Epoka hipokryzji: seks i erotyka w przedwojennej Polsce

Książka nie jest zła ale po przeczytaniu tego autora "Warcholstwa" liczyłem na podobną klasę.
Niestety nie było podobnego poziomu. Przede wszystkim dla mnie jest za długa i czasami nużąca. Początek i tak do połowy ok, a później już się nudziłem.
Nie zmienia to faktu, że Polska lat 1918 - 1939 to nie tylko Bóg, Honor i Ojczyzna. To było raptem około 100 lat temu.
Na wsiach i małych miasteczkach kobieta posłuszna w sprawach domowych jak i erotycznych mężom. Nic nie mogła. Facet mógł zdradzać i było w miarę dobrze. A kobieta...ech cóż. Dobrze, że to się już zmieniło.

Książka nie jest zła ale po przeczytaniu tego autora "Warcholstwa" liczyłem na podobną klasę.
Niestety nie było podobnego poziomu. Przede wszystkim dla mnie jest za długa i czasami nużąca. Początek i tak do połowy ok, a później już się nudziłem.
Nie zmienia to faktu, że Polska lat 1918 - 1939 to nie tylko Bóg, Honor i Ojczyzna. To było raptem około 100 lat temu.
Na wsiach...

Solidna dawka wiedzy nt. sexu i erotyki w przedwojennej Polsce. Szkoda tylko, że książka nie opisuje całości społeczeństwa okresu międzywojennego (a nawet i wcześniej),tylko głównie mieszczaństwo i tzw. "elity" To niestety rzutuje trochę na wiarygodność przekazu, w myśl którego Polacy mieli problem z tabu jakim było wszystko co wiązało się z sexem. Warto przeczytać, ale nie uda się na podstawie tej pozycji wyrobić sobie chyba rzetelnej opinii o tej sferze życie ówczesnych ludzi.

Solidna dawka wiedzy nt. sexu i erotyki w przedwojennej Polsce. Szkoda tylko, że książka nie opisuje całości społeczeństwa okresu międzywojennego (a nawet i wcześniej),tylko głównie mieszczaństwo i tzw. "elity" To niestety rzutuje trochę na wiarygodność przekazu, w myśl którego Polacy mieli problem z tabu jakim było wszystko co wiązało się z sexem. Warto przeczytać, ale...

W tej książce, II RP jest taka, jaką, widzieli ją staliniści. Wprawdzie, ostrzegano mnie, ze autor słynie z książek pisanych pod z góry założone tezy i selektywnie dobiera źródła historyczne, pomyślałem jednak, że spróbuje przeczytać, choć jedno, jego dziełko. Liczyłem, że skoro książka, jest podobnej tematyki, co Miłość Staropolska Kuchowicza, jej lektura, sprawi mi podobną przyjemność. Brak skali porównania, Kuchowicz, abstrahując, od jego politycznego zaangażowania w czasach komunizmu, był wybitnym historykiem dawnej obyczajowości, a Janicki, dał nam jedynie, wielostronicowy rechot z głupoty i ciemnoty dawnych ludzi. Dawne czasy, miały inną mentalność, to trzeba ludzi z epoki międzywojnia wyśmiać i zohydzić z wysokości dzisiejszych poglądów, czy raczej lewicowych uprzedzeń. Obraz dawnych Polaków, na kartach książki, przypomina opisy zwolenników prawicy, na łamach Onetu, czy antenie TVN, czyli, zacofany, głupi, zaściankowy motłoch...
Czegoż się jednak spodziewać, po autorze, który, dla przykładu, w swej pracy Pańszczyzna, oparł się na Deresiewiczu, wyśmianym, już w latach 60, na fali odwilży gomułkowskiej...

Selektywny dobór źródeł, na zasadzie, pokazujemy same patologie i to co, może szokować i ośmieszy ludzi dawnych epok. Z gigantycznej literatury, pamiętnikarskiej II RP,twórca wybrał raptem trzy, z czego, Zumbacha i Czapską, cytuje raz, a całą książkę, skupia się na pamiętnikach warszawskiego taksówkarza, bo jego opis patologii II RP, pasuje mu pod z góry, stworzoną tezę, pasował też, w PRL, taki obraz niepodległej RP, skoro czerwoni, z taką chęcią, owe pamiętniki, wydali w 1978 roku.

