"Byłam wyprana z wszelkich emocji i nie byłam już nawet pewna, jaka jest różnica między życiem a śmiercią." (str.121)

Jest to wstrząsająca historia siedemnastolatki, której wraz z synem udało się uciec z rwandyjskiego piekła.
Poznajemy jej szczęśliwe dzieciństwo we Wschodnim Zairze, w wieloosobowej rodzinie, w domu pełnym miłości i bogactwa. Dzięki rodzicom otrzymała staranne wykształcenie. Szczególnym talentem odznaczała się w nauce języków obcych. Była uczuciową i współczującą dziewczynką. Rodzice wpajali swoim dzieciom szacunek dla innych ludzi i równe ich traktowanie.

Za czasów dyktatora Mobutu mieszkańcom Zairu żyło się dobrze. Domy wyposażone były w bieżącą wodę i elektryczność. Wszystkie dzieci realizowały obowiązek szkolny. Wielki wpływ na dzieciństwo Leah miał jej pradziadek, pod skrzydła którego uciekała, by schronić się przed gniewem rodziców.

Pod koniec lat osiemdziesiątych Tutsi w Rwandzie zaczęło się wieść coraz gorzej. W domu bohaterki nie mówiło się o takich sprawach więc dzieci żyły w błogiej nieświadomości, tym bardziej że w Zairze Tutsi byli traktowani dobrze.

Pierwszym wstrząsem w życiu Leah była nieplanowana ciąża. Jej etap niewinności i swobody się skończył. Wychowywali swoje dziecko przy wsparciu rodziców z obu stron. Drugim wstrząsem było ludobójstwo Hutów na Tutsi. Zamach na prezydenta rozpoczął krwawą rzeź w stolicy Rwandy Kigali. Na ulicę wyszli Interahamwe zabijając Tutsi na potęgę. Trupy niewinnych ludzi zalegały na ulicach, a te spływały krwią. Okrucieństwo Hutów było niewyobrażalne. Stacjonujące tu wojska ONZ były bezradne wobec dokonującej się masakry. Świadkiem tego wszystkiego była Leah, przebywająca w tym mieście.

Zaczyna się jej ucieczka z dzieckiem przez południowo -wschodnią Afrykę. Prawdziwa droga przez mękę. Nie wiedziała co się stało z jej bliskimi, ale widząc co się dzieje nie miała nadziei, że udało im się przeżyć. To co ta dziewczyna przeżyła trudno opisać. Miała wiele momentów zwątpienia i nadziei. Ciągła niepewność czy jej się uda wyjść i opresji, czy da radę. Wiele razy otarła się o śmierć i wiele razy jej pragnęła. Przy życiu trzymał ją jej syn, którego chciała ocalić. Walczyła o swoje życie i życie syna za każdym razem kiedy chciano jej je odebrać. W swojej wędrówce spotkała wielu dobrych ludzi, którzy jej pomagali w różny sposób. Dzięki nim przeżyła.

Przeżycia, których doświadczyła nauczyły ją nie wierzyć nikomu. Jej poczucie wartości legło w gruzach. Traumatyczne wspomnienia odbiły się na jej zdrowiu. Koszmary wracały nocą podczas snu. Strach towarzyszył jej ciągle w życiu. Przeszłość ją prześladowała. W końcu odnalazła swój cel w życiu, uwalniając ludzi od cierpienia i bólu. Odwiedziła też kraj swoich koszmarów, by stawić czoła demonom młodości. Stając oko w oko z oprawcą swojej rodziny zrozumiała naturę zła.

"Byłam wyprana z wszelkich emocji i nie byłam już nawet pewna, jaka jest różnica między życiem a śmiercią." (str.121)

Jest to wstrząsająca historia siedemnastolatki, której wraz z synem udało się uciec z rwandyjskiego piekła.
Poznajemy jej szczęśliwe dzieciństwo we Wschodnim Zairze, w wieloosobowej rodzinie, w domu pełnym miłości i bogactwa. Dzięki rodzicom otrzymała...

,, Ucieczka z raju" to piękny, wzruszający portret niezwykle odważnej i niezłomnej kobiety. Leah opowiadając swą historię i obnażając całą prawdę o okrucieństwach mających miejsce w Rwandzie, napełniła siłą swoich rodaków, a zajętemu błahymi sprawami światu szeroko otworzyła oczy. Książka jest świetna również pod kątem historycznym i kulturowym. Autorka dokładnie przedstawia genezę krwawego rwandyjskiego konfliktu i innych dramatycznych tematów tabu, które kryje afrykańska ziemia. Leah czyni ze swojej książki podróż po Afryce, zawierając wiele aspektów kulturowych i robi to w bardzo ciekawy sposób.

