Europa między Wschodem a Zachodem, początek burzliwych lat dziewięćdziesiątych. W Polsce zostaje obalona komuna, w Berlinie pada mur, droga do zjednoczenia Niemiec staje otworem. Na Bałkanach ziemia zaczyna nasiąkać bratnią krwią.
Między Niemcami i Polską krąży niestrudzenie matka dziesięcioletniego Jana, która od lat wychowuje w Niemczech samotnie syna. Z zapartym tchem obserwuje dramatyczny rozwój wydarzeń i heroiczne wysiłki swojej polskiej rodziny, która chwyta się każdego sposobu, żeby uratować przed ostateczną zagładą podupadły majątek.
W przypływie szaleńczej odwagi matka Jana spełnia marzenie swojego dzieciństwa i kupuje konia. Marzenia nie spełniają się jednak bezkarnie: Lukrecja okazuje się wierzchowcem wyjątkowo krnąbrnym, nad związkiem bohaterki z ukochanym Joshem coraz bardziej ciąży cień jego byłej żony, a niepokojące nocne telefony rabują jej resztki snu. Euforia zjednoczeniowa mija szybko, kwitnące krajobrazy w nowych Landach kwitną nie dla każdego i powoli powraca cicha tęsknota za dobrymi, starymi czasami.

Europa między Wschodem a Zachodem, początek burzliwych lat dziewięćdziesiątych. W Polsce zostaje obalona komuna, w Berlinie pada mur, droga do zjednoczenia Niemiec staje otworem. Na Bałkanach ziemia zaczyna nasiąkać bratnią krwią.
Między Niemcami i Polską krąży niestrudzenie matka dziesięcioletniego Jana, która od lat wychowuje w Niemczech samotnie syna. Z zapartym tchem...

Jestem zachwycona tą książką historia mądra,przejmująca o kobiecie dojrzałej wychowuje samotnie dziesięcioletniego syna
Janka,po nieudanych próbach ułożenia sobie życia uczuciowego postanawia całkowicie poświęcić się dziecku,pracy zawodowej.
Są też piękne koniki jestem pasjonatką koni bo to są wyjątkowe,piękne,wspaniałe zwierzęta.
Z zainteresowaniem oddałam się czytaniu tej ślicznej,dowcipnej książce.
Pełna ciepła,uczuć prawdziwych,dobrego humoru i wzruszeń niesamowitych.
Pochłonęłam lekturę z zapałem.

Jestem zachwycona tą książką historia mądra,przejmująca o kobiecie dojrzałej wychowuje samotnie dziesięcioletniego syna
Janka,po nieudanych próbach ułożenia sobie życia uczuciowego postanawia całkowicie poświęcić się dziecku,pracy zawodowej.
Są też piękne koniki jestem pasjonatką koni bo to są wyjątkowe,piękne,wspaniałe zwierzęta.
Z zainteresowaniem oddałam się czytaniu tej...

Jeśli ktoś kupuje sobie zwierzę jako maskotkę, to nie jest to droga do szczęścia. Koń jest bardzo wymagający, należy mu poświęcić dużo uwagi by się grzecznie prowadził. Jeżdżąc konno wiem ile wymaga to dyscypliny. Przedstawiony jako kaprys bohaterki skutecznie mnie zniechęcił do tej książki.

Jeśli ktoś kupuje sobie zwierzę jako maskotkę, to nie jest to droga do szczęścia. Koń jest bardzo wymagający, należy mu poświęcić dużo uwagi by się grzecznie prowadził. Jeżdżąc konno wiem ile wymaga to dyscypliny. Przedstawiony jako kaprys bohaterki skutecznie mnie zniechęcił do tej książki.

