niby temat obgadany, przez wielu świetnych pisarzy...ale nikt nie stworzy takiego świata jak Remarque, przerażający i zarówno fascynujący. Zdecydowanie lepsza niż Na zachodzie bez zmian...

niby temat obgadany, przez wielu świetnych pisarzy...ale nikt nie stworzy takiego świata jak Remarque, przerażający i zarówno fascynujący. Zdecydowanie lepsza niż Na zachodzie bez zmian...

Wzruszająca książka o bezsensie wojny, o współodpowiedzialności za czynione zło. Brutalne opisy wojenne przeplatają się z miłosnym uczucie, które rodzi się nagle podczas 2 tygodniowej przepustki. Jak bardzo można docenić ostatnią kolację z ukochaną osobą przed wyjazdem na front, ciepłe łóżko , dach nad głową. Końcówka powieści jest zaskakująca. Polecam bardzo bo to wybitna pozycja.

Wzruszająca książka o bezsensie wojny, o współodpowiedzialności za czynione zło. Brutalne opisy wojenne przeplatają się z miłosnym uczucie, które rodzi się nagle podczas 2 tygodniowej przepustki. Jak bardzo można docenić ostatnią kolację z ukochaną osobą przed wyjazdem na front, ciepłe łóżko , dach nad głową. Końcówka powieści jest zaskakująca. Polecam bardzo bo to wybitna...

Na wojnie nie ma zwycięzców i zwyciężonych - wojna to zło i każdy wcześniej czy później staje się jej ofiarą: fizycznie, psychicznie, emocjonalnie. Nie ma przed nią ucieczki, nieważne, czy jesteś na froncie, w drodze do domu, czy w rodzinnym mieście. Cały czas Ci towarzyszy, odziera z indywidualizmu, wtłacza w tryby zniewolonego myślenia, zagraża Tobie i Twoim bliskim, nie pozwala o sobie zapomnieć, sprawia, że życie staje się jałowe, trudne, pozbawione spokoju, bezpieczeństwa, samostanowienia, ale ....nie miłości. Dzięki miłości można choć na chwilę zapomnieć o codziennym piekle, poczuć szczęście i być człowiekiem, a nie mięsem armatnim.
Zderzenie naturalistycznych, często brutalnych obrazów walk na froncie wschodnim i w bombardowanym mieście ze scenami rodzącego się uczucia między dwojgiem ludzi sprawia, że powieść jeszcze mocnej uwypukla bezsens i zło wojny.
Widzimy ją z perspektywy niemieckiego żołnierza, który nie jest już w szeregach kroczących dumnie zwycięzców. "Wielkie" Niemcy przegrywają i nasz bohater doskonale zdaje sobie z tego sprawę, choć wie, że głośno nie można o tym mówić. Ernst w okopach gdzieś w Rosji czeka z utęsknieniem na urlop, marzy o odpoczynku i oderwaniu się od wojny w rodzinnym mieście; ale ona już tam dotarła. Bohater wie, że całe to piekło rozpętały Niemcy, dając władzę absolutną szalonemu zbrodniarzowi. Ernst jest rozdarty między lojalnością wobec ojczyzny, a poczuciem winy za zbrodnie Niemców w czasie II wojny światowej.
W tej beznadziei przydarza się miłość, która budzi w nim emocje, przywraca nadzieję i jest czymś prawdziwym, ważnym i pięknym w całym tym chaosie, bezsensie i śmierci wokół.
Powieść przejmująca, wzruszająca, piękna.

Na wojnie nie ma zwycięzców i zwyciężonych - wojna to zło i każdy wcześniej czy później staje się jej ofiarą: fizycznie, psychicznie, emocjonalnie. Nie ma przed nią ucieczki, nieważne, czy jesteś na froncie, w drodze do domu, czy w rodzinnym mieście. Cały czas Ci towarzyszy, odziera z indywidualizmu, wtłacza w tryby zniewolonego myślenia, zagraża Tobie i Twoim bliskim, nie...

