Przykro mi ale ta książka zasługuję jedynie na ocenę 1/10 w skali dziesięciostopniowej. Jak już napisali moi przedmówcy dzieło to zawiera niestety same bzdury. Można by zadać autorowi tylko jedno pytanie: Skoro w roku 1939 Polska armia była tak doskonała jak jest przedstawiona w tym dziele i skoro polscy przywódcy byli tak dobrzy to dlaczego Polska przegrała w 1939 roku wojnę w tak błyskawicznym tempie ? Bo Polska przegrała zaiste bardzo szybko: Niemcy byli pod Warszawą już w niespełna tydzień a po dwóch tygodniach (Jeszcze przed sowiecką inwazją ) wojna była w zasadzie przegrana. Nie ma nawet porównania klęski Polski np z klęską Francji. Francja owszem przegrała wojnę, jednak w momencie kapitulacji wciąż istniało kilkadziesiąt francuskich dywizji, tymczasem z wojska polskiego nie ostało się literalnie nic, nawet jedna dywizja. Książka wpisuje się w nurt bogojczyżniany, sprzeczny wręcz z łatwo sprawdzalnymi faktami. Głęboko odradzam tę lekturę.

Przykro mi ale ta książka zasługuję jedynie na ocenę 1/10 w skali dziesięciostopniowej. Jak już napisali moi przedmówcy dzieło to zawiera niestety same bzdury. Można by zadać autorowi tylko jedno pytanie: Skoro w roku 1939 Polska armia była tak doskonała jak jest przedstawiona w tym dziele i skoro polscy przywódcy byli tak dobrzy to dlaczego Polska przegrała w 1939 roku...

Pierwszy raz czytałem takie bzdury, dosłownie, bzdury, naciąganie faktów, dorabianie ideologii, nie będę wysilał się na recenzję tej fantastyki Tymoteusza Pawłowskiego ale jeżeli komuś zależy na rzeczowej literaturze czy książek z okresu wojny obronnej 1939 proponuję wykłady czy książki Pana prof. Wyszczelskiego. Tutaj się zawiodłem i szczerze nie polecam no chyba, że ktoś lubi.....fantastykę o podłożu historycznym.

Pierwszy raz czytałem takie bzdury, dosłownie, bzdury, naciąganie faktów, dorabianie ideologii, nie będę wysilał się na recenzję tej fantastyki Tymoteusza Pawłowskiego ale jeżeli komuś zależy na rzeczowej literaturze czy książek z okresu wojny obronnej 1939 proponuję wykłady czy książki Pana prof. Wyszczelskiego. Tutaj się zawiodłem i szczerze nie polecam no chyba, że ktoś...

