Sprawa pułkownika Miasojedowa

Bez zastanawiania oceniam najwyżej tę genialną powieść wielkiego Józefa Mackiewicza. Jak zawsze u autora - wielowątkowość, piękny język literacki, świetne dialogi, prawdziwa historia i oczywiście prawdziwi bohaterowie. Przeczytałem kolejny raz i to nie ostatni. Mackiewicza trzeba czytać. Te nowe wydania Kontry pięknie prezentują się na półce i świetny to komfort, że mogę zawsze do nich wrócić. Polecam!

Bez zastanawiania oceniam najwyżej tę genialną powieść wielkiego Józefa Mackiewicza. Jak zawsze u autora - wielowątkowość, piękny język literacki, świetne dialogi, prawdziwa historia i oczywiście prawdziwi bohaterowie. Przeczytałem kolejny raz i to nie ostatni. Mackiewicza trzeba czytać. Te nowe wydania Kontry pięknie prezentują się na półce i świetny to komfort, że mogę...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo ciekawie napisana, genialna literacko powieść historyczna. Mamy tutaj najlepsze cechy twórczości Mackiewicza, wielowątkowość, barwne opisy dygresyjne przyrody, inteligentne dialogi, wydarzenia historyczne opisane w swej grozie i doniosłości, oraz losy ludzi na tle burzliwego wieku Xx, losy oczywiście tragiczne, trudne ale i przez to pasjonujące. Sam temat powieści, czyli domniemana afera szpiegowska, żywo przypominająca sprawę Dreyfusa, co zresztą w powieści zostało wspomniane, jest przedstawiona jako tryumf ideologii kolektywnej nad człowiekiem. Trzeba było ofiary i ofiara się znalazła i to jeszcze kilka lat przed tak znienawidzonym przez Mackiewicza komunizmem. Nie ma co pisać o samej sprawie, bo to niepotrzebne odkrywanie zawczasu tego, co powinno być zakryte, ale muszę napisać że czyta się to pasjonująco, jak najlepszy kryminał, wyczuwając narastające napięcie. W drugiej części poświęconej postaci Klary zobaczymy krótki przegląd historii, z końcowym opisem pewnego bombardowania. Opis jest genialnie klimatyczny i da się porównać tylko z opisem masakry Żydów na dworcu w Ponarach, którą autor opisał w "Drodze do Nikąd". Tak jak w tamtej scenie, czujemy przez skórę grozę bomb, ścianę ognia i wszechogarniające płomienie. To co zachwyca mnie u autora, to krótkie, barwne opisy. Albo przyrody wokół frontowych okopów, lub muchy łażącej na suficie, czy też mokrej ulicy w Petersburgu. Wszystko to nadaje czytaniu wspaniały smak i zdecydowanie podkreśla renomę autora jako najlepszego polskiego pisarza Xx wieku. Pisarza antykomunistę zapatrzonego bardziej w pojedynczego człowieka niż w gloryfikację zachodu jako komunistycznej antytezy. U Mackiewicza zawsze jest Człowiek pomiędzy systemami totalitarnymi, niemieckim i sowieckim, jego tragiczny los w okresie wielkich zmian historycznych.

Bardzo ciekawie napisana, genialna literacko powieść historyczna. Mamy tutaj najlepsze cechy twórczości Mackiewicza, wielowątkowość, barwne opisy dygresyjne przyrody, inteligentne dialogi, wydarzenia historyczne opisane w swej grozie i doniosłości, oraz losy ludzi na tle burzliwego wieku Xx, losy oczywiście tragiczne, trudne ale i przez to pasjonujące. Sam temat powieści,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jak pisał przedmówca: arcydzieło! Koniecznie trzeba przeczytać. Trochę powieść obyczajowa, trochę thriller, plus niesamowite historyczne tło wydarzeń. Tom opasły, a pochłonąłem w trzy dni (a raczej - trzy noce), pewnie zasługa tego, że od strony stylistycznej wykonanie to majstersztyk.
Rewelacja, gorąco polecam!

