Doskonała książka w tematyce życia młodocianych gangów w Ameryce, tak "od kuchni". Powieść krótka, ale wypełniona akcją, świetnie nakreślone role i tło, nieustające napięcie. Już miałem dać "10", lecz autorka przerysowała zbytnio głównego bohatera, który stał się chodzącym ideałem. Książka traci więc na wiarygodności, ale i tak polecam ją ogromnie.

Doskonała książka w tematyce życia młodocianych gangów w Ameryce, tak "od kuchni". Powieść krótka, ale wypełniona akcją, świetnie nakreślone role i tło, nieustające napięcie. Już miałem dać "10", lecz autorka przerysowała zbytnio głównego bohatera, który stał się chodzącym ideałem. Książka traci więc na wiarygodności, ale i tak polecam ją ogromnie.

Potrzebowałam tej książki. Dziękuję. Idę dalej chlipać w poduszkę.

Potrzebowałam tej książki. Dziękuję. Idę dalej chlipać w poduszkę.

Mam mały problem z oceną tej powieści. Obiektywnie, nie jest to żadne literackie arcydzieło. Dialogi są czasami nieco naciągane, momenty z założenia podniosłe – trochę naiwne, a niektóre problemy rozwiązują się nader szybko i łatwo. Ale z drugiej strony, naprawdę mi się ta książka podobała. To prosta historia prostego chłopaka, który żyje dość prostym życiem – aż wszystko się komplikuje. Głównym zaskoczeniem jest dla mnie to, że S.E. Hinton miała zaledwie szesnaście lat, gdy ukończyła pisanie swego debiutu, a mimo to książkę czyta się lepiej niż niektóre powieści dla młodzieży wychodzące spod pióra dorosłych, cieszących się uznaniem pisarzy. Dlatego przymykam oko na trochę zbyt szybką akcję, trochę zbyt dużo mówienia, a zbyt mało pokazywania i trochę zbyt oczywiste zbiegi okoliczności – bo po „The Outsiders” po prostu warto sięgnąć.

“Sixteen years on the streets and you can learn a lot. But all the wrong things, not the things you want to learn. Sixteen years on the streets and you can see a lot. But all the wrong things, not the sights you want to see.”

“I’d rather have somebody’s hate than their pity.”

***SPOILER***
“I knew he would be dead, because Dally Winston wanted to be dead and he always got what he wanted.”

Mam mały problem z oceną tej powieści. Obiektywnie, nie jest to żadne literackie arcydzieło. Dialogi są czasami nieco naciągane, momenty z założenia podniosłe – trochę naiwne, a niektóre problemy rozwiązują się nader szybko i łatwo. Ale z drugiej strony, naprawdę mi się ta książka podobała. To prosta historia prostego chłopaka, który żyje dość prostym życiem – aż wszystko...

Latwa w odbiorze a zarazem poruszająca. Pokazuje jaki wpływ ma pochodzenie na podział społeczny.

Latwa w odbiorze a zarazem poruszająca. Pokazuje jaki wpływ ma pochodzenie na podział społeczny.

Jest to raczej prosta książka, jednak może przez tą prostotę lub rok jej wydania sprawia, że patrzę na nią trochę inaczej. Porusza różne kwestie - stanu majątkowego, przyjaźni, rodziny. Obrazuje nam, że nie powinniśmy oceniać ludzi tylko przez te wartości, ponieważ dzięki nim nie jesteśmy w stanie dowiedzieć się wszystkiego o człowieku.

Jest to raczej prosta książka, jednak może przez tą prostotę lub rok jej wydania sprawia, że patrzę na nią trochę inaczej. Porusza różne kwestie - stanu majątkowego, przyjaźni, rodziny. Obrazuje nam, że nie powinniśmy oceniać ludzi tylko przez te wartości, ponieważ dzięki nim nie jesteśmy w stanie dowiedzieć się wszystkiego o człowieku.

Trochę jestem w szoku. Trochę dlatego, że to zostało napisane przez szesnastolatkę. Trochę dlatego, jak bardzo mi się ta książka podobała, mimo faktu bycia klasykiem i mojej niechęci do takowych. Trochę dlatego, jak bardzo jest to uniwersalne i ponadczasowe, mimo swojego wieku.

Trochę jestem w szoku. Trochę dlatego, że to zostało napisane przez szesnastolatkę. Trochę dlatego, jak bardzo mi się ta książka podobała, mimo faktu bycia klasykiem i mojej niechęci do takowych. Trochę dlatego, jak bardzo jest to uniwersalne i ponadczasowe, mimo swojego wieku.

Książka od której nie mogłam się oderwać. Najczęściej porównywana do "Buszującego w zbożu" i "Chłopców z Placu Broni", ale ja myślę że jest najlepsza z nich, bo wypośrodkowana. Nie jest tak filozoficzna i wulgarna jak Buszujący (którego przeczytałam 2 razy i nadal nie rozumiem zachwytu w dzisiejszych czasach),z drugiej strony nie jest tak przygodowa i bajkowa jak Chłopcy (których uwielbiałam). Outsiderzy są pisani lekko i przyjemnie, czuć ciężkie życie nastolatków z ulicy na każdej ze stron, jednakże daje również do myślenia i otwarcie pokazuje, że nie można oceniać ludzi po wyglądzie bądź ich pochodzeniu, co jest tak samo prawdziwe zarówno 50 lat temu jak i obecnie.
Gorąco polecam!

