Gabriela, goździki i cynamon

W ramach brazylijskiej edycji wyzwania Book -_Trotter, wybrałem książkę Jorge Amado zatytułowaną „Gabriela, goździki i cynamon”, książka jest raczej typowa dla krajów z tego regionu świata, a to samo w sobie jest dobry prognostyk na to, że warto książeczkę otworzyć i czytać. Akcja dzieję się w mieście Ilheus, w prowincji Bahii, regionie w którym dominuje produkcja kakao, oczywiście w Brazylii. Niedawno pobudowano drogę z Ilheus do Itabany, uruchomiono komunikację autobusową między dwoma miastami. Mamy lata 20 XX wieku, miasto rozwija się powoli przestaje przypominać typowe miasto z dzikiego zachodu, a staje się miastem cywilizowanym, do miasta zjeżdżają bogaci kupcy, żeby wymieniać kakao na walutę lub inne dobra, pojawiają się nowe instytucje, rośnie też kulturalny status miasta, dużo jest mowy o kulturze, typowa literacka proza jest przeplatana utworami poetyckimi, w tym sporo jest o pięknej Gabrieli, ta bohaterka pojawia się zapewne na okładce. Ona miała być kucharką Naciba, właściciela zarówno pubu jak i restaurcji, Syryjczyka, przezywanego też Arabem lub Turkiem, obydwu przezwisk za bardzo nie lubił, ale, że meandry polityki bliskowschodniej ludziom z końca świata były obce, więc w drobiazgi się nie wczuwali. Nacib na standardy Jednak mimo tylu wydarzeń w mieście największą sensację wzbudziła rezygnacja kucharki Naciba Filomeny. Co spowodowało poważne kłopoty właściciela lokalu gastronomicznego. I akcja się zaczęła.

Nacib poszukuje nowej kucharki, tymczasem płaci drogo za zamawiane jedzenie z innego źródła, miasto toczy się własną koleją losu, w końcu znajduje Gabrielę. Zaczyna się nowy rozdział w historii obydwu bohaterów, tworzą burzliwy związek, całe miasto po prostu rozpacza, bo Gabriela został zamknięta w czymś w rodzaju złotej klatki, jak to się skończyło? Przy okazji poznajemy innych bohaterów tej opowieści, mieszkańców miasta, głównie wpływowych gości, którzy przychodzą do lokalu Naciba. Goście plotkują, snują polityczne plany dotyczące przeszłości, teraźniejszości i przyszłości miasta, rozmawiają o interesach, konsumują alkohole, oprócz posiłków rzecz jasna, i grają w szachy i karty.

Książka jest ciekawa, sporo miejsca w książce zajmują relacje damsko – męskie w gorącym klimacie, a to już samo w sobie sugeruje, że są to opisy gorących, namiętnych i szalonych motywów miłosnych, co ciekawie urozmaica tą całą opowieść. Jak wspomniałem jest raczej typowa dla książek z tego regionu świata, można dopatrzeć się tam tego co proponował Gabriel Garcia Marquez, w dwóch najbardziej znanych klasykach „Sto lat samotności” i „Miłość w czasach zarazy” , a złożoność środków wyrazu nawiązuje troszkę do „Pantaleona i wizytantek” Mario Vargasa Llosy. Trzeba też wspomnieć, że książka jest miarę przystępna w odbiorze, co akurat takie oczywiste nie jest. Może nie jest to jakieś wielkie arcydzieło literatury, ale zdecydowanie książka jest bardzo dobra. Warto przeczytać. Polecam.

W ramach brazylijskiej edycji wyzwania Book -_Trotter, wybrałem książkę Jorge Amado zatytułowaną „Gabriela, goździki i cynamon”, książka jest raczej typowa dla krajów z tego regionu świata, a to samo w sobie jest dobry prognostyk na to, że warto książeczkę otworzyć i czytać. Akcja dzieję się w mieście Ilheus, w prowincji Bahii, regionie w którym dominuje produkcja kakao,...

"Gabriela ,goździki i cynamon"-Jorge Amado.
Akcja toczy się w brazylijskim mieście Ilheus w 1925 roku. Pewnego dnia miasteczko obiega tragiczna wieść o podwójnym morderstwie. Pewien znany i poważany mężczyzna zastrzelił swą żonę i jej kochanka.Jak ona mogła tak go ośmieszyć. A pan plantator i władca(niekoniecznie ten, ale całkiem możliwe,że ten też) może mieć w mieście drugi dom w którym mieszka jego utrzymanka,jemu wolno. Natomiast Nacib ma inny problem...kucharka odeszła mu nagle z pracy, a w jego barze ma się odbyć elegancka kolacja na 30 osób i został sam...no, jak ona mogła tak go zostawić z niczym. Wszędzie szuka i nigdzie nie ma odpowiedniej osoby, postanawia poszukać wśród emigrantów. Tak poznaje Gabrielę. Bar, w którym dostała pracę - Vesuvio, istniał i istnieje naprawdę.
Treść trochę mnie zmęczyła. W zasadzie większość dotyczy plantacji kakaowców(wiecie, że sok z kakao jest biały?) rozwoju przemysłowego miasta, politycznych przepychanek, typu kto jest ważniejszy i że kobiety mają siedzieć w domu przy dzieciach i nic do gadania nie mają. Rozwlekłe tło społeczne i polityczne miasta strasznie mnie nudziło. Natomiast Gabriela pojawia się w połowie książki i jest jakby ucieleśnieniem nadchodzącego postępu.To ona decyduje za siebie i ona wybiera jak, i z kim chce żyć, i nie pozwala wepchnąć się w ramy ustanowione przez mężczyzn.
Na pewno znajda się tacy co lubią tego typu literaturę, dla mnie dość męcząca była.