Brak, opisów szczęśliwej miłości i szczęśliwych związków, których, zapewne była większość, dlaczego, bo nie szokują, a publika, chce sexu i dewiacji, a przy ich opisie, pisarz nie mógłby, się ponaśmiewać z ludzi II RP, co jak widać, bardzo lubi. To skupienie się, na samych ciemnych stronach ludzkiej seksualności, daje karykaturalny i jednostronny, obraz seksualności czasów sprzed wojny. Widać, to mocno, po skupieniu się na samej Warszawie, nielicznych odwołaniach do innych miast, jest trochę, informacji o Krakowie i Łodzi, nieliczne wzmianki o Poznaniu. Niemal, zupełny brak Kresów, Sląska, czy innych prowincji kraju w których ludzie się, chyba nie zakochiwali i nie uprawiali sexu. Nieomal nic o seksualności na wsi, a II RP, była krajem rolniczym, tak odnośnie seksualności ludu, jak i ziemiaństwa. Brak opisania problemu, od strony mniejszości narodowych, wszak było to państwo wielonarodowe, a romanse i małżeństwa, miedzy rożnymi narodami, tak liczne na Kresach zupełnie nie pojawiają się na kartach książki, bo wcale, nie ma w niej Kresów, chłopów, szlachty, nic tylko, zblazowana elitka warszawska i jej półświatek przestępczy....

Autor, przytacza trochę, ciekawych faktów z epoki, dlatego oceniam, na 4/10, a nie 3/10.

Książka, o seksie, bez ani jednego opisu zakochanej po uszy pary, czy szczęśliwego małżeństwa, bo po co, skoro można szokować patologiami...

W tej książce, II RP jest taka, jaką, widzieli ją staliniści. Wprawdzie, ostrzegano mnie, ze autor słynie z książek pisanych pod z góry założone tezy i selektywnie dobiera źródła historyczne, pomyślałem jednak, że spróbuje przeczytać, choć jedno, jego dziełko. Liczyłem, że skoro książka, jest podobnej tematyki, co Miłość Staropolska Kuchowicza, jej lektura, sprawi mi...

Początek dobrze się czyta, ale z czasem robi się nużąca. Ogólnie nie jest zła, ale o 1/3 bym ją skrócił.

Początek dobrze się czyta, ale z czasem robi się nużąca. Ogólnie nie jest zła, ale o 1/3 bym ją skrócił.

Temat zawsze poruszający, ale za sprawą braku selekcji materiałów i cytowanych źródeł, w pewnych chwilach nużący i nudny. Ponad 500 stron, z których dwie trzecie rzeczywiście warte przeczytania. Dokonania taksówkarza imbecyla i erotomana zbędne, jak i bez umiaru serwowane cuda i poglądy Kurkiewicza, Krzywickiej czy Boya. Najbardziej przeraża i tak nie seks w tej czy innej postaci, ale nauka, medycyna, ludzie którym z racji wykształcenia, zawodu - l zawierzano zdrowie i życie. Upiorne i jak widać, zawsze aktualne hochsztaplerstwo, hucpa i brak zasad, pazerność, arogancja i demoniczna podłość zasłaniane powagą nauki. Cierpienia ludzi, którzy oddali się w ręce oprawców -porażają.

Temat zawsze poruszający, ale za sprawą braku selekcji materiałów i cytowanych źródeł, w pewnych chwilach nużący i nudny. Ponad 500 stron, z których dwie trzecie rzeczywiście warte przeczytania. Dokonania taksówkarza imbecyla i erotomana zbędne, jak i bez umiaru serwowane cuda i poglądy Kurkiewicza, Krzywickiej czy Boya. Najbardziej przeraża i tak nie seks w tej czy innej...

Kolejna wciągająca, błyskotliwie napisana książka p. Janickiego. pokazująca historię naszego kraju, zwłaszcza z tego jakże wychwalanego okresu jakim było dwudziestolecie międzywojenne, w nowym świetle. Zaskakująca, ciekawa, intrygująca i stawiająca pytanie : co się musi zmienić, by mogło coś się zmienić?

Kolejna wciągająca, błyskotliwie napisana książka p. Janickiego. pokazująca historię naszego kraju, zwłaszcza z tego jakże wychwalanego okresu jakim było dwudziestolecie międzywojenne, w nowym świetle. Zaskakująca, ciekawa, intrygująca i stawiająca pytanie : co się musi zmienić, by mogło coś się zmienić?

Autor przytacza wiele opracowań, cytatów z okresu przełomu XIX i XX wieku, widać, że zgłębił mocno temat. Niestety zdarzają się powtórzenia i dłużyzny. Rozdział o onanizowaniu się jest moim zdaniem zbyt długi. Część rozdziałów brzmi jak podręcznik seksu, a nie jakby się wydawało z tytułu, analiza sytuacji w Polsce przedwojennej. Ogólnie ma się wrażenie, że przed wojną to tylko seks.
Ciekawy temat, niestety w książce poruszony jest głównie seks w miastach, wśród sfer wyższych. Brakuje moim zdaniem spojrzenia na temat na wsi, wśród parobków, robotników. Być może wynika to z mniejszej ilości źródeł.

