Powieść, którą można porównać do sienkiewiczowskiej trylogii. Historia XVI w. Niderlandów przedstawiona została przez pryzmat przygód Flandryjczyka Dyla. Przez większą część dzieła bohater bawi czytelnika swoją spostrzegawczością, błyskotliwością osądów i ciętym językiem oraz figlami, jakie płata innym. Jego przymioty służą mu przede wszystkim do wyszydzania ludzkiej głupoty, ale wraz z rozwojem akcji wykorzystuje je w celach coraz bardziej zbieżnych z dążeniami niepodległościowymi swojej ojczyzny. Opowieść mocno osadzona jest w faktach historycznych, zarówno tych związanych z wydarzeniami jak i postaciami. Nie zgodzę się z niektórymi opiniami z tego serwisu, które wskazują na średniowieczną ciemnotę i czarno-białe ujęcie tematu. Przede wszystkim akcja dzieje się już w czasach nowożytnych. Autor nie wyrokuje, pozostawiając sporo miejsca na własne przemyślenia dotyczące zdarzeń, co do których interpretacja wydaje się być jednak jasna. Wnioskowanie to nie wynika jednak z identyfikowania się z jakimkolwiek wyznaniem, czy narodowością, a zwyczajnie z podejścia etycznego i humanitarnego. Zdecydowanie polecam towarzyszenie Dylowi w jego przygodach i obserwowanie jego metamorfozy z nicponia w osobę utożsamiającą narodowego bohatera.

Powieść, którą można porównać do sienkiewiczowskiej trylogii. Historia XVI w. Niderlandów przedstawiona została przez pryzmat przygód Flandryjczyka Dyla. Przez większą część dzieła bohater bawi czytelnika swoją spostrzegawczością, błyskotliwością osądów i ciętym językiem oraz figlami, jakie płata innym. Jego przymioty służą mu przede wszystkim do wyszydzania ludzkiej...

Odrobinę zbyt protestancka i odrobinę zbyt antykobieca, sądzę jednak, że - mówiąc słowami klasyka - nadal bawi. Dopóty oczywiście, dopóki nie pojawi sie - Sowizdrzal nowy. Lektura niezaprzeczalnie przygodowo-zabawna, mieści jednak w sobie element nieoczywistej satyry.

Odrobinę zbyt protestancka i odrobinę zbyt antykobieca, sądzę jednak, że - mówiąc słowami klasyka - nadal bawi. Dopóty oczywiście, dopóki nie pojawi sie - Sowizdrzal nowy. Lektura niezaprzeczalnie przygodowo-zabawna, mieści jednak w sobie element nieoczywistej satyry.

Niejednorodna struktura tej belgijskiej epopei, składającej się z fragmentów przepisanych z dzieł dawniejszych oraz napisanych w XIX wieku, utrudnia nieco jej lekturę, podobnie jak niejednorodna struktura belgijskiego królestwa utrudnia zjednoczenie jego obywateli wokół idei jednego państwa. Na dodatek jest to na poły powieść łotrzykowska, na poły opowieść ku pokrzepieniu serc, poprzedzona jeszcze pompatycznym wstępem Romaina Rollanda. Ale rozrywki jest tu dość, a przyjemne doznania potęguje kunszt translatorski Juliana Rogozińskiego, dobierającego terminy z imponującym wyczuciem.
Największą lekcją jest jednak chyba konfrontacja z wiekiem XVI, z jego hipokryzją, barbarzyństwem i brakiem poszanowania dla ludzkiego życia. Techniczne, a przede wszystkim moralne zdobycze XXI wieku pozwalają patrzeć na te ciemne wieki z najwyższą pogardą.

Niejednorodna struktura tej belgijskiej epopei, składającej się z fragmentów przepisanych z dzieł dawniejszych oraz napisanych w XIX wieku, utrudnia nieco jej lekturę, podobnie jak niejednorodna struktura belgijskiego królestwa utrudnia zjednoczenie jego obywateli wokół idei jednego państwa. Na dodatek jest to na poły powieść łotrzykowska, na poły opowieść ku pokrzepieniu...

Humorystyczne przygody pewnego smyka, urwisa, psotnika, szaławiły, filuta, ladaco... z mocnymi odniesieniami do średniowiecznej ciemnoty, zabobonów religijnych, inkwizycji.

Humorystyczne przygody pewnego smyka, urwisa, psotnika, szaławiły, filuta, ladaco... z mocnymi odniesieniami do średniowiecznej ciemnoty, zabobonów religijnych, inkwizycji.

Miejscami fajny zawadiacki klimat ala Szwejk. Ogólnie bardzo raziło mnie to tendencyjne biało-czarne ujęcie tematu na zasadzie dobry protestantyzm, zły katolicyzm. Rozumiem, że trzeba uzasadniać i kultywować swój mit założycielski Belgii.

