Swoją przygodę z postapo,rozpoczynałem od lektury "Do światła"(zachęcony do przeczytania, przez SUPER FANKĘ tego gatunku-NOZOMI-dzięki:)) i już myślałem, że to jest szczyt....ale nie.... "W mrok" powalił mnie na kolana,wciągając bardziej w tunele peterburskiego metra niż sam bym tego chciał. Książka trzyma w napięciu już od pierwszych stron, nie pozwalając się oderwać od przygód głownych bohaterów a ci jak zwykle u Diakowa są pełnokrwistymi stelkerami.Klimat książki jest mroczny,a większość fabuły rozgrywa się w tunelach metra, gdzie ciągle mamy do czynienia z niebezpieczeństwami zarówno ze strony mieszkających tam ludzi, jak i od zmutowanego świata.Podczas czytania nie ma czasu na nudę,na złapanie oddechu, wszystko opisane jest bardzo realnie, z ogromną dbałością o szczegóły że praktycznie kartki powieści przewracają się same.W tym tomie jest wszystko to czego od tego gatunku literatury oczekujemy, a Diakow jako pisarz sprawił, że można to pomnożyć raz jeszcze.Emocjonalna,wciągająca,fascynująca-inaczej mówiąc -godna polecenia!

Swoją przygodę z postapo,rozpoczynałem od lektury "Do światła"(zachęcony do przeczytania, przez SUPER FANKĘ tego gatunku-NOZOMI-dzięki:)) i już myślałem, że to jest szczyt....ale nie.... "W mrok" powalił mnie na kolana,wciągając bardziej w tunele peterburskiego metra niż sam bym tego chciał. Książka trzyma w napięciu już od pierwszych stron, nie pozwalając się oderwać od...

Druga część przygód Tarana i Gleba rozpoczyna się tak, jak całe uniwersum - od grzyba atomowego. Unicestwiono miejsce-symbol, a Taran został wybrany do odnalezienia winnych. Metro dostaje ultimatum, inaczej czeka go zagłada. Finalnie wszystko okazuje się być w rękach Gleba...
Po wspaniałym, bogatym w klimat i akcje pierwszym tomie otrzymałem drugi- jeszcze lepszy, wyciągający z metra wszystko to co najlepsze i dodające samo mięso. Diakow między seriami z kałacha prezentuje nienaganne dylematy moralne, twisty fabularne (jeden za drugim) I fenomenalny klimat. Nie mogę się doczekać zwieńczenie tej historii, post apo pierwszej wody.

Druga część przygód Tarana i Gleba rozpoczyna się tak, jak całe uniwersum - od grzyba atomowego. Unicestwiono miejsce-symbol, a Taran został wybrany do odnalezienia winnych. Metro dostaje ultimatum, inaczej czeka go zagłada. Finalnie wszystko okazuje się być w rękach Gleba...
Po wspaniałym, bogatym w klimat i akcje pierwszym tomie otrzymałem drugi- jeszcze lepszy,...

W lepkim jak smoła mroku wszystko dzieje się nagle, stwierdzenie to podsumowuje charakter książki. Autor stara się nieco zbyt często nawiązywać do tytułowego mroku, odniosłem wrażenie, że robi to przy każdej nadarzającej się okazji, co w pewnym momencie czytania zacząłem odbierać groteskowo, natomiast to jak "nagle" do Gleba przyłącza się Psychopata, by go odprowadzić na skraj urwiska, po czym postaci oddają się rozważaniom, wywołało u mnie delikatny uśmiech na twarzy i naszła mnie myśl, że w niektórych, sytuacjach można było darować słowa nadające dynamiki, zarezerwować je na sceny akcji, ponieważ nijak mają się do rozmowy czy kontemplacji bohaterów na tematy dotyczące mrocznej natury człowieka.

