Dirty Havana Trilogy

Oj, brudna ta proza. Mocna, wulgarna, ale taka chyba ma być, bo obraz Hawany połowy lat 90. wyobraziłem sobie aż nadto intensywnie. Dobre, poruszające, chociaż "Tropikalne zwierzę" spodobało mi się jednak bardziej. Na marginesie- ciekawe, czy doczekamy się tłumaczenia innych książek Autora.

Oj, brudna ta proza. Mocna, wulgarna, ale taka chyba ma być, bo obraz Hawany połowy lat 90. wyobraziłem sobie aż nadto intensywnie. Dobre, poruszające, chociaż "Tropikalne zwierzę" spodobało mi się jednak bardziej. Na marginesie- ciekawe, czy doczekamy się tłumaczenia innych książek Autora.

Pokaż mimo to

Jedna z najgorszych książek, z jakimi miałam do czynienia w życiu. Wybaczcie, ale biedę można opisać zupełnie innym językiem. Natomiast co ma wspólnego z poruszaniem problemów społecznych szczegółowe opisywanie wyuzdanych praktyk seksualnych? Coś tu się chyba komuś pomyliło...

Jedna z najgorszych książek, z jakimi miałam do czynienia w życiu. Wybaczcie, ale biedę można opisać zupełnie innym językiem. Natomiast co ma wspólnego z poruszaniem problemów społecznych szczegółowe opisywanie wyuzdanych praktyk seksualnych? Coś tu się chyba komuś pomyliło...

Pokaż mimo to

Sięgając po ten tytuł, spodziewałem się powieści pokazującej obraz Kuby z połowy lat 90-tych, kiedy to kraj był pogrążony w marazmie gospodarczym, a obywatele lewie wiązali koniec z końcem. Spodziewałem się, że będzie „ostro” to, co jednak otrzymałem, przerosło wszelkie moje wyobrażenia. Autor pokazuje obraz wyniszczonego gospodarczo kraju z perspektywy ludzi, sięgając przy tym po bardzo wulgarne i sugestywnie treści przekazu. Pisząc słowo „wulgarne”, mam na myśli naprawdę takie opisy, przy których znaczna większość normalnego społeczeństwa będzie czuć się mocno nieswojo (jest to bardzo delikatnie stwierdzenie). Pedro Juan Gutierrez pokazuje, że w dobie wielkiego kryzysu, kiedy dostęp do dóbr pierwszej potrzeby jest mocno utrudniony a czasem wręcz niemożliwy, człowiek jest w stanie zrobić wszystko, aby przetrwać. Często decyduje się on na prawdziwe upodlenie, aby tylko jakoś przeżyć kolejny dzień. Momenty, w których brakuje jedzenia, wyzwalają w człowieku iście zwierzęce instynkty i decyduje się on na mocno przyziemne a czasem wręcz pierwotne formy relaksu, aby tylko przez chwilę zapomnieć o rzeczywistości. Nie brakuje tutaj pewnej ironii ze strony autora, który pokazuje część tamtejszego społeczeństwa, które „kombinuje” jak zarobić kilka dolarów/peso, aby było co włożyć do garnka. Mentalność „jak zarobić, aby się zbytnio nie narobić”, powinna nam być dobrze znana, chociaż nasze kraje to zupełnie inna mentalność kulturowa.

Kubańczycy (przynajmniej ich część), jeśli wierzyć autorowi w tamtym okresie zaprzątała sobie głowę głównie trzema rzeczami: chlaniem, ćpaniem i ru.. oddawaniem się przyjemnością cielesnym (bez względu na płeć, wiek czy aparycję). To właśnie sex jest motywem przewodnim całego dzieła i będzie przewijał się od pierwszej do ostatniej strony. Z kolejnych rozdziałów wylewa się wręcz latynoski sposób bycia i postrzegania świata, w którym liczy się rum, cygarka i fana kobieta u boku. Gutierrez nie boi się sięgać po naprawdę mocne opisy i słowa, które mają za zadanie zaszokować czytelnika i wymusić na nim chwilę refleksji nad tym, do czego może doprowadzić wszechobecna bieda. Cyniczny obraz upadku moralnego człowieka, który z braku lepszych perspektyw zaczyna funkcjonować, napędzany czystą rządzą i chucią.

