Ze Słowackiego najlepiej lubię Mickiewicza ;-). Na poważnie to analiza wierszy Słowackiego trochę (mało powiedziane) mnie przerasta. Ale ten poemat był tak długo w szkole wałkowany, że wciąż rozpoznaję niektóre odniesienia i symbole.

Ze Słowackiego najlepiej lubię Mickiewicza ;-). Na poważnie to analiza wierszy Słowackiego trochę (mało powiedziane) mnie przerasta. Ale ten poemat był tak długo w szkole wałkowany, że wciąż rozpoznaję niektóre odniesienia i symbole.

Triumf romantyzmu na grobie niepodległości nie odzyskanej w wyniku powstania listopadowego. Być może szczyt możliwości poetyckich autora. Lektura obowiązkowa nie tylko dla fanów Słowackiego. Plus efektowne wydanie książeczki.

Triumf romantyzmu na grobie niepodległości nie odzyskanej w wyniku powstania listopadowego. Być może szczyt możliwości poetyckich autora. Lektura obowiązkowa nie tylko dla fanów Słowackiego. Plus efektowne wydanie książeczki.

Pewnego dnia Juliusz Słowacki udał się do rzekomego grobu mitycznego dowódcy spod Troi, Agamemnona. Spodobało mu się tam do tego stopnia, że postanowił napisać o tym wiersz, który tak bardzo spodobał się ludziom, że każdy późniejszy twórca czuł potrzebę przynajmniej w jednym swoim dziele(vide: ,,Wesele", ,,Herostrates") zamieścić jakąś aluzję do ,,Grobu Agamemnona". Wiersz ten uratował życie wielu licealistom.

Tak, musiałam to napisać, natykając się przez cały rok w każdym kolejnym utworze nawiązań do ,,Grobu...". Teraz na poważnie. Wiersz wymaga od czytelnika znajomości nie tylko mitologii(samego Agamemnona jest dość mało),ale i historii starożytnej. To alegoria na losy zniewolonej przez zaborców Polski... Ale czy ta niewola wynikła jedynie z żądzy podbojów Austrii, Rosji i Prus? Słowacki przekonuje, że nie, nie boi się krytykować rodaków. To naprawdę piękny, przejmujący wiersz o naszych wadach narodowych i niedostrzeganiu swoich błędów. Sam podmiot liryczny przyznaje się do winy. Bardzo chciałby być bohaterem niczym Leonidas - niestety, nie jest mu to dane.

Myślę, że to jeden z najbardziej zapadających w pamięć wierszy z okresu romantyzmu, chociaż nie mój ulubiony Słowackiego(palmę pierwszeństwa dzierży ,,Testament mój"). A żeby wrócić do nastroju z początku recenzji(bo dzisiaj mi wesoło),to radzę przymknąć oko na to, że tytułowy bohater wiersza, Agamemnon, wcale nie był jakimś wodzem z pomników, ale przede wszystkim egoistą, sadystą, wielokrotnym gwałcicielem i dzieciobójcą(taki brytyjski humor mi wyszedł...).

Pewnego dnia Juliusz Słowacki udał się do rzekomego grobu mitycznego dowódcy spod Troi, Agamemnona. Spodobało mu się tam do tego stopnia, że postanowił napisać o tym wiersz, który tak bardzo spodobał się ludziom, że każdy późniejszy twórca czuł potrzebę przynajmniej w jednym swoim dziele(vide: ,,Wesele", ,,Herostrates") zamieścić jakąś aluzję do ,,Grobu Agamemnona"....

Choć może od początku tego nie wiać, to jest to bardzo piękny wiersz. Bardzo mi się podoba, a na dodatek kilka miesięcy temu nauczyłam się go na pamięć :) To nie był czas stracony. NAPRAWDĘ POLECAM GO PRZECZYTAĆ! Każdy powinien go znać!

Choć może od początku tego nie wiać, to jest to bardzo piękny wiersz. Bardzo mi się podoba, a na dodatek kilka miesięcy temu nauczyłam się go na pamięć :) To nie był czas stracony. NAPRAWDĘ POLECAM GO PRZECZYTAĆ! Każdy powinien go znać!

Bardzo patriotyczny

Bardzo patriotyczny