Miejscami fajny zawadiacki klimat ala Szwejk. Ogólnie bardzo raziło mnie to tendencyjne biało-czarne ujęcie tematu na zasadzie dobry protestantyzm, zły katolicyzm. Rozumiem, że trzeba uzasadniać i kultywować swój mit założycielski Belgii.

Historycznie przedstawia nieprawdziwy choć popularny obraz inkwizycji i reformacji wykrzywiony do przekonań autora. Literacko rewelacyjna.

Historycznie przedstawia nieprawdziwy choć popularny obraz inkwizycji i reformacji wykrzywiony do przekonań autora. Literacko rewelacyjna.

Przeczytałem. Taka , jak na nasze czasy, naiwnie napisana książeczka, ale warto przeczytać, by się coś o reformacji i inkwizycji dowiedzieć.

Przeczytałem. Taka , jak na nasze czasy, naiwnie napisana książeczka, ale warto przeczytać, by się coś o reformacji i inkwizycji dowiedzieć.

Kim był Dyl Sowizdrzał? Można o tym przeczytać choćby w Wikipedii ; jednak postać wykreowana przez Costera jest nie tylko błaznem i złośliwym figlarzem,włóczykijem wędrującym po różnych krainach i używającym życia nierobem ; jest bohaterem i symbolem walki o niepodległość Niderlandów uciskanych przez hiszpańskiego najeźdźcę.
Gwoli ścisłości - to symbol bohaterskiego ludu,który na własnej skórze odczuł okrucieństwo hiszpańskiej inkwizycji (ojciec Dyla został spalony na stosie jako heretyk,matka zmarła po nieludzkich torturach); jednym z najbardziej okrutnych jej praktyk było usankcjonowane prawnie donosicielstwo,za które nagrodą była część majątku ofiary - resztę konfiskował król.To symbol ludu,któremu do szczęśliwego życia nie wystarczał jedynie pełny brzuch i trzos - ale także wolność przekonań,zwłaszcza religijnych oraz życie w kraju rządzonym przez własnego władcę.
Po śmierci rodziców,które to wydarzenie było najbardziej traumatycznym i zwrotnym punktem w jego życiu,Dyl poważnieje i,początkowo kierowany chęcią zemsty na okupancie,postanawia przyczynić się do wygnania Hiszpanów z kraju ; w tym celu - razem z wiernym Jagnuszkiem - służy Wilhelmowi Orańskiemu najpierw jako szpieg-zwiadowca,następnie także jako żołnierz.
Głęboko symboliczne jest także zakończenie książki - Sowizdrzał umiera,ale zmartwychwstaje,gdyż kraju dzielnych Walonów i nieustraszonych Flamandów w ostatecznym rozrachunku nie można pokonać,podźwignie się on z każdej niedoli.

Książka ta,na poły powieść łotrzykowska i historyczna,na poły poemat opiewający walkę o niepodległość i odwagę Flamandów,jest czymś jedynym w swoim rodzaju.
Obok patosu pojawia się mowa potoczna,zawierająca często ordynarne zwroty ; liczne dłużyzny,nudne opisy i nieistotne wątki poboczne sprawiają,że książka ta jest jak dla mnie przykładem grafomanii ; ważnym natomiast i wartościowym źródłem informacji o czasach inkwizycji w Niderlandach są liczne naturalistyczne opisy zawierające mnóstwo szczegółów o życiu pod hiszpańskim jarzmem,o narastającej fali prześladowań religijnych i machinie procesów sądowych będących ich skutkiem.Już choćby tylko dlatego książka ta jest interesującą lekturą.
Czasami trudno stwierdzić,kiedy kończy się prawda historyczna,a zaczyna fikcja literacka,tak dokładnie są ze sobą wymieszane - ale moim zdaniem w tym przypadku jest to raczej zaletą,nie wadą.
Przekonajcie się sami.:)

Kim był Dyl Sowizdrzał? Można o tym przeczytać choćby w Wikipedii ; jednak postać wykreowana przez Costera jest nie tylko błaznem i złośliwym figlarzem,włóczykijem wędrującym po różnych krainach i używającym życia nierobem ; jest bohaterem i symbolem walki o niepodległość Niderlandów uciskanych przez hiszpańskiego najeźdźcę.
Gwoli ścisłości - to symbol bohaterskiego...

Rewelacyjna pozycja o inkwizycji, Flamandach, rozwoju reformacji. Dyl Sowizdrzał to nie tylko osoba, to filozofia. Życie słoneczne, nawet w śmierdzących stosem czasach religijnych ruchawek. Super.

Rewelacyjna pozycja o inkwizycji, Flamandach, rozwoju reformacji. Dyl Sowizdrzał to nie tylko osoba, to filozofia. Życie słoneczne, nawet w śmierdzących stosem czasach religijnych ruchawek. Super.