Cała recenzja na PopKulturowy Kociołek.

https://gameplay.pl/news.asp?ID=117642

Sięgając po ten tytuł, spodziewałem się powieści pokazującej obraz Kuby z połowy lat 90-tych, kiedy to kraj był pogrążony w marazmie gospodarczym, a obywatele lewie wiązali koniec z końcem. Spodziewałem się, że będzie „ostro” to, co jednak otrzymałem, przerosło wszelkie moje wyobrażenia. Autor pokazuje obraz wyniszczonego gospodarczo kraju z perspektywy ludzi, sięgając przy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

`Brudna Trylogia o Havanie` - tytuł doskonale podsumowuje treść powieści. Lata dziewiędziesiąte na Kubie to prawdziwy kryzys gospodarczy. Kto może, ucieka z wyspy, czym tylko może (np. tratwą z dętek i desek), głównie w stronę Miami. Kto zostaje, znajduje się w ciężkiej sytuacji: brak pieniędzy (tych wartościowych), żywności, środków czystości, wszystkiego... Jedna z bohaterek zdobywa deskę do naprawy kwatery okna na cmentarzu - deskę zrobiono z kawałka trumny. Beznadziejność sytuacji pogrąża bohaterów w marazmie, a motywacji do działania dostarcza jedynie głód.

Główny bohater wiódł kiedyś przyjemne życie, ale popadł w niełaskę systemu i znalazł się na marginesie, podobnie jak większość Kubańczyków. Bohaterowie żyją z prostytucji, żebractwa, kradzieży, sprzedaży 'śmieci' (nawet puszki po napojach mają wzięcie w pewnych miejscach)... Jednkże wątkiem przewodnim jest seks. Świat autora wiruje wokół seksu w najwulgarniejszych jego formach. Nie ma tematów tabu - żadne wydzieliny ludzkiego ciała nie zostały tu pominięte. Nie ma też miłośći, jest zwykłe brutalne piep***nie.

Tłem dla podbojów seksulanych bohatera jest rozpadająca się Havana. Budynki nie należą do nikogo, więc nikt ich nie remontuje. Tu, czy tam, runie jakaś ściana. Ale bohatorie napiją się najtańszego rumu, którego nigdy nie brakuje, i zapominają o niebezpieczeństwach. Między historiami o prostytutkach kryją się prawdziwe anegdotki-perełki.

Cyniczny bohater ocenia sytuację tak: życie w biedzie odebrało ludziom wszytkie możliwe rozrywki interektualne, więc łatwy seks wypełnił tę lukę.

Książka jest wulgarna, brutalna i realistyczna, mimo tego, jest bardzo dobrze napisana. Latynoscy pisarze są świetnie znani z ich realizmu magicznego - `Brudna trylogia o Havanie` jest totalnym przeciwieństwem tego stylu. Nie bierzcie się z nią jeśli szukacie opowiastki na poprawę humoru, czegoś z happy endem, czy romansem w tle. Tego tu nie ma. Jest brud, smród, kopulacja, brzydota, bieda i niepewność jutra. Tylko dla czytelników o dużej tolerancji dla świata, o którym chcielibyśmy zapomnieć.

