Lubię Maję Komorowską i Tadeusza Sobolewskiego. Z przyjemnością przeczytałam tę książkę; mądrą i głęboką dyskusję o trzech przedstawieniach teatralnych, omówienia niektórych ról filmowych wybitnej aktorki, bardzo ciekawy zapis z jej spotkania w Klubie Przyjaciół Życia (jaka ładna nazwa:),w trakcie którego czytała wiersze poetów polskich.
Obejrzałam wiele zdjęć Mai Komorowskiej z przedstawień teatralnych, ale i z prób, oraz z filmów.
Polecam tę książkę, o której Sobolewski pisze we wstępie, że "jest próbą dotarcia do wewnętrznego monologu wielkiej aktorki".

Lubię Maję Komorowską i Tadeusza Sobolewskiego. Z przyjemnością przeczytałam tę książkę; mądrą i głęboką dyskusję o trzech przedstawieniach teatralnych, omówienia niektórych ról filmowych wybitnej aktorki, bardzo ciekawy zapis z jej spotkania w Klubie Przyjaciół Życia (jaka ładna nazwa:),w trakcie którego czytała wiersze poetów polskich.
Obejrzałam wiele zdjęć Mai...

Zacznę od Sobolewskiego. W recenzji jego książki pt "Dziecko Peerelu. Esej – dziennik" pisałem:

"Sobolewski jest autorem bestselleru, biografii pt „Człowiek - Miron”, wydanej razem z „Tajnym Dziennikiem” Mirona, którego prawa autorskie należą do Anny i Tadeusza Sobolewskich, jako, że poetka Stańczakowa, towarzyszka Mirona, to jego teściowa."

Komorowska - znana aktorka, szerokiej publiczności głównie z filmów Zanussiego.

Na LC pisze recenzje jako drugi, po moim znajomym "almos", i posłużę się fragmentem jego opinii, którą w całości podzielam:

"Czytelnicy, którzy oczekują kolejnego wywiadu rzeki z mnóstwem anegdotek i wspomnień rodzinnych, srodze się zawiodą. Ta książka to raczej intelektualna rozmowa o sztuce aktorskiej i o wybranych spektaklach teatralnych."

I to właśnie "almosa" opinia spowodowała, że złagodziłem swój pierwotny tekst, 70% wykreśliłem, a pozostała jedynie uwaga:

"Cenię Liberę, a szczególnie jego pasję - Becketta, i uważam, że on jest przede wszystkim kompetentny, by mówić o "Szczęśliwych dniach" Becketta wystawionych w warszawskim Teatrze Dramatycznym, tym bardziej, że to on je reżyserował"

Lubię Sobolewskiego, i żałuję, że zaangażował się w to MEGALOMAŃSKIE przedsięwzięcie.

Zacznę od Sobolewskiego. W recenzji jego książki pt "Dziecko Peerelu. Esej – dziennik" pisałem:

"Sobolewski jest autorem bestselleru, biografii pt „Człowiek - Miron”, wydanej razem z „Tajnym Dziennikiem” Mirona, którego prawa autorskie należą do Anny i Tadeusza Sobolewskich, jako, że poetka Stańczakowa, towarzyszka Mirona, to jego teściowa."

Komorowska -...

Czytelnicy, którzy oczekują kolejnego wywiadu rzeki z mnóstwem anegdotek i wspomnień rodzinnych, srodze się zawiodą. Ta książka to raczej intelektualna rozmowa o sztuce aktorskiej i o wybranych spektaklach teatralnych.

Ponad połowę książki zajmuje głęboka dyskusja o trzech spektaklach. Pierwszy z nich to 'Szczęśliwe dni' Becketta gdzie od lat Komorowska gra Winnie; drugi spektakl to 'Mimo wszystko' też grany od wielu lat. Komorowska gra w nim Sarę Bernhardt a partneruje jej Wiesław Komasa. Wreszcie trzeci spektaklem są 'Panny z Wilka', przedstawienie dyplomowe studentów Akademii Teatralnej w Warszawie z 2011r. w reżyserii Mai Komorowskiej. Rozmowy są szalenie ciekawe, mówi się metodzie aktorskiej, o relacji między instynktem a świadomością, o metodzie Stanisławskiego. Niestety, ponieważ nie znam owych spektakli, czytając rozmowy, czułem się jakiś zmarginalizowany, nienależący do klanu, bo pan Sobolewski wielokrotnie oglądał te przedstawienia i oczywiście zna je dogłębnie. Siłą rzeczy rozmówcy wchodzą w szczegóły których nie znam, tak że dyskusja dla mnie jest nieco zawieszona w próżni.

Mamy też krótkie artykuły o filmach, m.in. o 'Za ścianą' Zanussiego, o 'Pannach z Wilka' w reżyserii Wajdy, ale to już nie rozmowa, to pisze sam Sobolewski, ciekawie, ale chciałoby się dowiedzieć, co ma tu do powiedzenia pani Komorowska

Może najciekawszym fragmentem książki jest zapis ze spotkania Komorowskiej z czytelnikami w trakcie którego czyta wiersze, prawie czuje się atmosferę tego spotkania, no i mamy wspaniałą poezję, odkryłem np. twórczość księdza Janusza Pasierba, z pewnością wartą bliższego poznania.

Książka jest pięknie wydana, zawiera sporo ciekawych zdjęć, ale jak już pisałem, to lektura nie dla każdego, raczej dla tych, którzy znają spektakle teatralne wymienione na początku.

Czytelnicy, którzy oczekują kolejnego wywiadu rzeki z mnóstwem anegdotek i wspomnień rodzinnych, srodze się zawiodą. Ta książka to raczej intelektualna rozmowa o sztuce aktorskiej i o wybranych spektaklach teatralnych.

Ponad połowę książki zajmuje głęboka dyskusja o trzech spektaklach. Pierwszy z nich to 'Szczęśliwe dni' Becketta gdzie od lat Komorowska gra Winnie; drugi...