Wzruszająca powieść o miłości dwojga młodych ludzi, skazanych na ulotne życie w czasach wojny. Jak okropne musiało być dla tego pokolenia kochanie tak intensywne i utrata tak przedwczesna! Remarque posiada ten melancholijny, marzycielski styl pisania, tym samym pozwalając mi odczuwać żal, tęsknotę i niepewność oblubieńców. Ich opisane wręcz na wzór idylli cykl dni, szybki, czasami młodzieńczy pęd życia pośród chaosu ruin miasta i śmierci odczuwałam tak namacalnie i głęboko! Teraz muszę koniecznie sięgnąć po Łuk Triumfalny autora!

Wzruszająca powieść o miłości dwojga młodych ludzi, skazanych na ulotne życie w czasach wojny. Jak okropne musiało być dla tego pokolenia kochanie tak intensywne i utrata tak przedwczesna! Remarque posiada ten melancholijny, marzycielski styl pisania, tym samym pozwalając mi odczuwać żal, tęsknotę i niepewność oblubieńców. Ich opisane wręcz na wzór idylli cykl dni, szybki,...

'Czas zycia i czas smierci' to moje pierwsze spotkanie z E M Remarque. Ksiazke oceniam pozytywnie, aczkolwiek jestem nieco rozczarowana. Powiesc miejscami byla dla mnie mdla i monotonna. Autor moglby z powodzeniem ominac kilka rozdzialow i nie dokonalby uszczerbku na wartosci tejze historii. Moim zdaniem, najslabsze w ksiazce byly dialogi, momentami nudne i bezcelowe. Powiesc nie zaskakuje, pozwala jednak, spojrzec na wojne z innej perspektywy. Okazuje sie, ze kat rowniez moze byc ofiara. Ernst, glowny bohater, to mlody mezczyzna. Chlopiec spaczony przez wojne, po latach walki dopuszcza do glosu tlumione na froncie wyrzuty sumienia. Przez cala powiesc stawia pytania i szuka odpowiedzi. Dreczy go swiadomosc, iz jest wspolwinny dokonywanych zbrodni. Swiatelkiem w tunelu staje sie dla niego Elzbieta. Miedzy dwojgiem pojawia sie uczucie. Ernst nie majac innego wyboru wraca na front, gdzie dokonuje wyboru miedzy dobrem, a zlem. Jaka cene przyjdzie mu za to zaplacic? Jak potocza sie jego losy? Koncowka powiesci zdecydowanie jest najmocniejsza i chwyta za serce, takiej ksiazki wlasnie sie spodziewalam. Warto bylo poczekac do konca.
'Graber (...)zrozumial, ze sprawiedliwosc i wspolczucie wiecznie skazane sa na beznadziejna walke i stale od nowa rozbijaja sie o samolubstwo, obojetnosc i strach- zrozumial, ze(...) jest w to wplatany w niewiadomy, daleki i grozny sposob.'

'Czas zycia i czas smierci' to moje pierwsze spotkanie z E M Remarque. Ksiazke oceniam pozytywnie, aczkolwiek jestem nieco rozczarowana. Powiesc miejscami byla dla mnie mdla i monotonna. Autor moglby z powodzeniem ominac kilka rozdzialow i nie dokonalby uszczerbku na wartosci tejze historii. Moim zdaniem, najslabsze w ksiazce byly dialogi, momentami nudne i bezcelowe....

Po przeczytaniu książki od razu zacząłem doceniać więcej rzeczy, które mnie otaczają i co aktualnie mam. Zastanawiałeś/aś się kiedyś co jest potrzebne, żebyś był/a szczęśliwy/a? Każda oddzielna historia indywidualnego człowieka podczas wojny może nam dać wiele do myślenia, każda jest inna i ma jakieś znaczenie. Chętnie przeczytam inne książki Remarque i porównam z tą, którą przeczytałem jako pierwszą. Była rewelacyjna, polecam.

Po przeczytaniu książki od razu zacząłem doceniać więcej rzeczy, które mnie otaczają i co aktualnie mam. Zastanawiałeś/aś się kiedyś co jest potrzebne, żebyś był/a szczęśliwy/a? Każda oddzielna historia indywidualnego człowieka podczas wojny może nam dać wiele do myślenia, każda jest inna i ma jakieś znaczenie. Chętnie przeczytam inne książki Remarque i porównam z tą, którą...