`Brudna Trylogia o Havanie` - tytuł doskonale podsumowuje treść powieści. Lata dziewiędziesiąte na Kubie to prawdziwy kryzys gospodarczy. Kto może, ucieka z wyspy, czym tylko może (np. tratwą z dętek i desek), głównie w stronę Miami. Kto zostaje, znajduje się w ciężkiej sytuacji: brak pieniędzy (tych wartościowych), żywności, środków czystości, wszystkiego... Jedna z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Chlanie i pieprzenie. Pieprzenie i chlanie. Bardzo w stylu Bukowskiego. Tyle, że świat w którym rozgrywa się akcja prac autora „Kobiet”, to przy prozie Pedro Juana Gutierreza luksusowa rzeczywistość rodem z seriali TVN. Kubańczyk dodaje bowiem do tego seksownego koktajlu – oczywiście, jeżeli ktoś lubi się ostro zabawić – mało seksowną biedę. I to biedę w skrajnym wydaniu, z prostytuujący się za wiedzą, często namową rodziców/mężów/partnerów kobietami, oddającymi się bogatym homoseksualistom chłopakami, żebrzącymi dzieciakami i grzebiącymi po śmietnikach starcami. Dodaje do tego sugestywny opis przepełnionych i zapchanych wspólnych kibli, zasikanych i zarzyganych klatek schodowych oraz gnijących resztek i tym podobnych przyjemności, jakie bliźni są gotowi serwować bliźnim.
Gutierrez jest bardzo dosadny. Nie tylko w opisie biedy. Przy jego erotyce to, co pisał Bukowski (nie mówiąc już o modnych teraz rzeczach z okolic przygód Christiana Greya i niegrzecznych fantazji Blanki Lipińskiej) to proza dla guwernantek.
Gutierrez to cysterny spermy i oceny płynów wypływających z kobiet. W swojej dosadności i zbliżeniach autor „Brudnej…” zbliża się do hardkorowego porno. Zbliża się, wykonuje piruety na cienkiej linii granicznej, ale nigdy jej nie przekracza. Doskonale panuje nad słowem i formą. Wie, co chce powiedzieć. A seks i bieda są tu tylko elementami układanki. Układanki pt. „Jak zachować godność w świecie, gdzie nie ma godności” i „Jak próbować być szczęśliwym w świecie, gdzie nie ma miejsca na szczęście”. Układanki pt. „Jak nie być ostatnią szmatą w świecie, gdzie nikt nie ma wyjścia – musi się szmacić”. Bohaterowie Gutierreza – najczęściej jego alter ego, Pedro Juan – robią rzeczy, które w tzw. normalnym świecie, uchodzą za niegodne, godne pożałowania, pogardy. Ci bohaterowie to śmieci. Ale śmieci zaludniające śmietnik. Tu potrzebne są nieco inne miary niż te, które przykładają do życia mieszkańcy grodzonych osiedli, ludzie z wysoką zdolnością kredytową i szerokimi planami wakacyjnymi. Bohaterowie Gutierreza zredukowani są do tego, czym w istocie są ludzie – wysoko rozwiniętymi ssakami, obdarzonymi zdolnością abstrakcyjnego myślenia zwierzętami. Zwierzętami, których jedynym, zapisanym w genach, celem jest przeżycie i reprodukcja. Za wszelką cenę. Tzw. ludzkie odruchy, to zagrożenie a co najmniej utrudnienie celów nadrzędnych.
„Brudna…” to proza ponura, depresyjna. A jednak czyta się ją z uśmiechem na twarzy. I nie jest to uśmiech osoby zwiedzającej ZOO. Jest w Gutierrezie i jego bohaterach niezwykła pogoda oraz duma z tego ich przerażającego człowieczeństwa w ich przerażającym świecie. Duma i jakaś dziwna nadzieja w tej beznadziejnej rzeczywistości.
Opowiadania Kubańczyka pozwalają też trochę inaczej spojrzeć na nasze życie i priorytety. Dają na szansę na zobaczenie, jak groteskowi jesteśmy z większością naszych problemów. Prawdziwe życie to coś więcej niż obtarcie samochodu, złamana szpilka, zgubiona karta kredytowa, awaria internetu czy pęknięcie szybki w smartfonie. Prawdziwe życie jest gdzie indziej. Nasze to wegetacja w złotej klatce. To życie w tuczarni. Niewola konwenansów, relacji i uzależnień. A bohaterowie Pedro Juana Gutierreza są wolni.

