Poruszająca, nawet nie będąc wierzącym, gdzie Lewis wprowadza elementy oparte na wierze, można pojąć tą piękną filozofie, i to jest niezwykłe

Poruszająca, nawet nie będąc wierzącym, gdzie Lewis wprowadza elementy oparte na wierze, można pojąć tą piękną filozofie, i to jest niezwykłe

Fenomenalna! Polecam każdemu szukającemu odpowiedzi na pytanie o to, czym jest miłość. Lewis w krótkiej książeczce zapoznaje czytelnika z jej ''epifaniami'', które nawiedzają nas w zwykłym życiu. Pokazuje drogę do nich, zagrożenia złego odczytania i realizowania w życiu. A przede wszystkim wskazuje na Boga, który będąc Samą Miłością, powinien pozostałe przenikać, inspirować i ubogacać.

Fenomenalna! Polecam każdemu szukającemu odpowiedzi na pytanie o to, czym jest miłość. Lewis w krótkiej książeczce zapoznaje czytelnika z jej ''epifaniami'', które nawiedzają nas w zwykłym życiu. Pokazuje drogę do nich, zagrożenia złego odczytania i realizowania w życiu. A przede wszystkim wskazuje na Boga, który będąc Samą Miłością, powinien pozostałe przenikać, inspirować...

Porównanie kobiety do pustej paczki papierosów skradło moje serce.

Porównanie kobiety do pustej paczki papierosów skradło moje serce.

To zbiór esejów, słynnego autora ,,Opowieści z Narni", w których rozważa czym jest miłość. Wyróżnia i opisuje cztery jej rodzaje: przywiązanie, przyjaźń, miłość erotyczną oraz caritas czyli miłość Boga i bliźniego. Autor pokazuje jak wzajemnie się przenikają, uzupełniają wskazując jednocześnie, że najważniejsze jest ostatnia z nich czyli caritas.
,,W pojęciu caritas, miłości Boga i bliźniego, zawarłem dwie łaski. Jednak Bóg potrafi udzielić także trzeciej. Potrafi w człowieku obudzić nadprzyrodzoną miłość do Niego samego, która jest jednak miłością płynącą nie z potrzeby, ale z doceniania. Ze wszystkich darów ten jest najbardziej wart pożądania. To w nim, a nie w naszych przyrodzonych miłościach, ani w etyce, znajduje się prawdziwe centrum życia ludzi i aniołów. Dzięki niemu wszystko jest możliwe."
Polecam serdecznie, tą niełatwą aczkolwiek ubogacającą lekturę.

To zbiór esejów, słynnego autora ,,Opowieści z Narni", w których rozważa czym jest miłość. Wyróżnia i opisuje cztery jej rodzaje: przywiązanie, przyjaźń, miłość erotyczną oraz caritas czyli miłość Boga i bliźniego. Autor pokazuje jak wzajemnie się przenikają, uzupełniają wskazując jednocześnie, że najważniejsze jest ostatnia z nich czyli caritas.
,,W pojęciu caritas,...

Z dotychczasowych książek Lewisa, z którymi miałam styczność, ta jest chyba najtrudniejsza. Niemniej, warto się z nią zapoznać - rzuca trochę światła na naszą codzienność i na zachowanie ludzkie. Pokazuje co robimy i dlaczego, a przede wszystkim dlaczego robimy coś "z miłości". Skłania do refleksji.
Fakt, jest już trochę "stara", ale moim zdaniem - wciąż aktualna.

Z dotychczasowych książek Lewisa, z którymi miałam styczność, ta jest chyba najtrudniejsza. Niemniej, warto się z nią zapoznać - rzuca trochę światła na naszą codzienność i na zachowanie ludzkie. Pokazuje co robimy i dlaczego, a przede wszystkim dlaczego robimy coś "z miłości". Skłania do refleksji.
Fakt, jest już trochę "stara", ale moim zdaniem - wciąż...