Pierwszą jej książką jaką przeczytałam była Szeptucha. O ile w Szeptusze było mi za mało głównej bohaterki jako tytułowej szeptuchy o tyle w tej książce Iwony Menzel było zbyt dużo moim skromnym zdaniem różnorodnych wątków a co za tym idzie i osób, jakie w tych wątkach występowały. Troszkę, jakby to zobrazować, taki keks. Ale ogólnie rzecz biorąc powieść napisana jest lekkim piórem, z wielkim polotem i z ogromną dozą humoru a przy tym ładnym, i obrazowym językiem, którym opisywane są nie tylko pełne wrażeń sytuacje życiowe bohaterki związane z przejściami uczuciowymi, jakich w jej życiu nie brakowało, ale i z miłością do koni, które były sprawcami wielu zabawnych, a także dramatycznych perypetii.
Książka doskonale mnie bawiła, a przy tym przenosząc mnie w czasie pozwoliła powrócić do lat przełomu jakim był dla Niemiec moment zburzenia muru berlińskiego. Dla Niemiec, gdyż bohaterka Iwony Menzel chociaż Polka to jednak od wielu lat obywatelka niemiecka.
Dobrze się czytająca, dowcipna, barwna i zawierająca wiele mądrości życiowych powieść Ireny Menzel to niezła lektura, gdy chce się przy książce wypocząć a nawet momentami pośmiać.

Pierwszą jej książką jaką przeczytałam była Szeptucha. O ile w Szeptusze było mi za mało głównej bohaterki jako tytułowej szeptuchy o tyle w tej książce Iwony Menzel było zbyt dużo moim skromnym zdaniem różnorodnych wątków a co za tym idzie i osób, jakie w tych wątkach występowały. Troszkę, jakby to zobrazować, taki keks. Ale ogólnie rzecz biorąc powieść napisana jest...

Po raz pierwszy z twórczością Pani Iwony Menzel spotkałam się w roku 2014 przy okazji lektury „Szeptuchy”. Kiedy więc w zapowiedziach wydawniczych ukazała się informacja o wznowieniu przez Wydawnictwo MG książki „W poszukiwaniu zapachu snów” opatrzonej miłą dla oka okładką oraz kuszącym opisem, jaki na niej widnieje postanowiłam sięgnąć po raz drugi po literaturę autorki.

Bohaterką powieści jest mieszkająca na stałe w Niemczech kobieta, samotnie wychowuje ona dziesięcioletniego Jana. Krążąc pomiędzy Polską, a Niemcami lat 90-tych snuje rozważania na temat swoich bardziej lub mniej udanych związków, które i tak finalnie kończą się fiaskiem…
Najnowszą fascynacją naszej bohaterki jest Josh. Czytając o nim odniosłam wrażenie, iż jest on wymuskanym amantem, który pojawia się i znika w zależności od tego, jak w danej chwili akurat jest mu wygodnie.

Oprócz perypetii natury damsko – męskiej nasza bohaterka ukazuje nam swoją ogromną pasję, którą są konie. Dzięki opisywanym przez autorkę przygodom głównej bohaterki z charakterną Lukrecją momentami lektura staje się dosyć zabawna.

W książce mowa jest również o przyjaźni, poszukiwaniu miłości, wpływie rodzinnych więzów na nasze życie bez względu na to gdzie i na jakim etapie swojego życia aktualnie się znajdujemy.

Tłem do dywagacji snutych w opowieści jest sytuacja społeczno- ekonomiczna panująca w burzliwych latach 90-tych tj. czasach kiedy w Polsce obalona zostaje komuna, upada mur berliński, a Niemcy dążą do zjednoczenia.

Chociaż mnie opowieść ta nie porwała, a czytając ją często miałam wrażenie, iż jest ona zlepkiem różnych historii połączonych postacią głównej bohaterki, wcale nie jest wykluczone, że dla kogoś z Was okaże się ona interesująca i spotka się w Waszych oczach z całkowicie odmienną niż moja interpretacją – w końcu ilu czytelników, tyle opinii.


Za udostępnienie egzemplarza do recenzji dziękuję Wydawnictwu MG.

* https://www.facebook.com/Ksiazkowoczyta *
http://ksiazkowoczyta.blogspot.com/2015/12/miedzy-niemcami-i-polska.html

Po raz pierwszy z twórczością Pani Iwony Menzel spotkałam się w roku 2014 przy okazji lektury „Szeptuchy”. Kiedy więc w zapowiedziach wydawniczych ukazała się informacja o wznowieniu przez Wydawnictwo MG książki „W poszukiwaniu zapachu snów” opatrzonej miłą dla oka okładką oraz kuszącym opisem, jaki na niej widnieje postanowiłam sięgnąć po raz drugi po literaturę...