Notatka jest taka sama jak u mnie na blogu(nie mam weny do pisania na nowo)
https://papillon-motylkowo.blogspot.com/2020/06/297-gabrielagozdziki-i-cynamon-jorge.html

"Gabriela ,goździki i cynamon"-Jorge Amado.
Akcja toczy się w brazylijskim mieście Ilheus w 1925 roku. Pewnego dnia miasteczko obiega tragiczna wieść o podwójnym morderstwie. Pewien znany i poważany mężczyzna zastrzelił swą żonę i jej kochanka.Jak ona mogła tak go ośmieszyć. A pan plantator i władca(niekoniecznie ten, ale całkiem możliwe,że ten też) może mieć w mieście...

Nie wiem, co w tej książce jest takiego, że absolutnie mnie nie porwała. Nużyła mnie wręcz. Niby wszystko się zgadzało z tym co lubię: iberoamerykański pisarz, klimat jaki lubię, historia rozwoju brazylijskiego miasta, ludzie i ich perypetie, związki, ale jakoś nie urzekło mnie.

Nie wiem, co w tej książce jest takiego, że absolutnie mnie nie porwała. Nużyła mnie wręcz. Niby wszystko się zgadzało z tym co lubię: iberoamerykański pisarz, klimat jaki lubię, historia rozwoju brazylijskiego miasta, ludzie i ich perypetie, związki, ale jakoś nie urzekło mnie.

Wspaniała klasyczna literatura rzucająca trochę światła na przemiany w Brazylii początku dwudziestego wieku.

Wspaniała klasyczna literatura rzucająca trochę światła na przemiany w Brazylii początku dwudziestego wieku.

Świetna książka!

Świetna książka!

Tytuł książki oraz przygotowana przez wydawnictwo okładka sugerują, że jest to słodki romans w stylu południowoamerykańskiej telenoweli. Tymczasem jest to świetnie napisana książka, w której bohaterem jest niewielkie brazylijskie miasto w latach 20-tych XX wieku. W mieście ścierają się dwie wizje świata: zachowawcza w stylu z XIX wieku i nowoczesna z wieku XX. I na to nałożona jest galeria kilkudziesięciu, świetnie napisanych postaci.
Jest to też oczywiście książka o tytułowej Gabrieli, która staje się przykładem walki kobiety o samostanowienie i decydowanie o swoim losie - i o tym z kim i na jakich zasadach chce żyć.
Obowiązkowa książka dla wszystkich miłośników literatury rodem z Ameryki południowej.

Tytuł książki oraz przygotowana przez wydawnictwo okładka sugerują, że jest to słodki romans w stylu południowoamerykańskiej telenoweli. Tymczasem jest to świetnie napisana książka, w której bohaterem jest niewielkie brazylijskie miasto w latach 20-tych XX wieku. W mieście ścierają się dwie wizje świata: zachowawcza w stylu z XIX wieku i nowoczesna z wieku XX. I na to...

Nie lubię takich trików - okładka piękna, zmysłowa, kolorowa, ale w zupełności nie przystaje do treści. Zachęca do sięgnięcia po książkę, nie powiem. Ale niestety nie dałam rady przeczytać niczego więcej po pierwszych 120 stronach. Jeszcze kiedyś sięgnę po tę pozycję, bo widzę, że warto - ale trzeba mieć nieco więcej czasu, bo tło polityczne i społeczne Amado opisuje dosyć rozwlekle. Tytułowa Gabriela pojawia się dopiero na stronie...

Nie lubię takich trików - okładka piękna, zmysłowa, kolorowa, ale w zupełności nie przystaje do treści. Zachęca do sięgnięcia po książkę, nie powiem. Ale niestety nie dałam rady przeczytać niczego więcej po pierwszych 120 stronach. Jeszcze kiedyś sięgnę po tę pozycję, bo widzę, że warto - ale trzeba mieć nieco więcej czasu, bo tło polityczne i społeczne Amado opisuje dosyć...

Od połowy juz męcząca. Zapowiadała się lepiej.

Od połowy juz męcząca. Zapowiadała się lepiej.

Po kilkunastu stronach zrezygnowałam. Jak dla mnie dziwna. Nie podobał mi się język jakim była napisana, był trudny, przez co źle się czytało, mało się działo... Nuda. Może później się rozkręcił wątek, ale już do niej nie wrócę. Nie polecam

Po kilkunastu stronach zrezygnowałam. Jak dla mnie dziwna. Nie podobał mi się język jakim była napisana, był trudny, przez co źle się czytało, mało się działo... Nuda. Może później się rozkręcił wątek, ale już do niej nie wrócę. Nie polecam

Miasto Ilheus i Gabriela taka nie pasująca trochę do u wczesnych realiów. Chciano ją wtłoczyć do pewnych ram i kanonów zachowania tamtych czasów ale ona nie była szczęśliwa, nie mogła być jak ptak zamknięty w klatce który przedtem żył na wolności...

Miasto Ilheus i Gabriela taka nie pasująca trochę do u wczesnych realiów. Chciano ją wtłoczyć do pewnych ram i kanonów zachowania tamtych czasów ale ona nie była szczęśliwa, nie mogła być jak ptak zamknięty w klatce który przedtem żył na wolności...