Święto - popłakałam się 😢
Mimo że jestem kociarą to poruszyła mnie ta książka.

Święto - popłakałam się 😢
Mimo że jestem kociarą to poruszyła mnie ta książka.

Ależ się spłakałam na tej książce! Obowiązkowa pozycja dla kochających zwierzęta. Nie sądziłam, że tak bardzo wzruszy mnie obyczajówka o rodzinie i psie. A jednak. Popularność i wysokie oceny tej książki dają mi nadzieję, że warto wierzyć w ludzi. Jeśli takie emocje potrafi wywołać w nas książka o współodczuwaniu z braćmi mniejszymi i to ubrana w zabawny obyczaj to jest dla nas ratunek drodzy państwo :)

Ależ się spłakałam na tej książce! Obowiązkowa pozycja dla kochających zwierzęta. Nie sądziłam, że tak bardzo wzruszy mnie obyczajówka o rodzinie i psie. A jednak. Popularność i wysokie oceny tej książki dają mi nadzieję, że warto wierzyć w ludzi. Jeśli takie emocje potrafi wywołać w nas książka o współodczuwaniu z braćmi mniejszymi i to ubrana w zabawny obyczaj to jest dla...

W porównaniu z filmem, to książka wypada bardzo blado.
Na filmie ryczałam jak bóbr,że trudno było mnie uspokoic, a tu zaledwie może dwie łzy mi skapnęły na końcu.

W porównaniu z filmem, to książka wypada bardzo blado.
Na filmie ryczałam jak bóbr,że trudno było mnie uspokoic, a tu zaledwie może dwie łzy mi skapnęły na końcu.

To nie jest przeciętna książka, to sztampowa szmira nie omijająca żadnych stereotypów. Czytałam, bo pies, no Marley był świeży, żwawy, kochany i przeokropny. doczytawszy jednak do miejsca gdzie dowiedzieć się można że z depresji poporodowej wychodzi się ot tak, po prostu dzięki sile swego charakteru... nie. Bardzo nie. Pozycja szkodliwa, głupia i nudna.
A kocham psy.

To nie jest przeciętna książka, to sztampowa szmira nie omijająca żadnych stereotypów. Czytałam, bo pies, no Marley był świeży, żwawy, kochany i przeokropny. doczytawszy jednak do miejsca gdzie dowiedzieć się można że z depresji poporodowej wychodzi się ot tak, po prostu dzięki sile swego charakteru... nie. Bardzo nie. Pozycja szkodliwa, głupia i nudna.
A kocham psy.

Książka jest przeciętna i monotonna. Mimo zabawnych scen, które miały być zabawne zostało to opowiedziane z dużym dystansem, z melancholią, która całe zabawne zdarzenie zmieniała. Z jednej strony sam pomysł fajny, ale wykonanie wypadło gorzej. Zdecydowanie ekranizacja wyszła dużo lepiej i mam dlatego nieodparte wrażenie, że tak wysoka ocena tej książki to za film, a nie za książkę.

Książka jest przeciętna i monotonna. Mimo zabawnych scen, które miały być zabawne zostało to opowiedziane z dużym dystansem, z melancholią, która całe zabawne zdarzenie zmieniała. Z jednej strony sam pomysł fajny, ale wykonanie wypadło gorzej. Zdecydowanie ekranizacja wyszła dużo lepiej i mam dlatego nieodparte wrażenie, że tak wysoka ocena tej książki to za film, a nie...

Książka dostarczyła mi wspanialej rozrywki, ale też wzruszenia. Z czego tego drugiego w ogóle się nie spodziewałam, dlatego podnoszę ocenę o jedną gwiazdkę. Do tego humorystyczny styl autora potrafił długo przytrzymać mnie przy lekturze. Widać, że autor jest felietonistą. Nie jest to może literatura jakiś wysokich lotów, ale jest lekka i przyjemna w odbiorze, doskonale zabawia czytelnika, poprawia humor, być może dla niektórych nawet jest pouczająca, a niewątpliwie dla wszystkich ciepła i pozytywna - pozycja w sam raz na przerwę między ambitniejszymi książkami.

