Więzy krwi

Kocham ją! I do tego, jest to jednen z tych przełomowych tomów, gdzie wiele rzeczy ujrzy po raz pierwszy światło dzienne. A także, każde kłamstwo ma krótkie nóżki. No i czasem, dumę należy schować do kieszeni. Spotkania? Wielkich mistrzów!

Kocham ją! I do tego, jest to jednen z tych przełomowych tomów, gdzie wiele rzeczy ujrzy po raz pierwszy światło dzienne. A także, każde kłamstwo ma krótkie nóżki. No i czasem, dumę należy schować do kieszeni. Spotkania? Wielkich mistrzów!

Pokaż mimo to

Abeke, Meilin, Conor i Rollan z magicznymi zwierzoduchami: lamparcicą Urazą, pandą Jhi, wilkiem Brigganem i sokolicą Essix kontynuują niebezpieczną wyprawę, żeby ocalić swój świat. Ich celem jest powstrzymanie rosnącej w siłę armii Pożeracza, która podbija kolejne miasta i państwa. Tym razem muszą zdobyć talizman mocy słonia Dinesha, który ukrył się w krainie walecznych jeźdźców nosorożców.

Abeke, Meilin, Conor i Rollan z magicznymi zwierzoduchami: lamparcicą Urazą, pandą Jhi, wilkiem Brigganem i sokolicą Essix kontynuują niebezpieczną wyprawę, żeby ocalić swój świat. Ich celem jest powstrzymanie rosnącej w siłę armii Pożeracza, która podbija kolejne miasta i państwa. Tym razem muszą zdobyć talizman mocy słonia Dinesha, który ukrył się w krainie walecznych...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Trzeci już tom za mną. Jak podsumowuje mnie moja narzeczona, "cofam się czytając takie książki". Być może, ale zapewniam że jest w nich coś co sprawia, że miło się je czyta. Są takie niewinne, pełne skrajnych emocji, bo główni bohaterowie często dopiero uczą się jak funkcjonuje świat i jacy naprawdę bywają inni ludzie. W pewien sposób są niewinne i czyste jak i dzieci, do których ma trafiać ta opowieść. Szkoda, że jeszcze nie mam dzieci bo z pewnością czytałbym im kolejne przygody zawarte w zwierzoduchach.
Polecam,
Adrian Jeżak

Trzeci już tom za mną. Jak podsumowuje mnie moja narzeczona, "cofam się czytając takie książki". Być może, ale zapewniam że jest w nich coś co sprawia, że miło się je czyta. Są takie niewinne, pełne skrajnych emocji, bo główni bohaterowie często dopiero uczą się jak funkcjonuje świat i jacy naprawdę bywają inni ludzie. W pewien sposób są niewinne i czyste jak i dzieci, do...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Abeke, Meilin, Conor i Rollan z magicznymi zwierzoduchami: lamparcicą Urazą,pandą Jhi, wilkiem Brigganem i sokolicą Essix kontynuują niebezpieczną wyprawę, żeby ocalić swój świat . Ich celem jest powstrzymanie rosnącej w siłę armii Pożeracza, która podbija kolejne miasta i państwa. Tym razem muszą zdobyć talizman mocy słonia Dinesha, który ukrył się w krainie walecznych jeźdźców nosorożców.

Abeke, Meilin, Conor i Rollan z magicznymi zwierzoduchami: lamparcicą Urazą,pandą Jhi, wilkiem Brigganem i sokolicą Essix kontynuują niebezpieczną wyprawę, żeby ocalić swój świat . Ich celem jest powstrzymanie rosnącej w siłę armii Pożeracza, która podbija kolejne miasta i państwa. Tym razem muszą zdobyć talizman mocy słonia Dinesha, który ukrył się w krainie walecznych...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kolejna świetnie napisana część serii o więzi między ludźmi a zwierzętami "Spirit Animals". Wszystko zrozumiałe, wprowadzone nowe, świetne postacie. I przede wszystkim wspaniały klimat, tak samo dobry jak te z poprzednich części. Arax i górskie zbocza, Rumffus i ogrody surowego króla, a teraz Dinesh i egzotyczna dżungla. Choć mogłoby być więcej emocjonujących momentów i akcji, to i tak super książka.