Jak pisał przedmówca: arcydzieło! Koniecznie trzeba przeczytać. Trochę powieść obyczajowa, trochę thriller, plus niesamowite historyczne tło wydarzeń. Tom opasły, a pochłonąłem w trzy dni (a raczej - trzy noce), pewnie zasługa tego, że od strony stylistycznej wykonanie to majstersztyk.
Rewelacja, gorąco polecam!

Pokaż mimo to

Arcydzieło.

Arcydzieło.

Pokaż mimo to

Wielka literatura, powieść przez duże "P", dzisiaj już tak się nie pisze...

Wielka literatura, powieść przez duże "P", dzisiaj już tak się nie pisze...

Pokaż mimo to

"Sprawa pułkownika Miasojedowa" jest powieścią klasy światowej. Została oparta na faktach, napisana z rozmachem i niezwykle spójną konstrukcją. Ilość przeplatających się wątków może być dla współczesnego czytelnika kłopotliwa, ale z czasem wszystko się układa w logiczną i czytelną całość. Nie ma tutaj scen bez znaczenia, ani gorszych warsztatowo fragmentów. Józef Mackiewicz potwierdza tą powieścią, że należy do czołówki najlepszych polskich pisarzy.

No dobrze. O czym właściwie jest ta książka? Jest ona o pułkowniku Miasojedowie- żandarmie w służbie carskiej Rosji przełomu XIX i XX wieku. O jego ambicjach politycznych, które zderzają się z problemami całkowicie go przerastającymi. O jego ludzkich słabościach- skłonnościach do cwaniactwa, kochliwości i chęci zarobku.

Jest to powieść również o Klarze Miasojedowej- skromnej żonie człowieka mającego zbyt wielkie ambicje w stosunku do swoich zdolności. O jej pożyciu małżeńskim i rozterkach z tym związanych. O jej walce o prawo do godnego życia i szczęścia.

Jest to powieść opowiadająca historie wielu ludzi- z samego szczytu wielkiej polityki Europejskiej końca XIX wieku, a także tych z samego dołu drabiny społecznej, którzy przeżywają często rzeczy nie mniej ciekawe od tych pierwszych, a może właśnie znacznie ciekawsze.

Jest to w końcu powieść o przedrewolucyjnej Rosji. Jest to obraz Petersburga, rosyjskiej prowincji, rosyjskiej szlachty i rosyjskich prostaczków. Jest to historia o wielkiej polityce, której wielkość przygniotła potężne imperium i skazała je na śmierć, a także o rosyjskiej mentalności, która z jednej strony była niezwykle zakonserwowana w tradycji i rozbudowanych obyczajach, z drugiej jednak nazbyt liberalna.

"Sprawa pułkownika Miasojedowa" jest dość trudna, przepełniona wieloma wątkami i bohaterami. Uważam jednak, że warto po nią sięgnąć i wyciągnąć z niej niejedną lekcję. Polecam!

"Sprawa pułkownika Miasojedowa" jest powieścią klasy światowej. Została oparta na faktach, napisana z rozmachem i niezwykle spójną konstrukcją. Ilość przeplatających się wątków może być dla współczesnego czytelnika kłopotliwa, ale z czasem wszystko się układa w logiczną i czytelną całość. Nie ma tutaj scen bez znaczenia, ani gorszych warsztatowo fragmentów. Józef Mackiewicz...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wybitna proza.

Ilu było i jeszcze będzie takich pułkowników Miasojedowych? Niestety historia lubi się powtarzać.

Wybitna proza.

Ilu było i jeszcze będzie takich pułkowników Miasojedowych? Niestety historia lubi się powtarzać.

Pokaż mimo to

Dobre, dobre, a piszę to po paru latach od lektury i dodam jednak niestety, że niewiele pamiętam. Ale pamiętam jedno bardzo dobrze - bombardowanie Drezna przez aliantów. To wstrząsający fragment książki. Pamiętam też manię, która ogarnia ludzi przed wojną, manię podejrzewania o bycie agentem - straszny czas. Gdy się u nas kiedyś ta mania zacznie, to lepiej się spakować i sprawdzić jak ta Kanada, ta pachnąca żywicą, wygląda naprawdę.

