Bardzo trudna w odbiorze książka o dziesięcioletniej dziewczynce która przez wiele lat była krzywdzona przez osoby których obowiązkiem było zapewnić jej spokojne i szczęśliwe dzieciństwo. Gdy Donna trafia pod opieka Cathy Glass może w końcu zaznać wytchnienia od otaczającej jej smutnej rzeczywistości jednak mimo wielkich chęci opiekunki można stwierdzić że "ciepły dotyk rani zimną skórę". Jak pomóc młodej osobie przejść przez traumę? Jak sprawić by znów mogła cieszyć się życiem? Jak sprawić by znów czuła się bezpiecznie w swoich czterech kątach? ,,Najsmutniejsze dziecko" to książka zdecydowanie nie dla wrażliwych i o słabych nerwach.

Bardzo trudna w odbiorze książka o dziesięcioletniej dziewczynce która przez wiele lat była krzywdzona przez osoby których obowiązkiem było zapewnić jej spokojne i szczęśliwe dzieciństwo. Gdy Donna trafia pod opieka Cathy Glass może w końcu zaznać wytchnienia od otaczającej jej smutnej rzeczywistości jednak mimo wielkich chęci opiekunki można stwierdzić że "ciepły...

Bardzo ważna książka. Jak widać nie wszyscy zasługują na to, by być rodzicami.

Bardzo ważna książka. Jak widać nie wszyscy zasługują na to, by być rodzicami.

Wzruszająca opowieść o dzieciach niechcianych

Wzruszająca opowieść o dzieciach niechcianych

Moja druga książka Cathy Glass, do której zabrałam się z równym zapałem, co do poprzedniej i nie zawiodła mnie. Opowieść na faktach o dziewczynce, do której idealnie pasuje stwierdzenie "z rodziną wychodzi się dobrze tylko na zdjęciach". Smutna i prawdziwa historia. Polecam!

Moja druga książka Cathy Glass, do której zabrałam się z równym zapałem, co do poprzedniej i nie zawiodła mnie. Opowieść na faktach o dziewczynce, do której idealnie pasuje stwierdzenie "z rodziną wychodzi się dobrze tylko na zdjęciach". Smutna i prawdziwa historia. Polecam!

Cały dzień czekam, żeby móc w końcu usiąść przy laptopie i zabrać się za pisanie tej recenzji, a gdy ta chwila w końcu nadeszła mam w głowie pustkę. Nie wiem co napisać, ciężko nazwać mi książkę o patologicznej historii i przemocy w rodzinie świetną, ale taka właśnie jest. Oczywiście nie chodzi mi tutaj o dramatyczną sytuację bohaterki, ale o całokształt. To jaką odwagą wykazała się autorka i jaki trud podjęła pisząc na tak niełatwy i kontrowersyjny temat.

Książka opisuje wzruszającą historię dziecka, które z rąk swoich najbliższych doznało najgorszych krzywd. Te osoby, które powinny zapewniać dziesięcioletniej Donnie poczucie bezpieczeństwa przyczyniły się do jej cierpienia i wyrządziły w jej psychice szkody, które będą dawać o sobie znać przez kolejne lata życia dziewczynki. Historia poruszająca i smutna, ale dająca nadzieję, że są jeszcze na świecie osoby gotowe walczyć o dobro innych. Takim aniołem dla Donny staje się Cathy, która zostaje jej rodziną zastępczą i pomaga przywrócić dziewczynce równowagę w życiu i nakierować ją na odpowiednie tory. Początki są ciężkie, ale dzięki sumiennej pracy, wysiłku i sercu włożonym w pomoc dziecku udaje się odmienić jej los.

Bardzo spodobał mi się sposób w jaki pani Cathy Glass poruszyła tak ciężki temat. Książkę czyta się szybko i odczuwa przy tym całą gamę emocji, od radości przy okazji zabawnych sytuacji z życia rodziny zastępczej, poprzez ulgę i szczęście odczuwanie przez bohaterów podczas beztroskich rodzinnych wypadów, aż po smutek i rozpacz w momentach kryzysowych.

Najgorsze w całej tej historii wydaje mi się to, że wydarzyła się ona naprawdę. To przerażające, że są na świecie osoby zdolne do wyrządzenia bezbronnemu dziecku takiej krzywdy. Można pocieszać się tylko myślą, że oprócz takich potworów istnieją też anioły w ludzkiej skórze, które gotowe są poświęcić swój czas i miłość, żeby odmienić ich los.

Cały dzień czekam, żeby móc w końcu usiąść przy laptopie i zabrać się za pisanie tej recenzji, a gdy ta chwila w końcu nadeszła mam w głowie pustkę. Nie wiem co napisać, ciężko nazwać mi książkę o patologicznej historii i przemocy w rodzinie świetną, ale taka właśnie jest. Oczywiście nie chodzi mi tutaj o dramatyczną sytuację bohaterki, ale o całokształt. To jaką odwagą...

Bardzo smutna opowieść małej dziewczynki która przechodzi przez swego rodzaju piekło zgotowane przez swoją najbliższą i jak dla niej ważną rodzinę. Jest też Cathy która niesie nadzieję dla wszystkich skrzywdzonych dzieci, duży szacunek dla tej Pani jest niesamowita.