Kolejna świetnie napisana część serii o więzi między ludźmi a zwierzętami "Spirit Animals". Wszystko zrozumiałe, wprowadzone nowe, świetne postacie. I przede wszystkim wspaniały klimat, tak samo dobry jak te z poprzednich części. Arax i górskie zbocza, Rumffus i ogrody surowego króla, a teraz Dinesh i egzotyczna dżungla. Choć mogłoby być więcej emocjonujących momentów i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pierwszą część tej serii pożyczyła mi chrześnica. Głupio mi było odmówić, więc wziąłem bez zamiaru czytania. Chciałem oddać jej książkę za jakiś czas i nie wracać już do tematu. Jednak los chciał, że trochę z nudy, a trochę z ciekawości po nią sięgnąłem. W ten sposób, właśnie przeczytałem już trzecią i nadal nie mam dość. Nie przeszkadza mi, że każdą pisze inny autor, ponieważ, każda skupia się na innym bohaterze, więc delikatne zmiany stylu odwzorowują trochę inne narracje protagonistów. Książka jest dobra i łatwo się ją czyta. Ta książka jest nieco poważniejsza od poprzedniczek. Wprowadza bardziej realistyczne walki, poważniejsze przemyślenia bohaterów oraz przygody, które nie zawsze kończą się dobrze. Uczłowiecza ich, nasza gromadka, z dzieci przeistacza się w wojowników, którym nie obca jest walka na śmierć i życie, a straty pojawiają się również po ich stronie. Wszystko dostosowane jest oczywiście do przedziału wiekowego przeciętnego odbiorcy, ale i dorosły może miło spędzić czas przy tej serii. Polecam ją każdemu młodemu czytelnikowi, dla którego fantastyka spod znaku Władcy Pierścieni jest jeszcze zbyt krwawa i poważna.

Pierwszą część tej serii pożyczyła mi chrześnica. Głupio mi było odmówić, więc wziąłem bez zamiaru czytania. Chciałem oddać jej książkę za jakiś czas i nie wracać już do tematu. Jednak los chciał, że trochę z nudy, a trochę z ciekawości po nią sięgnąłem. W ten sposób, właśnie przeczytałem już trzecią i nadal nie mam dość. Nie przeszkadza mi, że każdą pisze inny autor,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Tak mnie wciągnęła, że nie poszłam spać zanim skończyłam. Wciąga od pierwszej strony, nie mogłam się doczekać by poznać dalsze dzieje bohaterów i się nie zawiodłam! Cudowna!

Tak mnie wciągnęła, że nie poszłam spać zanim skończyłam. Wciąga od pierwszej strony, nie mogłam się doczekać by poznać dalsze dzieje bohaterów i się nie zawiodłam! Cudowna!

Pokaż mimo to

"Więzy krwi", czyli trzeci tom cyklu "Spirit Animals" został napisany przez duet pisarzy, Seana Williamsa i Gartha Nixa. Tak jakby ten cykl nie miał już dość dużo autorów, że za jeden musiało się jeszcze wziąć dwóch na raz.
Jako, że każdy tom pisany jest przez kogo innego, to mam duży dystans w entuzjazmie wobec cyklu.
I to uzasadniony.

"Więzy krwi" bardzo odróżniają się jakością od swoich dwóch poprzedników. To najsłabsza jak na razie część historii.

