Kolejna książka, której nie udało mi się do końca doczytać. Autor pisze chaotycznie, nie podając źródeł swoich informacji. Zacząłem podejrzewać, że autor przyjął określoną tezę i pod nią zaczął pisać bez względu na okoliczności, źródła informacji i fakty.

Kolejna książka, której nie udało mi się do końca doczytać. Autor pisze chaotycznie, nie podając źródeł swoich informacji. Zacząłem podejrzewać, że autor przyjął określoną tezę i pod nią zaczął pisać bez względu na okoliczności, źródła informacji i fakty.

Tematyka dla mnie tak zupełnie nie nowa, ale mimo wszystko w trakcie i po przeczytaniu: Przygnębienie, WKURWIENIE, irytacja, zmęczenie, smutek.
"Umarły cmentarz" - książka o pogromie kieleckim A. D. 1946 VII.
To nie jest jakiś kryminał czy powieść z "haczykiem", ale historia, polska historia współczesna więc nic zdrożnego nie zrobię kiedy stwierdzę, iż pogromu na Żydach nie dokonał "motłoch" (tak komuchy nazywali i nazywają w swej propagandzie polskich mieszkańców Kielc tamtego czasu),a była to bardzo subtelna prowokacja tamtejszych polskich oraz rosyjskich komunistów. Co bardziej smutne to fakt, że brali w tym także udział Żydzi w służbie Rosji sowieckiej (dla mnie nic nadzwyczajnego).
I tyle. Fakt jest taki, że ludność Polska, ludność miasta Kielce nie miała NIC wspólnego z owym pogromem gdzie zginęło kilkadziesiąt osób.
Sprawa do dziś jest mocno owiana tajemnicą (jaką tajemnicą?!),z tego co pisze K. Kąkolewski (a książka została wydana w A. D. 1996) świadkowie nawet w tamtym czasie niewiele chcieli o tym mówić, a jak już to nic nie wnoszącego do sprawy.
Smutek mój stąd, że ta prowokacja na tyle była udana, że "w świat" poszła informacja o polskim antysemityźmie "wyssanym z mlekiem matki". Kąkolewski zaznacza w kilku fragmentach swojej książki, że m. in. odpowiedzialna jest za to komunistyczna Gazeta Wyborcza (ot nowość haha!) i środowiska im bliskie.
"Umarły cmentarz" głównie dotyczy pogromu kielieckiego, ale także w jakimś stopniu poruszone są takie wątki jak udział Żydów w hierarchii komunistycznej w Polsce i w Rosji sowieckiej, działanie agentury sowieckiej, generalnie metody komunistów w dobijaniu pozostałych przy życiu Polakach patriotach, polskich elit, które przeżyły po A. D. 1945. Jest też niewielki fragment o Katyniu i jak to się ma do tego co wydarzyło się w Kielcach.
Czytając to jakby bardziej się jeszcze dobiłem, ale jednocześnie mam pełną świadomość czym jest komunizm, czym było to co przyszło do Polski ze wschodu. Jak dla mnie to czyste zło.
Jestem po takich lekturach jak "100 kłamstw J. T. Grossa na temat Jedwabnego" J. R. Nowaka czy "Studia nad żydofilią" Michalkiewicza więc tak jak wspomniałem jakoś zaskoczony nie jestem, ale na pewno jeszcze bardziej przygnębiony.
Dodam jeszcze tylko to, że Kąkolewski ma jakieś takie "ciężkie pisanie". O wiele lepiej czytało mi się Michalkiewicza czy J. R. Nowaka, a styl autora "Umarłego cmentarza" jest jakiś taki, że wolno mi się przez to przebijało, nie wiem, jakaś taka forma.
Warto by tą lekturę przeczytali ci co są otumanieni tą propagandą wciskaną w tzw. mediach głównego nurtu, wolnych (hahahahahahahaha). Wiadomo, przekonani nic tu dla siebie nie znajdą, no może potwierdzenie.
Ludzie! Polska historia jest tą historią gdzie nie ma nic co byłoby powodem do wstydu! Już tacy Niemcy, Francuzi, Brytyjczycy czy Rosjanie tego napisać nie mogą, bo takie są fakty historyczne. A co robią? No właśnie. A co się robi z Polski i co robią sami co poniektórzy Polacy? No właśnie.
Czytać "Umarły cmentarz" i przecierać oczy ze zdumienia. Ja już nie muszę i nie jest to jakiś dla mnie powód do dumy.

Tematyka dla mnie tak zupełnie nie nowa, ale mimo wszystko w trakcie i po przeczytaniu: Przygnębienie, WKURWIENIE, irytacja, zmęczenie, smutek.
"Umarły cmentarz" - książka o pogromie kieleckim A. D. 1946 VII.
To nie jest jakiś kryminał czy powieść z "haczykiem", ale historia, polska historia współczesna więc nic zdrożnego nie zrobię kiedy stwierdzę, iż pogromu na Żydach...