Kryminałek - pierwsza klasa! Wszystko co lubię u pani Moniki: poczucie humoru, lekkość stylu, bogactwo słowa. Życzliwość tchnąca z kart i obejmująca czytelnika jak stary, dobry przyjaciel.

I do tego wszystkiego jeszcze zagadka! :)

Kryminałek - pierwsza klasa! Wszystko co lubię u pani Moniki: poczucie humoru, lekkość stylu, bogactwo słowa. Życzliwość tchnąca z kart i obejmująca czytelnika jak stary, dobry przyjaciel.

I do tego wszystkiego jeszcze zagadka! :)

Zupełnie nie moje poczucie humoru. Próbowałam wyobrażać sobie sceny w groteskowym wydaniu, ale ten zabieg również nie rozśmieszał mnie, no może jakiś koloryt lokalny pozwolił mi brnąć dalej.
Książka jako taki przerywnik, może w podróż. Do mnie jednak zupełnie nie przemówiła; ani humor, ani intryga, ani romansik.

Zupełnie nie moje poczucie humoru. Próbowałam wyobrażać sobie sceny w groteskowym wydaniu, ale ten zabieg również nie rozśmieszał mnie, no może jakiś koloryt lokalny pozwolił mi brnąć dalej.
Książka jako taki przerywnik, może w podróż. Do mnie jednak zupełnie nie przemówiła; ani humor, ani intryga, ani romansik.

W ostatnim czasie mam przyjemność czytać same rewelacyjne książki. W końcu jednak musiała trafić się trochę słabsza.
Zrobiłam sobie powtórkę z autorki, tym razem kryminalik na wesoło. No jest kryminał i czasem nawet wesoło. Największy minus to niewielkie różnice między bohaterami. Cechy i styl wypowiedzi mają podobny. Mam już porównanie z inną książką autorki i to akurat bardzo rzuciło mi się w oczy.
Jako lekka lektura, zupełnie niezobowiązująca może być. Poza samym "śledztwem" jest sporo życia osobistego bohaterów. Zaskoczona rozwiązaniem się nie poczułam. Do autorki raczej już wracać nie będę.
Książka jest po prostu w porządku.

W ostatnim czasie mam przyjemność czytać same rewelacyjne książki. W końcu jednak musiała trafić się trochę słabsza.
Zrobiłam sobie powtórkę z autorki, tym razem kryminalik na wesoło. No jest kryminał i czasem nawet wesoło. Największy minus to niewielkie różnice między bohaterami. Cechy i styl wypowiedzi mają podobny. Mam już porównanie z inną książką autorki i to akurat...

Uwielbiam Powtórkę z Morderstwa. Nic mnie tak nie relaksuje jak wracanie do zagadki smierci pani Eugleny Paproszkowskiej, do komisarza Ogińskiego, do szalonej Ilonki i jej pieska, no uwielbiam.

To jest tak cudownie lekka lektura! Nawet ta charakterystyczna dla Autorki maniera konstruowania postaci albo jako BARDZO DOBRE albo OKRUTNIE ZŁE I BRZYDKIE tu mnie nie irytowała.

Wycieczka Tomasza i Ilonki do Rzeszowa - przepiękna, zwłascza ta scena, gdy Ilonka śpiewa pod prysznicem.

Trochę się tylko przyczepię - brzydki klasizm, znowu. Ludzie z ogólnie pojętej "klasy robotniczej" mają fantazyjne imiona, przeraża ich nieco widok pełnego regału książek i zupełnie nie mają wyczucia ironii i sarkazmu, który jest przecież domeną Ynteligencji! Smutno pomysleć, że wiele osób z wyższym kapitałem kulturowym ma takie spojrzenie, ostatnia afera z udziałem Olgi Tokarczuk tez to potwierdza, a i u lubianej niegdys przeze mnie Musierowicz wyczuwałam tę wyższość (pamiętacie Kopiec Arletę i resztę jej rodzeństwa o wymyślnych imionach?).

Troche więc zgrzytałam zębami przy dialogach z Donatem, ale nie zaburzyło mi to jakoś przesadnie przyjemności z lektury, więc leci zasłużona siódemeczka.

Uwielbiam Powtórkę z Morderstwa. Nic mnie tak nie relaksuje jak wracanie do zagadki smierci pani Eugleny Paproszkowskiej, do komisarza Ogińskiego, do szalonej Ilonki i jej pieska, no uwielbiam.

To jest tak cudownie lekka lektura! Nawet ta charakterystyczna dla Autorki maniera konstruowania postaci albo jako BARDZO DOBRE albo OKRUTNIE ZŁE I BRZYDKIE tu mnie nie irytowała....

Świetna rozrywka mimo trzech trupów, typowy komediowo-romansowy kryminał, dobre wykonanie.

Świetna rozrywka mimo trzech trupów, typowy komediowo-romansowy kryminał, dobre wykonanie.

Książka totalnie nie moja. Nie gustuję w humorze pani Moniki Szwai. Co i rusz irytowały mnie zdrobnienia oraz nierealne dialogi. To co miało bawić mnie przyprawiało o mdłości. Fabularnie książka jak dla mnie znowu o niczym. Gdzieś tam krąży w tle morderstwo, ale jedynie jako pretekst do stworzenia wątku romantycznego, który do najciekawszych niestety nie należy.

Książka totalnie nie moja. Nie gustuję w humorze pani Moniki Szwai. Co i rusz irytowały mnie zdrobnienia oraz nierealne dialogi. To co miało bawić mnie przyprawiało o mdłości. Fabularnie książka jak dla mnie znowu o niczym. Gdzieś tam krąży w tle morderstwo, ale jedynie jako pretekst do stworzenia wątku romantycznego, który do najciekawszych niestety nie należy.

Fantastycznie opisany świat telewizji od kuchni. Bardzo zabawna książka, świetnie skonstruowane postacie. Polecam.

Fantastycznie opisany świat telewizji od kuchni. Bardzo zabawna książka, świetnie skonstruowane postacie. Polecam.

Rewelacyjna komedia kryminalna. Żałuje, że tak późno przeczytałam powieść P.Moniki.

Powieść, która wciąga jak bagno. Zawirowania miłosne wplecione w morderstwo. Duża dawka humoru. Nie raz się uśmiechnęłam czytając. Czyta się lekko i przyjemnie i za szybko.

Mnie się podoba. Lekki kryminał z wieloma ciekawymi bohaterami oraz dwoma wątkami. Rozterki ludzkie pokazane w bardzo przyjemny sposób. Mnie ta powieść przekonała, żeby przeczytać i inne powieści autorki.

Rewelacyjna komedia kryminalna. Żałuje, że tak późno przeczytałam powieść P.Moniki.

Powieść, która wciąga jak bagno. Zawirowania miłosne wplecione w morderstwo. Duża dawka humoru. Nie raz się uśmiechnęłam czytając. Czyta się lekko i przyjemnie i za szybko.

Mnie się podoba. Lekki kryminał z wieloma ciekawymi bohaterami oraz dwoma wątkami. Rozterki ludzkie pokazane w...

Całkiem zabawna.

Całkiem zabawna.

Bardzo sympatyczna książka, bawiłam się bardzo dobrze. Lekkie, łatwe i przyjemne.

Bardzo sympatyczna książka, bawiłam się bardzo dobrze. Lekkie, łatwe i przyjemne.