Wiek X-ty stwarza nową Europę: część imperium karolińskiego przeradza się we Francję, część dostaje się pod kontrolę Sasów, którzy pod zwierzchnictwem rodu Ludolfingów (Ottonów) dominują też tak ważny dział karolińskiej schedy –Lotaryngię.

Pojawiają się na arenie politycznej wspólnoty i państwa słowiańskie, chrystianizowane tak jak te północne, skandynawskie. Trzej Ottonowie są konstruktorami tego świata. Pokazujemy min., jak Otto I i jego biskupi w czasie wypraw do Italii dbali o wzbogacenie ubogiej Saksonii w dobra wówczas o najwyższym znaczeniu – relikwie świętych.

Interesuje nas ważki ideologicznie konflikt między francuskim Lotarem Karolingiem a potężnym Ottonem II, który stał się panem i Akwizgranu, i Rzymu. Towarzyszymy Ottonowi III w czasie jego pielgrzymki do Gniezna, jak również interesujemy się władcą wspomnianego grodu, Mieszkiem I, i jego Dąbrówką.

Próbujemy również przedstawić ideowe koncepcje, żywe w X-tym stuleciu, za pomocą których tłumaczono sobie występowanie społecznych zróżnicowań i podziałów.