Fabuła: Adam tworzy program, który ma myśleć jak człowiek. Postanawia poradzić się w tej sprawie swojej znajomej. Rozmowa z Arte toczy się na poważne tematy i zajmuje większość książki. Spotykają się w ten sposób dwa rodzaje myślenia. Instrumentalne postrzegaie wiedzy oraz zwątpienie we wszystko. Adam poszukuje źródła myślenia oraz indywidualności człowieka. Gdzie zaczyna się człowiek, a gdzie kończy? Czy można wymienić człowiekowi wszystkie "części" gdy się zepsują aby on wciąż był Człowiekiem? Adam ulega pownemu "wypadkowi" w wyniku czego musi skorzystać z własnego wynalazku. Głowny bohater wpada w melancholie i możemy "słuchać" jego monologu.


Moja opinia: Książka bardzo filozoficzna. Napisana swoistym językiem jakim posługuje się Anna Sokalska. Autorka jak zawsze pozostawia czytelnikowi pole do popisu i nie mówi wszystkiego wprost. Odpowiada mi taka forma. Dzięki niej nie czuje się ja nie myślący czytelnik tylko jak ktoś komu autorka ufa. Odnośnie fabuły. Większość książki to dialog. Każdy czasem ma takie myśli jednak nie chce się do nich przyznać. Przeraża mnie troche koncepcja psów-robotów zastępujących nasze żywe czworonogi. Jednak ogólnie książka jak zawsze na poziomie.



Moja ocena: *****

Skala ocen: * nie polecam ** nie moja bajka *** daje radę **** dobra ***** bardzo dobra ****** lotta poleca

Recenzja pochodzi ze strony: www.lottaczyta.blox.pl

Fabuła: Adam tworzy program, który ma myśleć jak człowiek. Postanawia poradzić się w tej sprawie swojej znajomej. Rozmowa z Arte toczy się na poważne tematy i zajmuje większość książki. Spotykają się w ten sposób dwa rodzaje myślenia. Instrumentalne postrzegaie wiedzy oraz zwątpienie we wszystko. Adam poszukuje źródła myślenia oraz indywidualności człowieka. Gdzie zaczyna...

"Kod źródłowy" to traktat filozoficzny wrzucony w fabułę, której akcja rozgrywa się w nie tak dalekiej przyszłości, ale jednak wciąż odległej, gdzie kwestia człowieczeństwa nie jest poruszana tylko przez szeroko rozumianych humanistów, ale i biologów, informatyków, naukowców...
Więcej: https://www.youtube.com/watch?v=bLBhXMUSADk

"Kod źródłowy" to traktat filozoficzny wrzucony w fabułę, której akcja rozgrywa się w nie tak dalekiej przyszłości, ale jednak wciąż odległej, gdzie kwestia człowieczeństwa nie jest poruszana tylko przez szeroko rozumianych humanistów, ale i biologów, informatyków, naukowców...
Więcej: https://www.youtube.com/watch?v=bLBhXMUSADk

„Kod źródłowy” to krótka historia nawiązująca swoją strukturą do dramatu (zawiera III akty oraz podzielona jest na sceny). Autorka opisuje dążenia człowieka do poznania prawdy o sobie, o ludzkiej naturze, o jego woli i człowieczeństwie. Próba odpowiedzi na te egzystencjalne pytania nie jest oczywiście łatwa i z całą pewnością każdy z nas się nad tym wiele razy zastanawiał. W moim odczuciu sama autorka również na nie nie odpowiada, jednak wskazuje czytelnikowi kilka dróg poszukiwania na nie odpowiedzi. Wykorzystuje do tego podejście psychologiczne, techniczne, jak i filozoficzne, które są wyraźnie zarysowane w opisanej historii.