Bohaterka bywa irytująca. Na co dzień zgorzkniała, we wszystkim wynajduje drugie dno. Brakuje jej pewności siebie, przez co bywa zazdrosna, a w kontaktach z byłą żoną swojego partnera stawia siebie z góry na przegranej pozycji. Czytanie uprzykrza również fakt, że wszystkie czynności wykonuje z impetem, w desperacji lub popłochu, tak że i mną zaczęło targać, kiedy to czytałam. Fabuła też nie porywa, a właściwie nie zauważyłam, żeby wszystkie wątki trzymały się kupy. Po lekturze tej książki jestem pewna, że nie sięgnę już po żadną inną pozycję tej autorki. Duży plus chyba jedyne za konie.

Bohaterka bywa irytująca. Na co dzień zgorzkniała, we wszystkim wynajduje drugie dno. Brakuje jej pewności siebie, przez co bywa zazdrosna, a w kontaktach z byłą żoną swojego partnera stawia siebie z góry na przegranej pozycji. Czytanie uprzykrza również fakt, że wszystkie czynności wykonuje z impetem, w desperacji lub popłochu, tak że i mną zaczęło targać, kiedy to...

Czy może być coś wspanialszego od książki, która porywa pokolenia? Oczywiście, że nie! Debiut pisarski Iwony Menzel pt.: "W poszukiwaniu zapachu snów" przez kilka miesięcy był numerem jeden w moim rodzinnym domu. Wokół książki przekazywanej sobie z rąk do rąk narosło tak wiele refleksji, że wprost nie mogę się doczekać, by opowiedzieć Wam, czym kusi czytelników autorka tej fascynującej powieści.

Polska i Niemcy - dwa państwa o odrębnej kulturze i tradycji, które łączą jedynie wydarzenia znane nam z lekcji historii. Pomiędzy tymi krajami krąży nasza bohaterka. Mama dziesięcioletniego Jasia szuka swojego miejsca na ziemi. Postanawia się osiedlić w Niemczech, jednak jej serce oddane jest Polsce. To właśnie dlatego odwiedza swoją ukochaną siostrę Ewę (właścicielkę pięknego domu na prowincji) oraz przyjaciółkę Kasię, chodzącą encyklopedię wiedzy o koniach. Przebywanie w towarzystwie obu pań wywołuje ciąg nieoczekiwanych zdarzeń, dzięki którym poznamy bliżej główną bohaterkę. Odkryjemy jej miłosne perypetie, przekonamy się o wielkim uczuciu, jakim darzy konie (zwłaszcza Lukrecję) i wreszcie przeżyjemy wraz z nią bolesne chwile, po których nastąpi wyjątkowo interesujące zakończenie. Drodzy Czytelnicy, jeśli jesteście gotowi na sporą dawkę emocji, to chyba najwyższy czas, by sięgnąć po powieściowy debiut Iwony Menzel.

Wydawać by się mogło, że historia doświadczonej przez los mamy Jasia powstała z myślą o kobietach. Już pierwsze strony "W poszukiwaniu zapachu snów" udowadniają jednak, że odbiorcami tej książki mogą być również mężczyźni. Jej bohaterka jest rezolutną i odpowiedzialną mamą, gotową stawić czoła wszystkim przeciwnościom losu. Chyba właśnie dlatego od pierwszych chwil budzi naszą sympatię. Wydarzenia, które stają się jej udziałem to prawdziwa gratka dla osób z poczuciem humoru, które w każdej powieści szukają zabawnych zwrotów akcji. Co ciekawe, autorka zadbała również o miłośników koni i przygotowała dla nich wiele interesujących wiadomości, starannie wplecionych w fabułę powieści. Dodajmy do tego znakomite dialogi bohaterów i opisy rodem z przewodnika po Europie, a otrzymamy genialną powieść autorki, którą do tej pory częściej kojarzono z fenomenalnymi opowiadaniami dla czytelników w każdym wieku.