Pisarzy zdecydowanie za bardzo poniosło. W historii, której świat już został dość gruntownie opisany, pojawiło się zbyt wiele nazbyt nowych i bezsensownych wątków. Nie miałabym jeszcze nic przeciwko plemieniu jeżdżącym na nosorożcach czy staruszce biegającej sprintem z tobołkiem pełnym garnków(Xue zresztą bardzo polubiłam), ale panda(nawet jeśli to niezwykły Zwierzoduch i jedna z Wielkich Bestii) wywijająca bambusami i kosząca przeciwników, to mocna przesada jak dla mnie.
Nie podobał mi się też słoń Dinesh, który zdecydowanie na tle dwóch poprzednich Wielkich Bestii w pełnych rozmiarach jest zbyt potężny i posiada zbyt wiele mocy. Jak dla mnie autorzy po prostu chcieli się wyróżnić wśród innych i ich wyobraźnia poszła w kierunku absurdu.

Nie należy zapominać, że autorzy mieli nabite do głów, że piszą książkę dla dzieci. W widoczny sposób nie bardzo orientują się jak taka książka powinna wyglądać. Z jednej strony poruszają kwestie nie zbyt zrozumiałe dla dzieci(choć byłyby ciekawe w powieści dla starszych czytelników) i momentami zapominają, że powinni minimalizować brutalne sceny, a z drugiej piszą dla dzieci, więc wszystko tłumaczą. Proste działania i zachowania, które mają nawiązywać do jakichś poprzednich wątków czy sytuacji, autorzy ciągle okraszają pełnym opisem co, jak i dlaczego. Przy tej serii piszę to już drugi raz: dzieci głupie nie są.

Ta część nie zmieniła faktu, że bardzo lubię czwórkę bohaterów: Conora, Abeke, Meilin i Rollana. Problem polega na tym, że Williams i Nix, jeszcze bardziej niż ich poprzednicy nie pamiętają, że dzieciaki mają po 11 lat. I kiedy jeszcze w poprzednich tomach, zapominano głównie o tym, aby zachowywały się jak dzieci, to tu już temat poszedł w tworzenie jakichś par i miłostek! Ale po co!?

Wychodzi na to, że przy tym tomie cały czas narzekam. Ale ta książka posiada 300 stron, a ja czytałam ją miesiąc i musiałam się do tego zmuszać. A najgorszy był niespójny styl i ciągłe tłumaczenie poczynań bohaterów. Tak się nie pisze książek dla dzieci. I koniec.

A ja biorę się za czwarty tom, bo czeka tom 7(Marie Lu, dlatego czytam dalej, bo dlatego zaczęłam).

PS: Okładka cudna, ale trochę mi ją obrzydziła bezsensowność wątku do którego nawiązuje.

"Więzy krwi", czyli trzeci tom cyklu "Spirit Animals" został napisany przez duet pisarzy, Seana Williamsa i Gartha Nixa. Tak jakby ten cykl nie miał już dość dużo autorów, że za jeden musiało się jeszcze wziąć dwóch na raz.
Jako, że każdy tom pisany jest przez kogo innego, to mam duży dystans w entuzjazmie wobec cyklu.
I to uzasadniony.

"Więzy krwi" bardzo odróżniają się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo fajna książka , tom 3 serii ,, Spirit Animals" jest bardzo ciekawa i miła w czytaniu. Jednak moim zdaniem nie jest tak ciekawa jak np.tom 2 .

Bardzo fajna książka , tom 3 serii ,, Spirit Animals" jest bardzo ciekawa i miła w czytaniu. Jednak moim zdaniem nie jest tak ciekawa jak np.tom 2 .

Pokaż mimo to

Jeden z najsmutniejszych tomów "Spirit Animals", lecz nadal wciągający, choć napisany chyba trochę słabiej niż poprzednie.
Za to całkowicie zauroczyła mnie postać Xue - szkoda, że pojawia się tylko w tym tomie :(

Jeden z najsmutniejszych tomów "Spirit Animals", lecz nadal wciągający, choć napisany chyba trochę słabiej niż poprzednie.
Za to całkowicie zauroczyła mnie postać Xue - szkoda, że pojawia się tylko w tym tomie :(

Pokaż mimo to