Często słyszę od innych rodziców, że baśnie to przeżytek, że nie są odpowiednie dla dzieci i w dzisiejszych czasach czyta się ciekawsze rzeczy. Zawsze wtedy reaguje i przedstawiam swój punkt widzenia. Dobrze dobrane baśnie są przecież skarbnicą przygód, niesamowitymi historiami, gdzie świat realny miesza się z fantastyką. Przykładem takich opowieści są „Baśnie polskie. 365 opowieści na dobranoc” Wydawnictwa Olesiejuk.

Ta książka to prawdziwy zbiór baśni z całego kraju, znanych i mniej znanych. Podzielone są na kategorie: Baśnie stare jak świat, Podania gnieźnieńskie, Legendy i historie krakowskie, Baśnie i legendy warszawskie, Baśnie i legendy z czterech stron Polski i Boruta, Janosik i inni.

To, co wyróżnia tę książkę to jej konstrukcja. Podzielona jest bowiem na 365 odcinków, a na każdej stronie przedstawione jest przypomnienie wydarzeń z poprzedniej opowieści i zapowiedź następnych. To sprawia, że czytanie można przerwać w dowolnej chwili i później spokojnie wrócić do opowieści. Bardzo ważny jest język, jakim opisane są baśnie, ponieważ jest jasny i czytelny, w przeciwieństwie do wielu pozycji, napisanych w niezrozumiały dla dzieci sposób.

Mój syn czytanie zaczął od dobrze znanych mu baśni takich jak: „Smok wawelski”, „Bazyliczek” czy „Złota kaczka”. Później dopiero chciał poznawać nowe opowieści. I tak zaczęła się nasza przygoda z Janosikiem, Rycerzami spod Tatr czy Królewną Żabką...

Baśnie kształtują wyobraźnię, ukazują walkę dobra ze złem i wzbogacają słownictwo dziecka. Dla mnie to same plusy. I choć w książce brakuje ilustracji to nie traci ona przez to na wartości. Ważny jest sposób intonacji głosu w trakcie czytania i stworzenie magicznej atmosfery. Co ważne, „Baśnie polskie” są w bardzo atrakcyjnej cenie, co na pewno przyciągnie wielu czytelników.

Często słyszę od innych rodziców, że baśnie to przeżytek, że nie są odpowiednie dla dzieci i w dzisiejszych czasach czyta się ciekawsze rzeczy. Zawsze wtedy reaguje i przedstawiam swój punkt widzenia. Dobrze dobrane baśnie są przecież skarbnicą przygód, niesamowitymi historiami, gdzie świat realny miesza się z fantastyką. Przykładem takich opowieści są „Baśnie polskie. 365...

365 opowieści to tak naprawdę strony, baśń zajmuje kilka, lecz każda strona jest liczona jako osobna opowieść. Ponadto więcej tam legend niż baśni. Żadnych ilustracji. Tragedii nie ma, ale proponuję inwestować w inne zbiory baśni.

365 opowieści to tak naprawdę strony, baśń zajmuje kilka, lecz każda strona jest liczona jako osobna opowieść. Ponadto więcej tam legend niż baśni. Żadnych ilustracji. Tragedii nie ma, ale proponuję inwestować w inne zbiory baśni.