Chlanie i pieprzenie. Pieprzenie i chlanie. Bardzo w stylu Bukowskiego. Tyle, że świat w którym rozgrywa się akcja prac autora „Kobiet”, to przy prozie Pedro Juana Gutierreza luksusowa rzeczywistość rodem z seriali TVN. Kubańczyk dodaje bowiem do tego seksownego koktajlu – oczywiście, jeżeli ktoś lubi się ostro zabawić – mało seksowną biedę. I to biedę w skrajnym wydaniu, z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ta książka to swoisty hołd dla Hawany i buntowniczego życia, jakie w mieście prowadzą jego mieszkańcy. Ale czy buntownicze oznacza normalne, dobre, acz niepokorne? Tak nie jest. Gwarantuję, że ta książka was zaskoczy.
Brudna trylogia... niewątpliwie wzbudza skrajne emocje, intryguje, bulwersuje, zaskakuje, czasami zniesmacza.
Opisy, których autor nie szczędzi, są plastyczne i do bólu naturalistyczne. Świadomość, iż jest to prawdziwe oblicze Hawany z jednej strony przeraża, z drugiej fascynuje. Z pewnością nikogo nie pozostawi obojętnym.
Główny bohater to cyniczny, inteligentny, ale i wyrachowany dziennikarz, który mimo zubożeniu, a w zasadzie prawie nędzy, hołduje korzystaniu z pełni życia, rozkoszowaniu się przyjemnościami, oddawaniu się pasjom, często bardzo kosztownym. Jednak plany, puste frazesy to jedno, a życie to drugie. W przypadku narratora książki sprowadza się to wszystko do tego co wulgarne, szybki, bez jakichkolwiek uczuć seks, tuż za rogiem, w obskurnej chacie, w brudzie, z przygodnymi kobietami, często dziwkami. Do tego dochodzi ocieranie się o slumsy i zapijanie wszystkiego najtańszym, najpodlejszym trunkiem.
Świat, który poznajemy dzięki narratorowi jest paskudny, obskurny, obrzydliwy i na wskroś zły. Nie jest on jedynym, ale z pewnością głównym bohaterem książki. Obok niego prym wiedzie Hawana, którą poznajemy z najgorszej z możliwych stron. Z pewnością nie są to zaułki, które odwiedzają turyści.
Poza tym karty książki zapełniają inni, równie skrajnie przedstawieni bohaterowie. Każda z tych postaci balansuje na krawędzi, ma swoją dla nas często niezrozumiałą, brzydzącą nas historię.
Jedno oprócz Hawany jest w tej książce wszechobecne. To brud. Dosłownie i w przenośni. Oprócz brudu emocjonalnego, uczuciowego, brudu na ulicach, w domach, w duszy, umyśle bohaterów, jest też brud na ich ciele. W tej książce nikt praktycznie się nie myje. I serio, to rzuca się w oczy. W trakcie lektury miałam wrażenie brudu i smrodu wyzierających z kart książki.
Jednak tym, co najbardziej mnie poruszyło jest sytuacja, wręcz dramatyczna kubańskich kobiet. Niewykształcone, prymitywnie żyjące w nędzy, zależne od męźczyzn i ich łaski, często ofiary przemocy psychicznej i fizycznej, żyjące z kradzieży, a także prostytucji, bez szans na zmianę swojego położenia. Szokujące.
Książka porusza, szokuje. Trudna, wymagająca lektura. Polecam.

http://pasje-fascynacje-mola-ksiazkowego.blogspot.com/

Ta książka to swoisty hołd dla Hawany i buntowniczego życia, jakie w mieście prowadzą jego mieszkańcy. Ale czy buntownicze oznacza normalne, dobre, acz niepokorne? Tak nie jest. Gwarantuję, że ta książka was zaskoczy.
Brudna trylogia... niewątpliwie wzbudza skrajne emocje, intryguje, bulwersuje, zaskakuje, czasami zniesmacza.
Opisy, których autor nie szczędzi, są...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Brudna.
Ohydna.
Realistyczna.
Perwersyjna.
Prostacka.
Wulgarna.

