Epoka hipokryzji: seks i erotyka w przedwojennej Polsce

Mnie bardzo się podobała, jak wszystkie książki pana Janickiego. I bardzo smutnie aktualna na dzisiejsze czasy

Mnie bardzo się podobała, jak wszystkie książki pana Janickiego. I bardzo smutnie aktualna na dzisiejsze czasy

Pokaż mimo to

Początek mnie mocno rozbawił... Głównie przez słownictwo używane w dawnych czasach... Jednak czym dalej brnęłam, tym byłam bardziej zszokowana podejściem do seksu i spraw z nim związanych oraz antykoncepcji... Normalna rzecz, że medycyna i nauka dopiero się rozwijała, a wszelkie nowości były traktowane z wielkim dystansem i oburzeniem, jednak mimo wszystko tak dokładne poznanie ówczesnej epoki wywołuje zdziwienie... Lektura godna polecenia :)

Początek mnie mocno rozbawił... Głównie przez słownictwo używane w dawnych czasach... Jednak czym dalej brnęłam, tym byłam bardziej zszokowana podejściem do seksu i spraw z nim związanych oraz antykoncepcji... Normalna rzecz, że medycyna i nauka dopiero się rozwijała, a wszelkie nowości były traktowane z wielkim dystansem i oburzeniem, jednak mimo wszystko tak dokładne...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka pełna ciekawostek o życiu seksualnym okresu przedwojennej Polski, w dodatku napisana w ciekawy i "lekki" sposób, chyba nie ma drugiej tak wyczerpującej książki dotyczącej tej tematyki.

Książka pełna ciekawostek o życiu seksualnym okresu przedwojennej Polski, w dodatku napisana w ciekawy i "lekki" sposób, chyba nie ma drugiej tak wyczerpującej książki dotyczącej tej tematyki.

Pokaż mimo to

Książka napisana w sposób prosty, autor zebrał i przedstawił dużo ciekawych informacji dotyczących sfery erotycznej opisywanej epoki. Zdarzają się natomiast niepotrzebne powtórzenia a sposób przekazu w gruncie rzeczy nudzi.

Książka napisana w sposób prosty, autor zebrał i przedstawił dużo ciekawych informacji dotyczących sfery erotycznej opisywanej epoki. Zdarzają się natomiast niepotrzebne powtórzenia a sposób przekazu w gruncie rzeczy nudzi.

Pokaż mimo to

Miała być najbardziej odważna książka historyczna, a okazało się, że to całkiem zgrabnie omówiony problem przedwojennej polskiej obyczajowości.

Miała być najbardziej odważna książka historyczna, a okazało się, że to całkiem zgrabnie omówiony problem przedwojennej polskiej obyczajowości.

Pokaż mimo to

Bardzo interesujaco sie zaczyna, jednak po przeczytaniu 10% ksiazka poszla na bok. Autor zaczal tak przynudzac, ze raczej juz wiecej nie siegne po ten tytul. Wielka szkoda. Dla pasjonatow.

Bardzo interesujaco sie zaczyna, jednak po przeczytaniu 10% ksiazka poszla na bok. Autor zaczal tak przynudzac, ze raczej juz wiecej nie siegne po ten tytul. Wielka szkoda. Dla pasjonatow.

Pokaż mimo to

Świetnie napisana książka! Autor gładko operuje językiem, sprawnie opisuje realia i problemy. Książkę czyta się bardzo lekko, wciąga niesamowicie, dobra rozrywka. A przechodząc do samej treści - dla mnie naprawdę niesowita. Okazuję się, że wyobrażałam sobie wszystko zupełnie inaczej! I w inny sposób teraz patrzę na współczesną dyskusję na temat seksualności.
Trudno mi ocenić zgodność z prawdą historyczną, nie mam ku temu odpowiedniej wiedzy i zdaję sobie sprawę, że taka książka nie wyczerpuje tematu i wiele zagadnień zarysowuje raczej ciekawostkowo. Ale autor sięga do wielu źródeł, pięknie opisuje kontekst i przedstawia różne punkty widzenia.
Polecam gorąco! Rozwija światopogląd i stanowi fantastyczny punkt wyjścia do dyskusji!

