Bardzo lubię tę książkę, słodko-gorzka lecz zabawna.

Bardzo lubię tę książkę, słodko-gorzka lecz zabawna.

Lekka, przyjemna, rozrywkowa lektura.

Lekka, przyjemna, rozrywkowa lektura.

Brzydko się zestarzała. Już pomijając to, o czym wszystkie przedmówczynie wspominały, czyli alko, kawa, stres i praca po 16h/dobę, muszę powiedzieć, że odrzucały mnie strasznie wszystkie teksty typu "zaniedbane baby w ciąży to ohyda" (odnośnie braku makijazu bodajże),było tego trochę

Aha, i jeszcze Szwajowy standard, tu jeszcze nie-aż-tak zarysowany - przedstawianie bohaterów albo jako śnieżnobiałych, idealnych i atrakcyjnych, albo brzydkich i podłych. Fajnie zniuansowana postać Ewy - troche niemoralna, ma tych wszystkich kochanków, którzy o sobie nie wiedzą, ale jest miła i autorka sprawia, że ją lubimy. Za to Irenka - cały zestaw, okrutna intrygantka z brzydkim głosem, nikt jej nie lubi i jakby tego było mało, to jeszcze córka partyjnego działacza, podejrzwam, że we wczesnych latach dwutysięcznych ten fakt niósł za sobą jeszcze bardziej negatywne konotacje, niż obecnie. Muszę jednak przyznać, że w tej książce i tak postacie są super wyważone, apogeum czarno-białego opisywania swoich bohaterów autorka osiągnęła w serii o Dziewicach.

Czyta się przyjemnie, lekka lektura na plażę, ale wszystkie te wstawki sprawiają, że jest nieco mniej miło.

Brzydko się zestarzała. Już pomijając to, o czym wszystkie przedmówczynie wspominały, czyli alko, kawa, stres i praca po 16h/dobę, muszę powiedzieć, że odrzucały mnie strasznie wszystkie teksty typu "zaniedbane baby w ciąży to ohyda" (odnośnie braku makijazu bodajże),było tego trochę

Aha, i jeszcze Szwajowy standard, tu jeszcze nie-aż-tak zarysowany - przedstawianie...

Zdecydowanie cieplejsza w odbiorze niż Bridget Jones.

Zdecydowanie cieplejsza w odbiorze niż Bridget Jones.

Prawie wzorcowa książka o właściwych wyborach w obliczu urodzenia dzieciątka przez niezamężną matkę. Niestety na wskroś przewidywalna. Talent literacki śp. Moniki Szwaji spowodował, że mogłam dosłuchać do końca. Miałam nadzieję na nieco lepszą lekturę.

Prawie wzorcowa książka o właściwych wyborach w obliczu urodzenia dzieciątka przez niezamężną matkę. Niestety na wskroś przewidywalna. Talent literacki śp. Moniki Szwaji spowodował, że mogłam dosłuchać do końca. Miałam nadzieję na nieco lepszą lekturę.

jak wszystkie książki pani Szwai- tę też z czystym sumieniem polecam. Na samotne i smutne wieczory, na rozluźnienie po trudnym dniu, na poprawę humoru - najlepsza!

jak wszystkie książki pani Szwai- tę też z czystym sumieniem polecam. Na samotne i smutne wieczory, na rozluźnienie po trudnym dniu, na poprawę humoru - najlepsza!

Fajna miejscami zabawna, ale alko, kawa i przemeczanie w czasie ciąży nie jest dobre dla dziecka i nie powinno się o tym jak tak lekceważąco pisać nawet jeśli jest to powieść obyczajowa. Dlatego tylko 6 w ocenie, ale to tylko z szacunku dla reszty twórczości p. M. Szwai.

Fajna miejscami zabawna, ale alko, kawa i przemeczanie w czasie ciąży nie jest dobre dla dziecka i nie powinno się o tym jak tak lekceważąco pisać nawet jeśli jest to powieść obyczajowa. Dlatego tylko 6 w ocenie, ale to tylko z szacunku dla reszty twórczości p. M. Szwai.

Lekka, bardzo szybko się czyta. Przeraża mnie ilość alkoholu, kawy i stresu na jakie naraża siebie i dziecko ciężarna bohaterka stąd tak niska ocena. Być może dlatego, że niedawno to ja byłam w ciąży i przyjmowałam się wszystkim co mogłoby zaszkodzić dzidzi.

Lekka, bardzo szybko się czyta. Przeraża mnie ilość alkoholu, kawy i stresu na jakie naraża siebie i dziecko ciężarna bohaterka stąd tak niska ocena. Być może dlatego, że niedawno to ja byłam w ciąży i przyjmowałam się wszystkim co mogłoby zaszkodzić dzidzi.

Przykro mi, ale ciężarna wlewająca w siebie wszystkie możliwe rodzaje alkoholu przez całą ciążę, to dla mnie za wiele. Hasło przewodnie: niech się dzidzia przyzwyczaja. Trochę odpowiedzialności, Pani Autorko! Zwłaszcza że przyszła mama bardzo się przejmuje, czy lektura Dostojewskiego nie wpłynie negatywnie na potomka, a w Wielki Piątek odmawia sobie kaczki, bo nie wypada mięsa w post. Ale whisky, szampan, wino takie i owakie to "wypada" od początku do końca ciąży. Podobnie jak zapewnianie, że się bardzo na dziecko czeka, a mimo zagrożenia przedwczesnym porodem wybiera się jednak nad wyraz uciążliwą pracę, nawet na zwolnieniu. Co z tego, że co i rusz ląduje się w szpitalu, nie?
Z reguły Monika Szwaja bawi mnie i rozluźnia, po tej książce po nic więcej tej pisarki nie sięgnę.

Przykro mi, ale ciężarna wlewająca w siebie wszystkie możliwe rodzaje alkoholu przez całą ciążę, to dla mnie za wiele. Hasło przewodnie: niech się dzidzia przyzwyczaja. Trochę odpowiedzialności, Pani Autorko! Zwłaszcza że przyszła mama bardzo się przejmuje, czy lektura Dostojewskiego nie wpłynie negatywnie na potomka, a w Wielki Piątek odmawia sobie kaczki, bo nie wypada...

Nie jest to traktat filozoficzny, po prostu literacka "przegryzka" na nudny wieczór.

Nie jest to traktat filozoficzny, po prostu literacka "przegryzka" na nudny wieczór.