To kilka słów, które najlepiej opisują tą książkę. Autor nie cukrował, nie lukrował a pokazał jak niestety wygląda życie w biedzie.
Samo życie.
Polecam

Brudna.
Ohydna.
Realistyczna.
Perwersyjna.
Prostacka.
Wulgarna.

To kilka słów, które najlepiej opisują tą książkę. Autor nie cukrował, nie lukrował a pokazał jak niestety wygląda życie w biedzie.
Samo życie.
Polecam

Pokaż mimo to

Brudna Trylogia o Hawanie z jednej strony fascynuje, a z drugiej przeraża. Zachwyca stylem, mocną historią, trafnymi puentami. Przeraża zaś wulgarnością, brakiem perspektyw i wszechobecnym moralnym upadkiem. Z całości wyłania się zaś obraz piekła w raju przepełnionego seksem, kałem, potem i rumem, bez którego nie da się tu przetrwać. Po lekturze zaś można być i zafascynowanym i zniesmaczonym jednocześnie. Nie przejdziecie jednak wobec tej pozycji obojętnie.

http://kulturacja.pl/2019/02/brudna-trylogia-o-hawanie-recenzja/

Brudna Trylogia o Hawanie z jednej strony fascynuje, a z drugiej przeraża. Zachwyca stylem, mocną historią, trafnymi puentami. Przeraża zaś wulgarnością, brakiem perspektyw i wszechobecnym moralnym upadkiem. Z całości wyłania się zaś obraz piekła w raju przepełnionego seksem, kałem, potem i rumem, bez którego nie da się tu przetrwać. Po lekturze zaś można być i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dziś z autorem, który zarazem jest narratorem powieści, zabieramy Was na podróż po Hawanie. Jeśli Kubę znasz tylko z filmu "Dirty Dancing: Havana Nights" czy z kolorowych zdjęć wrzucanych na portale społecznościowe, gdzie Hawana jawi się jako kraj miodem i mlekiem płynący, to czas zobaczyć jej prawdziwe oblicze.
🌞
Bohater powieści to były dziennikarz radiowy, dla którego wszystko ma swoją wartość. Sam żyje na skraju ubóstwa, zepchnięty na margines. Łapie się każdej roboty którą może przynieść trochę gotówki, od pracy w rzeźni, zamiatacza ulic, handlarza marihuany czy w szpitalu. Sam bez ogródek mówi "To jest właśnie mój zawód: rozgrzebywacz gówien”.💩
Hawana którą pokazuje nie ma nic wspólnego z tą z opisów biur podróży. Warunki mieszkalne w których żyje większa cześć mieszkańców Hawany, są poniżej wszelkiego standardu. Jedna łazienka na blok a do niej długa kolejka. Oczywiście gdy tylko jest woda, bo z nią też różnie bywa. A co gdy ktoś nie zdąży?...💩
Każdy jego dzień jest zmaganiem, by zjeść i pozwolić sobie na rarytas w postaci rumu. Nie ma nic do stracenia, kiedy nie ma co jeść, bez skrupułów wysyła swoją kobietę na ulicę by złapała jakiegoś obcokrajowca, który by polepszył ich los. Czasem kobieta okazuje sie na tyle mądra, że gdy znajduje innego faceta a jego opuszcza. On się tym zbytnio nie przejmuje, po prostu znajduje sobie inną.
🔥
W książce poznajemy wielu znajomych narratora, gdzie każdy z nich ma swoją dramatyczną historię. Przemoc, nędza, seks, narkotyki i alkoholizm oraz próba wyrwania się z kraju za wszelką cenę, to elementy które przewijają się przez całą książkę. Że wskazaniem na seks, alkohol i może seks.
To co może niektórych czytelników zrazić do tej książki to wszechobecny seks, który jest brudny, miejscami obskurny i nie mający z miłością wiele wspólnego. Kobiety nie mają wcale łatwiej. Większość z nich żyje z prostytucji, jest ofiarami przemocy domowej czy seksualnej. Żyją na łasce swojego faceta bo i tak nic lepszego ją nie może czekać. Nie robią nic aby to zmienić, bo przecież daje kasę a i przewodzenia ma niczym sobie.
Pedro wcale nie jest lepszy, choć nigdy kobiety nie skrzywdził, to jednak traktuje je jako obiekty seksualne, które można wykorzystywać. Jednak kobiety też potrafią nieraz przebić większość facetów swoim cynizmem. Potrafią używać swojego ciała do polepszenia swojej sytuacji i zdobywania pieniędzy. Robią to świadomie i pełną premedytacją. Gdy tylko pojawi się ktoś z dolarami, to obecny kochanek idzie w odstawkę. Wizja poprawy bytu działa na nie jak miód na niedźwiedzie.
Sam Pedro niejednokrotnie został wyrzucony od innej kobiety, gdy ta znalazła sobie lepiej rokującego finansowo faceta. Co nie znaczy, że od czasu do czasu nie może do niej przyjść pod nieobecność nowego utrzymanka i poużywać sobie do woli dla przyjemności obydwojga. Oboje nie mają żadnych wyrzutów z tego powodu. Wydaje się, że to normalna rzecz.
🔥
Jeśli jednak spojrzymy głębiej to dostrzeżemy wielki dramat tych wszystkich ludzi, gdzie nie ma widoku na lepsze życie, a ucieczka do Stanów to jedyny sposób na polepszenie swoje sytuacji. Nie będę wspominał o innych, mniej bardziej drastycznych opisach jak: handel kiełbasą z ludzkiego mięsa, profanacja zwłok, bo akurat przyszła ochota a nie było żadnej łaski obok, czy męska prostytucja.
🔥
Książa ta na pewno nie jest dla wszystkich. Jest to historia mroczna, brudna, pełna tryskającego nasienia na prawo i lewo, a miejscami również wstrząsająca. Ukazuje kra,j jeden z ostatnich rządzących przez komunistów, pełnej utopijnych wizji. Gdzie przekaz płynący na świat jest piękny i wspaniały. Jest jedna z tych książek obok których nie mogę przejść obojętnie. Mam też nadzieję na przeczytanie kolejnych książek tego autora.