Głównymi bohaterami „Kody źródłowego”, historii z przyszłości, są Adam i Arte, którzy w trakcie spotkania towarzyskiego podejmują rozmowę na temat programu mającego zastępować ludzkie rozumowanie. Adam, bezpośredni twórca tajnego programu, stara się poznać opinię Arte na temat jego pracy. Wspólna wymiana zadań ujawnia wiele technicznych informacji związanych z funkcjonowaniem programu i jego założeniami, ale i również zasiewa w głowie młodego chłopaka filozoficzne wątpliwości dotyczące etyki, moralności, a także istoty człowieczeństwa. Akcja krótkiego opowiadania (dramatu) kończy się w momencie, gdy Adam pada ofiarą napadu, w efekcie którego sam staje się pół człowiekiem-pół maszyną. Wtedy też głośne hasła głoszone przez Arte stają mu się bliższe niżby z początku myślał.

Pomimo, iż twórczość Anny Sokalskiej nie należy do moich ulubionych, to z całą pewnością mogę stwierdzić, iż jest doskonałą pisarką i chylę czoła przed stylem, formą oraz językiem jej utworu. „Kod źródłowy” został zaprezentowany bowiem w niezwykle syntetycznej formie bez poetyckich ubarwień. Czytając każdą stronę miałam poczucie, iż autorka z rozwagą dobiera każde słowo, które ma jasne znaczenie. Niewątpliwym na to dowodem jest nadawanie nazw poszczególnym bohaterom – każde bowiem imię miało swoje głębsze znaczenie i odzwierciedlało doskonale danego bohatera. Ze względu na swoją formę oraz na akcentowanie każdego słowa utwór należy czytać z ogromną uwagą, dzięki temu czytelnik jest w stanie odczytać swój indywidualny sens przesłania utworu. Mój sprowadza się do następującego stwierdzenia: „Uczenie się jest naturalnym sposobem na przeżycie człowieka”1, bowiem tylko ono świadczy o tym, iż człowiek jest tym, kim jest.

S.P-M.

1. A. Sokalska, Kod źródłowy, Oficyna Wydawnicza ATUT, Wrocław 2012, s. 30.

„Kod źródłowy” to krótka historia nawiązująca swoją strukturą do dramatu (zawiera III akty oraz podzielona jest na sceny). Autorka opisuje dążenia człowieka do poznania prawdy o sobie, o ludzkiej naturze, o jego woli i człowieczeństwie. Próba odpowiedzi na te egzystencjalne pytania nie jest oczywiście łatwa i z całą pewnością każdy z nas się nad tym wiele razy zastanawiał....

Co jest kodem źródłowym człowieka? Co nas określa jako gatunek? Naszym życiem kieruje chemia czy Bóg? Spiritus (dusza, duch) jest czymś metafizycznym, siłą życiową czy tworem namacalnym, możliwym do odtworzenia? Takie pytanie zadaje sobie wielu z Nas. O tym także jest powieść Anny Sokalskiej Kod źródłowy. To swego rodzaju refleksja na temat ludzkiej wartości, sensu życia, ale także krótka i skondensowana opowieść o naszych słabościach i chęci bycia niezależnym od losu.

Fabuła. Kod źródłowy to powieść, której akcja osadzona jest w przyszłości, w której trwają badania nad stworzeniem programu imitującego ludzkie rozumowanie. Adam uczestnik tego programu spotyka się ze znajomą Arte, by poznać jej opinię. Ich rozmowa pełna wiedzy technicznej, ale i filozoficznej wywołuje u głównego bohatera wątpliwości i masę pytań o własną indywidualność, człowieczeństwo i powodzenie prowadzonych badań.

