatych).

Całość napisana językiem w miarę prostym, na pierwszy rzut oka uaktualnia on nieco rozmowę, ale jeśli znamy nieco historię to zdamy sobie sprawę, że problemy tamtych czasów wcale nie przestały być istotne.
Prawdziwa uczta intelektualna, erudycja aż razi, a aby o tym zaświadczyć, dodam że cały dialog tytułowej trójki i wstęp (ok. 130 stron) przeczytałem w jeden dzień, robiąc przy tym niewiele przerw (było to w Wielki Piątek).

Ponadto znajdziemy tu również dodatek, znacznie krótszą wersję poprzedniego dialogu, tyle że tu dialog prowadzi młoda chrześcijanka i rabin, a ich sytuację opisuje tytuł "Świat bez Wielkanocy" - czyli co by było gdyby Jezus nie zmartwychwstał. Również wartościowy.

Należałoby wspomnieć również Post Scriptum, gdzie autor ujawnia nam że napisanie dialogu i jego ostateczne dopracowanie, zajęło mu sześć dni!!! Jak dla mnie to niebywale niezwykłe, że książeczka której nadaję bez wahania tytuł arcydzieła powstała tak szybko!
Każdy fan Lewisa powinien zapoznać się z jej treścią, warto.

Na koniec dodam że tę publikację i wiele innych kupiłem w księgarni diecezjalnej w Łowiczu, która swoim asortymentem (mówię o jakości a nie ilości) przebija każdą księgarnie jaką miałem okazję zwiedzać. Jeśli, drodzy czytelnicy, mieszkacie w Polsce, to istnieje duże prawdopodobieństwo że i w pobliżu innych katedr takich jak ta w Łowiczu, znajdziecie podobne księgarnie diecezjalne. W moim wypadku wystarczyło spojrzeć na wystawę przez okno aby zobaczyć tylko czytadła przeznaczone dla dogorywających osiemdziesięciolatek i publikacje najniższych lotów. Trudno mi wyjaśnić dlaczego jednak tam wszedłem. Ale kiedy już to się stało, zdumiałem się, bo wszedłem do ptaszarni białych kruków.

Książka jest hipotetycznym dialogiem trojga osób znajdujących się w miejscu, w którym człowiek znajduję się chwilę po śmierci. Lewisa znam dość dobrze, czytałem najsławniejszą powieść Huxleya czyli "Nowy Wspaniały Świat", a o Kennedym wiem raczej tyle ile wyczytałem z z tej książki (nie licząc tego że go zamordowano, to wie każdy urodzony przed A.D. 2000).
Może właśnie...

Prawdopodobnie jestem fanką dyskursu(piszę "prawdopodobnie", bo ze mną nigdy nic nie wiadomo). Skusiłam się więc na książkę o dialogu trzech wielkich ludzi(bo byli wielcy, obojętnie czy się ich lubi czy nie). Liczyłam na głębokie pytania i jeszcze głębsze odpowiedzi. I co najważniejsze- na prawdziwy dialog. Taki z równością stron, ze wzajemnym wysłuchaniem i solidnymi argumentami(a z drugiej strony jak można wątpić, skoro już się jest po tamtej stronie?). Pan Kreeft, jako że jest chrześcijaninem, faworyzuje Lewisa, czyniąc go jedynym źródłem mądrości. Chwilami miałam wrażenie, że były prezydent ameryki był głupszy niż w rzeczywistości. Huxley też jakoś nie bardzo się popisał... Lewis za to w formie jak zawsze!
Kolejną irytującą mnie sprawą było roztrząsanie kilku argumentów w zbyt wydumanych słowach, do tego nieco rozwlekle... Czy tylko tyle chrześcijaństwo ma na swoją obronę?
Niemniej muszę przyznać, że książka może podsunąć parę argumentów w razie dyskursu z niewierzącym. To miłe, że komuś jeszcze zależy na sprawach wiecznych. (Dodam, że dzięki formie dialogów dziełko pochłania się błyskawicznie).