Tej książki nie da się opowiadać. Trzeba ją koniecznie przeczytać.

Tej książki nie da się opowiadać. Trzeba ją koniecznie przeczytać.

Po przeczytaniu "Podziału Ostatecznego" miałem znacznie większe oczekiwania w stosunku do tej książki. Mam wrażenie, że "Podział Ostateczny" był świetnym opisem wszelkich bolączek życia, ubranym w chrześcijańskie marzenie o raju, jednak z zachowaniem pewnego rodzaju rozsądku. Dodatkowo, genialnie to ze sobą współgrało i uwielbienie w kierunku wspomnianej religii Lewisa, nie było tak odczuwalne. W przypadku "Czterech Miłości" jest zupełnie inaczej. Opisy i wyjaśnienia czym jest miłość są oczywiście dobre, jednak dla osoby, która nie jest nazbyt religijna będą trudne w interpretacji. Szczerze powiedziawszy obawiam się, że w obecnym społeczeństwie i przy świadomości jaką ogrom z nas posiada, część z "prawd" zawartych w "Czterech Miłościach" - mija się już z rzeczywistością. Bardzo się cieszę, że wpierw trafiłem na pozycję Fromma "O sztuce miłości" bo to zdecydowanie lepsze studium tego wzniosłego i pięknego uczucia, dodatkowo nie pozbawione opisów na temat miłości w kierunku jakiegoś mistycznego bytu, ale równocześnie w głównej mierze zachowujące najważniejszy, a więc przyziemny aspekt.

Po przeczytaniu "Podziału Ostatecznego" miałem znacznie większe oczekiwania w stosunku do tej książki. Mam wrażenie, że "Podział Ostateczny" był świetnym opisem wszelkich bolączek życia, ubranym w chrześcijańskie marzenie o raju, jednak z zachowaniem pewnego rodzaju rozsądku. Dodatkowo, genialnie to ze sobą współgrało i uwielbienie w kierunku wspomnianej religii Lewisa, nie...

TL;DR - Prywatne spostrzeżenia n/t miłości w relacjach międzyludzkich i kontekście duchowości oczami erudyty, angielskiego gentlemana z epoki. Jako ateista polecam - osobom wrażliwym.

...

U schyłku swojego życia pan Lewis zaprasza nas do swojego ogrodu idei, prezentując spostrzeżenia na temat miłości i podejmując się próby jej [ich] scharakteryzowania.

Książka jest na poły chrześcijańskim esejem dot. sfery uczuć, a na poły przemyśleniami i spostrzeżeniami doświadczonego egzystencją dżentelmena w jesieni życia.

Chrześcijański ton nie zaskakuje, co więcej, erudycja Autora łagodzi jego apodyktyczny kurs, odejmując mu nieomylność i atmosferę potępienia, tak dobrze znaną z kościelnej ambony. Z wyłączeniem ostatniego rozdziału (miłość Caritas) nie jest to dominujący ton, ustępujący przemyśleniom n/t rzeczywistości społecznej i kulturowej, odbijając się wyłącznie jako osobisty pogląd pisarza.

Elementy przemyśleń i spostrzeżeń osobistych Lewisa pomimo atmosfery specyficznej dla potocznego "trącenia myszki" mają często celny i ponadczasowy charakter, tak jak niezmienny charakter mają ludzkie potyczki na polu uczuć tudzież relacji. Celne przykłady i myśli które z łatwością mogłem odnieść do rodziny i znajomych ułatwiały mi rozszyfrowywanie myśli Autora.

Końcówka książki, przy skromnej znajomości biografii Autora, jest bardzo gorzkim zerknięciem ukradkiem do środka duszy pana Clive'a.

Podsumowując. Autor w kulturalny i skromny sposób zaprezentował nam swój ogląd na świat miłości, pozostawiając nam ocenę i prawo do własnego zdania. Po skończeniu książki miałem na końcu języka poczucie częściowej spowiedzi Autora. Surowa ocena z metra ciętego systemu dziesiętnego to zbyt brutalny sąd, więc po prostu ciekawym - polecam, z sugestią otwarcia umysłu. Pan Lewis nie ocenia.

