Powoli zaczynam się przyzwyczajać, że nieważne jak bardzo wnikliwie będę czytać i wyłapywać tropy to na końcu Ruth Rendell i tak mnie zaskoczy rozwiązaniem fabuły, mimo, że od początku "prawda leży podana na tacy", tylko czytelnik jej nie dostrzega.
W połowie książki wydawało mi się, że odkryłam "kto, jak i dlaczego" i czytałam dalej z nastawieniem, że "tym razem mi się udało odgadnąć". Dopiero 20 stron przed końcem, po przeczytaniu jednej uwagi rzuconej przez inspektora, zdałam sobie sprawę, że się myliłam, ale przy okazji odgadłam na czym polegała cała intryga. Nieźle, bo kilkanaście stron przed tym, zanim autorka wyjawiła prawdę...
Trochę to frustujące, ale przede wszystkim duża frajda podczas czytania.
Tym razem akcja dzieje się w miasteczku w Sussex (morderstwo kobiety) i w Londynie (śledzenie wdowca),gdzie inspektorowi Wexfordowi pomaga jego siostrzeniec Chief Superintendent Howard Fortune (którego znamy już z siódmej części cyklu).
Klimat lat 70-tych, ciekawe postaci (teściowa z piekła rodem!),odchudzony Wexford z opóźnionym kryzysem wieku średniego.
Polecam, jak i pozostałe dotychczas przeczytane przeze mnie książki z tej serii (moje opinie umieszczone są pod konkretnymi tytułami).

Powoli zaczynam się przyzwyczajać, że nieważne jak bardzo wnikliwie będę czytać i wyłapywać tropy to na końcu Ruth Rendell i tak mnie zaskoczy rozwiązaniem fabuły, mimo, że od początku "prawda leży podana na tacy", tylko czytelnik jej nie dostrzega.
W połowie książki wydawało mi się, że odkryłam "kto, jak i dlaczego" i czytałam dalej z nastawieniem, że "tym razem mi się...