Prawdopodobnie jestem fanką dyskursu(piszę "prawdopodobnie", bo ze mną nigdy nic nie wiadomo). Skusiłam się więc na książkę o dialogu trzech wielkich ludzi(bo byli wielcy, obojętnie czy się ich lubi czy nie). Liczyłam na głębokie pytania i jeszcze głębsze odpowiedzi. I co najważniejsze- na prawdziwy dialog. Taki z równością stron, ze wzajemnym wysłuchaniem i solidnymi...

W roku 1963 22 listopada zmarli trzej wybitni i znani na całym świecie mężczyźni. C.S. Lewis – autor „Opowieści z Narni”, John F. Kennedy – prezydent USA, oraz Aldous Huxley – który napisał „Nowy wspaniały świat”. Każdy z nich wyznawał inną religię, można by pomyśleć, że bardzo ciężko będzie się im w takim razie dogadać, lecz nic bardziej mylnego. Przez pierwszą część książki rozmawiają Lewis i Kennedy. To Lewis próbuje wytłumaczyć nowoczesnemu humaniście na czym polega boska natura Jezusa, w dalszej części głos zabiera także Huxley wyznający buddyzm.
Jesteście ciekawi jak zakończy się „dialog w zaświatach” i do jakiego wniosku dojdą nasi bohaterzy, kto kogo przekona?
Koniecznie musicie zajrzeć do tej książki.
Na początku pragnę uprzedzić czytelników, że książka nie należy do miłych, łatwych i przyjemnych. Wymaga ciszy, skupienia a przede wszystkim refleksji. Jest to, jak sam autor go nazywa, dialog Sokratejski, więc wcale nie jest łatwy. Znajdziecie tutaj rozważania filozoficzne, a także całą masę logiki. Nie jest też tak, że zanudzicie się na śmierć. Trzej mężczyźni jako ludzie wykształceni żartują, a czasem nawet denerwują się na siebie.
Jeżeli szukacie odpowiedzi na tematy, które zostały poruszone tutaj (czyli czym jest niebo i piekło, wytłumaczenie ludzkiej i boskiej natury Jezusa, oraz sens życia człowieka) to jest to książka właśnie dla Was.
Ogromnym plusem jest to, że wszystko zostało napisane w formie dialogu. Nie ma zbędnych opisów, czy monologów. Tutaj panowie rozmawiają ze sobą na żywo, rozważają problemy, a nawet niejednokrotnie wchodzą sobie w słowo. Zaręczam Wam, że już po kilku stronach nie będziecie musieli nawet czytać kto daną wypowiedź mówi, bo na tyle poznacie naszych bohaterów.
Książeczka króciutka, liczy tylko 183 strony, więc spokojnie przeczytacie ją nawet w jeden dzień.

Moja ocena: 8/10
Polecamy, zespół dobrerecenzje.pl

W roku 1963 22 listopada zmarli trzej wybitni i znani na całym świecie mężczyźni. C.S. Lewis – autor „Opowieści z Narni”, John F. Kennedy – prezydent USA, oraz Aldous Huxley – który napisał „Nowy wspaniały świat”. Każdy z nich wyznawał inną religię, można by pomyśleć, że bardzo ciężko będzie się im w takim razie dogadać, lecz nic bardziej mylnego. Przez pierwszą część...

Książka na rynek polski dotarła niedawno, po 20 latacch od pierwszego wydania.
Kiedy na świecie zdążyła się już zadomowić, w Polsce znajduje się w zainteresowanym kręgu.
Dnia 22 listopada 1963 roku, w ciągu kilku godzin zmarli pisarze: Lewis, Huxley i prezydent USA,Kennedy.
Peter Kreeft, zaimprowizował przed czytelnikami pośmiertny dialog między tymi trzema, wybitnymi postaciami ze świata literatury i polityki. Mieli odmienne
zapatrywania na świat i życie, ale taką samą wiarę w to," że śmierć nie jest ostatecznym kresem ludzkiego życia".
Teraz znależli się innym świecie, ale nie mitycznym. Rozmawiają o życiu z przeszłości, które każdy z nich inaczej pojmował i tworzył - według swojego światopoglądu. Już na początku uzgodnili, że najważniejsza w tej dyspucie będzie prawda.
Dyskusji przewodzi Lewis, który tej podobne prowadził w Oksfordzie ( kierował się zdrowym rozsądkiem i wiarą),ma upodobania do dialogów sokratejskich jak zresztą sam Autor niniejszej książki, apologeta katolicki.
Spektrum ich ożywionego dialogu jest szerokie, uczciwe, wnikliwe, od wiary w piekło i niebo, o autorytecie, o tożsamości Jezusa- Jego ludzkiej i Boskiej naturze, o mędrcach, po logikę wiary i wiarygodność tekstów biblijnych.
Pojawiają się wątki osobiste i psychologiczne dyskutantów, padają tytuły dzieł, które napisali za życia. Szczęśliwie, nie tracą czasu na kwestie nierozstrzygnięte!