Dobre, dobre, a piszę to po paru latach od lektury i dodam jednak niestety, że niewiele pamiętam. Ale pamiętam jedno bardzo dobrze - bombardowanie Drezna przez aliantów. To wstrząsający fragment książki. Pamiętam też manię, która ogarnia ludzi przed wojną, manię podejrzewania o bycie agentem - straszny czas. Gdy się u nas kiedyś ta mania zacznie, to lepiej się spakować i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Lepszej książki nigdy nie napisano.

Lepszej książki nigdy nie napisano.

Pokaż mimo to

Sprawa pułkownika Miasojedowa Józefa Mackiewicza, to powieść oparta o zaistniałe fakty i opisująca losy autentycznie istniejących ludzi. Powieść epicka, a przecież w pewien sposób kameralna. Historia pod wieloma względami smutna i przygnębiająca, a jednocześnie fascynująca i bez reszty wciągająca.
Częściowo pewnie za sprawą poplątanych losów głównych bohaterów, ale moim zdaniem głównie ze względu na mistrzowską narrację. Wspaniały warsztat Mackiewicza urzeka i oczarowuje czytelnika tak głęboko, że pomimo mierzenia się ze strasznymi kolejami ludzkiego losu, trudno się od książki oderwać.

Jak pisał w autobiografii autora Grzegorz Eberhardt, Mackiewicz jest pisarzem dla dorosłych i to się czuje w każdym zdaniu, w każdym akapicie. Mamy do czynienia z dorosłą i skończoną literaturą najwyższej próby. Tak pod względem warsztatu, jak poruszanych tematów. Autor nie pisze dla pensjonarek, dla spragnionych wrażeń junaków. Pisze dla dorosłych, myślących i poszukujących. Poszukujących odpowiedzi, prawdy, wartości, czegoś jeszcze, czegoś głębszego- sensu, choć z góry wiadomo, iż jest mglisty i nieuchwytny.

Na obwolucie czytamy:
"Powieść, w której osoby, daty i wydarzenia są autentyczne; prawie dokumentalna i jednocześnie stanowiąca ogromne osiągnięcie artystyczne.
Miasojedow, pułkownik żandarmerii carskiej, oskarżony o szpiegostwo na rzecz Niemiec, został skazany na śmierć przez rosyjski sąd polowy w Warszawie. Stracono go w Cytadeli warszawskiej, a jego żonę skazano na "osiedlenie" w Kraju Ałtajskim. Mackiewicz odkrył, że sprawa Miasojedowa nie została zamknięta powieszeniem jej "bohatera". Koło losu jeszcze raz się obróciło i chociaż historia rzekomo się nie powtarza, jesteśmy świadkami nowej "sprawy", bliźniaczo do tamtej podobnej, choć w innych okolicznościach się rozgrywającej. W każdym razie "sprawa Miasojedowa" znalazła swój ostateczny finał dopiero, gdy w roku 1945 bomby alianckie spadły na Drezno".

Wśród wielu poruszających recenzji, znalazł się jeden list czytelnika. Jego fragment:

"Miasojedowa przeczytałem i głęboko przeżyłem. Ta powieść może... wprowadzić w depresję, szczególnie w kontekście ponadczasowych, a wiec również dzisiejszych, wojen, manipulacji i malwersacji politycznych... Właściwie jeszcze trudniejsze w percepcji są losy jego żony..."
Jan Kubasiewicz w liście z września 2007

Pozostaje mi tylko zgodzić się z Panem Janem. Na koniec wypada gorąco polecić, jak zresztą wszystko, co wyszło spod pióra Józefa Mackiewicza.

Sprawa pułkownika Miasojedowa Józefa Mackiewicza, to powieść oparta o zaistniałe fakty i opisująca losy autentycznie istniejących ludzi. Powieść epicka, a przecież w pewien sposób kameralna. Historia pod wieloma względami smutna i przygnębiająca, a jednocześnie fascynująca i bez reszty wciągająca.
Częściowo pewnie za sprawą poplątanych losów głównych bohaterów, ale moim...

więcej

mniej

Pokaż mimo to