Delikatnie mówiąc "nie porywa". Pozycja bardziej dla biografów mistrza, którzy chcą wiedzieć o nim wszystko, niż dla jego fanów.

Delikatnie mówiąc "nie porywa". Pozycja bardziej dla biografów mistrza, którzy chcą wiedzieć o nim wszystko, niż dla jego fanów.

Najnudniejsza książka o Beksińskim jaką dane mi było przeczytać. 80% korespondencji to listy zakupów sprzętu fotograficznego, które Beksiński zleca Lewczyńskiemu do kupienia. Setki opisów technicznych obiektywów, korpusów aparatów fotograficznych oraz magnetofonów. Dosłownie kilka listów dotyczy jakiś głębszych przemyśleń na tematy filozoficzne czy społeczne. Druga sprawa to przypisy - czytając tę książkę miałem wrażenie, że Pani Olga Ptak przygotowała tę książkę dla jakiejś cywilizacji pozaziemskiej, ponieważ przy każdym liście widnieje średnio od pięciu do nawet kilkunastu przypisów objaśniających np takie tajemnicze terminy jak Rzepka (cześć ciała),PRL i masę masę innych niepotrzebnych słów, których znaczenie jest jasne dla każdego 10 letniego dziecka. Przypisy te zajmują około połowy książki, więc jeśli z góry odpuścimy sobie te zupełnie bezsensowne lektura idzie bardzo szybko.

No trochę ponarzekałem. Z plusów mogę stwierdzić, że w porównaniu do innych wydawnictw ta pozwala nam spojrzeć na Zdzisława jako trochę inną osobę - osobę posiadająca ogromną, rozległą wiedzę techniczną w różnych dziedzinach.

Szacunek dla Pana Lewczyńskiego, że przez tyle lat znosił rolę bycia kimś w rodzaju chłopca na posyłki. Do myślenia daje tez fakt, że w momencie gdy Beksińscy przeprowadzają się do Warszawy i Zdzisław sam może wiele rzeczy zakupić osobiście, korespondencja robi się szczątkowa bo Zdzisek nie ma o czym z Lewczyńskim pisać - kończą się litanie zamówień sprzętu u gliwickiego fotografa. Pisarz tłumaczy to tym, że nie ma już czasu na pisanie listów, ale jeden z przypisów wyjaśnia, że to nieprawda bo z innymi osobami równocześnie Zdzisław wymienia tysiące listów. Niech to będzie posumowaniem tego, czym jest ta książka. Polecam tylko dla fanatyków.

Najnudniejsza książka o Beksińskim jaką dane mi było przeczytać. 80% korespondencji to listy zakupów sprzętu fotograficznego, które Beksiński zleca Lewczyńskiemu do kupienia. Setki opisów technicznych obiektywów, korpusów aparatów fotograficznych oraz magnetofonów. Dosłownie kilka listów dotyczy jakiś głębszych przemyśleń na tematy filozoficzne czy społeczne. Druga sprawa...

Beksińskiego lubię. Jako twórcę i jako zwykłego człowieka, z wszelkimi jego wadami i dziwactwami - to po tym, jak go poznałam z tej strony dzięki "Beksińscy. Portret podwójny" Magdaleny Grzebałkowskiej. Nie mogłam nie przeczytać jego listów.
Książka świetnie pokazuje odbicie ówczesnego świata, co się działo w Polsce. Duży plus dla autorki za przypisy, które dokładnie wyjaśnią młodszym ode mnie to, co ja jeszcze rozpoznaję i kojarzę, tak, że książka będzie aktualna i za dziesięć czy dwadzieścia lat, kiedy dysputy o rodzaju kliszy, papieru czy wywoływacza będą zamierzchłymi legendami.
Polecam fanom i antyfanom też. Jak na grupie "52 książki" wspomniałam, że zabieram się za "Listy..." jeden z pierwszych komentarzy to było "literacka pornografia", pejoartywnie ("Bo Beksiński to ten co te dziwne obrazy malował, musiał być wariatem i na pewno jakimś dewiantem, a tu jeszcze jego listy publikują"). Pornografia - nie. Literatura - tak, i to świetna, Beksiński pisał piękne listy, a to sztuka obecnie będąca w zaniku, zastąpiona emotikonami i LOL-ami.

Beksińskiego lubię. Jako twórcę i jako zwykłego człowieka, z wszelkimi jego wadami i dziwactwami - to po tym, jak go poznałam z tej strony dzięki "Beksińscy. Portret podwójny" Magdaleny Grzebałkowskiej. Nie mogłam nie przeczytać jego listów.
Książka świetnie pokazuje odbicie ówczesnego świata, co się działo w Polsce. Duży plus dla autorki za przypisy, które dokładnie...