Bohaterowie. Autorka oszczędza Nam długich opisów postaci, jednak poprzez dialogi poznajemy ich charaktery, podejście do istnienia, człowieczeństwa czy filozofię życia. Ponadto każdy z bohaterów: Adam, Arte, pies Golem czy Maya ma znaczenie symboliczne, które jest widoczne w każdym z ich zachowań czy wypowiedzi. Adam niczym pierwszy ze swojego gatunku, zwolennik postępu i nauki, Arte – postać bardzo niestabilna emocjonalnie, wahającą się w każdym aspekcie, reprezentującą materialne i odczuwalne aspekty życia. Symbol sztuki, rozrywki, ale i greckiej bogini łowów i jej typowo pierwotnego podejścia do życia. Podobnie jest z cyberpsem Golemem, którego imię symbolizuje istotę utworzoną na podobieństwo człowieka, lecz pozbawioną duszy i wolnej woli znaną w tradycji żydowskiej. Maya odnosi się za to do filozofii indyjskiej. Każda z tych postaci ukazuje jakąś stronę konfliktu Bóg-rozum czy technologia kontra religia. Każdy z nich ukazuje nasze niedoskonałości, chęci naśladowania Boga czy tego jak ważne w życiu ludzkich są takie elementy jak przystosowanie, konkurencja, instynkt czy ewolucja. Postacie zdecydowanie dające do myślenia, jednak niekoniecznie dające się polubić. To raczej idee czy filozoficzno-religijne nurty skryte pod maską danej postaci.

„Całe nasze życie to chemia, ta beznadziejna chemia, która steruje całym światem. Gospodarka wapniowa, potas i impulsy elektryczne. Mechanizm. I emocje też – to bagaż życia w ścisłej społeczności kiedy życie każdego zależy od współpracy z pobratymcami, od tego mechanizmu.”s.42

Styl. Kod źródłowy nawiązuje do dramatu. 63 strony powieści podzielone są na 3 akty, w większości składające się z dialogów. Anna Sokalska pisze w sposób konkretny, oszczędzając nam opisów. Czytając powieść miałam wrażenie skondensowania wiedzy i myśli. Poza tym czułam się jak kolejny uczestnik dialogów, który ma prawo głosu, może się wtrącić, przekazać swoją opinię. Język jest zdecydowanie przyjemny. Styl zgrabny, nie pozbawiony sensu, zwięzły. Opisując go jednym słowem – esencjonalny. Dodatkowym bonusem jest komentarz odautorski dotyczący wszystkich powieści Anny Sokalskiej oraz ilustracje, które własnoręcznie wykonała autorka (możecie je także podziwiać na stronie internetowej). Ja przeczytałam tylko część komentarza dotyczącą Kodu, gdyż spodziewałam się, iż mogę otrzymać spoilery i te oczywiście tam się znalazły. Plusem jest także to, iż czytając komentarz autorki miałam możliwość porównania własnych wniosków, z jej zamysłem i wiele elementów się pokrywało, co świadczy o tym, iż autorka w umiejętny sposób przekazała swoje myśli.

Wrażenia. Kod źródłowy to powieść krótka, lecz konkretna i pobudzająca do myślenia, do zadawania pytań. Powieść, którą czyta się dobrze, ale trzeba czytać ją uważnie, gdyż kondensacja myśli, stwierdzeń, tego co chce przekazać autorka jest ogromna. Książka, która spodoba się osobom lubiącym krótkie lektury z wyraźnym przekazem. Dla mnie była ona nowością, jednak lekturą spójną, skłaniającą do refleksji, choć mocno syntetyczną. Nie każdemu taka esencjonalna forma może odpowiadać, szczególnie fanom mniej zwięzłych powieści. Czy znalazłam odpowiedzi na zadane pytania? Nie. Za to powstały kolejne. Zagadnienia jakie poruszyła autorka, to temat rzeka, jednak jej wnioski są ciekawe i pozwalają Nam obrać własną drogę w tej podróży. Polecam zainteresowanym.
więcej tutaj: http://okiemmk.com/co-jest-kodem-zrodlowym-czlowieka-kod-zrodlowy-anna-sokalska/

Co jest kodem źródłowym człowieka? Co nas określa jako gatunek? Naszym życiem kieruje chemia czy Bóg? Spiritus (dusza, duch) jest czymś metafizycznym, siłą życiową czy tworem namacalnym, możliwym do odtworzenia? Takie pytanie zadaje sobie wielu z Nas. O tym także jest powieść Anny Sokalskiej Kod źródłowy. To swego rodzaju refleksja na temat ludzkiej wartości, sensu życia,...