Nie sposób do końca wyjaśnić, na czym polega wyjątkowość tej powieści. Każdy czytelnik odkryje w niej bowiem inne zalety. Niektórzy z pewnością skupią swą uwagę jedynie na losach głównej bohaterki, inni zainteresują się wyjątkowo ciekawymi fragmentami na temat polsko-niemieckiej historii, jeszcze innych zaś zaabsorbuje niecodzienna bliskość człowieka i zwierzęcia, która zaowocuje niebywałą przyjaźnią. Słowem, dla każdego coś miłego i to w jakże przystępnej formie. Prosty, a zarazem plastyczny język, jakim opowiedziana została ta historia, wprost prowokuje nas, byśmy jak najszybciej sprawdzili, co kryje się za okładką z tak pięknym i dostojnym koniem. Ze swojej strony mogę dodać, że wnętrze tej książki z pewnością nie zawiedzie Waszych oczekiwań.

Choć akcja powieści toczy się u schyłku minionego stulecia, to przedstawiona przez Iwonę Menzel historia wcale nie uległa przedawnieniu. Problemy Polaków emigrujących do innych krajów europejskich są nadal takie same jak naszej bohaterki. Obawa przed nową rzeczywistością i tęsknota za ojczystym krajem to dwa najbardziej uniwersalne uczucia, na które zwróci uwagę każdy czytelnik tej książki. "W poszukiwaniu zapachu snów" to również znakomita pozycja dla wszystkich, którzy nadal rozważają możliwość opuszczenia Polski i pragną skonfrontować swoje obawy z troskami głównej bohaterki tej powieści. Gwarantuję, że historia nieustraszonej mamy małego Jasia poruszy do głębi nie tylko przedstawicielki płci pięknej.

Życie pisze czasem wyjątkowo piękne historie. Opowieści przedstawiona na kartach książki pt.: "W poszukiwaniu zapachu snów" właśnie do takich należy i dlatego zachęcam wszystkich do jej wnikliwej lektury.

Czy może być coś wspanialszego od książki, która porywa pokolenia? Oczywiście, że nie! Debiut pisarski Iwony Menzel pt.: "W poszukiwaniu zapachu snów" przez kilka miesięcy był numerem jeden w moim rodzinnym domu. Wokół książki przekazywanej sobie z rąk do rąk narosło tak wiele refleksji, że wprost nie mogę się doczekać, by opowiedzieć Wam, czym kusi czytelników autorka tej...

"Nie ma na co czekać. Jeżeli nie dziś, to niby kiedy? Jutro może być za późno".

Początek lat dziewięćdziesiątych był burzliwym okresem w dziejach Europy, podzielonej na nowoczesny Zachód i zacofany Wschód. Osobie wywodzącej się z Polski, a mieszkającej w Niemczech trudno było wówczas nie czuć wewnętrznego rozdarcia pomiędzy tymi dwoma, tak różnymi światami. Taka konfrontacja była bowiem nieunikniona, o czym przekonuje nas bohaterka książki "W poszukiwaniu zapachu snów", będącej zbiorem historii z życia emigrantki końca XX wieku.

Iwona Menzel urodziła się w Warszawie, jest absolwentką Wydziału Architektury. Swój późniejszy wyjazd z Polski i zawarcie w Wiedniu związku małżeńskiego z Niemcem traktuje jako duże poświęcenie, którego skutkiem były rozstania, powroty i nieporozumienia. Autorka mieszkała w Darmstadt, gdzie koordynowała duże projekty urbanistyczne. Obecnie mieszka na Podlasiu. "W poszukiwaniu zapachu snów" jest jej debiutem literackim, wydanym po raz pierwszy w 2002.