W Postscriptum, pisarz podaje rzecz znamienną, niesamowitą wprost.
Angielski przyjaciel Lewisa, George Sayer, po przeczytaniu " Między piekłem, a niebem...", zadał Autorowi pytanie: ile razy spotkał się z Lewisem?
Był zdumiony odpowiedzią, że ani razu, na co rzekł:
-" twój Lewis jest kubek w kubek taki, jak żywy Lewis był na co dzień.
Nie chodzi mi o styl pisania, tylko o styl mówienia. Jak to ci się udało?"

Właśnie, mój osobisty zachwyt budzi zadziwiająca umiejętność oddania - jakimś szóstym zmysłem - stylu Lewisa.
A pewnego rodzaju znużenie, które wywołał we mnie ten, skądinąd błyskotliwy, przeciągający się dialog Wielkiej Trójki, wynagrodził piękny, końcowy akcent na Światło zamykające dialog.
Książka ładnie wydana( z wymowną okładką),do której wydawnictwo Fronda załączyło Przypisy, między innymi z objaśnieniami nieścisłości Autora.
Lektura nie była stratą czasu, a nośnikiem wiedzy i intelektualną ucztą:-)

Książka na rynek polski dotarła niedawno, po 20 latacch od pierwszego wydania.
Kiedy na świecie zdążyła się już zadomowić, w Polsce znajduje się w zainteresowanym kręgu.
Dnia 22 listopada 1963 roku, w ciągu kilku godzin zmarli pisarze: Lewis, Huxley i prezydent USA,Kennedy.
Peter Kreeft, zaimprowizował przed czytelnikami pośmiertny dialog między tymi trzema, wybitnymi...

C.S. Lewisa, autora cyklu "Opowieści z Narnii", Audolusa Huxleya, autora "Nowego wspaniałego świata" i Johna F. Kennedy'ego, prezydenta USA łączy jedna data - 22 listopada 1963 roku - data ich śmierci.

W książce "Między niebem a piekłam- dialog w zaświatach" Petera Kreefta spotykają się oni gdzieś poza śmiercią. Rozpoczyna się zażarta dyskusja, dotycząca teologii, gdyż tutaj panowie nie są zgodni. Huxley- panteista, Kennedy- humanista i Lewis- teista, prowadzą błyskotliwą dyskusję m.in. o boskości Jezusa i sensu ludzkiego istnienia.

Rozmowa jest porywająca, miejscami humorystyczna, ale co najważniejsze - bardzo mądra. Autor doskonale zapisał wyimaginowany dialog, ponieważ nie jest on ani odrobinę nudny i nie za długi, ale też nie za krótki.

Jednym słowem - książka jest idealna, oczywiście dla poszukujących Boga, ale też dla tych, którzy twierdzą, że rozmowy o religii są bardzo nużące. Peter Kreeft udowodnił, że wcale tak nie jest.
Nowhere Man, lat 16
źródło: osemkowyklubrecenzenta.blogspot.com

C.S. Lewisa, autora cyklu "Opowieści z Narnii", Audolusa Huxleya, autora "Nowego wspaniałego świata" i Johna F. Kennedy'ego, prezydenta USA łączy jedna data - 22 listopada 1963 roku - data ich śmierci.

W książce "Między niebem a piekłam- dialog w zaświatach" Petera Kreefta spotykają się oni gdzieś poza śmiercią. Rozpoczyna się zażarta dyskusja, dotycząca teologii, gdyż...