Kiedyś czytałem inną książkę tego autora i podobała mi się. Albo wtedy byłem mniej wymagającym czytelnikiem, albo książka była istotnie dobra. Ta jest słaba. Rozdziały o tematyce, na której się nie znam czytałem z zainteresowaniem, chłonąc nowe informacje. Gdy dotarłem do problematyki, o której mam jakieś pojęcie włos mi się zjeżył, a tym samym zaufanie do tego, co przeczytałem wcześniej spadło.
Jest wiele błędów w tekście, przy czym autor czasem sam sobie przeczy (raz podaje dla Czapli oznaczenie RWD-15, potem RWD-14, Mewa to raz LWS-3, innym razem LWS-4, Polska jest jego zdaniem szóstą potęgą pancerną, po czym wymienia sześć krajów przed nią). Pewnych kwestii nie śmiem jako laik kwestionować, ale faktem jest, że dotąd spotykałem się z innym wytłumaczeniem inicjału "P" w oznaczeniu wybranych samolotów, z inną ilością wyprodukowanych czołgów 7TP (wg autora 170),z innymi planami produkcyjnymi, z innymi planami wyposażenia jednostek. Zadziwiły mnie też zachwyty autora na temat samolotu Karaś czy podany dla Wilka udźwig bomb równy 600kg. Z książki wynika, że każdy 7TP miał radiostację, a tak niestety nie było. Podobnych, w moim odczuciu błędów, jest mnóstwo.
Każdy rozdział rozpoczyna przydługi wstęp. Autor rozpisuje się o zwalczaniu balonów obserwacyjnych w czasie Wielkiej Wojny, innym razem przeciąga wyliczanie ilości cywilnych samochodów osobowych w poszczególnych latach, to znów niepotrzebnie skupia się na alternatywnej rekwizycji ciągników rolniczych na potrzeby armii. Nic dziwnego, że potem nie starczy czasu i miejsca na opisanie rzeczy najważniejszych. Jak można rzetelnie przedstawić problematykę polskiego lotnictwa drugiej połowy lat trzydziestych bez należytego opisania kłopotów z Foką, losów projektu PZL.38 Misztala i PZL.39 Ciołkosza? Tymczasem (może jestem nieuważnym czytelnikiem) PZL.39 w tekście nie pojawia się wcale, a Foka raz, bez informacji o fiasku programu. PZL.38 występuje często, lecz autor nie tłumaczy czemu ta maszyna nie doczekała się produkcji. To tylko jeden przykład, tymczasem podobne niedopowiedzenia znajdują się w opisie broni pancernej i w innych rozdziałach.
Bywa, że autor skacze, gubiąc wątek, drażnią niedoróbki korektorskie, irytują tytuły rozdziałów „Hejże na wroga!”, „Kto wygrał ogólnoświatowy wyścig furmanek?”, choć innych czytelników to może bawi. Brakuje mi mapek, tabelek i czytelnych porównań danych, bo porównania jako takie pojawiają się dość często.
Nie wiem czy nie najbardziej razi mnie w „Armii Śmigłego” nieustanne naciąganie danych i faktów na potrzeby odgórnie przyjętych tez. Autor zatraca obiektywizm, zatem jego zdaniem wszystko w armii IIRP jest nowoczesne, przemyślane i na swoim miejscu. Nawet mnie, przy mojej sympatii dla polskiej wojskowej myśli technicznej tego okresu trudno przyjąć tak pełną uwielbienia postawę. Ta maniera autora osiąga apogeum podczas symulacji przeniesienia kampanii polskiej z 1939 roku do 1942. Wisienką na torcie jest wynik tych zmagań, który zdaniem autora jest najbardziej prawdopodobny.
Gdy szukam oderwanej od rzeczywistości historii alternatywnej sięgam po beletrystykę, gdy szukam faktów wybieram publikację o poważniejszym charakterze. I tak było tym razem. Tymczasem jestem książką bardzo, ale to bardzo rozczarowany.

Kiedyś czytałem inną książkę tego autora i podobała mi się. Albo wtedy byłem mniej wymagającym czytelnikiem, albo książka była istotnie dobra. Ta jest słaba. Rozdziały o tematyce, na której się nie znam czytałem z zainteresowaniem, chłonąc nowe informacje. Gdy dotarłem do problematyki, o której mam jakieś pojęcie włos mi się zjeżył, a tym samym zaufanie do tego, co...

Nareszcie, coś na co czekałem tak długo. Solidna i pozbawiona politykowania analiza militarnego wysiłku Polski międzywojennej. Autor naprawdę wykonał dobrą robotę szukając wiarygodnych źródeł i wyjaśniając jak naprawdę wyglądała modernizacja Wojska Polskiego lat 20 i 30. Książka pisana bez emocji i sentymentów, brak w niej tak częstych wstawek królujących w książkach o wojsku II RP typu np. żurawiejki. Autor podszedł do tematu w sposób naukowy, rozłożył na czynniki pierwsze każdy rodzaj broni. Co równie istotne porównał armię Śmigłego z sąsiadami, gdyż jak wiemy potęga państwa zależy od tego jak wypada ono na tle innych. Poruszonych zostało mnóstwo spraw przemilczanych w innych tego typu opracowaniach, jak kwestię nazewnictwa brygad naszych i innych państw (wbrew pozorom bardzo istotna rzecz) a także różnica potencjału armii europejskich w czasie P i W. Dodatkowo jestem pełen podziwu dla autora za umiejętne opisanie spraw wyłącznie militarnych, w "Armii Śmigłego" nie jest poruszana kwestia polityki. Pan Pawłowski potwierdza w tej książce swoją tezę z okładki, że byliśmy czwartą armią w Europie. Niestety przegraliśmy (militarnie) dlatego, że zaatakowała nas pierwsza i druga, a trzecia nie kiwnęła palcem w naszej obronie.

Nareszcie, coś na co czekałem tak długo. Solidna i pozbawiona politykowania analiza militarnego wysiłku Polski międzywojennej. Autor naprawdę wykonał dobrą robotę szukając wiarygodnych źródeł i wyjaśniając jak naprawdę wyglądała modernizacja Wojska Polskiego lat 20 i 30. Książka pisana bez emocji i sentymentów, brak w niej tak częstych wstawek królujących w książkach o...