,, Ucieczka z raju" to piękny, wzruszający portret niezwykle odważnej i niezłomnej kobiety. Leah opowiadając swą historię i obnażając całą prawdę o okrucieństwach mających miejsce w Rwandzie, napełniła siłą swoich rodaków, a zajętemu błahymi sprawami światu szeroko otworzyła oczy. Książka jest świetna również pod kątem historycznym i kulturowym. Autorka dokładnie...

Mogę śmiało stwierdzić, że ta historia jest jedną z najokrutniejszych i najmroczniejszych w całej serii. Opisy ludobójstwa, okrutnych gwałtów, tortur i krwi lejącej się ulicami Rwandy powinny być dla nas przestrogą oraz cenną nauką na przyszłość.

Dzieciństwo Leah przypominało piękny sen. Wokół siebie miała kochających ludzi, którzy otaczali ją opieką. Rodzina dziewczynki pochodziła z plemienia Tutsi, skonfliktowanego z liczniejszym plemieniem Hutu. Jednak Leah nigdy nie zaznała odrzucenia lub braku tolerancji. Dziewczynka dorastała w bogactwie, ale nigdy nie uważała się za kogoś lepszego. Rodzice wpoili jej, że luksus nie ma żadnego znaczenia, a jedyne co się liczy to bogate wnętrze i dobre serce.

Leah wyrosła na piękną nastolatkę i stała się rozpoznawalna dzięki pozowaniu do zdjęć. Urodziła synka i wzięła ślub ze swoją młodzieńczą miłością. Jej życie było szczęśliwe i pełne miłości. Wszystko zmieniło się gdy Hutu dokonali zamachu na ówczesnego prezydenta. W jednej chwili rozpętało się prawdziwe piekło. Interahamwe przejęli kontrolę nad krajem i rozpoczęli okrutną rzeź na plemieniu Tutsi. Z wyraźnym zadowoleniem i niewyobrażalnym okrucieństwem mordowali swoje rodziny, sąsiadów i mieszkańców – wszystkich, których nazywali „karaluchami”, nic niewartymi istotami. Samo zabijanie nie dawało im takiej satysfakcji jak zadawanie wymyślnych tortur, które wydłużały agonię i męki bezbronnych osób.

Dzięki pomocy dobrych osób oraz swojej determinacji, Leah wraz ze swoim synkiem i Donatą przeżywa koszmar ludobójstwa. Po tygodniach wędrówki, ukrywania się i wielokrotnego otarcia się o śmierć udaje się im uciec. Ale nawet w sąsiednim kraju nie jest bezpiecznie. Kobieta postanawia uciec jak najdalej od koszmaru i widoku swoich oprawców. Opłakuje męża, rodzinę i znajomych, ale równocześnie wie, że nie może się poddać. Rozpoczyna swoją podróż jako uchodźca. Nie jest to łatwa droga, ale Leah jest przekonana, że nie może spocząć póki nie pozostawi okrutnej przeszłości daleko za sobą.

Książkę czyta się szybko, ale w pamięci zostają okrutne wydarzenia, które miały miejsce w Rwandzie. Czułam emocjonalny ból podczas czytania i jestem pełna podziwu, że Leah nigdy się nie poddała.

Mogę śmiało stwierdzić, że ta historia jest jedną z najokrutniejszych i najmroczniejszych w całej serii. Opisy ludobójstwa, okrutnych gwałtów, tortur i krwi lejącej się ulicami Rwandy powinny być dla nas przestrogą oraz cenną nauką na przyszłość.

Dzieciństwo Leah przypominało piękny sen. Wokół siebie miała kochających ludzi, którzy otaczali ją opieką. Rodzina dziewczynki...

Książka niegruba, ale czytałam ją dłużej niż co najmniej kilka poprzednich. Wcześniej niewiele wiedziałam o ludobójstwie w Rwandzie - kiedyś coś słyszałam, ale na pewno nie zgłębiałam tematu. Tutaj poznajemy historię dziewczyny, która przeżyła masakrę i tułała się po wielu krajach w celu ochrony siebie i małego synka, bez nadziei na to, że jej rodzina żyje. A historia otwiera oczy. I to szeroko.

Książka niegruba, ale czytałam ją dłużej niż co najmniej kilka poprzednich. Wcześniej niewiele wiedziałam o ludobójstwie w Rwandzie - kiedyś coś słyszałam, ale na pewno nie zgłębiałam tematu. Tutaj poznajemy historię dziewczyny, która przeżyła masakrę i tułała się po wielu krajach w celu ochrony siebie i małego synka, bez nadziei na to, że jej rodzina żyje. A historia...