Dziś z autorem, który zarazem jest narratorem powieści, zabieramy Was na podróż po Hawanie. Jeśli Kubę znasz tylko z filmu "Dirty Dancing: Havana Nights" czy z kolorowych zdjęć wrzucanych na portale społecznościowe, gdzie Hawana jawi się jako kraj miodem i mlekiem płynący, to czas zobaczyć jej prawdziwe oblicze.
🌞
Bohater powieści to były dziennikarz radiowy, dla którego...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

„Brudna trylogia o Hawanie” to książka intrygująca, mogąca bulwersować językiem i wyjątkowo naturalistycznymi opisami. Na pewno jednak jest to też powieść ukazująca prawdziwe oblicze Kuby w latach 90. minionego wieku, książka demaskatorska i wstrząsająca do głębi, obok której nie da się przejść obojętnie.

Autor, Pedro Juan Gutierrez, jest nie tylko pisarzem, ale i dziennikarzem. Może właśnie dlatego potrafi patrzeć na otaczającą rzeczywistość z perspektywy wnikliwego obserwatora, umie wydobyć na światło dzienne sytuacje, miejsca i ludzi, o których reżimowy system najchętniej w ogóle by nie mówił.
Milczenie nie jest jednak rozwiązaniem problemu. Wręcz przeciwnie – i to udowadniają burzliwe losy postaci – to tylko odsuwanie problemu w czasie, co w pewnym momencie musi pęknąć jak nabrzmiały wrzód. Nie jest to estetyczne porównanie i nie powinno być, zwłaszcza w zestawieniu ze światem opisanym przez Gutierreza.

