Książka omawia dzieje rodzącego się dopiero Kościoła. Są to czasy pierwszych podróży Apostołów, zawiązywania pierwszych wspólnot, tworzenia się struktur. Wydarzenia te są nam znane przede wszystkim z Nowego Testamentu. Wiadomo jednak, że księgi tworzące ten zbiór nie były pisane przez historyków i miały za zadanie dawanie świadectwa wierze w zmartwychwstałego Chrystusa. Stanowiły podstawę nauczania katechumenów, umacniały wiarę nowo ochrzczonych, podejmowały tematy i problemy, z jakimi nowe wspólnoty się mocowały. Autor tej książki, emerytowany profesor Nowego Testamentu na protestanckich wydziałach teologicznych w Szwajcarii, proponuje nam pasjonującą lekturę tych znanych skądinąd tekstów. Z ogromną wnikliwością szuka danych historycznych, stara się prześledzić dzieje pierwszego Kościoła jerozolimskiego, krok po kroku podąża śladami świętego Pawła i świętego Piotra, śledzi każdą aluzję mogącą nam przybliżyć życie młodego Kościoła. Jest to lektura, do której raczej nie jesteśmy przyzwyczajeni i na pewno Czytelnik nie raz zdziwi się, napotykając na zagadnienia, których obecności nawet nie podejrzewał. Dodatkowym źródłem są pisma tak zwanych Ojców Apostolskich, czyli pisarzy kościelnych z przełomu pierwszego i drugiego wieku, najstarsze apokryfy oraz rękopisy znalezione w Qumran, a będące pamiątką po żydowskiej sekcie esseńczyków na końcu książki, w bibliografii, podajemy wykaz tych tekstów oraz miejsce i czas ich wydania w języku polskim. Również w przypisach, gdzie autor odnosi się do wydań francuskich lub niemieckich, podajemy w nawiasach kwadratowych tytuły wydań polskich. Szczególnie cenne jest pokazanie dziejów pierwotnego Kościoła w związku z burzliwymi wydarzeniami historii Izraela. Przede wszystkim chodzi tu o zburzenie wiątyni w Jerozolimie w roku , o reformę religijną dokonaną przez rabinów w Jamnie na przełomie I i II wieku, a także o relacje pomiędzy ydami palestyńskimi, a tymi pochodzącymi z rozproszonej diaspory, zwanymi hellenistami. prof. dr hab. Henryk Pietras SJ z Wprowadzenia