Mimo wszystko, gdy trzeba działać, to nawet bohaterowie nie są w stanie spostrzec, kiedy automat przestaje być zawieszony na plecach, a zaczyna terkotać w ich dłoniach skierowany w stronę oczu migoczących w głębokim mroku. Pierwsza część serii Djakow'a wzbudziła we mnie apetyt na dwie rzeczy względem drugiej części, mianowicie na akcje i zwroty akcji, i obie te rzeczy otrzymałem. Tytuł stoi akcją, sekwencje te są niezwykle dynamiczne, zaskakujące i częste co sprawia, że wręcz się je chłonie. Zwroty akcji w tym i ten główny mający powodować zaskoczenie również są obecne, z tym że w moim osobistym odczuciu końcowy zwrot akcji sporo stracił przez fakt, że nie otrzymał on odpowiedniej "podbudowy" tak jak ten z części pierwszej.

Z przyjemnością przeczytam ostatnią część trylogii i już teraz zaczynam się zastanawiać czy po skończeniu serii Djakow'a znajdę książkę, którą będzie czytało się równie, lekko, szybko i niezobowiązująco.

W lepkim jak smoła mroku wszystko dzieje się nagle, stwierdzenie to podsumowuje charakter książki. Autor stara się nieco zbyt często nawiązywać do tytułowego mroku, odniosłem wrażenie, że robi to przy każdej nadarzającej się okazji, co w pewnym momencie czytania zacząłem odbierać groteskowo, natomiast to jak "nagle" do Gleba przyłącza się Psychopata, by go odprowadzić na...

Po lekturze oryginalnego Metra ciekawie jest wyjść na powierzchnię i zobaczyć jakich szkód poczyniła wojna nuklearna i jakież to fantasmagoryczne twory powstały w wyniku promieniowania. Diakow ma sporo oryginalnych pomysłów, które mogą przypaść czytelnikowi do gustu. Do tego zręcznie opisuje relacje społeczne mieszkańców Petersburskiego metra, nadając całości nie tylko kolorytu, ale i sensu/spójności. Postaci w książce też są dobrze napisane i mają swój oryginalny charakter, oraz po prostu są ciekawe. Gdybym miał się do czegoś przyczepić to pod koniec książki lekko już mu się zaczęła rozklejać fabuła i niektóre rzeczy były delikatnie naciągane, ale autor "dowiózł" powieść do końca.

Po lekturze oryginalnego Metra ciekawie jest wyjść na powierzchnię i zobaczyć jakich szkód poczyniła wojna nuklearna i jakież to fantasmagoryczne twory powstały w wyniku promieniowania. Diakow ma sporo oryginalnych pomysłów, które mogą przypaść czytelnikowi do gustu. Do tego zręcznie opisuje relacje społeczne mieszkańców Petersburskiego metra, nadając całości nie tylko...

Niby dojrzalsza, a dla mnie ciut gorsza od pierwszej. Z jednej strony lepsza,bardziej dopracowana a z drugiej wieje takim hitem kinowym amerykanskim.
Nigdzie nie ma paliwa ale jadą x osiową ciężarówka która spala z 20 litrów na minutę w chwila moment w miejsce gdzie nikt nie dotarł przez lata...
No trochę to takie przesadzone i od czapy.
Niemniej całość fajna i trzymająca w napięciu. Przyjemne fajne, ale nie urywa czterech liter.
3 część przeczytam jednak chętnie

Niby dojrzalsza, a dla mnie ciut gorsza od pierwszej. Z jednej strony lepsza,bardziej dopracowana a z drugiej wieje takim hitem kinowym amerykanskim.
Nigdzie nie ma paliwa ale jadą x osiową ciężarówka która spala z 20 litrów na minutę w chwila moment w miejsce gdzie nikt nie dotarł przez lata...
No trochę to takie przesadzone i od czapy.
Niemniej całość fajna i trzymająca...