Książka od której nie mogłam się oderwać. Najczęściej porównywana do "Buszującego w zbożu" i "Chłopców z Placu Broni", ale ja myślę że jest najlepsza z nich, bo wypośrodkowana. Nie jest tak filozoficzna i wulgarna jak Buszujący (którego przeczytałam 2 razy i nadal nie rozumiem zachwytu w dzisiejszych czasach),z drugiej strony nie jest tak przygodowa i bajkowa jak Chłopcy...

Nie mogłam się oderwać. Prosty język, ale pełen emocji. Historia niezbyt skomplikowana, ale naładowana akcją. Trudno jest przejść obojętnie wobec niezawinionego nieszczęścia dzieci (bo mimo nastoletniego wieku to wciąż są dzieci),które muszą radzić sobie same, wszystko wyszarpywać od życia. Nikt tu jednak nie jest całkowicie zły albo całkowicie dobry. Jak w życiu.

Nie mogłam się oderwać. Prosty język, ale pełen emocji. Historia niezbyt skomplikowana, ale naładowana akcją. Trudno jest przejść obojętnie wobec niezawinionego nieszczęścia dzieci (bo mimo nastoletniego wieku to wciąż są dzieci),które muszą radzić sobie same, wszystko wyszarpywać od życia. Nikt tu jednak nie jest całkowicie zły albo całkowicie dobry. Jak w życiu.

Zakochałam się. W tej historii, w tych bohaterach, w całej tej książce. "Outsiderzy" byli na mojej liście "do przeczytania" przez bardzo długi czas, ale jakoś nie miałam okazji, żeby po nich sięgnąć. Teraz, już po lekturze, żałuję, że nie przeczytałam ich wcześniej. Kiedy dowiedziałam się, że autorka pisząc tę książkę miała tylko szesnaście lat, nie spodziewałam się czegoś tak wspaniałego. Hinton przedstawia nam grupę młodych osób, która musi mierzyć się z trudnymi problemami. Każdy bohater jest zupełnie inny, co wprowadza do książki bardzo dużo różnorodności. Wszystkich bardzo polubiłam (z jednym malutkim wyjątkiem),a raczej mi się to nie zdarza. Młodzieżowe gangi i cały ich styl życia został tu świetnie oddany i wprowadzał czytelnika w zupełnie wyjątkowy klimat lat sześćdziesiątych. Wszystko w tej książce uderzyło mnie niesamowicie głęboko. Czytając byłam pełna emocji. Nie mogłam przestać myśleć o tej książce i czytałam bez przerwy aż do samego końca. Niestety, moje serce zostało tutaj złamane dwa razy (naprawdę miałam ochotę wyrwać te kilka stron i udawać, że to nigdy się nie zdarzyło). Przeczytam tę książkę jeszcze wiele razy, a już teraz mogę zapewnić, że na zawsze zostanie ona jedną z moich ulubionych historii. Wspaniała, wzruszająca, głęboka i po prostu idealna. Mam nadzieję, że zdecydujecie się przeczytać "Outsiderów" i zakochacie się, tak samo jak ja.

Zakochałam się. W tej historii, w tych bohaterach, w całej tej książce. "Outsiderzy" byli na mojej liście "do przeczytania" przez bardzo długi czas, ale jakoś nie miałam okazji, żeby po nich sięgnąć. Teraz, już po lekturze, żałuję, że nie przeczytałam ich wcześniej. Kiedy dowiedziałam się, że autorka pisząc tę książkę miała tylko szesnaście lat, nie spodziewałam się czegoś...

"Przez szesnaście lat na ulicach dużo można się nauczyć. Dużo złego, nie tego, co by się chciało. Przez szesnaście lat na ulicach dużo można zobaczyć, ale tylko te najgorsze widoki, nie te, o których się marzy."

Napisana przed ponad pięćdziesięciu laty, wciąż bardzo aktualna. Jeśli wahacie się właśnie ze względu na wiek "Outsiderów", to zaznaczę, że język jest rzeczywiście dosyć specyficzny, ale przy tym raczej prosty. Dawno żadna książka nie wzbudziła we mnie tylu emocji. Pod koniec pociekła mi łezka, a całośc pozostawiła po sobie takie mocne poczucie... niesprawiedliwości. Zdecydowanie jestem za tym, by "Outsiderzy" byli lekturą też w polskich szkołach: to bardzo dojrzała i uderzająca książka, chociaż napisana przez szesnastolatkę. Polecam naprawdę każdemu :)

"Przez szesnaście lat na ulicach dużo można się nauczyć. Dużo złego, nie tego, co by się chciało. Przez szesnaście lat na ulicach dużo można zobaczyć, ale tylko te najgorsze widoki, nie te, o których się marzy."

Napisana przed ponad pięćdziesięciu laty, wciąż bardzo aktualna. Jeśli wahacie się właśnie ze względu na wiek "Outsiderów", to zaznaczę, że język jest rzeczywiście...