W swoim studium na temat zjazdu w Lewoczy, mającym miejsce w kwietniu 1494 roku, Ludwik Finkel przedstawia to wydarzenie przede wszystkim jako próbę umocnienia władzy Jagiellonów na Węgrzech. Zresztą inicjatywa organizacji zjazdu wyszła od króla Czech i Węgier, Władysława. Sprawa wyprawy tureckiej (która później okazała się mołdawską) nie grała tu chyba nawet drugoplanowej roli. Rzuca się za to w oczy mizerna kondycja, w jakiej znajdowała się Korona świętego Stefana już na 30 lat przed klęską pod Mohaczem. Walka stronnictw, wewnętrzne wojenki możnych i korupcja, skutkowały słabą pozycją władzy centralnej i malejącemu znaczeniu kraju na arenie międzynarodowej w obliczu nadchodzącej tureckiej inwazji. Sytuację tę wykorzystywał jak mógł cesarz Maksymilian, marzący o koronie węgierskiej a zabezpieczony od strony zachodniej pokojem z Senlis. Stosunkowo dużą część pracy zajmują przypisy i komentarze do nich, co świadczy o solidnym przygotowaniu merytorycznym autora. Mimo swego wieku, dla badaczy a także zainteresowanych tematem jest to pozycja obowiązkowa.

W swoim studium na temat zjazdu w Lewoczy, mającym miejsce w kwietniu 1494 roku, Ludwik Finkel przedstawia to wydarzenie przede wszystkim jako próbę umocnienia władzy Jagiellonów na Węgrzech. Zresztą inicjatywa organizacji zjazdu wyszła od króla Czech i Węgier, Władysława. Sprawa wyprawy tureckiej (która później okazała się mołdawską) nie grała tu chyba nawet drugoplanowej...