Kolejna zapadająca w pamięć opowieść Remarque'a o beznadziei wojny. I chociaż fabuła opiera się na historii młodego niemieckiego żołnierza odnajdującego miłość na przepustce z frontu II WŚ, to jednak głównym bohaterem tej powieści jest wojenna rzeczywistość w swoich różnych obliczach. Naturalistyczne, koszmarne opisy z linii działań wojennych, ze zbombardowanych domów, ze szpitali pełnych przybitych kalek, przeplatają się tu z pięknym, czasem poetyckim spojrzeniem na pozorne drobiazgi, które dają nam codzienne szczęście. Dziś uznawane przez nas za pewnik, wtedy - za skradzione momenty zapomnienia, obciążone poczuciem winy. Piękna książka.

Kolejna zapadająca w pamięć opowieść Remarque'a o beznadziei wojny. I chociaż fabuła opiera się na historii młodego niemieckiego żołnierza odnajdującego miłość na przepustce z frontu II WŚ, to jednak głównym bohaterem tej powieści jest wojenna rzeczywistość w swoich różnych obliczach. Naturalistyczne, koszmarne opisy z linii działań wojennych, ze zbombardowanych domów, ze...

Po przeczytaniu mam taką refleksję, że wojna to czas kiedy czuje się bardziej. Każde uczucie jest intensywne: miłość, nienawiść, szczęście, strach. Tu cieszy najdrobniejszy gest, a najmniejsze podejrzenie wzbudza lęk.

Remarque chyba zostanie jednym z moich ulubionych pisarzy. Kiedy go czytam, podzielam jego zdanie o bezsensowności wojny. W imię czego to wszystko było? Bo jeden wariat wymyślił sobie rasę panów.
Zresztą czy dzisiejszy świat nie zmierza do powtórki historii?

Po przeczytaniu mam taką refleksję, że wojna to czas kiedy czuje się bardziej. Każde uczucie jest intensywne: miłość, nienawiść, szczęście, strach. Tu cieszy najdrobniejszy gest, a najmniejsze podejrzenie wzbudza lęk.

Remarque chyba zostanie jednym z moich ulubionych pisarzy. Kiedy go czytam, podzielam jego zdanie o bezsensowności wojny. W imię czego to wszystko było? Bo...

Pamiętam jak mocno mną poruszyło "Na zachodzie bez zmian". "Czas życia i czas śmierci" to kolejne dzieło Remarque'a, które wrywa się do wnętrza i zmusza do myślenia o ludzkiej naturze, uczuciach i w ogóle życiu. Obok beznamiętnych, odrażających relacji z frontu i bombardowań, znajdziemy tutaj pełne głębi opisy więzi międzyludzkich, ludzkich charakterów i motywacji. W myślach Graebera, staniemy przed dylematami moralnymi żołnierza zmuszonego walczyć dla sprawy, w którą i nie wierzy i która go odraża. Remarque obnaża okropieństwa wojny, ale siedząc w leju po bombie, potrafi też zachwycić się zachodem Słońca i rozkwieconym drzewem. Pokazuje nam, że świat wokół jest piękny tylko my sami go sobie czasami obrzydzamy. Ja naprawdę nie rozumiem, jak ktoś może chcieć wojny po przeczytaniu książek takich jak "Czas życia i czas śmierci" czy "Na zachodzie bez zmian". Ale może właśnie tacy ludzie nie czytają takich książek...

Pamiętam jak mocno mną poruszyło "Na zachodzie bez zmian". "Czas życia i czas śmierci" to kolejne dzieło Remarque'a, które wrywa się do wnętrza i zmusza do myślenia o ludzkiej naturze, uczuciach i w ogóle życiu. Obok beznamiętnych, odrażających relacji z frontu i bombardowań, znajdziemy tutaj pełne głębi opisy więzi międzyludzkich, ludzkich charakterów i motywacji. W...

Niesamowicie i trafnie, jak sadzę, uchwycono tamten czas i wątpliwości tych po przeciwnej barykadzie. Myślałam, że będzie jak u Kirsta, ale nie... To zupełnie inny klimat, chociaz czas wojenny ten sam...

Niesamowicie i trafnie, jak sadzę, uchwycono tamten czas i wątpliwości tych po przeciwnej barykadzie. Myślałam, że będzie jak u Kirsta, ale nie... To zupełnie inny klimat, chociaz czas wojenny ten sam...