Świetnie napisana książka! Autor gładko operuje językiem, sprawnie opisuje realia i problemy. Książkę czyta się bardzo lekko, wciąga niesamowicie, dobra rozrywka. A przechodząc do samej treści - dla mnie naprawdę niesowita. Okazuję się, że wyobrażałam sobie wszystko zupełnie inaczej! I w inny sposób teraz patrzę na współczesną dyskusję na temat seksualności.
Trudno mi...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Moja babcia zawsze powtarzała, że wszystko już było. Przeżyła wiele i mało co było w stanie ją zadziwić. Żyła w czasach Dwudziestolecia Międzywojennego w Warszawie, gdzie jako studentka Uniwersytetu zapewne słyszała wiele o tym, co się w ówczesnej Stolicy wyrabiało. A pisze, że zapewne, bo nie było mi dane ją o to zapytać. A jaki to ma związek z książką? Wielki! Bo to, co w niej zostało opisane, powinno trafiać do tych ludzi, którzy twierdzą, że dziś są czasy pozbawione zasad. Nie wiem czy ktoś z Was też jeży się na te słowa, że kiedyś to było porządne życie, a dziś to tylko rozpusta. Dziś takiej osobie chętnie bym wręczyła chociażby tę książkę Kamila Janickiego jako lekturę potwierdzającą fakty o tym, że jak świat światem nic co ludzkie nie jest człowiekowi obce. Tym bardziej seks. Bo jak się okazuje - wszystko już było, tylko po cichu, po kątach i najlepiej poza ludzkim okiem.
Książka ta wielokrotnie zadziwi, a może nawet, co wrażliwszych, zgorszy tym, że jak świat stary- seks zawsze był i będzie tematem dla jednych wstydu i tabu, a dla drugich - sensem życia, sposobem na zarobek czy metodą na dobre popołudnie.
Polecam, bo dzięki tej lekturze otworzyły mi się oczy na wiele spraw. Jakich? Nie chcąc spoilerować - zapraszam do lektury.

Moja babcia zawsze powtarzała, że wszystko już było. Przeżyła wiele i mało co było w stanie ją zadziwić. Żyła w czasach Dwudziestolecia Międzywojennego w Warszawie, gdzie jako studentka Uniwersytetu zapewne słyszała wiele o tym, co się w ówczesnej Stolicy wyrabiało. A pisze, że zapewne, bo nie było mi dane ją o to zapytać. A jaki to ma związek z książką? Wielki! Bo to, co w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Recenzję "Epoki hipokryzji" zacznę od kilku słów wspomnienia mojej babci. Babci, której zdarzało się mówić, że za "jej czasów takich rzeczy nie było". O jakie "rzeczy" chodziło? Między innymi o związane z przestępczością, ale też z erotyką właśnie. Drażniłam się z nią wtedy, mówiąc: "tak, nie było - a my wszyscy tośmy się z kapusty wzięli". Parskała na mnie oschle i do tematu nie wracała. Chociaż babcia moja z "tymi rzeczami" przed wojną raczej nie miała okazji się zetknąć (była wówczas dzieckiem), to jednak ten smaczek hipokryzji dawał się zauważyć.
Co więcej, widzę go i dzisiaj, bo chociaż jeszcze nie przeminęły u mnie lata uniesień i jeszcze daleko mi do pokolenia seniorów, to sama widzę, że młodzi, a właściwie młodsi ode mnie ludzie robią takie rzeczy (no właśnie, "takie rzeczy"!), o których mówię, że za mojej młodości, by one "nie przeszły". Czasy się widać zmieniają i rewolucja seksualna trwa w najlepsze. A razem z nią przeciąga się epoka hipokryzji zapoczątkowana w czasach przedwojennej Polski.