Bardzo smutna opowieść małej dziewczynki która przechodzi przez swego rodzaju piekło zgotowane przez swoją najbliższą i jak dla niej ważną rodzinę. Jest też Cathy która niesie nadzieję dla wszystkich skrzywdzonych dzieci, duży szacunek dla tej Pani jest niesamowita.

Bardzo dobra książka, myślałem że całkowicie nie mój klimat, ale no własnie ale, autorka bardzo mnie zaskakuje- pomimo prostego języka porusza trudne tematy i opisuje je w wyjątkowo dostępny sposób. Polecam każdemu jako dobrą lekturę na zimowe wieczory.

Bardzo dobra książka, myślałem że całkowicie nie mój klimat, ale no własnie ale, autorka bardzo mnie zaskakuje- pomimo prostego języka porusza trudne tematy i opisuje je w wyjątkowo dostępny sposób. Polecam każdemu jako dobrą lekturę na zimowe wieczory.

Bohaterką jest dziesięcioletnia dziewczynka, Donna, której życie było koszmarem, do czasu, aż wkroczyła opieka społeczna i ją oraz jej braci przeniesiono do rodziny zastępczej. Oczywiście nie był to koniec problemów, ale przynajmniej znalazła się w środowisku, gdzie można było zacząć pracować nad jej atakami złości i agresji. Kiedy matka nie potrafi poradzić sobie z wychowaniem i opieką nad dziećmi, może szukać pomocy i wsparcia tam, gdzie się na tym znają. Jednak kiedy matka NIE CHCE opiekować się własnymi dziećmi, a w domu tylko brud i dno butelki, trzeba szybko ratować, co się da. O tym właśnie opowiada Cathy, matka zastępcza, która przyjęła do swego domu Donnę, mimo podejrzeń, że dziewczynka ma poważne problemy psychiczne. Jasne, że nie obyło się bez spięć, demolek w złości i przykrych słów, ale najważniejsze było to, że dziewczynka mimo tych sytuacji nie została sama ze swoimi demonami, które wyniosła z "rodzinnego" domu.

Bohaterką jest dziesięcioletnia dziewczynka, Donna, której życie było koszmarem, do czasu, aż wkroczyła opieka społeczna i ją oraz jej braci przeniesiono do rodziny zastępczej. Oczywiście nie był to koniec problemów, ale przynajmniej znalazła się w środowisku, gdzie można było zacząć pracować nad jej atakami złości i agresji. Kiedy matka nie potrafi poradzić sobie z...

Nadrabiane zaległości z listopada 2016r w lutym 2017r.

Na wstępie powiem, że łącznie z tą książką pod rząd przeczytałam 4 historie rożnych dzieci opowiedziane przez panią Cathy Glass.

Można pomyśleć, że ZWARIOWAŁAM albo że niezła ze mnie MASOCHISTKA, bo jak można wytrzymać czytanie o cierpieniu tylu dzieci i to prawie na bezdechu, a ja rzeknę tylko, że można, bo...

1) wkręciłam się w temat prawdziwych historii,
2) spodobało mi się pióro pani Glass
3) to były i są historie tak naprawdę o NADZIEI, ponieważ to co te biedne dzieci przeżyły to wyciskasz łez i ból serca murowany, ALE to, że dzięki pani Cathy dostały szanse na normalność, na dom to nikt im tego nie odbierze.
4) sam podziw z każdą kolejną książką do pani Glass za to jak radziła sobie z nimi.

A sięgnęłam akurat po tę książkę, gdyż czytając "Nie zabierajcie mi dziecka" pani Glass mówiła, że właśnie pożegnała "najsmutniejszą dziewczynkę" jaką spotkała i to mnie zaciekawiło i dlatego sięgnęłam po tę historię a nie inną.

Taa co te dziecko przeżyło to koszmar. Sama matka i jej zachowanie brak słów. I to negatywne nastawianie rodzeństwa do biednej Donny - ból serca murowany. A sam fakt, że taa matce gzić się było fajnie, ALE gdy urodziło się dziecko i raptem nie była "biała" to już podejście a la "halo mi nie pasuje" jest niepojęte i obrzydliwe. A byłam w szoku jak Donna chciała "zmyć" z siebie kolor skóry. Bożesz co ta matka jej zrobiła! Owszem Donna była problematyczna i "jakoś" radziła sobie z tym co ją spotkało - te napady agresji, wybuchy, ALE dzięki Bogu za Cathy i jej anielską cierpliwość i doświadczenie, bo udało się do niej dotrzeć.

A czy Donna odnalazła kochający dom? I w końcu zaczęła się uśmiechać? Przeczytajcie to się dowiecie :)

POLECAM wielbicielom pióra Cathy Glass i prawdziwych historii!!!

Nadrabiane zaległości z listopada 2016r w lutym 2017r.

Na wstępie powiem, że łącznie z tą książką pod rząd przeczytałam 4 historie rożnych dzieci opowiedziane przez panią Cathy Glass.

Można pomyśleć, że ZWARIOWAŁAM albo że niezła ze mnie MASOCHISTKA, bo jak można wytrzymać czytanie o cierpieniu tylu dzieci i to prawie na bezdechu, a ja rzeknę tylko, że można, bo...

1)...

Ciężka, ale bardzo wciągająca.

Ciężka, ale bardzo wciągająca.