Człowiek człowiekowi wilkiem. To powiedzenie idealnie pasuje do tej historii. Sporo czasu minęło odkąd ją przeczytałam,ale to jedna z tych książek,które zostają w pamięci. Historia odważnej kobiety,która przeżyła niewyobrażalny dramat.

Opisane ludobójstwo dokonane w Rwandzie w 1994 roku bardzo mi przypomina zbrodnie dokonaną przez UPA na Polakach. Opisy tortur niczym się nie różnią. Polecam osobom o mocnych nerwach.

Człowiek człowiekowi wilkiem. To powiedzenie idealnie pasuje do tej historii. Sporo czasu minęło odkąd ją przeczytałam,ale to jedna z tych książek,które zostają w pamięci. Historia odważnej kobiety,która przeżyła niewyobrażalny dramat.

Opisane ludobójstwo dokonane w Rwandzie w 1994 roku bardzo mi przypomina zbrodnie dokonaną przez UPA na Polakach. Opisy tortur niczym się...

Ta książka pokazuje jakimi bestiami potrafią stać się ludzie bez jakiegokolwiek powodu, czasami czytając książki o podobnej tematyce zastanawiam się skąd w nas tyle nienawiści do drugiego człowieka bierze się w nas. Duży szacunek dla głównej bohaterki za odwagę i dobroć.

Ta książka pokazuje jakimi bestiami potrafią stać się ludzie bez jakiegokolwiek powodu, czasami czytając książki o podobnej tematyce zastanawiam się skąd w nas tyle nienawiści do drugiego człowieka bierze się w nas. Duży szacunek dla głównej bohaterki za odwagę i dobroć.

Książka opowiada historię Leah Chishungi, która w młodości doświadczyła ludobójstwa w Rwandzie-miejsca, które uważała za raj na ziemi. Na jej oczach umierali bliscy, ludzie zabijali innych z największym okrucieństwem. Jej makabryczne przeżycia oraz ucieczka, cudem udana, miały ogromny wpływ na jej dalsze życie, ale też ukształtowały jej charakter.
Książkę polecam każdemu, ponieważ to, co mówią media, a to co przedstawia autorka to dwie różne rzeczy i warto poznać każdy punkt widzenia.

Książka opowiada historię Leah Chishungi, która w młodości doświadczyła ludobójstwa w Rwandzie-miejsca, które uważała za raj na ziemi. Na jej oczach umierali bliscy, ludzie zabijali innych z największym okrucieństwem. Jej makabryczne przeżycia oraz ucieczka, cudem udana, miały ogromny wpływ na jej dalsze życie, ale też ukształtowały jej charakter.
Książkę polecam każdemu,...

Wstrząsająca, poruszająca.

Wstrząsająca, poruszająca.

Najpierw są marsze i wykrzykiwanie obelżywych haseł w kierunku współobywateli, potem jakiś zapalnik - i zaczyna się rzeź. Jacyś tam Hutu i Tutsi w Rwandzie... daleko... można pokiwać głową, że jakieś tam dzikusy się wyrzynają. Żołnierze ONZ nie reagują, bo nie ma takiego rozkazu...
Warto przeczytać tę relację uciekinierki z Rwandy.
Jak łatwo może dojść do czegoś tak przerażającego, wystarczy nazwać innych ludzi karaluchami... zawsze zaczyna się od odczłowieczania.
Wstrząsające i możliwe wszędzie.

Najpierw są marsze i wykrzykiwanie obelżywych haseł w kierunku współobywateli, potem jakiś zapalnik - i zaczyna się rzeź. Jacyś tam Hutu i Tutsi w Rwandzie... daleko... można pokiwać głową, że jakieś tam dzikusy się wyrzynają. Żołnierze ONZ nie reagują, bo nie ma takiego rozkazu...
Warto przeczytać tę relację uciekinierki z Rwandy.
Jak łatwo może dojść do czegoś tak...

Historia Leah Chishugi poruszyła mną do głębi.
Przeżyła ludobójstwo w Rwandzie, na jej oczach ginęli bliscy, a ona walczyła o życie swoje i córeczki.
Koszmarne przeżycia miały ogromny wpływ na jej późniejsze życie.
Polecam!

Historia Leah Chishugi poruszyła mną do głębi.
Przeżyła ludobójstwo w Rwandzie, na jej oczach ginęli bliscy, a ona walczyła o życie swoje i córeczki.
Koszmarne przeżycia miały ogromny wpływ na jej późniejsze życie.
Polecam!