Zachęcona pierwszą częścią powieści Juliusza Kadena – Bandrowskiego - „Czarne skrzydła. Lenora” niemal od razu sięgnęłam po drugą jej część zatytułowaną „Tadeusz”. Przeczytanie 382 stron zajęło mi zaledwie dwa dni. Nieźle zważając na tematykę, która niezbyt przypadła mi do gustu. Komunizm, który powoli wkraczał również na tereny Zagłębia Dąbrowskiego niezbyt zachęcał do lektury. Jednak w drugiej części powieści został on o wiele lepiej zarysowany, co sprzyjało ogólnej lekturze książki.
Akcja drugiej części powieści zaczyna się od zebrania partyjnego odbywającego się w miejskim Domu Ludowym. Podczas obrad dochodzi do bójki pomiędzy ich uczestnikami. Sytuację próbuje opanować Tadeusz Mieniewski wraz z miejską policją. Tymczasem w jednym z domu dochodzi do rodzinnej tragedii – zrozpaczony beznadziejnością sytuacji zdrowotnej swojej żony górnik Supernak postanawia ulżyć jej cierpieniu. W nocy rozbija na jej głowie butelkę po wódce, czym powoduje jej zgon. Nikt nie zastanawia się nad jego przyczyną, chociaż kobiety, które przychodzą ją umyć widzą na jej ciele ślady pobicia. Jednak w rodzinach górniczych przemoc jest tak powszechną patologią, że nikt nie przywiązywał do tego większej wagi. Podczas pogrzebu nieboszczki na cmentarzu wybucha kolejna wrzawa pomiędzy poszczególnymi partiami politycznymi. W osadzie raz po raz wybuchają zamieszki. Podczas jednej z nich ginie dyrektor huty „Katarzyny”, francuz nazwiskiem Coeur. Wkrótce dochodzi jednak do jeszcze jednej, ogromnej tragedii – na skutek wielkiego pożaru w miejskiej kopalni „Erazm” giną górnicy, nierzadko jedyni żywiciele swoich rodzin. Wśród ofiar są m.in. Duś oraz Supernak. Szybko zostaje zorganizowana pomoc dla rodzin tragicznie zmarłych górników, ale i to szybko wymyka się władzy spod kontroli. W wyniku zamieszania w tajemniczych okolicznościach ginie od postrzału w głowę Eleonora Duś, kochanka Tadeusza. On sam wkrótce odpowiada przed sądem za tragedię, która wydarzyła się w kopalni.
Bardzo przydatne w zrozumieniu lektury okazało się zamieszczone na końcu tego tomu posłowie, napisane przez Jana Zbigniewa Słojewskiego. Autor przedstawia w nim rys historyczny dziejów Dąbrowy Górniczej, z czasów, w których toczy się akcja powieści. Dzięki temu czytelnik może poznać np. historię pożaru kopalni „Reden”, która była pierwowzorem tragedii fikcyjnej kopalni „Erazm”. Natomiast huta „Bankowa” przemieniona była w powieści na hutę „Katarzynę”. Tak naprawdę to są jedyne zmiany w powieści, jakie zastosował autor. Również w samych bohaterach powieści można odnaleźć wiele postaci żyjących na tych terenach w dwudziestoleciu międzywojennym.
Powieść „Czarne skrzydła” jest porównywana z „Przedwiośniem” Stefana Żeromskiego. W jednym i w drugim widać wpływ władzy komunistycznej na zbiorowość ludzką. W „Czarnych skrzydłach” Maniewski idzie na czele tłumu zmierzającego na magistrat, Baryka na Belweder. Jednak to powieść Juliusza Kadena – Bandrowskiego, „Czarne skrzydła”, choć dużo trudniejsza w odbiorze, jest bliższa mojemu sercu. W końcu dzieje się na terenach, które znam.

Zachęcona pierwszą częścią powieści Juliusza Kadena – Bandrowskiego - „Czarne skrzydła. Lenora” niemal od razu sięgnęłam po drugą jej część zatytułowaną „Tadeusz”. Przeczytanie 382 stron zajęło mi zaledwie dwa dni. Nieźle zważając na tematykę, która niezbyt przypadła mi do gustu. Komunizm, który powoli wkraczał również na tereny Zagłębia Dąbrowskiego niezbyt zachęcał do...