Początek zmian w Europie, w Berlinie pada mur berliński, w Polsce komuniści zostają odsunięci od władzy. Główna bohaterka powieści, matka dziesięcioletniego Jana, to Polka mieszkająca od wielu lat w Niemczech, która postanawia poświęcić się wychowaniu dziecka. Niespodziewanie jednak poznaje Josha, który do pewnego czasu wydaje się być dla niej idealnym partnerem. Bohaterka spełnia także swoje wielkie marzenie – kupuje konia, krnąbrną Lukrecję, która przysparza jej wielu obowiązków. Tymczasem, zjednoczenie Europy staje się faktem, a kobieta cały czas goni za swoimi marzeniami.

Debiutancka książka Iwony Menzel nie jest typową powieścią obyczajową, ponieważ gdybym miała opisać ją w kilku słowach, to powiedziałabym, że to raczej mieszanka różnych perypetii z życia kobiety rozdartej pomiędzy swoją przeszłością a teraźniejszością, oraz między swoimi marzeniami i szarą rzeczywistością. Kobiety, której życiowe wybory często trudno było mi zrozumieć, a jeszcze trudniej zdobyć dla niej sympatię. Bohaterka bowiem podejmowała różnorodne wybory dotyczące jej życia uczuciowego, relacji z własnym dzieckiem, czy chociażby te dotyczące jej marzeń. Wybory, które trudno było mi po prostu zaakceptować. W pewnych sytuacjach nie potrafiłam niestety wczuć się w tę postać. Wielka szkoda.

Ciekawą płaszczyzną powieści, której nie mogę odmówić swoistego uroku, jest ukazanie obrazu naszego kraju widzianego oczami emigrantki. Obraz przed i po zmianach ustrojowych, które wymusiły swego rodzaju zmianę mentalności Polaków. Celne uwagi i spostrzeżenia głównej bohaterki, widoczna melancholia i swego rodzaju wstyd – są bardzo zajmujące, i co najbardziej istotne mocno realistyczne. Podczas lektury wielokrotnie bowiem targały mną przeróżne refleksje dotyczące naszej współczesnej historii i tego, jak bardzo nasze społeczeństwo się zmieniło. To warstwa, która w książce Iwony Menzel zasługuje na jej szersze zaakcentowanie.

Konstrukcja debiutu autorki również do prostych nie należy, bowiem czytelnik często zaskakiwany jest gwałtownym przeskokiem w fabule, cofającym akcję się do jakiegoś wcześniejszego epizodu z życia bohaterki, i nagle wracającym do czasu bieżącego. Cała powieść natomiast utrzymana jest w dość melancholijnym stylu.

"W poszukiwaniu zapachu snów" to słodko gorzka opowieść o marzeniach, które nie zawsze warto spełniać i dążyć do ich realizacji. Czasami bowiem, nasze wyobrażenia mocno rozmijają się z rzeczywistością, a cena jaką musimy za nie zapłacić, okazuje się zbyt wysoka. Nie jest to łatwa książka, która zapewni czytelnikowi rozrywkę. Pomimo dość słabej kreacji głównej bohaterki, tło obyczajowe niewątpliwie zainteresuje i skłoni Was do przemyśleń. Trafioną puentą dla opowiedzianej przez Iwonę Menzel historii jest tytuł powieści. Czy można bowiem poszukiwać czegoś, co tak naprawdę nie istnieje?

http://www.subiektywnieoksiazkach.pl

"Nie ma na co czekać. Jeżeli nie dziś, to niby kiedy? Jutro może być za późno".

Początek lat dziewięćdziesiątych był burzliwym okresem w dziejach Europy, podzielonej na nowoczesny Zachód i zacofany Wschód. Osobie wywodzącej się z Polski, a mieszkającej w Niemczech trudno było wówczas nie czuć wewnętrznego rozdarcia pomiędzy tymi dwoma, tak różnymi światami. Taka...

Nie do przeczytania

Nie do przeczytania

A ja jestem zadowolony.Ładna książka,dużo się tu dzieje.Są koniki,jest nawet sumo.
Nie jest to proste głupie czytadło.Tylko książka,o perypetiach rodzinych.
Fajna była.

A ja jestem zadowolony.Ładna książka,dużo się tu dzieje.Są koniki,jest nawet sumo.
Nie jest to proste głupie czytadło.Tylko książka,o perypetiach rodzinych.
Fajna była.