Jego świat jest odrażający, brudny, zły. Ale i prawdziwy aż do bólu.
Główny bohater i narrator to cyniczny były dziennikarz, który żyje w nędzy, ale nie zamierza rezygnować z uciech. Te jednak sprowadzają się do szybkiego i niezobowiązującego seksu, zaspokajania głodu i zapijania depresyjnych myśli tanim alkoholem.
Główny bohater nazywa się Perdo Juan, więc trudno nie doszukiwać się powiązań z autorem. Jeśli prześledzimy biografię pisarza, bez problemów odnajdziemy kilka wspólnych punktów.

W powieści występuje też wielu innych bohaterów. Każdy z nich ma swoją dramatyczną historię. Czasem to naprawdę opowieści tak wstrząsające, że trudno się z nich otrząsnąć.
Alkoholizm, narkomania, brutalność, przemoc, gwałty, kradzieże, prostytucja, także wśród dzieci, a nawet morderstwa – to codzienność Hawany końca minionego wieku w dobie kryzysu.

Obrzydliwy jest wszechobecny brud i smród. Mało kto myje się w tej książce chociażby samą wodą. Mydło jest tu bowiem produktem luksusowym. W wielu przypadkach także woda należy do towarów deficytowych.
Autor opisuje tę ohydną rzeczywistość wyjątkowo przekonująco, oddziałując na wszystkie zmysły odbiorcy. Ta synestezja sprawia, że niemal fizycznie odczuwa się klaustrofobię, gdy czyta się o kilkunastu osobach ściśniętych na zaledwie kilku metrach kwadratowych zapleśniałych pomieszczeń, w których nocami używają sobie karaluchy i szczury. Podobnie rzecz ma się z opisami zaduchu, odoru, strachu, który cuchnie w specyficzny sposób...

Przerażająca jest sytuacja kubańskich kobiet. Większość mieszkanek Hawany żyje z prostytucji, staje się ofiarami przemocy seksualnej, jest na łasce wyrachowanej rodziny albo psychopatycznych facetów.
Także narrator, który przecież jest wykształconym i niegłupim mężczyzną, traktuje dziewczyny i kobiety jako obiekty seksualne, które można wykorzystywać na różne sposoby.

Plugawość „Brudnej trylogii o Hawanie” na pewno wstrząsa, ale też skłania do refleksji na temat kondycji miasta i kraju, do którego wciąż przybywają goście szukający różnych wrażeń, od zwiedzania atrakcyjnych miejsc, poprzez wylegiwanie się na basenach, aż po tzw. tanią turystykę seksualną.
Bo w Hawanie są też miejsca zarezerwowane tylko dla tzw. niedzielnych turystów. Oni nigdy nie zobaczą slamsów i nędzy. Będą nocować w czystych hotelach, jadać w eleganckich restauracjach, słuchać muzyki, oglądać tancerzy i kupować pamiątki w wybranych sklepach...

Tę dwulicowość stolicy Kuby autor obnaża w bezlitosny sposób. I tu dochodzimy do sedna problemu – miasto tak bardzo znienawidzone przez głównego bohatera jest jednocześnie jego domem, którego nie potrafi opuścić. Nawet jeśli wyjeżdża on na jakiś czas, musi wrócić do miejsc, które zna jak własną kieszeń.

Czyta się tę powieść z wielkimi emocjami. Czasem trzeba zrobić sobie przerwę, by odetchnąć od dusznej, przytłaczającej atmosfery, by złapać oddech przed poznaniem kolejnych dramatycznych, wstrząsających historii. A jednak powraca się zaraz do lektury, gdyż działa ona jak magnes.

„Brudna trylogia o Hawanie” to książka intrygująca, mogąca bulwersować językiem i wyjątkowo naturalistycznymi opisami. Na pewno jednak jest to też powieść ukazująca prawdziwe oblicze Kuby w latach 90. minionego wieku, książka demaskatorska i wstrząsająca do głębi, obok której nie da się przejść obojętnie.

Autor, Pedro Juan Gutierrez, jest nie tylko pisarzem, ale i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to