TL;DR - Prywatne spostrzeżenia n/t miłości w relacjach międzyludzkich i kontekście duchowości oczami erudyty, angielskiego gentlemana z epoki. Jako ateista polecam - osobom wrażliwym.

...

U schyłku swojego życia pan Lewis zaprasza nas do swojego ogrodu idei, prezentując spostrzeżenia na temat miłości i podejmując się próby jej [ich] scharakteryzowania.

Książka jest na...

Ja stary sceptyk, obdarowany audiobookiem z Krzysztofem Kolbergerem jako lektorem, ucieszyłem się licząc na ciekawy filozoficzny dyskurs. Jednak już po pierwszych słowach zmroziła mnie dogmatyczna, ortodoksyjna i niestety bardzo prymitywna wizja katolicyzmu prezentowana przez Autora. Wysłuchawszy kilku ciekawych spostrzeżeń dotyczących dyskryminacji rasowej i nadopiekuńczości niektórych matek, potem kilku truizmów z coraz większym zaskoczeniem przysłuchiwałem się bajaniom mizoginicznego dogmatyka, pełnego nienawiści i sprzeczności. A to o braku moralności świata przyrody sprzecznego z wyznawanym kreacjonizmem, a to opowieści deprecjonującej uczucia patriotyzmu, pisane przez obywatel kraju, który ostatnio pod okupacją był trzynaście wieków temu, a w czasie powstawania książki (1960) mocarstwa kolonialnego, które krwawo realizowało swoje interesy, a to w końcu bzdury sprzeczne nawet z bardzo archaiczną wiedzą naukową z zakresu psychiatrii, psychologii czy seksuologii.
Jak klasyk truskawką na torcie Autor na koniec, raczy nas pseudoteologicznym nauczaniem prowadzonym z pozycji nauk grubo przedsoborowych, a jego pokrętna teodycea byłaby zaskoczeniem nawet dla wielkiego Akwinaty. W świetle encyklik posoborowych a zwłaszcza tak bliskich nam "Veritatis splendor" czy "Fides et ratio", jego wynurzenia za herezję winny być wzięte. Jeżeli ktoś chce poczytać o katolickim podejściu do miłości, prezentowanym w tradycji wiktoriańskiego obskurantyzmu, ksiązka jest idealną lekturą. U mnie wzbudziła jedynie niesmak i zażenowanie.

Ja stary sceptyk, obdarowany audiobookiem z Krzysztofem Kolbergerem jako lektorem, ucieszyłem się licząc na ciekawy filozoficzny dyskurs. Jednak już po pierwszych słowach zmroziła mnie dogmatyczna, ortodoksyjna i niestety bardzo prymitywna wizja katolicyzmu prezentowana przez Autora. Wysłuchawszy kilku ciekawych spostrzeżeń dotyczących dyskryminacji rasowej i...

Czym jest więc ta miłość ? Po przeczytaniu tej książki zaczyna się dostrzegać, że jest czymś o wiele więcej niż początkowo może się nam wydawać - ale o tym musicie się przekonać już sami czytając "Cztery miłości". Opierając się na istocie wiary, pokazuje co tak naprawdę jest ważne, co jest filarem miłości.
Pamiętajmy "Bo najważniejsze na najniższym wznosi się i opiera"
"Każdy rodzaj miłości ma własną sztukę kochania"

Czym jest więc ta miłość ? Po przeczytaniu tej książki zaczyna się dostrzegać, że jest czymś o wiele więcej niż początkowo może się nam wydawać - ale o tym musicie się przekonać już sami czytając "Cztery miłości". Opierając się na istocie wiary, pokazuje co tak naprawdę jest ważne, co jest filarem miłości.
Pamiętajmy "Bo najważniejsze na najniższym wznosi się i opiera"...