Jestem właśnie po przeczytaniu "W mrok" Diakowa i po raz kolejny jestem zachwycony światem przedstawionym książki. Duża ilość wspomnianych bohaterów w książce wpływała na to, że postaci, z którymi Taran miał styczność na początku lektury, gdy były wspomniane w dalszej części, musiałem się mocno nagłówkować aby sobie przypomnieć, gdzie one były i jakie dotyczyły ich wątki. Autor poprawił się na płaszczyźnie opisu wyglądu bohaterów, choć nadal u niektórych był on nieco skąpy. Natomiast nie zmienił się znacznie opis scen walki - nadal bardzo, bardzo dynamiczny, że momentami trudno się połapać co gdzie i jak. Jednak historia opisana w książce jest wciąż zapierającą dech w piersiach. Jedyny mankament, jaki rzucił mi się w oczy podczas lektury to wręcz idealne dopasowanie zwrotów akcji, tzn. przykładowo gdy Taran schował się w cysternie na południowych bagnach i zaczął się topić w skutek przewrócenia cysterny przez zmutowane modliszki, nagle w ostatniej chwili znikąd bierze się Dym, gdzie Gienna nie miał pojęcia o wyprawie Tarana lub gdy dzieci schowały się w szybie wentylacyjnym w kryjówce Czarnego Sanitariusza i zostali zdemaskowani to też dosłownie w ostatniej chwili z pomocą przychodzi im Taran. Poza tymi mankamentami książka super i serdecznie polecam, ale oczywiście po przeczytaniu 1. części Trylogii czyli "Do światła".

Jestem właśnie po przeczytaniu "W mrok" Diakowa i po raz kolejny jestem zachwycony światem przedstawionym książki. Duża ilość wspomnianych bohaterów w książce wpływała na to, że postaci, z którymi Taran miał styczność na początku lektury, gdy były wspomniane w dalszej części, musiałem się mocno nagłówkować aby sobie przypomnieć, gdzie one były i jakie dotyczyły ich wątki....

Nie no, koleś lepiej sobie radzi s klimatem niż DG, cały czas napięcie, coś się dzieje, rewelacja!

Nie no, koleś lepiej sobie radzi s klimatem niż DG, cały czas napięcie, coś się dzieje, rewelacja!

Jeszcze lepsza niż tom I. Czasem to fajne doświadczenie, gdy jako stary koń sięgam po książkę, przy której się czuję jak mały szkrab czytający Verna.

Jeszcze lepsza niż tom I. Czasem to fajne doświadczenie, gdy jako stary koń sięgam po książkę, przy której się czuję jak mały szkrab czytający Verna.

Diakow znów mi to zrobił. Tak samo jak lata temu, gdy czytałem W Mrok po raz pierwszy, wrzucił mnie w wir wydarzeń, przemyśleń i bohaterów, znowu wzruszając, zaskakując, raniąc i, przede wszystkim dając nadzieję. Jest to bowiem książka nie tyle o tytułowym Mroku (choć tego na zewnątrz i wewnątrz postaci jest całe mnóstwo) a o przezwyciężaniu go. Byśmy byli jednymi z tych ,,porządnych, niezarażonych złem ludzi" których tak podziwia Gleb.
Nie mam nic do zarzucenia tej książce, jest świetna.

Diakow znów mi to zrobił. Tak samo jak lata temu, gdy czytałem W Mrok po raz pierwszy, wrzucił mnie w wir wydarzeń, przemyśleń i bohaterów, znowu wzruszając, zaskakując, raniąc i, przede wszystkim dając nadzieję. Jest to bowiem książka nie tyle o tytułowym Mroku (choć tego na zewnątrz i wewnątrz postaci jest całe mnóstwo) a o przezwyciężaniu go. Byśmy byli jednymi z tych...

Świetna kontynuacja,jeszcze ciekawsza i bardziej wciągająca od poprzedniczki. Wszystkie elementy fajnie się łączą i prz dostawione jest dużo miejsc tworząc ten świat rozległym ale równie groźnym w którym człowiek jest słabszym stworzeniem które radzi sobie tylko dlatego że trzyma się w dużych grupach.

Świetna kontynuacja,jeszcze ciekawsza i bardziej wciągająca od poprzedniczki. Wszystkie elementy fajnie się łączą i prz dostawione jest dużo miejsc tworząc ten świat rozległym ale równie groźnym w którym człowiek jest słabszym stworzeniem które radzi sobie tylko dlatego że trzyma się w dużych grupach.