Książka dostarczyła mi wspanialej rozrywki, ale też wzruszenia. Z czego tego drugiego w ogóle się nie spodziewałam, dlatego podnoszę ocenę o jedną gwiazdkę. Do tego humorystyczny styl autora potrafił długo przytrzymać mnie przy lekturze. Widać, że autor jest felietonistą. Nie jest to może literatura jakiś wysokich lotów, ale jest lekka i przyjemna w odbiorze, doskonale...

Wiem, że to nie jest literatura najwyższych lotów, ale tak kocham swojego labradora, że kocham też tę książkę.

Wiem, że to nie jest literatura najwyższych lotów, ale tak kocham swojego labradora, że kocham też tę książkę.

Miła i przyjemna historia psa Marley'a. Momentami przezabawna, momentami wzruszająca. Czasami jednak tego Marley'a było trochę za mało, autor skupiał się za bardzo na sobie i swojej historii. Polecam

Miła i przyjemna historia psa Marley'a. Momentami przezabawna, momentami wzruszająca. Czasami jednak tego Marley'a było trochę za mało, autor skupiał się za bardzo na sobie i swojej historii. Polecam

Historia psa i jego właściciela, dziennikarza, Johna Grogana. Czyta się przyjemnie, choć tytułowy najgorszy pies świata wcale najgorszy nie jest, no ale książkę trzeba jakoś sprzedać, a i będąc właścicielem psa zdaję sobie sprawę, że właściciele swoich kudłaczy z reguły określają je jakimś naj. Grogan wybrał „najgorszy” sposób, który zły nie był. Ale historia Marleya nie jest tylko o relacji pies i jego właściciel przez pryzmat anegdotycznych wydarzeń, ale także, a może przede wszystkim o tym jak obserwując swoje zwierzaki uczymy się żyć lepiej i mądrzej. Nie było tak zabawnie jak się spodziewałem, ale końcówka wynagrodziła mi to poprzez swego rodzaju osobistego katharsis.

Historia psa i jego właściciela, dziennikarza, Johna Grogana. Czyta się przyjemnie, choć tytułowy najgorszy pies świata wcale najgorszy nie jest, no ale książkę trzeba jakoś sprzedać, a i będąc właścicielem psa zdaję sobie sprawę, że właściciele swoich kudłaczy z reguły określają je jakimś naj. Grogan wybrał „najgorszy” sposób, który zły nie był. Ale historia Marleya nie...

Książeczka do szybkiego przeczytania. Nie ma tu szczególnie interesującej akcji ani pięknych obrazów czy poetyckiego klimatu - jest za to dużo o psiej kupie, o entuzjazmie w niszczeniu przedmiotów, o psiej radości życia, energii, wierności, ciągłej psiej gotowości na zabawę, choćby ta zabawa nie mieściła się w kategoriach do nagrody na Najbardziej Elegancką czy Wyszukaną Rozrywkę. O nieuniknionych problemach, towarzyszących każdemu właścicielowi czworonoga, który pragnie okiełznać swe zwierzę i nauczyć go właściwego zachowania. I o tym, jak psy oddają swoje serce człowiekowi, stając się prawdziwym przyjacielem i towarzyszem na zawsze, równocześnie nieuchronnie zajmując w ludzkich sercach i domach miejsce wyjątkowe.
Wszyscy, którym kiedykolwiek w życiu zdarzyło się trafić na takie piękne psie towarzystwo, będą poruszeni do głębi, odnajdując na kartach tej książki własne emocje, przeżycia i wspomnienia mokrego psiego nosa pod pachą, piwnych oczu śledzących każdy nasz ruch czy psiego ogona w bezbrzeżnej radości na dzień dobry.
A z moich osobistych spostrzeżeń: od posiadania psa lepsze jest tylko posiadanie dwóch psów!

Książeczka do szybkiego przeczytania. Nie ma tu szczególnie interesującej akcji ani pięknych obrazów czy poetyckiego klimatu - jest za to dużo o psiej kupie, o entuzjazmie w niszczeniu przedmiotów, o psiej radości życia, energii, wierności, ciągłej psiej gotowości na zabawę, choćby ta zabawa nie mieściła się w kategoriach do nagrody na Najbardziej Elegancką czy Wyszukaną...