Niezmiernie cieszę się, że Kamil Janicki zdecydował się pochylić nad tematem seksualności naszych dziadków i pradziadków. Ile razy słyszeliście, że w ich czasach zagadnienia te traktowane były inaczej, ale nigdy nie było wam dane dowiedzieć się, jak? "Epoka hipokryzji" odpowie na wszystkie wasze pytania, a także wyjawi więcej, znacznie więcej, niż się spodziewacie. Poza tym, jeśli nie siedzicie w tematyce historycznej i nie posiadacie wykraczającej poza podstawowy poziom wiedzy o czasach przedwojennych, to nie jesteście sobie w stanie nawet wyobrazić, jak bardzo seks się zmienił od tamtych lat. To zaledwie stulecie, może półtorej, wydawać by się mogło, że w takim czasie, w tej materii nie da się zbyt wiele zmienić. W jakim błędzie jesteście! Moje wyobrażenie tematów około erotycznych dawnych czasów okazało się być mocno nietrafione i bardzo się cieszę, że poprzez jedną lekturę zostało ono wyprostowane. Warto było poświęcić tych kilka godzin, aby nie tylko poznać specyfikę seksualności sprzed około wieku, ale przede wszystkim docenić to, na jakim etapie rewolucji jesteśmy dzisiaj.

Nie będę zdradzać, szczegółów, ale wierzcie mi, Janicki mnoży przykłady na to, jak bardzo czasy się zmieniły. Coś, co dzisiaj wydaje się być najbardziej naturalne, traktowane było jako niedorzeczność, albo w ogóle nikomu nie przychodziło do głowy. Ot, chociażby taka drobnostka, jak kobiecy orgazm. Niedorzeczne, prawda?

Sposób prowadzenia opowieści porywa. Z jednej strony autor mówi do nas w lekkim tonie, rozbawia nas, czasem może nawet delikatniejszy czytelnik się zarumieni. Nie sposób jednak się zgorszyć i za to brawa należą się Janickiemu, ponieważ pisać o rzeczach tak delikatnych jak seks, nie przedobrzyć z pikanterią opisów równocześnie nie bawiąc się w zbyt skomplikowane eufemizmy - do tego trzeba mieć talent. Co ważne, autor w żadnym wypadku nie próbuje maskować przed nami prawdy, nawet jeśli jest ona trudna w odbiorze, być może trudna do pogodzenia z wyobrażeniem minionych lat. Całość jest zgrabnie wyważona, napisana ze smakiem,

Staram się nie być w życiu marudą, czasem jednak natura człowieka urodzonego w niedzielę bierze górę nad rozsądkiem. Dlatego odrobinę ponarzekam, chociaż zaraz sama zacznę się przekonywać, że nie mam racji. To, czego chcę się przyczepić, to przypisy. Autor uraczył nas, czytelników, znaczną ilością przypisów, w których odwołuje się do cytowanych dzieł, wyjaśnia co poniektóre niuanse historyczne czy kulturowe, których brak znajomości może zakłócać odbiór tekstu. Jestem zachwycona ich ilością i szczegółowością, ale... Ponieważ jestem osobą, która czyta każdy przypis, bo nie lubię stracić z książki ani słowa, męczyło mnie ciągłe przewracanie stron i poszukiwanie na ich ostatnich dziesiątkach interesującego mnie odnośnika. Potem powrót do głównego tekstu, poszukiwanie miejsca, na którym skończyłam... Tak, wiem. Marudzę. Są ludzie, którzy wcale nie są zainteresowani przypisami, lekturę traktują lżej, czytają od lewa do prawa nie zajmując sobie głowy żadnymi tytułami książek, zbędnymi nazwiskami, miejscami czy datami. Im pewnie przeszkadzałby by przypisy dolne, końcowe nie mącą przyjemności czytania. Moje czepianie się nie jest zatem obiektywne, ale wynika z osobistych preferencji czytelniczych. Chociaż z drugiej strony, przy tak dobrej lekturze szkoda jest opuścić nawet jedno zdanie, jedno słowo! Chce się czytać więcej, więcej i wciąż więcej!

Po książkę tę sięgnęłam ze względu na powoli rodzące się we mnie zainteresowanie Polską czasów przedwojennych. Teraz mogę z całą pewnością powiedzieć, że sięgnę po więcej książek autorstwa Kamila Janickiego, bo człowiek ten niewątpliwie posiada rzadko spotykany dziś dar zarażania historią. Lekko, z humorem przemyca do świadomości czytelnika ogromne pokłady wiedzy o minionych czasach. Z resztą, sami sprawdźcie, lepiej poczytać Janickiego, niż recenzje Papierowego!

