Trzyma poziom poprzedniej części.

Trzyma poziom poprzedniej części.

Tom drugi cyklu Historia to przedstawienie mocarstwowych dziejów Egiptu. Jak przystało na National Geographic - znakomita szata graficzna i rewelacyjne zdjęcia są największymi atutami pracy. Również niektóre fragmenty, jak np. poświęcone pochówkom w Dolinie Królów, grobowcowi Tutantchamona czy pismu stanowią znakomite źródło wiedzy. Jednakże obok tego mamy zbytnie skoncentrowanie się na dziejach politycznych (ustrój, polityka zewnętrzna) i dokonania władców, nadmierne koncentrowanie się na poszczególnych władcach (tak widziano dzieje w XIX w.),instrumentalne traktowanie religii i ledwie wspominanie o gospodarce (kultura, z wyjątkiem królewskich fundacji, dzieje społeczne i życie codzienne niemal nieobecne). Wreszcie zbytnie zawierzenie źródłom, szczególnie egipskim powoduje, że w tekście mamy naiwną wiarę w prawdziwość wielu wydarzeń, w wielu opracowaniach kwestionowaną. Tu przykładem może być jednoznaczne potraktowanie bitwy pod Kadesz jako zwycięstwa Ramzesa II, co budzi obecnie spore wątpliwości (straty terytorialne Egiptu wskazują raczej na porażkę...). Dlatego choć praca jako całość jest niezła, w szczegółach budzi wiele wątpliwości.

Tom drugi cyklu Historia to przedstawienie mocarstwowych dziejów Egiptu. Jak przystało na National Geographic - znakomita szata graficzna i rewelacyjne zdjęcia są największymi atutami pracy. Również niektóre fragmenty, jak np. poświęcone pochówkom w Dolinie Królów, grobowcowi Tutantchamona czy pismu stanowią znakomite źródło wiedzy. Jednakże obok tego mamy zbytnie...

Drugi tom utwierdził mnie w przekonaniu, że warto było zaprenumerować tę kolekcję. Przyjęta forma w pełni mnie satysfakcjonuje, a wydanie stoi na naprawdę wysokim poziomie (twarda oprawa, papier kredowy). Tekst napisany jest w przejrzysty sposób, miejscami potrafi wciągnąć czytelnika jak dobra książka. Fotografie i genialne rysunki tylko dopełniają całości, podnosząc jej walor dydaktyczny. Na minus (miejmy nadzieję, że tylko w tym tomie) odbębniona korekta. Nie obyło się bez kilku literówek, na które jeszcze mógłbym przymknąć oko. Gorzej sprawa ma się z dwoma rażącymi błędami, gdzie wręcz pomylono imiona faraonów. Jeśli ktoś czyta uważnie, to nie będzie tragedii bo zwróci na to uwagę. Nie zmienia to jednak faktu, że taka sytuacja nie powinna mieć miejsca. No ale pomijając to potknięcie, mimo wszystko jestem zadowolony i szczerze polecam Wam lekturę. Zwłaszcza jeśli macie podobnie jak ja i Waszą wyobraźnię również skutecznie pobudza tematyka starożytnego Egiptu, grobowców, czy mumii. Muszę wygospodarować więcej czasu bo na półce mam już łącznie 9 tomów i wygląda na to, że na chwilę obecną szybciej otrzymuję kolejne, niż czytam :)

Drugi tom utwierdził mnie w przekonaniu, że warto było zaprenumerować tę kolekcję. Przyjęta forma w pełni mnie satysfakcjonuje, a wydanie stoi na naprawdę wysokim poziomie (twarda oprawa, papier kredowy). Tekst napisany jest w przejrzysty sposób, miejscami potrafi wciągnąć czytelnika jak dobra książka. Fotografie i genialne rysunki tylko dopełniają całości, podnosząc jej...

Piękne zdjęcia. I tyle. W albumie zamęt i literówki. Widoczny brak zrozumienia istoty faktów - prawdopodobnie przez polskich edytorów. Rażąca maniera tego albumu, aby często pomijać w treści numery przy imionach faraonów, jest nie na miejscu. Rodzi to chaos, który prowadzi do błędów. Jest w historii wielu faraonów o imieniu Totmes i Amenhotep. Numerujemy ich. Amenhotep II współrządził ze swoim ojcem Totmesem III. W zamęcie album podaje, że Totmes praktykował u swojego ojca (tz.Totmesa?) (str. 52). Błąd. Potem mamy sprawę z Teje (matka, czy żona?). A jak dochodzi do dalszych Ramzesów, to raczej polecam sięgnąć po jakąś wiarygodną publikację. A same zdjęcia - raz podpisane, raz nie wiadomo o co chodzi, aż się nie przeczyta całej strony lub nawet dwóch. Niepotrzebny mi album z przepięknymi zdjęciami, który nie jest wiarygodny. Pozycja mnie zawiodła.

Piękne zdjęcia. I tyle. W albumie zamęt i literówki. Widoczny brak zrozumienia istoty faktów - prawdopodobnie przez polskich edytorów. Rażąca maniera tego albumu, aby często pomijać w treści numery przy imionach faraonów, jest nie na miejscu. Rodzi to chaos, który prowadzi do błędów. Jest w historii wielu faraonów o imieniu Totmes i Amenhotep. Numerujemy ich. Amenhotep II...