Autor przytacza wiele opracowań, cytatów z okresu przełomu XIX i XX wieku, widać, że zgłębił mocno temat. Niestety zdarzają się powtórzenia i dłużyzny. Rozdział o onanizowaniu się jest moim zdaniem zbyt długi. Część rozdziałów brzmi jak podręcznik seksu, a nie jakby się wydawało z tytułu, analiza sytuacji w Polsce przedwojennej. Ogólnie ma się wrażenie, że przed wojną to...

Sporo musiało się zmienić żeby prawie nic się nie zmieniło. Pod pewnymi względami rozjaśniło nam się w głowach, pod innymi (w niektórych środowiskach) wszystko po staremu. Na pewno umiemy więcej "w antykoncepcję", na pewno nie doszukujemy się przyczyn chorób i niedorozwoju w aktach "samienia". A z drugiej strony wciąż - te różne śmiechawki na temat homoseksualistów, jakieś sugestie, żeby nie mieszkać ze sobą zbyt długo bez ślubu, bo to "niepoważne", takie tam przekonania, że kobieta musi się "szanować" (mężczyzna nie, he he) i wiele wiele innych przejawów bardzo konserwatywnego spojrzenia na świat seksu, pod płaszczykiem wyluzowania i wyzwolenia. Swoją drogą ciekawe, że w przedwojennym, zapyziałym, omszałym, dulskim, kościołkowym Krakówku tak mocno rozkwitała i bohema i rewolucyjne poglądy na miłość. Jak się za mocno dociska to para leci z większym ciśnieniem... Doktor Kurkiewicz wart osobnej monografii, cudo! Poglądy Boya i szaleństwa Krzywickiej to już wręcz klasyka. Jednak, mimo dość zakamieniałych postaw obyczajowych, należy się Polsce szacunek za brak regulacji prawnych szykanujących inne orientacje seksualne. To jednak nie my zamęczyliśmy Turinga i wielu innych, za to hołubiliśmy Szymanowskiego czy Iwaszkiewicza. I brawo.

Sporo musiało się zmienić żeby prawie nic się nie zmieniło. Pod pewnymi względami rozjaśniło nam się w głowach, pod innymi (w niektórych środowiskach) wszystko po staremu. Na pewno umiemy więcej "w antykoncepcję", na pewno nie doszukujemy się przyczyn chorób i niedorozwoju w aktach "samienia". A z drugiej strony wciąż - te różne śmiechawki na temat homoseksualistów, jakieś...

Momentami miałem wrażenie, że czytam nie o latach dwudziestych XX wieku, a o latach dwudziestych XXI wieku. Niesamowite jak zmieniło się tak wiele i tak niewiele w dziedzinie seksualności w naszym kraju. Postępowcy dziś w wielu sytuacjach walczą o to samo, a konserwatyści stoją na tych samych pozycjach co wtedy, mimo, że i jedni i drudzy zapewniali o nieuchronnym zwycięstwie postępu nad ciemnotą albo tradycyjnych wartości nad zboczeniem.
Imponuje bibliografia i ilość przejrzanych źródeł, których, jak można wywnioskować po treści, nie raz trzeba było szukać naokoło, bo wszechobecne tabu czy cenzura nie pozwalały pisać o wielu rzeczach. Rewolucja seksualna dwudziestolecia międzywojennego jawi się jak daleki kaprys historii, zwłaszcza po tym jak tuż po niej nastąpiła wojna i purytańskie lata PRLu.
Owszem, w wielu obszarach można się skrzywić i wydać odgłos zniesmaczenia, bo jednak nikt dziś chyba nie wątpi w kobiecy orgazm ani w to, że masturbacja nie prowadzi do ślepoty, ale jednak w kwestiach takich jak aborcja, rola osób w relacji seksualnej czy nawet związkui homoseksualne, jesteśmy niemal tam, gdzie byliśmy 90-100 lat temu. A szkoda.

Momentami miałem wrażenie, że czytam nie o latach dwudziestych XX wieku, a o latach dwudziestych XXI wieku. Niesamowite jak zmieniło się tak wiele i tak niewiele w dziedzinie seksualności w naszym kraju. Postępowcy dziś w wielu sytuacjach walczą o to samo, a konserwatyści stoją na tych samych pozycjach co wtedy, mimo, że i jedni i drudzy zapewniali o nieuchronnym...

Ciekawa i dobrze napisana pozycja

Ciekawa i dobrze napisana pozycja