Recenzję "Epoki hipokryzji" zacznę od kilku słów wspomnienia mojej babci. Babci, której zdarzało się mówić, że za "jej czasów takich rzeczy nie było". O jakie "rzeczy" chodziło? Między innymi o związane z przestępczością, ale też z erotyką właśnie. Drażniłam się z nią wtedy, mówiąc: "tak, nie było - a my wszyscy tośmy się z kapusty wzięli". Parskała na mnie oschle i do...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

W XXI przeprowadzono badania dot. masturbacji w polskim społeczeństwie. Do tej aktywności seksualnej "przyznało się" niewiele ankietowanych - pomiędzy 20 a 30%. Nie byłoby w tym nic dziwnego, w końcu ankiety to mało precyzyjny sposób badania opinii publicznej, gdyby nie fakt, że na pytanie o masturbację w dwudziestoleciu międzywojennym odpowiedziało "tak" ponad 90% respondentów. Nie stanowili oni odosobnionej grupy na onanistycznej mapie Europy - podobne wyniki otrzymano wówczas także w Niemczech, Francji czy Wielkiej Brytanii. Trzeba zadać sobie więc pytanie: w którą stronę zmierza ten kraj? Co naprawdę oznacza wyświechtane do mdłości powiedzenie ,,dawniej było lepiej"? ;) Jak powinniśmy nazywać tę czynność seksualną, jeśli chcemy wyrazić swoje neutralne bądź pozytywne nastawienie do niej? Pewien Polak już przeszło sto lat temu zaproponował termin ,,ipsacja" z łac. ,,ipse" - ,,sam/a".
Ta książka nie jest stricte pozycją naukową, przewijają się w niej subiektywne uwagi autora, który musiał wykonać ogrom pracy, żeby wydobyć na światło dzienne wszystkie te bajki, jakimi mydliło się bądź mydli oczy naszemu społeczeństwu. Dla niego te 10. gwiazdek, bo trzeba być człowiekiem o stalowych nerwach, żeby czytać o tym, jak polska prasa w latach trzydziestych określała nazistów - stosowano ten termin zamiennie z... homoseksualistami. Do tego stopnia byli cyniczni, że nawet w okresie największego prześladowań homoseksualistów podczas III Rzeszy ani słówkiem nie pisnęli o tych zbrodniach.
To tylko dwa pierwsze z brzegu ,,ciekawostki". Przeczytać można również o zabawkach erotycznych z 1890 roku, o podejściu do aborcji, o antykoncepcji, o fetyszach Polaków, o ciasnocie mieszkaniowej, która dotkliwie wpłynęła na życie seksualne i jak sobie z nią radzono, o cenzurze w gazetach i filmach (w gazetach zostawiano białe plamy, żeby ludzie mogli się domyśleć, że tekst jest niekompletny, filmy były uboższe o te wskazówki), o eugenice, o posiadaniu i rozprowadzaniu pornografii, o indeksie ksiąg zakazanych, który wciąż aktualizowano (prawdziwy boom przypadł na XIX wiek) i o masie innych tematów, które z głowy trudno wymienić. Książka porusza mnóstwo zagadnień i otwiera oczy na świat, który przypuszczalnie będzie w kolejnych latach stopniowo spychany na margines debaty publicznej, a wtedy znowu do mojej mamy podejdzie dwudziestolatek, kupujący środki przeciwbólowe swojej dziewczynie z lękliwym pytaniem: - czy to może być ciąża?
Bo taki jest poziom wiedzy nt. seksualności i rozmnażania, że nastolatkom w gimnazjach proponuje się, aby nie wymawiały na głos słów ,,prącie/wagina", bo to ich może ,,zawstydzić." Jeśli nie oswoją się od dziecka z takimi terminami, zadadzą za parę lat podobne pytanie, sądząc, że objawem ciąży jest ból podbrzusza.

W XXI przeprowadzono badania dot. masturbacji w polskim społeczeństwie. Do tej aktywności seksualnej "przyznało się" niewiele ankietowanych - pomiędzy 20 a 30%. Nie byłoby w tym nic dziwnego, w końcu ankiety to mało precyzyjny sposób badania opinii publicznej, gdyby nie fakt, że na pytanie o masturbację w dwudziestoleciu międzywojennym odpowiedziało "tak" ponad 90%...

więcej

mniej

Pokaż mimo to